Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The architecture of the former Carmelite Monastery in the Mali Dorohostai village in Volhynia

Rychkov Petro

Budownictwo i Architektura

|

2021

|

Vol. 20, no 1

77--82

EN

Monasteries of the Roman Catholic order of the Carmelites were well-represented in the historic cities of Volhynia (e.g. Berdychiv, Dubno, Vyshnivets, Kisilin, Lutsk, etc.). One of them was built in the Mali Dorohostai village, which currently is a part of the Mlyniv district in Rivne Oblast of Ukraine. This monastery, built in the mid-18th century, was closed in the 1830s, and then adapted by the Russian Tsar for the use of Orthodox Church. During the first World War, it was completely destroyed. The architecture of this monastery is almost forgotten in modern historiography. The recently discovered archival drawings from the first half of the 19th century give a good idea of the stylistic and structural characteristics of the no longer existing monastery.

PL

Klasztory rzymskokatolickiego zakonu karmelitów były licznie reprezentowane w historycznych miastach Wołynia (np. Berdyczów, Dubno, Wiśniowiec, Kisielin, Łuck). Jeden z nich został wzniesiony we wsi Mali Dorohostai, która obecnie wchodzi w skład rejonu Młynów w obwodzie rówieńskim na Ukrainie. Klasztor ten, zbudowany w połowie XVIII wieku, został zamknięty w latach trzydziestych XIX wieku, a następnie zaadaptowany przez cara Rosji na potrzeby cerkwi prawosławnej. W czasie I wojny światowej został całkowicie zniszczony. Architektura tego klasztoru jest niemal całkowicie przemilczana we współczesnej historiografii. Odnalezione niedawno rysunki archiwalne z pierwszej połowy XIX wieku dają dobre wyobrażenie o stylistyce i cechach konstrukcyjnych nieistniejącego już klasztoru.

2

Geological and physical-chemical characteristics of Lower Paleozoic deposits of Volhyno-Podillya, Western Ukraine

Kurovets I., Drygant D., Naumko I., Kurovets S., Koltun Y.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2012

|

nr 449

119--130

EN

The 340 to 1102 m thick multi-facies sequence was deposited during the Silurian at the Volhyno-Podillya margin of the East European Platform. The open shelf facies bordered from the west by a barrier formed by reefs, bioherms, crinoids, or by banks of detrital sediments (at the boundary of the lagoon and the open sea). Lagoonal deposits are represented by thin intercalations of sedimentary dolomites, sometimes with intercalations of organogenic limestones, marls, argillites, gypsum and anhydrite. Within the open shelf and slope facies, marls, lumpy clayey limestones and argillites are prevailing. A zone of reefal buildups has a rather complicated and insufficiently investigated structure. The exclusively terrigenous deposits of the submerged part of the continental slope form the entire Silurian sequence in the central part of the L’viv Depression and in the Carpathian Foredeep. Open porosity of the Silurian argillites vary from 0.6 to 2.4% and they are almost impermeable (less than 0.001 μm2•10–3). Volume weight ranges between 2.64 and 2.8 g/cm3. Natural radioactivity of rocks varies from 9 to 18 mcR/hr, apparent electric resistance is 20–154 Ohmm, interval time of longitudinal waves spreading is 126–365 μcs/m. TOC content, determined in 21 samples using the thermal analysis, varies from 0.75 to 2.38%. The composition of volatiles of fluid inclusions and closed pores of argillites shows the predominance of methane (up to 100 vol. %). In deeper horizons, carbon dioxide, nitrogen and ethane (a few percent) appear.

