Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Consevation dilemmas – larchwood manor in Rzuców – case study

Kurek Jan

Przestrzeń i Forma

|

2024

|

nr 57

45--68

EN

Built in the years1884–1892 on the estate of Adam Mokiejewski in Rzuców, the manor thankfully survived the two World Wars into the present day. After the confiscation of the estate, the manor was adapted into a State Children’s Home. In 2011, the manor became private property, and the current problem was to adopt a conservation strategy that would allow a maximum of the building’s original historic substance to be preserved, while at the same time implementing a use programme adapted to current needs.

PL

Zbudowany w latach 1884-1892 w majątku Adama Mokiejewskiego w Rzucowie szczęśliwie przetrwał dwie wojny światowe aż do naszych czasów. Po konfiskacie majątku dwór zaadaptowano na Państwowy Dom Dziecka. W 2011 roku dwór trafia w prywatne ręce, a bieżącym problemem przyjęcie strategii konserwatorskiej pozwalającej zachować maksimum oryginalnej, zabytkowej substancji budynku, przy jednoczesnej realizacji programu użytkowego dostosowanego do aktualnych potrzeb użytkowych.

2

Reasons for deterioration of historical buildings and the significance of memory in the adaptive reuse process of architectural heritage: case study of Saint Vincent de Paul School in Istanbul

Doğan Huriye Armağan

Wiadomości Konserwatorskie

|

2023

|

Nr 73

24--33

EN

Architectural heritage can deteriorate for various reasons related to human interventions or natural causes. Especially buildings constructed with materials such as brick and stone are more likely to experience a few user and use changes in their lifetimes, which would result in interventions. While some of the changes can be prepared and controlled by experts, some can happen without necessary supervision due to the longterm transformations and social dynamics. However, in both cases, it can cause damage to a building. Especially when a structure is the heritage of a different era or a different culture, and society has already changed, even the interventions performed by experts can be inappropriate. In this study, the restoration and adaptive reuse project of the St. Vincent de Paul French School in Istanbul was analyzed to gain insight into the reasons for its deterioration and to determine the outcomes of the project.

PL

Zabytki architektury mogą niszczeć z różnych powodów związanych z ludzką interwencją oraz czynnikami naturalnymi. Jest dość prawdopodobne, że budynki z cegły i kamienia przejdą w swoim życiu technicznym kilka zmian użytkownika oraz formy użytkowania, które to będą wiązały się z przebudowami. O ile niektóre zmiany mogą być przygotowane i nadzorowane przez ekspertów, o tyle inne mogą być przeprowadzone bez należytego nadzoru ze względu na długotrwałe przemiany i dynamikę społeczną. Niemniej w obu przypadkach zmiany te mogą doprowadzić do zniszczeń w budynku. Zwłaszcza zaś kiedy obiekt jest z innej epoki lub jest dziedzictwem innej kultury, a społeczeństwo zdążyło się już zmienić, nawet interwencje eksperckie mogą być niewłaściwe. W niniejszym badaniu przeanalizowano projekt zmiany sposobu użytkowania i przebudowy Szkoły Francuskiej im. św. Wincentego a Paulo w Stambule, aby zrozumieć przyczyny jej niszczenia oraz ustalić rezultat projektu.

3

Powierzchowność, lekceważenie i ignorancja w procesie ochrony i konserwacji dziedzictwa poindustrialnego w Polsce

Grabowski Mateusz, Walczak Bartosz

Wiadomości Konserwatorskie

|

2023

|

Nr 74

84--99

PL

By doszło do utraty dziedzictwa, wcale nie musi dojść do wyburzenia budynków. Presja inwestycyjna na obiekty postindustrialne często prowadzi do utraty cech decydujących o ich rzeczywistej, lecz nieoczywistej wartości kulturowej. Zawarte w opracowaniu przykłady prac adaptacyjnych pokazują nieodwracalną utratę wartości historycznych obiektów pofabrycznych wraz z otoczeniem. Ich analiza i porównanie z innymi typami zabytków wykazały zjawiska wręcz dyskryminacyjne w zakresie ochrony dziedzictwa przemysłowego. Jest ono traktowane powierzchownie, wzmacniane przez powszechną zgodę na daleko posuniętą ingerencję, co doprowadziło do uznania takich rozwiązań za dopuszczalne czy wręcz wskazane. Mimo że problematyka ochrony zabytków techniki jest od wielu lat przedmiotem badań, to rozdźwięk między teorią i praktyką w zakresie ochrony i konserwacji dziedzictwa przemysłowego w Polsce wydaje się narastać. Założeniami pracy jest dyskusja na temat możliwych kierunków naprawy obecnej sytuacji.

