Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Equitum peditumque idem longe primus erat - uwagi o sprzęcie oblężniczym Hannibala

Wolny Miron

Kwartalnik Historii Nauki i Techniki

|

2022

|

T. 67, nr 2

99--112

EN

The author of the article investigates the role and importance of Hannibal’s military equipment. Through the analysis of available literary sources, the author indicates imperfections of descriptions concerning this aspect of the Carthaginian’s activity. In addition, he draws attention to the characteristic form of siege weapons - as described in the sources, which allows for assuming some development tendencies in both modes of operating and kinds of Hannibal’s army combat equipment.

2

The urban villa plot as a structural element of an urban block. Villa Urban Block

Kantarek A. A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2016

|

Y. 113, iss. 2-A

51--62

EN

The paper presents the particular form of an urban block, divided into plots and built up with detached buildings. This form is derived from the single-family housing and has been adapted for multifamily housing purpose.

PL

Artykuł przedstawia szczególną formę kwartału miejskiego, podzielonego na działki i zabudowanego wolnostojącymi budynkami. Forma ta wywodzi się z willowej zabudowy jednorodzinnej i została zaadaptowana dla celów zabudowy wielorodzinnej.

3

Rzymska siedziba Medyceuszy

Kimic K.

Zieleń Miejska

|

2015

|

Nr 9

22--23

PL

Niezwykłe położenie Villi Medici we wschodniej części Rzymu zachwyca do dziś. Usytuowana wśród ogrodów wzgórza Pincio, wznosi się nad miastem i zachęca do podziwiania pięknych widoków z towarzyszących jej tarasów.

4

Przekuć wizję w recykling

Błachowicz K.

Recykling

|

2015

|

nr 5

35

5

Remarks on the directions of the spatial development of baroque Rome

Kuśnierz-Krupa D.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2014

|

R. 111, z. 3-A

111--129

EN

This article presents changes which occurred in the urban structure of Rome in the Baroque period. The initiator of the redevelopment of this city, dictated mainly by ideological concerns, was Pope Sixtus V who commissioned one of the greatest creators of that epoch – architect Domenico Fontana – to redesign the urban structure. The redevelopment was expected to become a symbol of the popes’ return to Rome as well as to improve transport between the most important basilicas in the city: S. Trinita dei Monti, S.M. Maggiore, S. Giovanni in Laterano and S. Croce in Gerusaleme. The construction of the most important urban enclosures in that period – the square outside St. Peter’s Basilica, Navona Square, the Spanish Stairs and Del Popolo Square – was planned then, too. Changes which occurred in the tissue of Rome in relation to Fontana’s plan are still legible in the urban layout of the city, whereas squares designed at that time make the centre of cultural and tourist life these days.

PL

W artykule przedstawiono zmiany jakie zaszły w strukturze urbanistycznej Rzymu w okresie baroku. Inicjatorem przebudowy miasta, podyktowanej głównie względami ideologicznymi, był papież Sykstus V, który zlecił jednemu z największych twórców epoki – architektowi Domenico Fontanie – projekt przebudowy struktury urbanistycznej miasta. Przebudowa ta miała być symbolem powrotu papieży do Rzymu, a także miała usprawnić komunikację między najważniejszymi bazylikami w mieście: S. Trinita dei Monti, S.M. Maggiore, S. Giovanni in Laterano i S. Croce in Gerusaleme. Wówczas zaplanowano także budowę najważniejszych wnętrz urbanistycznych tego okresu: placu przed bazyliką św. Piotra, placu Navona, Schodów Hiszpańskich oraz placu del Popolo. Zmiany jakie zaszły w tkance Rzymu w związku z planem Fontany do dzisiaj są czytelne w układzie urbanistycznym miasta, a zaprojektowane wówczas place stanowią centrum życia kulturalnego i turystycznego.

6

Przebudowa Palazzo Unione Militare w Rzymie

Kowalski K. G.

Archivolta

|

2014

|

nr 4

36--45

PL

Od kilku lat następuje renesans domów towarowych w obrębie centrów miast. Powstają tam eleganckie przestrzenie handlowe dla marek o światowej renomie. Znakomitym przykładem jest dom towarowy Benetton w centrum historycznym Rzymu. Dla potrzeb tej ekskluzywnej marki przebudowana została eklektyczna kamieńca Palazzo ex Unione Militare wzniesiona w XVII w. u zbiegu ulic Via del Corso i Via Tomacelli.

