Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Estimation of enamel removal rate in micro-abrasion based drill-less dentistry

Sujana J. A. J., Sujana N. J., Hynes N. R. J., Jebaraj D. J. J., Sankaranarayanan R., Kumar J. S.

Archives of Materials Science and Engineering

|

2023

|

Vol. 121, nr 2

80--85

EN

Purpose: Drill less dentistry is painless, riskless, soundless and heatless and is very suitable for dental-related concerns where children are the most affected fraternity. Removing enamel from the teeth at the affected region by conventional drilling mechanism is challenging. The processed region is filled using amalgam or other sources for the occupation. The proceedings are a painful experience for the patients due to heat generation while drilling, which also induces vibrations and related noises. There are higher possibilities for tissue damage and disturbances in the unaffected regions. Air-abrasion-based drill-less dentistry handles such problems in a novel way and provides a comparatively pleasant treatment experience to patients. Design/methodology/approach: The enamel removal rate influences the drill-less dentistry as it empowers to predict the quantum of material that can be abraded while executing the process. The mathematical expression of the enamel removal rate has been estimated based on the basic laws of physics and assumptions. Findings: The current work exhibits mathematical modelling to predict the enamel removal. The expression also reveals that the velocity, density and mass flow rate of abrasive particles has a crucial role in deciding the rate of enamel removal from the tooth. The present mathematical expression provides beneficial inputs to the research fraternity in the dental field. Research limitations/implications: The current mathematical expression has arrived through basic laws of physics and assumptions. The enamel removal rate is estimated using an analytical model, and the current mathematical expression can be improvised through fine-tuning fine. The present preliminary studies could be helpful in developing an accurate predictive model in future. Practical implications: The present research supports drill-less dentistry and provides a mathematical solution in terms of derived formulations in predicting the enamel removal rate, as enamel removal rate plays an essential role in drill-less dentistry. Originality/value: The mathematical expression facilitates the problem handling more practically and efficiently. The mathematical expression is helpful in studying and deciding the processing conditions such as stream velocity, particle density and mass flow rate on effective enamel removal rate from the tooth structure.

2

Wpływ struktury wewnętrznej wypełnień kompozytowych na wytrzymałość ich połączenia z materiałem kompozytowym w zależności od sposobu przygotowania powierzchni wypełnień

Sokołowski K., Szynkowska M. I., Pacyk A., Rylska D., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 6

890--894

PL

Uzyskanie klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi podczas ich naprawy wymaga odpowiedniego przygotowania powierzchni wypełnień. Różnice w składzie chemicznym, ilości wypełniacza i mikrostrukturze materiałów kompozytowych mogą być przyczyną różnej podatności na adhezyjne przygotowanie powierzchni wypełnień. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni wypełnień kompozytowych na strukturę ich powierzchni oraz wytrzymałość połączenia z materiałami kompozytowymi w zależności od rodzaju naprawianego materiału kompozytowego. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (mikrofilowego i mikrohybrydowego) szlifowano, trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym bądź piaskowano. Za pomocą SEM oceniono strukturę powierzchni tak przygotowanych próbek. Zbadano także wytrzymałość połączenia kompozytów (mikrofilowego i mikrohybrydowego) z materiałem kompozytowym typu flow przy różnych sposobach przygotowania powierzchni i silanizacji. Materiały kompozytowe po odpowiednim przygotowaniu powierzchni łączono systemem wiążącym. Po 24 godzinach badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym. Wytrzymałość połączenia oceniano w próbie ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. Najmniejszą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt uzyskano po szlifowaniu powierzchni oraz trawieniu kwasem HF i silanizacji. Szlifowanie powierzchni i silanizacja oraz piaskowanie powierzchni i silanizacja zapewniały większą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

