This article is a continued discussion on pres. Barack Obama’s foreign policies approach during his two terms executive control and global security decisions impact. The implications suggest that the approach during this presidency was one of the more ideological stands, when compared to the other past presidencies. One of the final and more important moments of description are an interview and a debate following in The Atlantic monthly. The authors suggest that The Atlantic editor’s approach is the ideological dichotomous correlation between the president Obama’s leftist-liberal views and the American establishment’s need for “politically correct” ideology that can be used as a tool or ideological shield, both expended in the international somewhat “totalitarian plays”, covered by the policy of “good intentions” and well-spoken presidential speeches. Some American mainstream media are part of this correlation. Therefore, the question evolving is two-fold, how good is this for the Europe-Atlantic relations, and how good is this for the world security? The authors, in the continued from part one discussion, reevaluate some aspects of the pres. Obama’s normative stand towards security within the international arena. The fundament of the article refers to The Atlantic debate, yet the practical cause and effect relation is done critically in respect to the Barack Obama’s idealistic assumptions and the American realism in foreign relations, in context of philosophical alignment with pragmatism.
PL
Artykuł jest kontynuacją dyskusji na temat polityki międzynarodowej prezydenta Baracka Obamy w trakcie jego dwukrotnej kadencji, w odniesieniu do głoszonych wartości i wpływu na bezpieczeństwo globalne. Można zauważyć, że jego podejście do polityki międzynarodowej było nastawione bardziej ideologicznie niż w przypadku innych amerykańskich administracji. Jednym z ważniejszych i ostatnich eksplanacji takiego działania był wywiad z nim i późniejsza debata w miesięczniku „The Atlantic”. Autorzy sugerują w odniesieniu do tej dyskusji dychotomiczną korelację między lewicowo-liberalnymi poglądami prezydenta Obamy a poszukiwaniem przez amerykański establishment politycznie poprawnej ideologii, którą można było wykorzystać jako narzędzie lub tarczę ideologiczną dla potrzeb międzynarodowych rozgrywek w ramach „dobrych intencji” przez pryzmat odpowiednio rozwiniętych prezydenckich przemówień. Niektóre z amerykańskich mediów były częścią wytłumaczenia tej korelacji. W tym sensie pojawia się dwoiste pytanie, jak dobre jest takie podejście dla relacji transatlantyckich oraz jak wpływa na bezpieczeństwo światowe. Autorzy rewaluują z perspektywy swojego wcześniejszego artykułu część polityki prezydenta Obamy w odniesieniu do bezpieczeństwa światowego. Fundamentalna treść odnosi się do dyskusji w „The Atlantic”, jednakże główne elementy skupiają się na związkach przyczynowo-skutkowych, w sposób krytyczny przedstawiających prezydencką politykę bezpieczeństwa w odniesieniu do amerykańskiego realizmu w stosunkach zagranicznych oraz perspektywy pragmatycznej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.