EN

A bold reconstruction project of Palazzo Unione Militare is a combination of the historical heritage (the seventeenth-century facades) and a modern experiment of rebuilding the palace. The intriguing steel and glass design, which passes through the four floors, is crowned with the expressive form of the terrace’s restaurant roof covering. This is the heart of the building, which then brightened up at night, reminds of a lighthouse seen through the frame of windows in raw facades, above which the terrace additionally shimmers with the colourful illumination. The steel and glass structure focuses the optical weight during the day as well, being not only a vertical communication with a bypass and service rooms for commercial space.

7

Obozy naukowe studentów Wydziału Architektury – podsumowanie

Janowski M

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

91--94

PL

Artykuł jest podsumowaniem czterech polsko-włoskich obozów naukowych, które odbyły się w latach 2005-2010 w Poznaniu, Sabbionecie, Zamościu i Rzymie. Doświadczenia stosunkowo licznej grupy prowadzących i studentów, w których zaprezentowano dorobek naukowy obozów, odegrały istotną rolę w kształtowaniu osobowości twórczych wszystkich uczestniczących w nich osób.

EN

The article is a summary of four polish-italian research camps, which were held in 2005-2010 in Poznań, Sabbioneta, Zamość and Rome. Experience of a relatively large group of academics and students and publications presenting the scientific achievements of the camps have played an important role in shaping the personalities of all the creative people involved in them.

8

Miasta Rzymu

Janowski M

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

21--31

PL

Artykuł jest próbą spojrzenia na Rzym jako na realizację kolejnych założeń urbanistycznych, będących odwołaniami do ideałów, które były nieustannie zmieniane i konfrontowane z chaotyczną zabudową. Przedstawiono w nim próby wprowadzenia porządku za pomocą wyrazistych zespołów budynków. Jest też próbą znalezienia elementów wspólnych - materialnych i niematerialnych - łączących kolejne „miasta", które współtworzą Rzym.

EN

The article is an attempt to look at Rome as the subsequent implementation of urban planning to apppeal to the ideals that were constantly changed and confronted with the chaotic architecture. It shows the attempts to introduce order by distinct groups of buildings. There is also an attempt to find common elements - material and intangible -that provides more "city" who contribute to Rome.

9

Grupa 5. Projekt urbanistyczny obszaru Valle Giulia

Wojtczak K., Goszczyńska A., Nowicki T., Perri F., Nadolny A., Bertoni L.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

81--90

PL

Przedmiotem niniejszego projektu była rewitalizacja i waloryzacja obszaru Valle delie Accademie (Valle Giulia) przy Villa Borghese oraz na północny zachód od stacji Termini. Ze względu na znajdujące się na tym terenie budynki Museo Nazionale di Villa Giulia, Galleria Nazionale d'Arte Moderna, Wydziału Architektury uniwersytetu La Sapienza oraz akademie (m.in. Accademia Britannica, Accademia di Romania, Instituto Storico Olandese, Accademia Belgia), założono, że docelowo ma to być dzielnica kulturalno-muzealna Rzymu. Całe założenie projektowe opracowano z myślą o nowej funkcji. Rozważono również połączenie opracowywanego terenu z dzielnicą sportowo-kulturalną z Auditorium Parco delia Música Roma oraz Palazzetto delio Sport, znajdującą się na północ od rewitalizowa-nego terenu.

