Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Przeprawa promowa w podziemnych wyrobiskach Kopalni Soli „Wieliczka"

Chruściel Witold

Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie

|

2022

|

nr 5

7--12

EN

The article describes the ferry crossing through an underground lake at interlevel Iln-III Kazanów of the „Wieliczka" Salt Mine. Initially, the crossing was situated in the Przykos chamber, and in 1834, it was moved to the Piłsudski chamber. Passage across a salt lake is an additional tourist attraction. The lake was formed as a result of flooding of the sub-surface part of the chamber with brine. It consists of a western and eastern part, and a connecting gallery. The crossing was equipped with infrastructure to serve tourist traffic. The levees were designed as wooden platforms overlooking the lake, fitted with gates for accessing the docked ferry. The ordinates of platform floors match the draft of the ferry. The 'Hanna' ferry built from two combined boats travels across the lake. Its fairway is marked by a straight wooden guide between the levees. The ferry has a capacity of 12 people. The ferry is manually propelled, using wooden poles. There are rescue wheels on both sides of the ferry, along with rescue cords.

PL

Artykuł opisuje atrakcję turystyczną - przeprawę promową w podziemnych wyrobiskach Kopalni Soli „Wieliczka", zlokalizowaną w komorze Piłsudskiego na międzypoziomie II niższym-III Kazanów

2

Stan obecny i nowo projektowane zabezpieczenie komory Saurau wraz z wyrobiskami przylegającymi

Gradecki D., Kucharz J., Lipniarski M., Parchanowicz J.

Cuprum : czasopismo naukowo-techniczne górnictwa rud

|

2018

|

nr 1

45--58

PL

Komora Saurau należy do jednych z największych komór w kopalni Soli Wieliczka. Zlokalizowana jest pomiędzy poziomami II niższym i III kopalni oraz stanowi podziemny obiekt Muzeum Żup Krakowskich. Komora ta jest jednym z ostatnich wyrobisk eksploatacyjnych, w których sól pozyskiwano tradycyjną ręczną techniką urabiania, stosowaną w kopalni przez setki lat. Wraz z upływem czasu w komorze pojawiały się lokalnie symptomy wzmożonego ciśnienia górotworu. Zakres destrukcji, w aspekcie wieloletniego utrzymania dobrego stanu komory, stanowił podstawę do podjęcia decyzji o dodatkowym zabezpieczeniu komory, z uwzględnieniem zaleceń konserwatorskich Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie, m.in. zachowania dotychczasowego wystroju komory, jej walorów zabytkowych oraz widokowych. W trakcie prowadzonych prac zabezpieczających stwierdzono potrzebę modyfikacji opracowanego projektu technicznego. Artykuł omawia walory historyczne komory Michał-Saurau oraz niezbędne, nowo projektowane zabezpieczenie przedmiotowego obiektu wraz z wyrobiskami przylegającymi.

EN

Saurau chamber is one of the largest excavations in Wieliczka salt mine. It is located between 2nd lower and 3rd level of the mine as an underground object of Museum Żup Krakowskich. The chamber is one of the last excavations, where salt was exploited with traditional, manual exploitation method, used in the mine for hundreds of years. Recently, local symptoms of rock mass pressure were observed in the chamber. Scope of destruction, considered with a need to maintain good condition of the chamber, was a basis for the decision of carrying out additional reinforcement works in the chamber. That works have to be carried out with consideration of Voivodeship Conservation Officer suggestions, regarding preserving chamber’s unique advantages and decor. During carrying out the works additional impaired locations were spotted, what lead to project modifications. Article presents historical aspects of Saurau chamber and newly projected reinforcement works in the chamber and its neighbouring excavations.

3

Wydobycie i wykorzystanie wody leczniczej w Kopalni Soli „Wieliczka” S.A. (Komunikat)

Paraszczuk K., Brudnik K., Kostrzon M.

Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie

|

2017

|

nr 6

22--25

PL

W artykule przestawiono działania Kopalni Soli „Wieliczka” S.A. zmierzające do rozwoju lecznictwa uzdrowiskowego w oparciu o wody solankowe, dopływające w sposób naturalny do podziemnych wyrobisk kopalni. Działania te zakończyły się uzyskaniem koncesji na wydobywanie wody leczniczej, co pozwala na intensywny rozwój aerozoloterapii jako ważnego aspektu działalności leczniczej, prowadzonej w Uzdrowisku Kopalnia Soli „Wieliczka”.

EN

The article presents the operations of the ”Wieliczka” Salt Mine, geared towards the development of brine-based spa treatment using the water inflowing naturally into the underground mine excavations. The certificates issued on 30th December 2013 confirmed the healing properties of the brine, and then the concession of 30th October 2015 allowed for the exploitation of medicinal waters from the W-VII-16 outflow. This broadened the scope of health services provided by the „Wieliczka” Salt Mine Health Resort. The therapeutic activity of the Health Resort is based on natural medicinal resources: microclimate of the underground salt chambers, and now also natural brine. Currently, the ‘Wieliczka’ Salt Mine Health Resort carries out individual inhalations with 1 or 2% Wieliczka brine (depending on the medical indication) administered as an aerosol i.e. particles of mineral water distributed in a gaseous medium (air). In December 2014 a brine graduation tower was opened in order to extend spa treatment. It is constructed of larch wood and blackthorn twigs, with a total capacity of 7600 m3. The graduation tower was designed as an open-air inhalatorium. Brine from the W-VII-16 outflow is used to produce aerosol at the graduation tower. The property has been integrated into the Wieliczka skyline and located on the edge of the park between the Daniłowicz and St Kinga shafts.