EN

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Differences in chemical composition, proportion of filler and microstructure of dental composites might be the reason for various susceptibility to adhesive preparation of composite surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method on surface structure and durability of bond to composite material depending on type of repaired material. Samples of polymerized materials (microfill and microhybrid dental composite) were wet polished and treated with 9.5% HF or air-abraded. Surface structure of samples were evaluated in SEM. Durability of bond between samples of material (microfill and microhybrid) and flowable composite was also studied. Surface of composite material (microfill and microhybrid) after conditioning (HF etching and air-abrasion), application of silan and bonding system, was bonded to flowable composite. After 24 hours of storage, durability of bond between materials was measured and compared to samples, in which flowable composite was bonded to polished composites with bonding system. Bond durability was evaluated in shear test in Zwick Z005 testing device. The lowest durability of bond was acquired after polishing, treatment with HF acid and silanization. Silanization after polishing and silanization after air-abrasion provided sigificantly higher durability of composite-composite bond.

3

Wpływ obróbki chemicznej na stan powierzchni tytanu

Parchańska-Kowalik M., Klimek L.

Inżynieria Materiałowa

|

2013

|

Vol. 34, nr 5

526--529

PL

Obróbka strumieniowo-ścierna jest jedną z podstawowych obróbek stosowanych w technikach dentystycznych. Wykorzystywana jest do oczyszczania powierzchni odlewów elementów protetycznych, a także do przygotowania powierzchni tych elementów do napalania ceramiki licującej lub nakładania licówek kompozytowych. Efektem ubocznym tej obróbki jest wbijanie cząsteczek materiału ściernego w obrabianą powierzchnię. Liczba wbitych cząstek jest znaczna i zależy od parametrów obróbki (wielkości ziarna, ciśnienia czynnika roboczego, kąta obróbki). Z przeprowadzonych badań wynika, że powierzchnia Zajmowana przez wbite cząstki może zajmować nawet do 30% powierzchni obrabianej. Tak znaczny udział obcego materiału nie może być obojętny dla właściwości powierzchni. Może on mieć pozytywny aspekt- przez zwiększenie chropowatości może poprawić przyczepność napalanej ceramiki do podłoża metalowego. Jednak wbite cząstki mogą też być miejscem koncentracji naprężeń powodujących pękanie ceramiki, a także mogą pogarszać odporność korozyjną, tworząc mikroogniwa korozyjne. W tych przypadkach należałoby usunąć wbite w podłoże elementy. Najprostszą metodą jest trawienie chemiczne lub elektrochemiczne. Jednak taka obróbka może mieć wpływ na chropowatość i inne parametry fizyko-chemiczne powierzchni. W pracy przedstawiono wyniki badań trawienia różnymi odczynnikami powierzchni tytanu używanego na uzupełnienia protetyczne. Celem badań było dobranie odczynnika trawiącego i parametrów trawienia pozwalających na usunięcie wbitych cząstek, a następnie zbadanie wybranych parametrów powierzchni (chropowatość, skład chemiczny, swobodna energia powierzchni, topograﬁa) po tych obróbkach. Jako odczynniki do trawienia wybrano najczęściej stosowane przez protetyków roztwory kwasów, zasad i ich mieszaniny. W wyniku przeprowadzonych badań wybrano optymalny sposób obróbki chemicznej pozwalający na usunięcie wbitych ziaren materiału ściernego, przy jednoczesnym zachowaniu najlepszych, ze względu na później szą przyczepność materiałów licujących, parametrów powierzchni. Jako najkorzystniej szy odczynnik uznano roztwór wodny 30% HNO3 + 3% HF, a następnie 4% roztwór HF W HZO. Po trawieniu tymi odczynnikami uzyskano w optymalnym czasie (3 min) największe wartości energii swobodnej powierzchni, a zmniejszenie wartości parametrów chropowatości w porównaniu w wyjściowymi było niewielkie, także mikroskopowy obraz powierzchni pozwalał sądzić, że istnieje możliwość dobrego połączenia mechanicznego metalu i ceramiki.

