Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Wielka Teoria Piękna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Forma gotycka a posoborowa architektura sakralna

Bogdan M.

Zeszyty Naukowe. Architektura / Politechnika Śląska

2001

z. 39

99-127

Praca prezentuje obszar syntezy architektury i liturgii jako nieodzowny element, który uzasadnia możliwość przeniesienia intuicji gotyckiego chóru, gdzie jeden ołtarz istnieje w otoczeniu jednej hierarchii do posoborowej architektury sakralnej, gdzie jeden ołtarz istnieje w otoczeniu jednej wspólnoty, przynależnej całemu wnętrzu kościelnemu, a nie tylko jego wydzielonej, wybranej części. Ład gotyckiej przestrzeni sakralnej zostaje określony jako synteza Wielkiej Teorii Piękna i nauki o nieziemskiej naturze symbolu światła, będącej uszanowaniem Ewangelii. Średniowiecze buduje Dom Boży jako dwa kościoły, z których jeden, ten wewnętrzny, zawarty jest w drugim jako strefa chóru dla duchowieństwa zgromadzonego przy ołtarzu i wydzielonego murem od pozostałej części, przeznaczonej dla laikatu. Architektura gotycka umacnia obszar wydzielenia kleru ścianą zamykającej go od strony świeckich platformy ambony (jube). Poprzez swoją jednoprzestrzenność chóru jako obszaru bez podpór słupowych gotycka strefa Liturgii Eucharystii stara się przywoływać tę współczesną jednoprzestrzenną nawę całego wnętrza sakralnego. Problem łączenia tych dwóch odległych czasowo stylów zawarty jest w umiejętności przeniesienia pewnego zakresu estetyki późnego średniowiecza odnośnie do doświadczalności odczytu otwartości i przezroczystości form zanurzonych w świetle do architektury współczesnej, poszukującej tej samej jednorodności jako odpowiedzi przestrzennej na plan "otwarty" układu.

The paper presents the sphere of synthesis of architecture and liturgy as an indispensable element which justifies the possibility of transferring the intuition of the Gothic choir, where one altar exists in the surrounding of one hierarchy to the after-council sacral architecture, where one altar exists in the surrounding of one community, belonging to the whole interior of the church and not only to its chosen separated part. Order in the gothic sacral space is defined as a synthesis of the Great Theory of Beauty and science of unearthly nature of symbol of light, which is the respect for the Gospel. The Middle Ages build the House of the Lord as two churches. One of them, the inner one, is incorporated in the other one as an area of the choir for the clergy gathered at the altar and separated by a wall from the other part destined for the lay people. The Gothic architecture strengthens the area of separation of the clergy by means of a wall of the pulpit's platform (jube), which isolates them from the laymen. By means of the choir's mono-spatiality as a space without supporting pillars, the gothic area of Liturgy of Eucharist attempts to resemble the contemporary mono-spatial nave of the whole sacral interior. The problem of bridging these two, remote in time, styles is contained in the ability to convey some of the late mediaeval aesthetics concerning the experience of interpretation of openness and transparency of forms immersed in light to contemporary architecture which is looking for the same homogeneity as a special answer to the "open" plan of the layout.