Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

SuperDARN w Polsce : perspektywy dla badań atmosfery

Odzimek Anna

Przegląd Geofizyczny

|

2019

|

Z. 3-4

267--286

PL

SuperDARN (Super Dual Auroral Radar Network) jest światową siecią radarów koherentnego rozpraszania w paśmie wysokich częstotliwości HF (High Frequency) do badań górnych warstw atmosfery, mezosfery, jonosfery, termosfery oraz ich sprzężenia z magnetosferą i wiatrem słonecznym. Do głównych tematów badawczych SuperDARN z dziedziny fizyki atmosfery należą echa mezosferyczne, fale planetarne i związane z nimi przemieszczające się zaburzenia jonosferyczne oraz inne przejawy oddziaływania atmosfery neutralnej ze zjonizowaną. W artykule przedstawiamy perspektywy dla rozwoju badań atmosfery z użyciem radarów SuperDARN w kraju, ze szczególnym uwzględnieniem badań z dziedziny elektryczności atmosferycznej.

EN

SuperDARN (Super Dual Auroral Radar Network) is a global network of coherent scatter radars in the HF (High Frequency) band for studying the upper atmosphere, mesosphere, ionosphere, thermosphere and their coupling with the magnetosphere and solar wind. SuperDARN research topics in the field of atmospheric physics include mesospheric echoes, planetary waves and associated travelling ionospheric disturbances, and other manifestations of the interaction of neutral and ionised atmosphere. In the article we present prospects for the development of atmospheric research in Poland using SuperDARN radars, with particular emphasis on research studies in the field of atmospheric electricity.

2

SuperDARN w Polsce – perspektywy

Popielawska Barbara, Odzimek Anna, Doroszkiewicz Joanna, Góral Grzegorz

Przegląd Geofizyczny

|

2019

|

Z. 3-4

221--251

PL

SuperDARN (Super Dual Auroral Radar Network) jest światową siecią radarów do badania górnych warstw atmosfery, jonosfery i ich sprzężenia z magnetosferą i wiatrem słonecznym (Greenwald i in. 1995; Chisham i in. 2007; Lester 2008, 2013, Nishitani i in. 2019). W artykule przybliżamy szczegóły techniczne, tematy badawcze i publikacje związane z działalnością SuperDARN oraz korzyści płynące z polskiego w nim udziału, który mógłby wzmocnić badania krajowe, jak i współpracę międzynarodową oraz otworzyć nowe tematy badawcze. Zanim to będzie możliwe, należy rozwiązać kilka technicznych kwestii, których tło i perspektywy nakreślamy.

EN

SuperDARN (Super Dual Auroral Radar Network) is a global radar network for studying the upper atmosphere, ionosphere, thermosphere and mesosphere and their coupling with the magnetosphere and solar wind (Greenwald et al. 1995; Chisham et al. 2007; Lester 2008, 2013, Nishitani et al. 2019). In the article we bring closer to national readers the SuperDARN network through describing its technical details, projects and publications. In addition to strengthening present research Polish participation in SuperDARN could result in development of new topics in national research and in international cooperation. Before it is possible, several technical issues should be solved, the background and perspectives of which we outline in the article.

3

Radary SuperDARN : narzędzie do badania i monitorowania atmosfery Ziemi i przestrzeni wokółziemskiej

Góral Grzegorz

Przegląd Geofizyczny

|

2019

|

Z. 3-4

253--265

PL

Radary SuperDARN powstały jako narzędzie do badań górnych warstw atmosfery i ich związków z magnetosferą i wiatrem słonecznym (Greenwald i in. 1995; Chisham i in. 2007; Lester 2008, 2013). Pracują w zakresie częstotliwości HF, pomiędzy 8 a 20 MHz. Ich zasada działania opiera się na wykorzystaniu rozpraszania Bragga na periodycznych strukturach przestrzennych o skalach odległości porównywalnych z długością fali sondującej. Radary te umożliwiają obserwacje formacji jonosferycznych zorientowanych wzdłuż linii pola geomagnetycznego. W artykule opisano podstawowe bloki funkcjonalne przykładowego radaru SuperDARN: tor nadawczy, odbiorczy oraz system antenowy. Omówiony został sposób modelowania wiązki sondującej. Jedną z kluczowych kwestii przy wyborze lokalizacji dla nowopowstającej stacji SuperDARN jest określenie jej potencjalnych możliwości obserwacyjnych. Można wykorzystać do tego oprogramowanie dokonujące śledzenia dróg propagacji impulsu emitowanego przez radar i określania punktów, w których wektor fali jest prostopadły do lokalnego pola magnetycznego Ziemi. Warunek taki pozwoli na uzyskanie rozproszenia wyemitowanej przez antenę radaru fali z powrotem, w kierunku nadawania. W artykule przedstawiono wyniki symulacji dla hipotetycznej stacji SuperDARN, zlokalizowanej w południowo-zachodniej Polsce. W obliczeniach użyto programu do ray tracingu, bazującego na algorytmie Jones i Stephenson (1975) oraz modelu jonosfery IRI-2012.

EN

SuperDARN radars were developed as a tool for testing the upper atmosphere regions and their coupling with the magnetosphere and solar wind (Greenwald et al. 1995; Chisham et al. 2007; Lester 2008, 2013). They work in the HF frequency range, between 8 and 20MHz. Their principle of operation is based on the use of Bragg scattering on periodic spatial structures with scales of distance comparable to the length of the sounding wave. These radars allow observation of ionospheric formations oriented along the geomagnetic field lines. The article describes basic functional SuperDARN radar blocks: transmitting path, receiving path, and the antenna system as well. The method of modeling the sounding beam is also presented. One of the key issues when choosing a location for a new SuperDARN station is to determine its potential for observation. You can use a special software to track the propagation paths of the pulse emitted by the radar and determining points in which the wave vector is perpendicular to the local geomagnetic field. Such a condition will allow to obtain the scatter of the wave emitted by the radar antenna back into the direc¬tion of transmission. The article presents simulation results for a hypothetical SuperDARN station, located in south-western Poland. The calculation were based on a ray tracing program based on the Jones and Stephenson algorithm (Jones, Stephenson 1975) and the IRI-2012 ionosphere model.