EN

Buildings do not have to be demolished for heritage to be lost. Development pressure on postindustrial sites often leads to the loss of features determining their real, but not obvious, cultural value. The examples of adaptive reuse projects included in this article show the irreversible loss of historical values of postindustrial buildings and their surroundings. Their analysis and comparison with other types of monuments showed even discriminatory phenomena in the field of protection of industrial heritage. Its superficial treatment is reinforced by the general consent to far-reaching interference, which has led to the recognition of such solutions as acceptable or even advisable. Although the issue of the protection of industrial monuments has been the subject of research for many years, the gap between theory and practice in the field of protection and conservation of industrial heritage in Poland seems to be growing. The purpose of this article is therefore to start a discussion on the possible ways to improve the current situation.

4

Adaptation of reinforced-concrete, postindustrial buildings in terms of thermal retrofitting on the example of a historical water tower

Opałka Piotr, Solisz Iwona, Bednarz Łukasz, Bajno Dariusz, Kuśnierz-Krupa Dominika, Wilk Kamila, Andrianos Nikolaos

Wiadomości Konserwatorskie

|

2023

|

Nr 74

100--108

EN

Today, the only way to save an unused historical building is to subject it to adaptive reuse. This adaptation, on the one hand, allows the historical structure to “live” and on the other it often makes it possible to raise funds for its maintenance. In the case of postindustrial historical buildings subjected to adaptive reuse, one of the important design issues is their thermal retrofitting. Industrial buildings erected at the turn of the nineteenth and the twentieth centuries were not designed in accordance with contemporary functional and technical requirements, including those concerning thermal and humidity requirements. The extent of the interventions carried out in the area of building physics can have a significant impact on the use of the building, on maintaining its durability, and on preserving the authenticity of the historical substance. The paper presents the problem of thermal retrofitting in postindustrial facilities using the example of the adaptation of a historical concrete water tower. Additionally, on the basis of adaptation experience and ex-post evaluation, the risks associated with the adaptation of this type of structure are highlighted.

PL

Współcześnie jedynym sposobem na uratowanie nieużytkowanego obiektu zabytkowego jest poddanie go adaptacyjnemu ponownemu wykorzystaniu. Adaptacja ta z jednej strony pozwala „żyć” zabytkowej budowli, z drugiej często umożliwia pozyskanie środków na jej utrzymanie. W przypadku poprzemysłowych obiektów zabytkowych poddawanych adaptacyjnemu ponownemu wykorzystaniu jednym z ważniejszych zagadnień projektowych jest ich termomodernizacja. Obiekty przemysłowe wznoszone na przełomie XIX i XX wieku nie były projektowane zgodnie ze współczesnymi wymogami użytkowymi i technicznymi, w tym z wymaganiami cieplno-wilgotnościowymi. Zakres prowadzonych ingerencji w obszarze fizyki budowli może mieć istotny wpływ na użytkowanie obiektu, zachowanie jego trwałości i autentyczności substancji zabytkowej. W artykule przedstawiono problematykę termomodernizacji w obiektach postindustrialnych na przykładzie adaptacji zabytkowej żelbetowej wieży ciśnień. Ponadto na podstawie doświadczeń związanych adaptacją oraz ewaluacją ex post, wskazano na zagrożenia związane z adaptacją tego typu obiektu.

5

Adaptive reuse potential of cultural heritage: the case of Istanbul Drapers’ Bazaar

