Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Rozbicka Małgorzata

1 2019

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Society for Care Over Historical Monuments

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Architekt Władysław Marconi jako miłośnik i konserwator zabytków przeszłości

Rozbicka Małgorzata

Studia do Dziejów Architektury i Urbanistyki w Polsce

2019

nr 2

5--77

Władysław Marconi (1848 –1915), architekt sumienny w pracy i obznajomiony z nowoczesnymi technologiami budowlanymi, sztuką oraz zabytkami rodzimej architektury i rzemiosła interesował się najpewniej już od wczesnej młodości. Nie tylko zwiedzał zabytki architektury, ale również je dokumentował pomiarowo i fotograficznie. Obok fotografii, z których wybrane opublikował w latach 1894 –1900 w serii zeszytów pt. Album architektoniczny dawnych zabytków i pamiątek przeszłości od XII do XIX wieku, gromadził również i zabezpieczał przed zniszczeniem elementy wyposażenia i wystroju z aktualnie modernizowanych lub rozbieranych w Warszawie budowli zabytkowych. Poza pracą projektową, Władysław Marconi przez całe dorosłe życie był aktywny społecznie, a także prowadził rozległą działalność stowarzyszeniową. Pierwsze projekty i prace stricte konserwatorskie w wysokiej klasy obiektach zabytkowych architekt zrealizował w latach 1893–1900. Kolejno wykonał projekt i nadzorował prace w korpusie głównym pałacu w Wilanowie i w XVII-wiecznym dworze w Oborach oraz w Pałacu Potockich przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. W szczytowym okresie swojej kariery architektonicznej, około 1903 roku zaangażował się także w restaurację zrujnowanego zamku w Pieskowej Skale. W jeszcze szerszym zakresie Władysław Marconi działalność konserwatorską rozwinął w ramach utworzonego w 1906 roku Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, którego był współzałożycielem. Jako członek jego wydziału Architektoniczno-Inwentaryzacyjnego i Komisji Starej Warszawy aktywnie uczestniczył w wizjach lokalnych organizowanych przez Towarzystwo na terenie Warszawy i poza nią w związku z planowanymi pracami restauratorskimi lub koniecznością oceny stanu zachowania zagrożonych obiektów zabytkowych. Sam lub z gronem współpracowników, przy- gotowywał i prezentował na zebraniach Towarzystwa komunikaty i referaty dotyczące bieżących wydarzeń konserwatorskich i odkryć w obiektach zabytkowych. Z ramienia Towarzystwa w latach 1909 –1915 zrealizował również wiele prac inwentaryzacyjnych i projektowo-restauratorskich. Jednym z pierwszych tego typu zadań w jakie bezpośrednio się zaangażował był projekt restauracji XVIII-wiecznego minaretu zachowanego na posesji szpitala św. Łazarza przy ulicy Książęcej w Warszawie. Jako członek Komisji Starej Warszawy, razem z Jarosławem Wojciechowskim, prowadził prace badawcze oraz projektował i nadzorował prace restauratorskie, które przed I wojną światową pod auspicjami TOnZP zostały przeprowadzone w trzech kamienicach na warszawskim Starym Mieście – w tzw. kamienicy Fukierów, w zakupionej w 1911 roku na siedzibę własną przez TOnZP kamienicy Baryczków oraz w należącej do Towarzystwa Miłośników Historii, położonej przy Rynku 31, kamienicy „pod świętą Anną”, której restauracja została ukończona w roku 1915 – roku śmierci architekta.

Władysław Marconi (1848 –1915), an architect who was diligent in his work and familiar with modern building technologies, was undoubtedly interested in art, and native architecture and crafts since early youth. He not only explored architectural heritage, but also documented it by way of measured surveys and photography. In addition to that photography, where selected pictures were published over the years 1894 –1900 in a series of research bulletins—Albumy architektoniczne dawnych zabytków i pamiątek przeszłości od XII do XIX wieku [Architectural albums of historical buildings and reminders of the past from the 17th to 19th centuries], he also collected and preserve from destruction elements of furnishings and ornaments from Warsaw’s historical buildings subject to modernization or demolition at that time. Marconi did not restrict himself to design work. He was also active and broadly engaged in the activities of social associations throughout his entire adult life. Over the years 1893–1900, the architect undertook his first designs as well as projects that were strictly conservation–oriented involving high–class historical buildings. He worked on successive designs and oversaw work on the corps de logis of the Wilanów palace, the 17th century manor house in Obory, and the Potocki palace on Cracow Faubourg in Warsaw. At the peak of his architectural career, around the year 1903, he was also employed for the restoration of the ruined castle in Pieskowa Skała. Even more broadly, Marconi developed his conservation–based activities within the framework of the Society for Care Over Historical Monuments (TOnZP), established in 1906. He was one of its cofounders. As a member of its Architectural–Measured Survey Department as well as of the Old Warsaw Commission, he actively participated in on–site visits organized by the Society within the limits of Warsaw and outside the city in connection with planned restoration works or a need to assess the state of endangered heritage sites. Alone, or with his colleagues, he developed and presented communiqués and papers on current events in heritage protection at Society meetings. It is also within the framework of the Society that over the years 1909 –1915 he performed several measured surveys as well as restoration designs. One of the first such jobs in which he was directly involved was the design for the restoration of the 18th century minaret that survived on the grounds of the St. Lazarus Hospital on Książęca Street in Warsaw. As a member of the Old Warsaw Commission, together with Jarosław Wojciechowski, he conducted research and design work, and supervised restoration work that over the period preceding World War I was performed under the auspices of the Society on three burgher houses in Warsaw’s Old Town—what was known as the Fukier house, purchased in 1911 as a headquarters for the Society, the Baryczka house, and the “Beneath St. Anne” house at No. 31 Market Square, which belonged to the History Appreciation Society (TMH) and whose restoration was completed in 1915, the year of the architect’s death.