Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Cossacks in the service of the Third Reich

Szymanowicz Adam

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2020

|

Vol. 52, No. 1(195)

87--102

EN

The origins of Cossacs probably date back to the 15th and 16th centuries. Cossacks appeared both in the south-eastern areas under the authority of the Commonwealth and in the south-west of Moscow. They played a significant role in the history of our country, fighting together with the Crown and Lithuanian armies in the wars against the Tatars, Turks, Moscow and Sweden. However, they also caused uprisings which seriously weakened the Commonwealth. In the 16th century, Cossack troops in the service of the rulers of Moscow were formed, used for conquests made by this country. Cossacks also suppressed uprisings and rebellions against tsarist authorities. During the civil war in Russia, a significant part of them sympathized with the Whites. After the Bolshevik occupation of the Cossack territories, there was repression compared by Lenin to the Vendée genocide during the French Revolution. Persecution also took place there during the collectivization and the Great Terror. Many Cossacks emigrated. Some of them in Germany, where they later began cooperation with the Nazis, especially after the Third Reich’s aggression against the USSR. After occupying the Cossack territories, the German authorities created local Cossack self-government structures. The first Cossack formations fighting on the Wehrmacht side also began to appear. During the war, tens of thousands of Cossacks who fought in German uniforms in the USSR, occupied Poland, Yugoslavia and northern Italy. They were used primarily to conduct anti-partisan activities. At the end of the war, the Cossacks tried to avoid Soviet captivity and surrender to the Western Allies’ troops. However, as a result of the British-Soviet agreement, they were handed over to the Soviet authorities, which condemned them to a tragic fate.

PL

Początki kozaczyzny sięgają najprawdopodobniej XV i XVI wieku. Kozacy pojawili się zarówno na południowo-wschodnich terenach podległych władzy Rzeczypospolitej, jak i południowo-zachodnich Moskwy. Odegrali niebagatelną rolę w historii naszego kraju, walcząc wspólnie z wojskiem koronnym i litewskim w wojnach przeciwko Tatarom, Turkom, Moskwie i Szwedom. Wywoływali jednak również powstania, które poważnie osłabiały Rzeczpospolitą. W XVI wieku uformowała się również organizacja wojsk kozackich na służbie władców Moskwy, wykorzystywana do podbojów prowadzonych przez to państwo. Kozacy tłumili również powstania i bunty skierowane przeciwko władzy carskiej. W trakcie wojny domowej w Rosji znaczna część z nich opowiedziała się po stronie białych. Po opanowaniu terenów kozackich przez bolszewików nastąpiły represje porównywane przez Lenina do ludobójstwa w Wandei z okresu rewolucji francuskiej. Prześladowania miały tam również miejsce w okresie kolektywizacji i wielkiego terroru. Wielu Kozaków udało się na emigrację. Część z nich na terytorium Niemiec, gdzie w późniejszym okresie rozpoczęli współpracę z nazistami, zwłaszcza po agresji III Rzeszy na ZSRS. Po zajmowaniu terenów kozackich władze niemieckie tworzyły lokalne struktury kozackiego samorządu. Zaczęły również powstawać pierwsze formacje kozackie walczące po stronie Wehrmachtu. W trakcie wojny w niemieckich mundurach na terenach ZSRS, okupowanej Polski, Jugosławii i w północnych Włoszech walczyło kilkadziesiąt tysięcy Kozaków. Byli wykorzystywani przede wszystkim do prowadzenia działań przeciwpartyzanckich. Pod koniec wojny Kozacy starali się uniknąć niewoli sowieckiej i poddawać wojskom zachodnich aliantów. Jednak na wskutek porozumienia brytyjsko-sowieckiego byli oni przekazywani władzom sowieckim, co skazywało ich na tragiczny los.

2

German preparations for the war in the light of documents of the Polish military intelligence (1933-1939) – selected aspects

Nowacki Krzysztof, Szymanowicz Adam

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2019

|

Vol. 51, No. 2(192)

253--265

EN

As a result of the Treaty of Versailles the provisions concerning the issue of limitation of the armed forces were imposed on Germany. These provisions were unilaterally terminated by Germany two years after Adolf Hitler had come to power. There was introduced general and compulsory military service. On 21st May 1935, Hitler – as the Fuhrer and Reich Chancellor – signed the secret Reich Defence Law, which gave the Wehrmacht command wide powers to expand the army. Thus, the intensive development of the German army was initiated. After the Nazi Party came to power in Germany, gaining new information by the Polish military intelligence became increasingly difficult. It was connected with the expansion of the German counter-intelligence services, especially the Gestapo, as well as the police supervision over the German society. Through good operational work of the Polish intelligence the Polish side already before the outbreak of the war was relatively well familiarized with the particular phases of the overall German army’s armaments, as well as the German operational doctrine and methods of warfare.