Bayraktaroğlu Begüm, Erkartal Pınar Öktem

Architecture Civil Engineering Environment

|

2023

|

Vol. 16, no. 3

1--20

EN

The main objective of the study is to investigate the possibilities of adaptive reuse for the protection of cultural heritage buildings. It aims to set Istanbul Drapers’ Bazaar (IDB), as an example of the buildings with similar characteristics and importance and for the cities hosting those structures upon an application of the AdaptSTAR method, which was developed to assess the conversion potential of buildings. Focused on a bazaar complex, an important example of modern architectural heritage, the present study contributes to the healthy transfer of the building to future generations and the improvement of its international recognition by investigating it in the context of convertibility. In this study, a mixed-mode research methodology including a two-stage approach was adopted. The first stage includes detailed qualitative interviews conducted with the architect and the administrative unit manager of the bazaar complex. The second stage consists of a survey conducted with a group of 45 experts, composed of scholars and professionals in Turkey. The results of the study suggest that it is necessary to develop IDB, especially in physical and technological terms and its function should be reconsidered. In particular, it was seen that economic issues constituted one of the major obstacles via-a-vis the continuity of use of large-scale buildings. Furthermore, it was realized that the artworks across the building group increased the importance of preserving the buildings and contributed to the possibility of their new functions being envisaged in the culture-art axis.

6

Adaptive reuse of buildings

Broniewicz Elżbieta, Broniewicz Mirosław, Skubiak Beata, Bryliński Artur, Grabowska Paulina

Ekonomia i Środowisko

|

2022

|

nr 4

338--357

EN

The article aims to evaluate criteria that should be considered when deciding on the adaptive reuse of existing buildings. Reusing a building by means of renovation is in line with the concept of sustainability, as it makes it possible to extend the useful life of a building without incurring significant financial expenses. The concept is related to the theory of the circular economy, which maintains that by designing a system of closed-loop processes – in which waste from one process is used as raw material for another – the consumption of raw materials, the amount of waste and energy losses can be minimised. The article discusses criteria that local governments, municipalities, architects, and designers should consider when deciding whether to reuse a building. The criteria were classified as technical, economic, social, spatial and environmental. To achieve the main objective, we looked into the preferences of current and potential practitioners who might be involved in the adaptive reuse of buildings with regard to the criteria. The most significant criteria were validated using a survey method.

PL

Celem artykułu jest ocena kryteriów, które są brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o adaptacyjnym, ponownym wykorzystaniu istniejących budynków. Ponowne wykorzystanie istniejących obiektów budowlanych poprzez ich modernizację i przystosowanie do nowych warunków użytkowania jest zgodne z koncepcją zrównoważonego rozwoju, ponieważ umożliwia przedłużenie okresu ich użytkowania bez ponoszenia znacznych nakładów finansowych. Koncepcja adaptacyjnego wykorzystania istniejących budynków związana jest z teorią gospodarki o obiegu zamkniętym, według której obiekty budowlane należy projektować i budować uwzględniając procesy, w którym odpady z jednego procesu są wykorzystywane jako surowiec do innego. Ogranicza się wówczas zużycie surowców, zmniejsza ilość odpadów i minimalizuje zużycie energii. W artykule omówiono kryteria, którymi powinny kierować się samorządy, architekci i projektanci przy podejmowaniu decyzji o ponownym wykorzystaniu budynku. Kryteria zostały sklasyfikowane jako kryteria techniczne, ekonomiczne, społeczne i środowiskowe. W artykule przedstawiono, zweryfikowane metodą ankietową, preferencje obecnych i przyszłych decydentów, którzy są zaangażowani w adaptacyjne ponowne wykorzystanie obiektów budowalnych.

7

Muzeum w krakowskim spichlerzu. Problematyka adaptacji zabytku

Kulig Anna, Hryniewicz Małgorzata

Wiadomości Konserwatorskie

|

2021

|

Nr 68

58--71

PL

Artykuł podejmuje problematykę adaptacji zabytkowego spichlerza położonego w śródmieściu Krakowa. W obiekcie przeprowadzono w latach 2010–2013 generalny remont i rewaloryzację, dostosowując go do celów wystawienniczych. Celem artykułu jest analiza problemów dotyczących adaptacji zabytku. Zakresem badań objęto spichlerz wraz z otoczeniem oraz jego przeobrażenia od XVIII wieku do współczesności. Metodyka badań obejmowała: studium przypadku, analizę obiektu in situ, kwerendę źródeł, wywiady z konserwatorami zabytków i projektantami adaptacji. W adaptacji tej do minimum ograniczono zakres ingerencji w zabytkową substancję. Przyjęto utrzymanie bryły budynku, jego układu funkcjonalno-przestrzennego, substancji murów i wątków budowlanych. Wprowadzono korektę układu komunikacji zewnętrznej i wewnętrznej. Zachowano kompozycję elewacji z eksponowanymi wątkami kamienno-ceglanymi. Najistotniejsze zmiany dotyczyły wnętrza na piętrze, w którym utworzono wysoką, reprezentacyjną salę wystawową.