EN

The workshop project contains revitalization and valorization of the area near Valle delie Accademie (Valle Güila), situated next to Villa Borghese, in the north-east of Termini station. On account of a museum, academies, galleries and The Faculty of Architecture there, the authorities of Rome decided to convert this not so popular district to the new cultural quaiier, which will be connected with sports and musical area, situated in the northeast. The analisys of the particular layers of the urban structure, such as greenery, communication and building structure, show the main problems of the area, which concern traffic, car parks, disorganised space and historical axis and also lack of attractive points. The area is composed of two historical axis parallel to each other and one perpendicular, leading to Villa Guilia, where big traffic clashes with pedestrians. The area is devided into public and semi-public space with academies. This composition is unfortunately unclear and the idea of the project is to restore order in space thanks to putting new elements. To solve the problem with communication, the project introduces underground way between Museo Nazionale di Villa Giulia and park of Villa Borghese with space for car parks along it. This solution allows to make pedestrianized street and tram line on the ground and create quiet and attrictive space for users. Futhermore, new underground station in the north-west of the area and restoration of the old tram in return for removing bus stop from the oval square have been took into the consideration. The new changes introduce integration in historical space. The whole area is divided into three parts: cultural part with all museums, educational containing academis and The Faculty of Architecture and recreational part with water elements, gastronomy points and spaces for students. New functions of areas are available and flexible for people in every age. The one of the most noticeable drawbacks for students is lack of space for relax, du-ing breakes and for designing together. This problem was solved by a study pavilion, situated opposite building of The Faculty of Architecture. The shape of this is really simple without any decotration so as not to interfere with contemplation about the architecture around. It has flexible space designed for working together and also it can be adapted to lectures. The building is connected with recreation part with the taraces, which levels go down to the pedestrianized street below. Between two of them in the slope, there is a café. The terraces can be closed with mobile glass walls in winter. Moreover, the project contains mobile green roofs, which can be adjusted to the exposition of the sun during seasons of the year. The recreational space contains rectangular water elements and small architecture, situated parallelly to main direction in order to emphasise the axis. There is also equestrian monument, which is equipped with illumination. In the middle of the district there is an oval square, where the recreational area is connected to the educational space in the south. In this space the gastronomy was designed. The idea of it was to create the oval building in the part of the greenery next to the square, in order to not distort the historical circular square. The building is simple and connected with the tram stop by the oval roof, which refers to the shape of the square. The fundamental problem of this area is lack of the clearness of the composition. The south end of the axis, between British Academy and the other academies, do not attract pedestrians' attention, because the buildings behind it dominate the view and the axis is unclear then. There is the same situation with the equestrian monument. In project, the square near the Academia di Romania is the exhibition space with the exhibition walls in burgundy colour and different levels of the floor. The panels for exhibitions are the background of the monument and the end of the axis, which makes the compositon clear. The small architecture was created to unite the whole space, emphisised the axis by the-same colour and modular elements and also introduced recreational components for users. These elements are simple, so as to integrate with historical structure. The rectangular simple light-colour banches have a cutted space for burgundy flowerpot, which slightly isolates people. Mobile decorative elements for play are created by two modules: one as pot for grennery and the other as a rotational box, putted on one-meter-high-steel rod. The boxes with plants are in light colours and the others are in burgundy. The elements of the small architecture unite composition of the axis making it more attractive.

10

Grupa 4. Studium projektowe rewitalizacji i waloryzacji obszaru Valle Delle Accademie

Grzęda K., Ciesielski M., Gierszewski Ł., Ioli V., Habib I., Janowski M., Ratajczak J.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

75--80

PL

Celem obozu naukowego było historycznie ważnego zagospodarowanie terenu w sąsiedztwie wydziału architektury w Rzymie - Architettura a Valle Giulia. W środku ściśle już zagospodarowanej przestrzeni trzeba było zaprojektować obiekty usługowe. Bardzo ważnym elementem projektu było poprawienie komunikacji kołowej oraz uwidocznienie trzech zaniedbanych osi kompozycyjnych. Większość projektowanego terenu zajmowały muzea oraz budynki ważne pod względem historycznym. Czynnik ten sprawił, że projektanci musieli w jak największym stopniu respektować historyczne porządki oraz być możliwie neutralni w stosunku do zastanej przestrzeni i architektury.

EN

We started our project by analyzing the area of Valle Giulia. It consists of museums, faculty of architecture, institutes and a housing estate nearby. Most of these buildings are seen as monumental, old architecture, they fill the space creating view axises and symetri-cal order. That is why our main aim was to repair what was not working without putting unnecessary cubatures. We noticed three main aspects that create problems near the faculty of Architecture. First one is traffic. The big density of cars, both moving and parked on the streets, makes the space hostile and unpleasant for the users. Furthermore the main street with the enormous roundabout creates boundary and makes 3 important view axises disappear. Last but not least, the site misses very important function. There is no restaurant or cafe available for students. What is more, the fact that the site consists mainly of museums makes it secluded and dangerous in the evening. Our first solution was to hide main traffic under the street, to make it invisible. Using topography, we designed to underground carparks and several small ones with the green roofs. The main point of our design was big piazza situated on the crossing of two most important axises. The idea - mixture of: greenery from Villa Borghese, water going down the slope, and old railway used as exposition area - is in our mind the best way to regenerate previously unused, hostile roundabout. Whole communication is hidden belowas a big communication node that brings people into the area. In this node we created additional function - infopoint, bike rental, qiosque and small café. Apart from these services we thought of creating café/restaurant for students of Faculty of Architecture. The café is situated on the slope and it is thought to have also some small ateliers for students to create in. The building together with the piazza creates new axis that bring more dynamism in the space. What is more, we thought that without people the space cannot live fully. As the site consists of cultural spaces we decided to bring another factor that would attract people not only during the day but also in the evening. We thought of sport and recreation as something that can link two cultural areas. In the site we designed, iceskating field, paddling pools, boulier playing fields, pingpong tables, climbing walls and playgrounds for children. With the new functions, and the humanfactor, we believe that regeneration of the site is more than likely to happen.

11

Grupa 3. Studium projektowe rewitalizacji oraz waloryzacji obszaru Valle Delle Academie (Valle Giulia)

Bogalecka A., Opończewska B., Piechocki M., