The Stare Mìsto Zone is the lowermost part of Lugicum, marking out the main boundary between the East and West Sudetes. Small part of the unit is exposed in Poland, in the vicinity of Bielice village. This area consists mainly of banded amphibolites, intruded by syntectonic granitoids. The banded amphibolites are medium — to coarse grained. Main constituents are segregated into alternating, light — plagioclase rich, and dark — amphibole rich layers. Quartz and K-feldpars are subordinates. Accessories are: zircon, apatite, titanite, and locally garnet, biotite; secondary minerals are: chlorite and prehnite. Banded amphibolites underwent progressive M1 amphibolite facies metamorphism, with PT peak conditions at 650–720 C and 8.0–9.5 kbar. This was followed by M2 and M3 regressive metamorphism, accompanied by rapid uplift, regional mylonitization and metamorphism under the greenschists and sub-greenschsits facies conditions.
PL
We wschodniej części kopuły Orlicko-Śnieżnickiej znajduje się strefa Starego Mìsta, usytuowana bezpośrednio na zachód od nasunięcia ramzowskiego, które oddziela Sudety zachodnie od Sudetów wschodnich. Niewielka część skał strefy Starego Mìsta odsłania się na obszarze Polski, w okolicach Bielic. Obszar ten zbudowany jest głównie z warstwowanych amfibolitów. Amfibolity warstwowane, odsłaniające się na terenie polskiej części Strefy Starego Mìsta są skałami średnio- lub rzadziej gruboziarnistymi. Odmiana gruboziarnista nie tworzy samodzielnych wystąpień, a jedynie niewielkiej miąższości wkładki w obrębie 73 amfibolitów średnioziarnistych. Amfibolity warstwowane zbudowane są głównie z amfiboli i plagioklazów, tworzących naprzemianlegle ułożone warstewki ciemne zdominowane przez amfibole oraz warstewki jasne zdominowane przez plagioklazy. Podrzędnie w amfibolitach warstwowanych występuje kwarc oraz lokalnie niewielkie ilości skalenia potasowego. Z minerałów akcesorycznych w amfibolitach występują: cyrkon, apatyt, tytanit, lokalnie granat i biotyt, minerałami wtórnymi są chloryt oraz prehnit. Amfibolity warstwowane zarejestrowały trzy etapy metamorfizmu. Pierwszy z nich M1 miał charakter progresywny z maksimum temperatury i ciśnienia rzędu 650–720 C i 8,0–9,5 kbar. Po etapie progresywnym M1 nastąpił izotermalny spadek ciśnienia, odpowiadający etapowi M2. Ostatni etap M3, izobaryczny, wiązał się z gwałtownym schładzaniem kompleksów skalnych, powiązanym z regionalną mylonityzacją i metamorfizmem niskiego stopnia w warunkach facji zieleńcowej i prehnitowo-pumpelyitowej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.