EN

This paper discusses an adaptive reuse project of a historical granary located in Cracow’s city center. In the years 2010–2013, a general renovation and restoration of the building was performed, adapting it for exhibition. The objective of this paper is to present an analysis of problems that concerned the adaptation of this monument. The scope of the study covered the granary, its surroundings and alterations, ranging from the eighteenth century to the present. The methodology of the study included: a case study, an on-site analysis of the building, a query of sources, interviews with monument conservators and the designers of the adaptation. This adaptation minimized the scope of interference with historical substance. It was decided to keep the building’s massing, functio-spatial layout, wall substance and construction patterns. The internal and external circulation layout was corrected. The facade composition was retained, with exposed tone and brick patterns. The most significant changes were made to the first-floor interior, in which a high, formal exhibition space was arranged.

8

The importance of heritage conservation in architectural education at university level

Kirschke Krystyna

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2021

|

T. 17, nr 3

7--17

EN

The subject of the article covers analyses of the methods and effects of architectural and conservation education at the university level on the basis of the research results of the Erasmus+ SURE project and our own experience in creating and implementing conservation curricula at the Faculty of Architecture of Wroclaw University of Science and Technology. The observations concerning the works sent to the Professor Jan Zachwatowicz International Competition (ICOMOS Poland), in which master's diploma projects on the protection and restoration of architectural monuments were evaluated, were presented as a comparative material. It is a place of confrontation of the effects of teaching in the majors of architecture and heritage conservation, which shows differences in systems and methods of teaching at universities. This made it possible to draw conclusions regarding education in the specialization of architecture and urban planning as well as to outline necessary program changes, some of which were successfully implemented in Poland in 2020, by introducing a new core curriculum.

PL

Przedmiotem artykułu są analizy dotyczące metod i efektów kształcenia architektoniczno- konserwatorskiego na poziomie uniwersyteckim, poczynione w oparciu o rezultaty badań projektu Erasmus+ SURE oraz doświadczenie własne w tworzeniu i wdrażaniu programów nauczania konserwatorskiego na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Jako materiał porównawczy przedstawiono obserwacje dotyczące prac nadesłanych na międzynarodowy konkurs im. Jana Zachwatowicza (ICOMOS Poland), w którym oceniane są magisterskie projekty dyplomowe na temat ochrony i rewaloryzacji zabytków architektury. Jest to miejsce konfrontacji efektów nauczania na kierunkach architektura i konserwacja dziedzictwa, ukazujące różnice systemów i metod nauczania na uczelniach. Pozwoliło to na wyciągnięcie wniosków odnośnie kształcenia w specjalności architektura i urbanistyka, oraz na zarysowanie potrzebnych zmian programowych, z których część udało się wdrożyć w Polsce w 2020 r., poprzez wprowadzenie nowej podstawy programowej.

9

Wyburzać czy zachować dla przyszłości

Węcławowicz-Gyurkovich Ewa

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 62

85--96

PL

Funkcjonalne adaptacje wielu historycznych budowli w miastach europejskich stają się ratunkiem przed ich likwidacją i wyburzeniem, proponując równocześnie atrakcyjne nowoczesne rozwiązania. Miasta charakteryzuje różnorodność, nakładanie się przez wieki kolejnych form, kształtów i stylistyk. Istotne staje się także zachowanie odrębności kulturowej, co sprawia, że każde z miast posiada niepowtarzalną atmosferę i odmienną tożsamość. Obiekty, które przetrwały kilkadziesiąt lat, stanowią autentyczną substancję, którą z pewnością należy zachować i chronić dla przyszłych pokoleń. Centra miast, a także pojedyncze, często poprzemysłowe obiekty ulegają przekształceniom dla potrzeb dzisiejszych mieszkańców. W artykule przedstawiono kilka przykładów takich działań z Danii i Holandii autorstwa znanych współczesnych architektów. Omówiono również przykład Centralnych Hal Paryskich, które wyburzono ze względów sanitarnych i natychmiast tego żałowano, ale dzięki temu inne XIX- i XX-wieczne obiekty w Europie zostały uratowane poprzez adaptację do nowych funkcji.