EN

Air abrasion constitutes one of the basic technique used in dental laboratory. It is used for cleaning surfaces of dentures' elements, as well as preparing those surfaces to porcelain sintering or place composite veneer. a side effect of this procedure however appears as embedding of abrasive particles into treated surface. The amount of the fractions is signiﬁcant and depends on processing parameters (size of the grain, pressure of the processing tool, and angle of the processing). It emerges from the conducted tests that the surface covered by the imbedded fractions constitutes up to 30% of the processed element's surface. Such a signiﬁcant percentage of coverage surely inﬁuence on the surface's property. It may have positive impact, through increasing roughness it may improve traction of the burnt out ceramics to the metal surface. However, imbedded fractions may also constitute a concentration of the tension, which lead to ceramics puncturing. Additionally, it may result in deterioration of the resistance to corrosion, creating corrosion microcells. In the latter cases the imbedded elements shall be removed. The easiest method is chemical or electrochemical etching. However, they may inﬁuence the roughness and other physicochemical parameters. This work presents the results of research on etching with various reagents of titanium surfaces used for dentures. The aim of the tests was to select an etching reagent as well as parameters of digestion allowing to remove imbedded fractions, and subsequently to examine chosen parameters of the surface, i.e. roughness, chemical composition, surface free energy and topography, after these processing. As reagents for the test purposes were chosen acid and alkali solutions with their combinations the most frequently used by prosthetics. As a result of the conducted research there has been selected an optimal way of chemical processing allowing removal of imbedded fractions with the perseverance of the best surface's parameters, considering the traction of the veneering materials. Aqueous solution 30% HNO3 + 3% HF and 4% HF solution in H2O have been considered the most favourable. After etching with the usage of these reagents, the highest amounts of surface free energy has been achieved within optimal time (3 min), and the value of roughness has been decreased, in the relation with the initial result. Microscopic view of the surface allowed to conclude that there is a possibility to effectively combine metal and ceramics.

4

Wpływ sposobu przygotowania powierzchni kompozytu na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym

Sokołowski K., Szynkowska M., Łukomska-Szymańska M., Pacyka A., Rylska D., Domarecka M., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

|

2010

|

Vol. 31, nr 4

1238-1240

PL

W celu uzyskania klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi, podczas ich naprawy, konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni wypełnień. Sprzeczne opinie, co do skuteczności rożnych metod łączenia kompozytów, skłaniają do porównania wytrzymałości połączenia kompozyt-kompozyt uzyskanej za pomocą rożnych metod przygotowania powierzchni kompozytu. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni kompozytu (szlifowanie, piaskowanie, trawienie kwasem fluorowodorowym) na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (40 próbek) szlifowano, bądź trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) i silanizowano, czy piaskowano. Wszystkie pokrywano systemem wiążącym i polimeryzowano światłem (LED), po czym aplikowano i polimeryzowano materiały kompozytowe. Po 24 godzinach (0,9% NaCl) badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym lub primerem kompozytowym. Wytrzymałość połączenia oceniano testem ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. W badaniach SEM oceniono strukturę powierzchni kompozytu: szlifowanych, piaskowanych i trawionych HF. Najniższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt zapewnił system wiążący, a nieco wyższą primer kompozytowy. Trawienie kompozytu kwasem fluorowodorowym i silanizacja lub piaskowanie zapewniło istotnie wyższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

EN

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method (polishing, air-abrasion, HF etching) on the durability of bond to composite material. Composites (40 samples) were wet polished. Part of the samples was treated with 9.5% HF and silanized, remaining samples were air-abraded. All samples were covered with bonding system and light-cured (LED lamp), then composite materials were applied and again polymerized. After 24 hours (0.9% NaCl) bond strength was evaluated in comparison to samples, in which composite material was bonded to polished composite with use of bonding system or composite primer. Bond strength was evaluated with use of shear test in Zwick Z005/Zwick-Roel device. Additionally, surface structures of composite samples after polishing, air-abrasion and HF application were examined in SEM. The lowest bond strength was provided by bonding system, slightly higher by composite primer. Significantly higher values of bond strength were acquired after HF etching with silane application or air-abrasion.