Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: SDSS

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Modification of the surface layer of sintered duplex stainless steels through alloying using the GTAW method

Lisiecka B., Dudek A.

Tribologia

2018

nr 2

81--88

The demand for materials obtained using powder metallurgy (PM) is constantly increasing, especially on SDSSs, which are characterized by a two–phase structure consisting of ferrite and austenite. The main purpose of this study was to examine the effect of surface layer alloying with chromium carbide on the microstructure and tribological properties (e.g., hardness and wear resistance) of SDSSs. The multiphase sinters were prepared from two types of water–atomized steel powders: 316L and 409L. The technique of the APS method was used to deposit Cr3C2–NiAl powder on the SDSS surface. Electric arc (GTAW method) was used for surface alloying. Optical and scanning microscopy, X–ray phase analysis, and examinations of microhardness and coefficient of friction were performed in order to determine the microstructure and basic properties of SDSS after alloying. The surface alloying with Cr3C2 improves tribological properties of SDSSs such as hardness and the coefficient of friction.

Zapotrzebowanie na materiały otrzymywane przy użyciu metalurgii proszków stale rośnie, szczególnie na spiekane stale duplex, które charakteryzują się dwufazową strukturą składającą się z ferrytu i austenitu. Głównym celem pracy było zbadanie wpływu stopowania warstwy wierzchniej z węglikiem chromu na mikrostrukturę i własności tribologiczne (np. twardość, odporność na zużycie) spiekanych stali. Wielofazowe spieki przygotowano z rozpylanych wodą komercyjnych proszków stalowych 316L i 409L. W celu wytworzenia powłoki z proszku Cr3C2–NiAl na powierzchni SDSS zastosowano metodę APS. Obróbkę przetopieniową spieków przeprowadzono spawalniczą metodą łukową GTAW. W celu analizy mikrostruktury i podstawowych własności spieków po stopowaniu przeprowadzono analizę z wykorzystaniem mikroskopii optycznej, skaningowej, fazową analizę rentgenowską oraz badania twardości i określenie współczynnika tarcia. Stopowanie powierzchni z Cr3C2 poprawia własności tribologiczne spieków, takie jak twardość i współczynnik tarcia.

Multi-criteria spatial analysis of land accessibility for seismic operations

Burdziej J.

Roczniki Geomatyki

2009

T. 7, z. 2

23-31

Głównymi metodami, które wykorzystuje się obecnie do odkrywania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, są metody sejsmiczne. Lądowe badania sejsmiczne wymagają olbrzymiej ilości sprzętu i siły roboczej. Jednocześnie są one w bardzo dużym stopniu uzależnione od warunków terenowych, takich jak pokrycie i ukształtowanie terenu czy obecność obiektów antropogenicznych, np. dróg i zabudowań. Dostępność terenu jest jednym z głównych czynników o charakterze przestrzennym, który ma wpływ na przebieg badań sejsmicznych. Może być ona zdefiniowana jako koszt dotarcia do określonego miejsca, przy czym koszt ten może być wyrażony w różnych jednostkach, np. jako czas dojazdu, zużycie paliwa lub koszt wyrażony w pieniądzach. Głównym celem niniejszej pracy jest opracowanie metodyki szacowania dostępności terenu na potrzeby prowadzenia prac sejsmicznych. W tym celu wykonano Model Szacowania Dostępności Terenu (ang. Land Accessibility Assessment Model - LAAM), który uwzględnia pokrycie i ukształtowanie terenu, istniejącą sieć dróg oraz ewentualne przeszkody. Model został zaprojektowany w środowisku ArcGIS Model Builder. Następnie model ten został wykorzystany do oszacowania dostępności terenu dla trzech poligonów testowych. Poligony zostały tak dobrane, aby reprezentowały różne typy terenu: rolniczy, górski oraz pustynny. Każdy z trzech obszarów został uznany za hipotetyczny rejon prac sejsmicznych metodą 3D. Na podstawie wysokorozdzielczych zdjęć satelitarnych i map topograficznych pozyskano dane o pokryciu terenu, sieci dróg oraz informacje o ewentualnych przeszkodach terenowych (barierach). Ukształtowanie terenu zostało opracowane na podstawie numerycznego modelu terenu SRTM (wersja 4). Dla każde go obszaru stworzono 81 punktów docelowych oraz zaproponowano 3 różne lokalizacje bazy, które zostały poddane ocenie z punktu widzenia dostępności terenu. Model Szacowania Dostępności Terenu został wykorzystany do obliczania tzw. powierzchni kosztowej (ang. cost surface) oraz tzw. powierzchni odległości kosztowej (ang. cost distance surface) dla każdej lokalizacji bazy. Na podstawie tej analizy można dokonać wyboru optymalnej lokalizacji bazy. Model MSDT został również wykorzystany do obliczenia najkrótszych tras dojazdu do poszczególnych części projektu sejsmicznego oraz oszacowania całkowitych czasów potrzebnych na dojazdy oraz ich długości. Wyniki uzyskane przy pomocy modelu MSDT mogą zostać wykorzystane przez osoby zarządzające projektami sejsmicznymi, np. w celu optymalizacji decyzji związanych z lokalizacją bazy, z której wykonywany będzie dany projekt. Pozwalają one również obliczyć długości dojazdów i w ten sposób oszacować zużycie paliwa. Wyniki te mogą zostać również wykorzystane do oszacowania trudności prowadzenia prac sejsmicznych w danym terenie.