EN

The functional adaptation of many historical buildings in European cities is becoming a form of saving them from liquidation and demolition, proposing attractive, modern solutions. Cities are characterized by diversity, the layering of successive forms, shapes and styles over the ages. It becomes essential to preserve cultural separateness, which causes each city to have a unique atmosphere and a different identity. Buildings that have survived several decades constitute an authentic substance, which must surely be preserved and protected for posterity. City centers, as well as individual and often post-industrial buildings, undergo adaptation to the needs of modern-day residents. This paper presents a number of examples of such projects from Denmark and the Netherlands by well-known contemporary architects. The case of Paris’s Les Halles, which had been demolished because of sanitary considerations, a decision that was quickly regretted, allowed other nineteenth- and twentieth-century buildings in Europe to be saved via adaptive reuse.

10

Stare elektrownie jako dziedzictwo przemysłowe i wyzwanie adaptacyjne

Grabowski Mateusz, Walczak Bartosz M.

Architectus

|

2020

|

Nr 1 (61)

45--56

PL

Celem badania jest przedstawienie problemów w procesie adaptacji obiektów poindustrialnych związanych z infrastrukturą miejską oraz ich zależności ze strukturami miejskimi. W artykule autorzy udowadniają, że to technologia była głównym wyznacznikiem rozwiązań budowlanych i przestrzennych miast w analizowanym czasie. Problematyka ta jest ściśle powiązana z obecnie zachodzącymi procesami adaptacji i konserwacji poindustrialnego dziedzictwa architektonicznego. W badaniu porównano leżące na terenie Polski XIX i XXwieczne kompleksy oraz budynki przemysłowe, wykazujące duże podobieństwa pod względem struktury technicznej i sposobu funkcjonowania. Istotnym aspektem analizy były uwarunkowania historyczne (zawirowania terytorialne i polityczne w naszym kraju w XIX i XX w.), relacje z urbanistyką oraz obecny sposób funkcjonowania obiektów miasta. Nawiązując do współczesnych i historycznych zjawisk wpływających na elektrownię Karola Scheiblera w Łodzi, elektrownię Saturn w Czeladzi, elektrownię na Powiślu w Warszawie, elektrownie EC1 i EC2 w Łodzi oraz elektrownię Szombierki w Bytomiu, pokazano czynniki mające wpływ na ich obecny sposób adaptacji, rozwiązania architektoniczne w procesie konserwacji oraz zachowania dziedzictwa poindustrialnego.

EN

The aim of the study is to present issues in the adaptation process of postindustrial buildings related to city infrastructure, and their dependencies on urban planning structures. In the article, the authors show that technology was one of the main determinants of cities’ spatial solutions and building construction in the periods analyzed. These issues are closely related to current processes of adaptation and conservation of postindustrial heritage facilities. The study is based on comparison of 19th and 20th century industrial complexes located in Poland, and industrial buildings, showing great similarities in their technical structures and ways of functioning. Important aspects of the analysis were historical factors (territorial turmoil and political changes in our country in the 19th and 20th century), and relations with urban planning and the current functioning of the cities’ facilities. Study is based on references to contemporary and historical phenomena affecting Karol Scheibler’s power plant in Łódź, Saturn power plant in Czeladź, the power plant in Powiśle in Warsaw, power plants EC1 and EC2 in Łódź and power plant Szombierki in Bytom. It shows factors influencing their current adaptation, architectural solutions in the conservation process and preservation of postindustrial heritage.

11

Post occupancy evaluation of adaptively reused buildings: case study of an office building in Saudi Arabia

Hamida Mohammad B., Hassanain Mohammad A.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2020

|

Vol. 13, no. 1

29--40

EN

Adaptive reuse of buildings is the practice of converting the use of an originally designed built-environment to suit a new use. This conversion process has a direct bearing on the performance of the building, and the satisfaction of the users with the conditions of the converted built-environment. This paper presents the findings of a post occupancy evaluation (POE) of an adaptively reused student housing facility to an office building, as a case study. The POE was conducted to investigate the consequences of the conversion process on the technical and functional elements of performance of the adapted building. A review of literature was performed to identify the technical and functional elements of performance pertaining to the new use of the building, along with their recommended performance criteria in codes and standards. The study employed multiple data collection methods, including a walkthrough tour to develop insights about the performance of the building elements; interviews to confirm the validity of the identified technical and functional performance elements, and initiate discussion with the users based on the findings of the walkthrough tour; and a user satisfaction survey to obtain the users’ feedback on the performance of the building. The findings of the study resulted in developing a series of recommendations to improve the performance of the case study building. The paper serves to guide design professionals involved in the planning and design of adaptive reuse projects, and facilities managers in charge of the daily operations of adaptively reused buildings.

