Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Ciekawe przypadki w gabinecie optometrycznym

Stojałowski Zbigniew

Optyka

|

2023

|

Nr 3

36--37

PL

Tym razem: autorefraktometr. Opinie na temat jakości pomiaru auto refraktometrem są różne. Większość uwielbia ten przyrząd i nie wyobraża sobie pracy bez niego. Inni, ci, którzy mają więcej młodych klientów, narzekają na niego. Nierozwiązanym problemem autorefraktometru jest rozluźnienie akomodacji. Producenci stosują coraz to nowsze algorytmy mające poprawić ten mankament, jednak do sukcesu jest ciągle daleko. Wszyscy spodziewają się kłopotów tylko z dziećmi i młodzieżą. Nasuwa się pytanie, gdzie jest granica wieku, po przekroczeniu której bez problemu można zaufać wskazaniom autorefraktometru. Czy prezbiop jest już pod tym względem bezpieczny. Odpowiedź wydaje się raczej oczywista - TAK. Przecież on nie może już mieć napiętej akomodacji. Nie po to zrobiono setki pomiarów i ustalono normy maksymalnej oczekiwanej akomodacji, żeby wahać się z odpowiedzią. Jednak życie to nie teoria. Fot., tab.

2

Prezbiopia – metody korekcji

Olkowska Dominika

Optyka

|

2021

|

Nr 1

40--44

PL

Prezbiopia zwana również starczowzrocznością nie jest ani chorobą, ani wadą refrakcji, a jedynie naturalnym procesem fizjologicznym związanym ze starzeniem się gałki ocznej i spadkiem zdolności akomodacji oka. Jak mówi literatura fachowa, o prezbiopii mówimy wówczas, „(..) gdy punkt bliski akomodacji cofa się do miejsca, w którym akomodacja niezbędna do czytania lub innej pracy z bliska staje się trudna lub wręcz niemożliwa. W przypadku większości ludzi praca z bliska staje się uciążliwa, kiedy amplituda akomodacji spada poniżej 5,00D (...)” [1]. Przy czym pamiętajmy, że jeżeli pacjent nie wykorzystuje więcej niż połowy amplitudy akomodacji podczas wykonywania czynności z bliska (zakładając odległość 40 cm, na którą potrzebujemy 2,50D, osoba z akomodacją 5,00D nie zauważy znacznego problemu), jego praca wciąż będzie komfortowa.

3

Oczopląs w gabinecie optometrysty

Gwara Monika

Optyka

|

2019

|

Nr 3

64--66

PL

Oczopląs jako zjawisko był i pozostaje wciąż zawiłą zagadką dla specjalistów z całego świata. Ważne jest, aby uświadomić specjalistom, by nie bagatelizowali przypadków oczopląsu, nie określali ich z góry jako „beznadziejne”, aczkolwiek bez wątpienia wymagają one o wiele większego nakładu czasu i pracy. Oczopląs w ogólnej populacji występuje dosyć rzadko (około 0,24%), natomiast jak już się pojawia, niesie za sobą konsekwencje zarówno okulistyczne, jak i neurologiczne [1].

4

Niecodzienne sposoby na presbiopię

Pniewski Jacek

Optyka

|

2019

|

Nr 2

90--93

PL

Czym jest presbiopia, pisana czasem przez 'z', zwana także nieco niesympatycznie starczowzrocznością? Najczęściej można spotkać definicje opisujące ją jako fizjologiczne pogorszenie widzenia na bliskie odległości, wynikające ze zmniejszenia lub utraty z wiekiem zdolności oka do akomodacji. Jednak z punktu widzenia samej optyki wiek ani inne przyczyny nie mają znaczenia i równie dobrze utrata akomodacji może być spowodowana np. chorobą w młodym wieku lub wypadkiem, wymagającym wymiany soczewki. Można zatem na potrzeby niniejszego artykułu poszerzyć definicję presbiopii i przyjąć, że jest to po prostu zmniejszenie lub utrata zdolności do akomodacji. Jak, z kolei, zdefiniować korekcję presbiopii? Nie jest to przecież zwykle przywrócenie zdolności do akomodacji. Wydaje się, że tu również można przyjąć szerszą definicję i powiedzieć, że korygujemy presbiopię, jeśli umożliwiamy odczytanie informacji obrazowej (najczęściej w bliży), niedostępnej bez korekcji. Na rycinie 1 przedstawiony jest schemat zawierający - mam nadzieję - wszystkie miejsca, które nadają się do tego, by zamontować tam korekcję presbiopii. W kolejnych sekcjach omówię najciekawsze, niecodzienne pomysły. Niektóre z nich sięgają bardzo daleko w przyszłość, ale cóż, dzisiejsze marzenia nierzadko jutro stają się rzeczywistością.

