This study investigates multidecadal changes in the extent of glacierized surfaces in Kommune Kujalleq, southeastern Greenland, between 2000 and 2024. Multispectral satellite imagery from Landsat 7 and Landsat 8, combined with climate data from MODIS and the Global Precipitation Measurement (GPM) mission, was used to quantify changes in summer ice cover and to evaluate their relationship with atmospheric drivers. The Normalized Difference Snow Index (NDSI ≥ 0.4) was applied to classify ice-covered pixels during the melt season (July–September), and climate variables were derived for both summer and winter seasons. The results reveal an overall net decline in ice-covered area of approximately 4% (about 1,600 km²) over the 24-year period, with substantial interannual variability. Years such as 2015 and 2020 exhibited temporary increases in ice extent, coinciding with anomalously high snowfall and below-average summer temperatures, whereas significant losses occurred during warm and dry periods, notably in 2010 and 2024. Despite these fluctuations, the general trend remains one of retreat, driven primarily by sustained Arctic warming. The study highlights the effectiveness of remote sensing and cloud-based geospatial platforms for long-term cryospheric monitoring and contributes to a better understanding of regional glacier sensitivity to climatic variability in the context of global sea-level rise.
PL
W niniejszym badaniu analizowano zmiany zasięgu powierzchni zlodowaconych w Kommune Kujalleq, w południowo-wschodniej Grenlandii, w okresie wielu dekad, w latach 2000–2024. Wielospektralne zdjęcia satelitarne z satelitów Landsat 7 i Landsat 8, w połączeniu z danymi klimatycznymi z MODIS i misji Global Precipitation Measurement (GPM), wykorzystano do ilościowego określenia zmian letniej pokrywy lodowej i oceny ich związku z czynnikami atmosferycznymi. Do klasyfikacji pikseli pokrytych lodem w sezonie topnienia (lipiec–wrzesień) zastosowano znormalizowany wskaźnik różnicy śniegu (NDSI ≥ 0,4), a zmienne klimatyczne wyznaczono zarówno dla sezonu letniego, jak i zimowego. Wyniki wskazują na ogólny spadek netto powierzchni pokrytej lodem o około 4% (około 1600 km²) w ciągu 24 lat, ze znaczną zmiennością międzyroczną. Lata takie jak 2015 i 2020 charakteryzowały się tymczasowym wzrostem zasięgu lodu, zbiegającym się z anomalnie wysokimi opadami śniegu i temperaturami lata poniżej średniej, natomiast znaczne straty wystąpiły w okresach ciepłych i suchych, zwłaszcza w 2010 i 2024 roku. Pomimo tych wahań, ogólna tendencja nadal zmierza w kierunku cofania się lodu, napędzanego głównie przez utrzymujące się ocieplenie Arktyki. Badanie podkreśla skuteczność teledetekcji i chmurowych platform geoprzestrzennych do długoterminowego monitorowania kriosfery i przyczynia się do lepszego zrozumienia regionalnej wrażliwości lodowców na zmienność klimatu w kontekście globalnego wzrostu poziomu morza.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.