12

The difficult heritage. The reuse of former prison buildings

Szuta Agnieszka Faustyna, Szczepański Jakub

Technical Transactions

|

2019

|

Vol. 116, iss. 8

71--82

EN

In recent years, there has been a trend to reuse abandoned buildings. Adaptive re-use allows preservation of the original structure and implements a new function to it. Suchactivity could help to preserve the historic value of buildings; moreover, many other advantages can be found in educational, ecological and economic fields. However, the question arises of whether every object can be freely adapted. This article examines the case of old prisons which have, for instance, been adapted into hotels and museums. Knowledge of the history of prison architecture as well as experience in preserving and adapting prisons could help to identify the appropriate function for the abandoned penitentiary facilities.

PL

W ostatnich latach zauważalny staje się pozytywny trend kładący nacisk na wykorzystanie istniejących budynków. Adaptive re-use pozwala na wprowadzenie nowej funkcji obiektu przy zachowaniu jego oryginalnej struktury. Tego typu działania mogą pomóc w zachowaniu historycznych wartości budynku, mają również zalety edukacyjne, ekologiczne i ekonomiczne. Rodzi się jednak pytanie: czy każdy obiekt można dowolnie zaadaptować? Niniejszy artykuł bada kwestię dawnych więzień, które zostały zaadaptowane jako m.in. hotele i muzea. Poznanie historii architektury więziennej i przykładów sposobu zachowania i ponownego wykorzystania tych obiektów może pomóc w odnalezieniu dla nich odpowiedniej nowej funkcji, a zarazem posłużyć jako przykład dla innych, obecnie opuszczanych budynków więziennych.

13

Rural landscapes of the 20th century: from knowledge to preservation

Landi Stefania

Architecture Civil Engineering Environment

|

2019

|

Vol. 12, no. 2

47--56

EN

During the 20th Century, rural landscapes underwent rapid transformations as a result - among many factors - of mechanization of agriculture and the introduction of new means of transportation: rural territories, indeed, started being signed by new railway lines and agro-industrial facilities, necessary for the storage and distribution of an increasing amount of agricultural products. This is particularly evident in Europe for the landscapes of grain production, as well as in North and South America. A recent research by the author about the grain silos built in Italy under the Fascist regime set the basis for an in-depth analysis of grain production landscapes in Italy during the first half of the 20th century, also in comparison with the European and American contexts. To this aim, survey and representation of landscape settings become crucial, for the interpretation assessment of significance of these still underestimated cultural landscapes. Therefore, the aim of this contribution is to propose a methodology for the knowledge and preservation of 20th Century grain landscapes - and their built heritage - choosing as case studies the grain silos built in Tuscany during the 1930s.

14

Adaptive reuse of commercial and public buildings in Wroclaw Old Town in Poland. The occupant’s safety and comfort versus preservation of authenticity of monumental buildings

Kirschke Krystyna, Kirschke Paweł, Komarzyńska-Świeściak Elżbieta

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

|

2018

|

Vol. 14, nr 3

24--41

EN

There are more than a hundred historic public buildings in the centre of Wrocław, adapted to fulfill modern commercial function. Against the background of today’s cosmopolitan shopping centers and office buildings, these buildings are distinguished by stylish architecture, maintained in eclectic, Art Nouveau or modernist forms. In the process of renewal of such monumental buildings, there is a need to reconcile the requirement for maximum protection of the historic material with safety and comfort of use. The multi-disciplinary construction design constituting the basis for the adaptive reuse of the heritage building must be preceded by conservation research and concept designs simulating possible program options. This allows linking the assessment of the value of the architecture with a choice of the matching function corresponding to the location and historic structure of the building. The further multi-disciplinary design process and implementation of such a project should be based on the Research by Design scheme. This allows for control of the implementation of the project and to rationalize the necessary upgrade of the facility with the application of such space and technical solutions that limit the destruction of its historic substance. The paper presents conclusions from several adaptive reuse projects carried out in such a way, in which it was possible to create high-class department stores, banks, hotels or prestigious offices inside the heritage buildings. The essence of these developments was to preserve the authenticity of the monumental building, while providing the necessary infrastructure, plant rooms and equipment guaranteeing safety and comfort of use.