PL

Traktat wersalski narzucał Niemcom m.in. ograniczenia dotyczące liczebności i uzbrojenia niemieckich sił zbrojnych. Niemcy starały się obchodzić je bardzo dyskretnie, w tym również dzięki współpracy ze Związkiem Sowieckim. Sytuacja zmieniła się diametralnie po dojściu do władzy Hitlera, który już w 1935 r. wprowadził ustawę zwiększającą, wbrew traktatowi wersalskiemu, liczebność armii niemieckiej, a także wprowadzającą zakazane rodzaje uzbrojenia. Od tej pory nastąpił jawny i gwałtowny rozwój armii niemieckiej oraz przemysłu zbrojeniowego, co z wielką uwagą obserwował polski wywiad wojskowy. W kolejnych latach powstawały raporty polskich służb wywiadowczych na temat powiększającego się niemieckiego potencjału militarnego i jego możliwości w trakcie zajmowania przez wojska III Rzeszy Austrii, Czech czy Kłajpedy. Niektóre z tych raportów bardzo trafnie przewidywały, jak będzie wyglądała strategia i taktyka Wehrmachtu w zbliżającym się konflikcie zbrojnym.

3

German reparations to Poland for World War II on global background

Kostrzewa-Zorbas G.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2018

|

R. 8, Nr 14

207--220

EN

No other country in the world suffered a greater measurable and verifiable loss of human and material resources than Poland during World War II in 1939-1945. According to the first approximation, the value of human and material losses inflicted to Poland by Nazi Germany amounts to 6.495 trillion US dollars of 2018. However, Poland never received war reparations from Germany. The article is a preliminary survey of the complex issue – conducted in an interdisciplinary way combining elements of legal, economic, and political analysis, because the topic belongs to the wide and multidisciplinary field of national and international security. Refuted in the article is an internationally popular myth that communist Poland unilaterally renounced German war reparations in 1953. Then the article discusses the global background of the topic in the 20th and 21st centuries – in particular, the case of Greece whose reparations claims Germany rejects like the Polish claims, and major cases of reparations actually paid: by Germany for World War I, by Germany to Israel and Jewish organizations for the Holocaust, by Japan for World War II – at 966 billion US dollars of 2018, the largest reparations ever – and by and Iraq for the Gulf War. The article concludes with a discussion of necessary further research with advanced methodology of several sciences, and of a possible litigation before the International Court of Justice – or a diplomatic solution to the problem of war reparations.

PL

Żaden inny kraj świata nie doznał tak wielkich, a możliwych do zmierzenia i weryfikacji strat w zasobach ludzkich i materialnych jak Polska podczas II wojny światowej w latach 1939-1945. Według pierwszych szacunków wartość strat ludzkich i materialnych zadanych Polsce przez nazistowskie Niemcy sięga 6,495 bilionów dolarów amerykańskich z 2018 roku. Jednak Polska nigdy nie otrzymała reparacji wojennych od Niemiec. Artykuł jest wstępnym studium skomplikowanego tematu – studium interdyscyplinarnym, łączącym elementy analizy prawnej, ekonomicznej i politycznej, ponieważ należy do szerokiej i wielodyscyplinarnej dziedziny bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego. Obalony w artykule zostaje popularny międzynarodowo mit, że komunistyczna Polska jednostronnie zrzekła się niemieckich reparacji wojennych w 1953 roku. Następnie artykuł przedstawia globalne tło tematu w XX i XXI wieku – w szczególności sprawę Grecji, której roszczenia odszkodowawcze Niemcy odrzucają tak jak roszczenia polskie, oraz przypadki wielkich reparacji realnie wypłaconych: przez Niemcy za I wojnę światową, także przez Niemcy dla Izraela i organizacji żydowskich za Holokaust, przez Japonię za II wojnę światową – japońskie reparacje, wynoszące 966 miliardów dolarów z 2018 roku, były największe w dziejach – i przez Irak za wojnę w Zatoce Perskiej. Artykuł kończy się przedstawieniem konieczności dalszych badań z użyciem zaawansowanej metodologii wielu nauk oraz zarysem możliwego procesu przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości w Hadze – lub dyplomatycznego rozwiązania problemu reparacji wojennych.

4

Paralele w sytuacji polityczno-militarnej Europy z lat 1936-1939 i 2013-2015

Tkaczew Władysław

Wiedza Obronna

|

2015

|

nr 4

101--134

PL

Wskutek dążeń Rosji do powiększenia swojego imperium oraz poszerzenia strefy wpływu, obejmującej byłe republiki ZSRR doszło do konfliktu militarnego na wschodnich rubieżach Ukrainy. W publikacji opisano kolejne etapy dążeń i posunięć ekspansjonistycznych Rosji, zmierzających do cząstkowego rozszarpywania Ukrainy. Reakcja na te działania Europy Zachodniej w wielu aspektach była podobna do polityki ustępstw realizowanej przez mocarstwa europejskie w stosunku do Hitlera w latach 1936-1939. Znamy z autopsji efekty tej polityki i fakt zaboru Krymu Ukrainie nie może być akceptowany przez państwa Unii Europejskiej oraz NATO. Dlatego szczegółowo opisano skutki agresywnej polityki Rosji w jej najbliższym otoczeniu oraz uzasadniono potrzebę wprowadzenia i utrzymywania sankcji gospodarczych przeciwko temu państwu totalitarnemu. Przed zestawieniem i porównaniem cech podobnych, odnoszących się do tych dwóch wymienionych okresów, należy do każdego przedstawić w miarę spójne wprowadzenie.

5

Tobruk 1941 : Rommel’s failure and Hitler’s success on the strategic sidelines of the “Third Reich”

Vogel T.

Zeszyty Naukowe AON

|

2012

|

nr 1(86)

306-320

6

Cele strategiczne hitlerowskich Niemiec : sny o tysiącletniej Rzeszy

Otłowski M. J.

Wiedza Obronna

|

2000

|

nr 3

114--136