PL

Zróżnicowane facjalnie utwory syluru, miąższości od 340 do 1102 m, były deponowane na wołyńsko-podolskiej krawędzi platformy wschodnioeuropejskiej. Bariera budowana przez rafy, biohermy i ławice materiału detrytycznego graniczyła na zachodzie z facjami otwartego szelfu. Na wschód od tej bariery, w lagunie, tworzyły się osady dolomitowe z przeławiceniami organogenicznych wapieni, margli, iłowców, gipsu i anhydrytu. Osady szelfu i skłonu są reprezentowane głównie przez margle i ilaste wapienie gruzełkowe oraz argility. Strefa bariery rafowej ma dość skomplikowaną i jeszcze niedostatecznie rozpoznaną budowę. Osady terygeniczne występują tylko w zanurzonym odcinku skłonu kontynentalnego w centralnej części depresji lwowskiej oraz w podłożu zapadliska przedkarpackiego. Efektywna porowatość argilitów sylurskich wynosi od 0,6 do 2,4% i są one prawie nieprzepuszczalne (mniej niż 0,001 μm2ּ10–3). Gęstość objętościowa waha się pomiędzy 2,64 i 2,8 g/cm3. Promieniotwórczość naturalna skał sięga od 9 do 18 mcR/h, a pozorna oporność właściwa wynosi 20–154 Ohmm, czas interwałowy rozchodzenia się fal podłużnych – 126–365 μcs/m. Zawartość TOC, określona w 21 próbkach z wykorzystaniem analizy termicznej, waha się od 0,75 do 2,38%. Skład substancji lotnych z inkluzji fluidalnych i zamkniętych porów w argilitach wykazuje dominację metanu (do 100% obj.). W głębszych horyzontach pojawiają się dwutlenek węgla, azot i etan (kilka procent).

3

Kościoły rzymsko-katolickie okresu międzywojennego we współczesnym krajobrazie architektonicznym Wołynia

Mychajłyszyn O.

Budownictwo i Architektura

|

2010

|

vol. 6, nr 1

77-90

PL

W artykule są zawarte wyniki badań zachowanych kościołów Wołynia z okresu międzywojennego. W latach 1920-30 zostały zbudowane liczne świątynie na nowo przyłączonych terenach województw wschodnich, budowa ich miała za cel podkreślenie przynależność do państwa Polskiego. Proces legitymizacji władz polskich na Wołyniu miał wielkie znaczenie ze względu na skomplikowaną strukturę narodowościową. Do dziś się zachowały głównie murowane świątynie, które reprezentują szeroki wachlarz stylów architektonicznych oraz odzwierciedlają procesy zmian w tej dziedzinie od narodowo-romantycznego do konstruktywizmu. Poza tym, każda świątynia odgrywała rolę w rozwoju przestrzennym osiedla, jako centrum kompozycyjne w zabudowie oraz dominanta architektoniczna. Opieka i ochrona kościołów dla władz ukraińskich to priorytet, by jak najlepiej ocalić tą część europejskiej spuścizny architektonicznej.

EN

The results of the research of preserved Volynian Roman-catholic churches of the interwar period are represented in the article. During the 1920-30s many cathedrals were built in the region, which became an element of the Polish strengthening in the annexed eastern territories. The power legitimization in Volyn had a great importance because of the polyethnic character of this region and the numeral majority of the Orthodox population. Till our time predominantly stone cathedrals were preserved, which represent the wide architectural-style range and reflect the change process of the style priorities from the folk-romantic direction to constructivism. Besides, each cathedral played a great role in the planning and spatial development of the settlements; it was the compositional center of the building complex, the architectural accent. The state care and preservation of the Roman-catholic churches today is a feature of recognition of these buildings as a part of the European cultural heritage.

4

Architectural heritage protection in Volyn in 1920-1930 as a source of cultural and national identity

Mykhaylyshyn O.

Architectus

|

2010

|

Nr 2(28)

53--58

EN

Attitudes to the historical and architectural heritage of the state situated in its territory determine not only the general level of culture, but also a considerable degree of self-awareness of a group of people as a community which is united by the historical background, spiritual and material heritage, requiring constant care and promotion. We know that at this stage of the development of the world civilization, this problem is especially acute in two cases: mainly in the period of strengthening of the state as an independent political union and globalization and similar processes related to the levelling of national cultural characteristics.

PL

W okresie odnowienia niepodległości Polski w latach 1920-1930 odbyła się znaczna aktywizacja działalności dotyczącej opieki i konserwacji pamiątek architektury. Na terenie Wołynia, który został dołączony do II Rzeczypospolitej, został zrealizowany duży zakres prac w dziedzinie inwentaryzacji oraz renowacji znakomitych zespołów architektonicznych i oddzielnych budowli. Działalność ta może być rozpatrzona jako jeden z przejawów konstruowania tożsamości narodowej polskiego etosu w warunkach państwa wielonarodowego, jeden ze sposobów budowy moralnych podstaw narodu w tym okresie oraz wizualizacji tych procesów przez środki architektoniczne.