PL

W centrum Wrocławia istnieje ponad sto zabytkowych obiektów użyteczności publicznej przystosowanych do pełnienia komercyjnych funkcji usługowych. Na tle dzisiejszych kosmopolitycznych galerii i biurowców gmachy te wyróżniają się stylową architekturą, utrzymaną w formach eklektycznych, secesyjnych lub modernistycznych. W procesie ich rewaloryzacji istnieje potrzeba pogodzenia konieczności maksymalnej ochrony historycznej substancji z komfortem i bezpieczeństwem użytkowania. Wielobranżowy projekt budowlany stanowiący podstawę przebudowy zabytku musi być poprzedzony analizami konserwatorskimi oraz koncepcjami symulującymi możliwe warianty programowe. Pozwala to na powiązanie oceny wartości architektury z dobraniem funkcji adekwatnej do lokalizacji i historycznej struktury obiektu. Dalszy wieloetapowy proces projektowy i realizacja takiego przedsięwzięcia powinny opierać się o schemat Research by Design. Pozwala to na kontrolowanie przebiegu inwestycji i zastosowanie takich rozwiązań przestrzennych i technicznych, które ograniczają destrukcję jego historycznej substancji. W referacie przedstawiono wnioski z kilkunastu tak przeprowadzonych przedsięwzięć, podczas których w zabytkach udało się stworzyć wysokiej klasy domy handlowe, banki, hotele lub prestiżowe biurowce. Istotą tych inwestycji było zachowanie autentyczności zabytku i wyeksponowanie jego walorów, przy zapewnieniu niezbędnych instalacji infrastrukturalnych i związanych z nimi pomieszczeń oraz urządzeń gwarantujących bezpieczeństwo i komfort użytkowy.

15

Design for adaptive reuse in environmentally responsible interiors

Celadyn M.

Architecturae et Artibus

|

2018

|

Vol. 10, no. 2

16--23

EN

The paper analyses the problems of interior designs calling for the need of reference to environmental stewardship, and their broad contribution to the high performance of indoor space, reduction in energy consumption, improvement in indoor environment quality characteristics, as well as effective resources management. These design objectives, as indicated in the article, may be realized through the accomplishment of products reclaim, salvage, direct reuse or adaptive reuse strategy. The fulfillment of this design strategy may involve the examination of possible formal or technical solutions to indoor environment in addition to the investigation into their redefined aesthetical and ethical values. Interior design concepts should confirm their authors’ consideration of the problem of extension of product technical life span, as being one of the essential sustainable design criterion. The product in this context may be understood as the structural or complementing component of indoor environment and the interior space, considered as a spatial entity. This demand may be accomplished through the consequent incorporation of reclaimed building materials, products or their forming parts into the newly conceived space and also the modified and adapted existing spaces. The article investigates the question of possible redistribution and reintroduction of reclaimed or salvaged products and components in interior space. It also deals with the problem of revision of conventional finishing materials concept, being the technique enabling the realization of imperatives of sustainability in design through the reduction of material resources, and the influence of these procedures on redefinition of interior eco-design aesthetics.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienienia dotyczące współczesnego projektowania wnętrz architektonicznych, wymagającego podejmowania decyzji projektowych z uwzględnieniem wielowymiarowej kontekstualizacji środowiskowej, wpływającej na optymalizację sprawności przestrzeni wewnętrznej budynku, redukcję poziomu zużycia energii, udoskonalenie parametrów jakościowych środowiska wewnętrznego oraz efektywne zarządzanie surowcami materiałowymi. Wskazane cele projektowe, jak wykazano w artykule, mogą być osiągnięte poprzez realizację strategii odzyskania (reclaim) lub uratowania (salvage) materiału i produktu budowlanego przed destrukcją oraz jego ponownego bezpośredniego (reuse) lub adaptatywnego wykorzystania (adaptive reuse). Realizacja tej strategii może być przeprowadzona w oparciu o sprawdzenie możliwości rozwiązań formalnych i technicznych w kształtowaniu środowiska wewnętrznego wraz z próbą redefinicji ich wartości estetycznych i etycznych. Projekty wnętrz architektonicznych powinny potwierdzać świadomość projektantów znaczenia problemu wydłużania technicznego cyklu życia produktu, będącego zasadniczym kryterium zrównoważonego projektowania architektonicznego. Produkt w tym kontekście jest rozumiany jako strukturalny lub uzupełniający komponent środowiska wewnętrznego oraz jako przestrzenno-funkcjonalna całość. Ten postulat projektowy może być spełniony w wyniku konsekwentnej redystrybucji odzyskanych materiałów i produktów budowlanych w nowych realizacjach oraz obiektach modernizowanych. Artykuł analizuje zagadnienia formalne implementacji pozyskanych potencjalnych odpadów budowlanych w strukturę komponentów przestrzeni wewnętrznej oraz konieczność rewizji konwencjonalnych technik stosowanych w realizacji przegród wewnętrznych oraz ich okładzin wykończeniowych. Wskazuje znaczenie omawianej metody projektowej w realizacji paradygmatu zrównoważenia oraz definiowaniu pojęcia ekoestetyki.