4

Fotografia w wielickiej kopalni – od zdjęć Awita Szuberta do skaningu laserowego (na przykładzie prywatnej kolekcji Jerzego Przybyły)

Przybyło Jerzy

Przegląd Solny

|

2021/2022

|

T. 16

104--140

PL

Kopalnia Soli „Wieliczka” wzbudza od stuleci zainteresowanie zarówno jako obiekt przemysłowy, jaki i turystyczny, dlatego nic dziwnego, że na stałe zagościła w niej fotografia. Obok pełnienia roli turystycznej pamiątki i dokumentu stała się także narzędziem do naukowych badań oraz metod pomiarów podziemnych wyrobisk. Za odkrywców fotografii uważa się Francuza Louis Jacques Mandé Daguerre,a oraz Anglika Williama Henry’ego Fox Talbota. Obaj niezależnie od siebie w 1839 r. objawili światu jej wynalazek. Musiało jednak minąć ponad 50 lat zanim zawitała do wielickiej kopalni. Pierwszym fotografem, który ją uwiecznił był Awit Szubert, który w 1892 r. wykonał serią zdjęć wydaną rok później w Wiedniu w postaci albumu. Kolejnymi fotografami ważnymi dla kopalni w okresie do 1945 r. byli Jan Czernecki i Władysław Gargul. Zdjęcia ich autorstwa ilustrowały zarówno książki i artykuły traktujące o kopalni, jak i turystyczne przewodniki, a także były wydawane w postaci pocztówek. Znaczącą powojenną postacią dla Wieliczki był Alfons Długosz. Zainicjował on powstanie Muzeum Żup Krakowskich. Sam był uznanym fotografem i wykonał wiele zdjęć ukazujących podziemia kopalni. Jego prace charakteryzują się dużym kunsztem artystycznym. Postępujący rozwój turystyki w kopalni wywołał zapotrzebowanie na przewodniki, pocztówki i zestawy pamkowych zdjęć. Jej wpisanie w 1976 r. na listę zabytków Województwa Krakowskiego, a w 1978 na Światową Listę Dziedzictwa Przyrodniczego UNESCO spowodowało dalsze zapotrzebowanie na zdjęcia z podziemi. Pojawiły się też duże wydawnictwa albumowe traktujące o kopalni. Po 1989 r., kiedy to w Polsce doszło do przemian ustrojowych i powstania gospodarki wolnorynkowej ilość publikacji albumowych, przewodników i innych pamiątek, takich jak np. kalendarze znacznie wzrosła. Publikowały je zarówno firma organizująca ruch turystyczny w kopalni (Kopalnia Soli „Wieliczka” - Trasa Turystyczna sp. z o.o.) jak i Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka. Obok komercyjnych funkcji związanych z turystyczną i muzealną rolą kopalni fotografia znalazła zastosowanie w pomiarach podziemnych wyrobisk (fotogrametria), dokumentacji podziemnych zabytkowych miejsc, pełniła także rolę edukacyjną i ilustracyjną dla wielu artykułów naukowych oraz popularnonaukowych. Przeszła drogę od klasycznej (rejestracji obrazu na materiałach światłoczułych) do cyfrowej, a jej techniczna kopalniana przyszłość związana jest ze skaningiem laserowym wyrobisk.

EN

For centuries, the “Wieliczka” Salt Mine has aroused interest both as an industrial facility and as a tourist destination; therefore, it is no wonder that photography has become a permanent aspect of the site. Photographs served as tourist souvenirs and documents, and photographic techniques become tools for scientific research and surveying underground excavations. The Frenchman Louis Jacques Mandé Daguerre and the Englishman William Henry Fox Talbot are considered to be the inventors of photography. They both independently revealed the invention of photography to the world in 1839. However, over 50 years passed before photography arrived at the “Wieliczka” Salt Mine. Awit Szubert was the first photographer who immortalised the Mine. He took a series of photographs in 1892. They were published a year later in Vienna, in the form of an album. Jan Czernecki and Władysław Gargul were other important Salt Mine photographers before 1945. Their photographs illustrated books and articles about the Salt Mine, as well as tourist guides, and were issued in the form of postcards too. Alfons Długosz became a significant post-war figure in Wieliczka. He initiated the creation of the Kraków Saltworks Museum in Wieliczka. He himself was a recognised photographer and took many photographs showing the undergrounds of the Salt Mine. His photographs demonstrated a high artistic craftsmanship. The progressive development of tourism in the Salt Mine triggered demand for guidebooks, postcards, and sets of commemorative photographs. Entering the Salt Mine on the Landmark List of the Kraków Region in 1976 and on the World Heritage List in 1978 caused further demand for photographs from the underground. Large album publications about the mine appeared. After 1989, when Poland underwent political transformations, and free market economy emerged, the number of album publications, guidebooks, and other souvenirs, such as calendars, increased significantly. They were published both by the company organising tourism in the Mine (The Wieliczka Salt Mine – Tourist Route Ltd.) and the Kraków Saltworks Museum in Wieliczka. Apart from the commercial functions connected with the tourist site and landmark roles of the Mine, photography was also used for the surveying of underground excavations (photogrammetry) and the documentation of the landmark underground workings. It also played educational and illustrative roles for many scientific and popular-science publications. Photography developed from its classical technique (image recording on photosensitive materials) to digital one. The technical future of photograph in the Salt Mine is associated with laser scanning of the Salt Mine’s excavations.