Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Adaptive reuse potential of cultural heritage: the case of Istanbul Drapers’ Bazaar

Bayraktaroğlu Begüm, Erkartal Pınar Öktem

Architecture Civil Engineering Environment

|

2023

|

Vol. 16, no. 3

1--20

EN

The main objective of the study is to investigate the possibilities of adaptive reuse for the protection of cultural heritage buildings. It aims to set Istanbul Drapers’ Bazaar (IDB), as an example of the buildings with similar characteristics and importance and for the cities hosting those structures upon an application of the AdaptSTAR method, which was developed to assess the conversion potential of buildings. Focused on a bazaar complex, an important example of modern architectural heritage, the present study contributes to the healthy transfer of the building to future generations and the improvement of its international recognition by investigating it in the context of convertibility. In this study, a mixed-mode research methodology including a two-stage approach was adopted. The first stage includes detailed qualitative interviews conducted with the architect and the administrative unit manager of the bazaar complex. The second stage consists of a survey conducted with a group of 45 experts, composed of scholars and professionals in Turkey. The results of the study suggest that it is necessary to develop IDB, especially in physical and technological terms and its function should be reconsidered. In particular, it was seen that economic issues constituted one of the major obstacles via-a-vis the continuity of use of large-scale buildings. Furthermore, it was realized that the artworks across the building group increased the importance of preserving the buildings and contributed to the possibility of their new functions being envisaged in the culture-art axis.

2

Wyburzać czy zachować dla przyszłości

Węcławowicz-Gyurkovich Ewa

Wiadomości Konserwatorskie

|

2020

|

Nr 62

85--96

PL

Funkcjonalne adaptacje wielu historycznych budowli w miastach europejskich stają się ratunkiem przed ich likwidacją i wyburzeniem, proponując równocześnie atrakcyjne nowoczesne rozwiązania. Miasta charakteryzuje różnorodność, nakładanie się przez wieki kolejnych form, kształtów i stylistyk. Istotne staje się także zachowanie odrębności kulturowej, co sprawia, że każde z miast posiada niepowtarzalną atmosferę i odmienną tożsamość. Obiekty, które przetrwały kilkadziesiąt lat, stanowią autentyczną substancję, którą z pewnością należy zachować i chronić dla przyszłych pokoleń. Centra miast, a także pojedyncze, często poprzemysłowe obiekty ulegają przekształceniom dla potrzeb dzisiejszych mieszkańców. W artykule przedstawiono kilka przykładów takich działań z Danii i Holandii autorstwa znanych współczesnych architektów. Omówiono również przykład Centralnych Hal Paryskich, które wyburzono ze względów sanitarnych i natychmiast tego żałowano, ale dzięki temu inne XIX- i XX-wieczne obiekty w Europie zostały uratowane poprzez adaptację do nowych funkcji.

EN

The functional adaptation of many historical buildings in European cities is becoming a form of saving them from liquidation and demolition, proposing attractive, modern solutions. Cities are characterized by diversity, the layering of successive forms, shapes and styles over the ages. It becomes essential to preserve cultural separateness, which causes each city to have a unique atmosphere and a different identity. Buildings that have survived several decades constitute an authentic substance, which must surely be preserved and protected for posterity. City centers, as well as individual and often post-industrial buildings, undergo adaptation to the needs of modern-day residents. This paper presents a number of examples of such projects from Denmark and the Netherlands by well-known contemporary architects. The case of Paris’s Les Halles, which had been demolished because of sanitary considerations, a decision that was quickly regretted, allowed other nineteenth- and twentieth-century buildings in Europe to be saved via adaptive reuse.

3

Toward a holistic heritage conservation

Kirilova Kirova T., Mezzino D.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

Y. 112, iss. 7-A

25--38

EN

Many scholars have already underlined the importance and the complexity of the different components of the historic urban landscape. The UNESCO Recommendation on the Historic Urban Landscape – adopted at the General Conference on November 2011 – went beyond the notion of ‘historic centre’ and extended its application to the broader urban context and the geographical setting. Presenting the case of Caserma “Cascino” in Cagliari, the paper outlines a methodology for heritage conservation in urban contexts. The project offers a holistic approach to the conservation process. Through two main phases, it describes the employed innovative features in terms of strategies and technologies adopted for each one. The first phase focused on the understanding of the existing building complex, consisted of: a.) the historical analysis of the building, its urban context and the connection with the geographic landscape, in order to understand the cultural and social significance of the site, and b.) the documentation project to define geometry, structure, color and spatial configuration of the building, in order to determine the character defining elements and the current condition of the structure. The second phase focused on the conservation of the site, including condition repair, structural reinforcement and consolidation, and adaptive-reuse. Knowledge gained from the previous phase, in combination with issues of authenticity and reversibility, laid the groundwork for the development of the appropriate intervention strategies.

PL

Wielu naukowców podkreślało już znaczenie i złożoność różnych komponentów historycznego krajobrazu miejskiego. Rekomendacja UNESCO na temat Historycznego Krajobrazu Miejskiego – przyjęta na Konferencji Generalnej w listopadzie 2011 – wykroczyła poza pojęcie „historycznego centrum” i rozszerzyła swe zastosowanie do szerszego kontekstu miejskiego i położenia geograficznego. Prezentując przypadek Caserma “Cascino” w Cagliari, opracowany przez Uniwersytet w Cagliari, Wydział Inżynierii Budowlanej i Środowiskowej i Architektury (DICAAR) oraz Uniwersytet Sapienza w Rzymie, Wydział Historii, Rysunku i Restauracji Architektury (DSDRA), niniejszy artykuł przedstawia zarys metodologii konserwacji dziedzictwa w kontekstach miejskich. Projekt oferuje całościowe podejście do procesu konserwacji. Poprzez dwie fazy główne opisuje innowacje zastosowane w kategoriach strategii i technologii, przyjętych dla każdej z nich. Pierwsza faza skupiła się na zrozumieniu istniejącego zespołu budynków i składała się z: a) analizy historycznej budynku, jego kontekstu miejskiego i połączeń z krajobrazem geograficznym, dla zrozumienia kulturowego i społecznego znaczenia miejsca, b) dokumentacji koniecznej do definicji geometrii, konstrukcji, koloru i konfiguracji przestrzennej budynku, by zdeterminować elementy definiujące jego charakter i obecny stan struktury. Druga faza skupiała się na konserwacji miejsca, włączając w to naprawę jego stanu, wzmocnienie konstrukcyjne, konsolidację i adaptację do nowego użytkowania. Wiedza zdobyta w poprzedniej fazie, w połączeniu z zagadnieniami autentyzmu i odwracalności, położyła podwaliny dla rozwoju stosownych strategii interwencji.