16

Toward a holistic heritage conservation

Kirilova Kirova T., Mezzino D.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 7-A

25--38

EN

Many scholars have already underlined the importance and the complexity of the different components of the historic urban landscape. The UNESCO Recommendation on the Historic Urban Landscape – adopted at the General Conference on November 2011 – went beyond the notion of ‘historic centre’ and extended its application to the broader urban context and the geographical setting. Presenting the case of Caserma “Cascino” in Cagliari, the paper outlines a methodology for heritage conservation in urban contexts. The project offers a holistic approach to the conservation process. Through two main phases, it describes the employed innovative features in terms of strategies and technologies adopted for each one. The first phase focused on the understanding of the existing building complex, consisted of: a.) the historical analysis of the building, its urban context and the connection with the geographic landscape, in order to understand the cultural and social significance of the site, and b.) the documentation project to define geometry, structure, color and spatial configuration of the building, in order to determine the character defining elements and the current condition of the structure. The second phase focused on the conservation of the site, including condition repair, structural reinforcement and consolidation, and adaptive-reuse. Knowledge gained from the previous phase, in combination with issues of authenticity and reversibility, laid the groundwork for the development of the appropriate intervention strategies.

PL

Wielu naukowców podkreślało już znaczenie i złożoność różnych komponentów historycznego krajobrazu miejskiego. Rekomendacja UNESCO na temat Historycznego Krajobrazu Miejskiego – przyjęta na Konferencji Generalnej w listopadzie 2011 – wykroczyła poza pojęcie „historycznego centrum” i rozszerzyła swe zastosowanie do szerszego kontekstu miejskiego i położenia geograficznego. Prezentując przypadek Caserma “Cascino” w Cagliari, opracowany przez Uniwersytet w Cagliari, Wydział Inżynierii Budowlanej i Środowiskowej i Architektury (DICAAR) oraz Uniwersytet Sapienza w Rzymie, Wydział Historii, Rysunku i Restauracji Architektury (DSDRA), niniejszy artykuł przedstawia zarys metodologii konserwacji dziedzictwa w kontekstach miejskich. Projekt oferuje całościowe podejście do procesu konserwacji. Poprzez dwie fazy główne opisuje innowacje zastosowane w kategoriach strategii i technologii, przyjętych dla każdej z nich. Pierwsza faza skupiła się na zrozumieniu istniejącego zespołu budynków i składała się z: a) analizy historycznej budynku, jego kontekstu miejskiego i połączeń z krajobrazem geograficznym, dla zrozumienia kulturowego i społecznego znaczenia miejsca, b) dokumentacji koniecznej do definicji geometrii, konstrukcji, koloru i konfiguracji przestrzennej budynku, by zdeterminować elementy definiujące jego charakter i obecny stan struktury. Druga faza skupiała się na konserwacji miejsca, włączając w to naprawę jego stanu, wzmocnienie konstrukcyjne, konsolidację i adaptację do nowego użytkowania. Wiedza zdobyta w poprzedniej fazie, w połączeniu z zagadnieniami autentyzmu i odwracalności, położyła podwaliny dla rozwoju stosownych strategii interwencji.