5

Czy teoria mechanizmu akomodacji głoszona przez Helmholtza jest nadal aktualna?

Kałużny Bartłomiej J., Ostrowicka Sylwia

Optyka

|

2019

|

Nr 3

60--62

PL

Teoria mechanizmu akomodacji zaproponowana przez Helmholtza w XIX wieku, mimo upływu lat i pojawienia się nowych poglądów w kolejnym wieku, wciąż stanowi najbardziej powszechny model akomodacji przedstawiany w literaturze. Ponadto, oko schematyczne Gullstranda stworzone zostało na podstawie tej idei. Czy dziś – w XXI wieku – nadszedł czas na zaakceptowanie innych poglądów?

6

Extracting multiple commands from a single SSVEP flicker using eye-accommodation

Sharma Kamal, Kar Soumitra

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2019

|

Vol. 39, no. 3

914--922

EN

The steady-state visually evoked potential (SSVEP) based brain-computer interfaces (BCIs) generally deploy flickering stimuli with different frequencies in order to generate different commands. This paper presents a setup that can be used to generate multiple commands from a single flickering stimulus using magnitude modulation of SSVEP through eye-accommodation. In this setup, a flickering stimulus was shown on the computer screen and a passive fixation target was placed between the screen and the subject. The eye-accommodation mechanism to focus on the target between the screen and the subject, caused the flickering stimulus to become blurred which reduced the magnitude of the evoked SSVEP response. The reduced magnitude SSVEP response can be used to generate another command over the command generated when the subject focuses directly on the stimulus. The fixation target was placed at 3 different positions that can provide up to 4 commands from the single flicker stimulus. Fifteen healthy human subjects participated in the experiments. The mean offline accuracies obtained for 2-class, 3-class, and 4-class extraction were 100%, 94.2 ± 6.1%, and 80.9 ± 9.7% respectively for a 4-seconds time window.

7

Dysfunkcja akomodacji i metody jej badań

Przekoracka-Krawczyk A., Naskręcki R.

Optyka

|

2010

|

Nr 6

24--30

PL

Akomodacja to proces, podczas którego dochodzi do zmiany mocy optycznej soczewki ocznej, co prowadzi do zogniskowania na siatkówce obrazu obserwowanego obiektu i utrzymania go na dołeczku środkowym siatkówki [1]. Jako pierwszy proces ten zademonstrował Thomas Young w roku 1801, zaś pierwszy model wyjaśniający proces akomodacji zaproponował w 1866 roku twórca optyki fizjologicznej, Hermann von Helmholtz [2]. Przez wiele lat proces akomodacji oka traktowano jako prostą, automatyczną odpowiedź układu nerwowego na bodźce wzrokowe, zachodzącą na niskich poziomach kontroli okulomotorycznej. Okazuje się jednak, że akomodacja podlega w dużej mierze kontroli niesensorycznych wyższych ośrodków korowych. Już pod koniec XIX wieku Maddox [3] wprowadził do swojego modelu wergencji czynnik nazwany przez niego „świadomością bliskości” lub „wolicjonalną wergencją”. Analogicznie postąpił Heath [4], formując komponenty akomodacji i wprowadzając element zwany „proksymalną” lub „psychologiczną akomodacją”.

8

Numerical study of the effect of vitreous support on eye accomodation

Ljublimova D., Eriksson A., Bauer S.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2005

|

Vol. 7, nr 2

1-14

EN

The aim of the current work was to extend previously created finite element models of accommodation such as the one by BURD [2] by addition of vitreous. The zonule consisted of anterior and central sets and vitreous was modelled as a linear elastic incompressible body. An inverse method was used to find some important, previously not documented, aspects. The model was found to behave according to the expectations, with results consistent with classical Helmholtz theory.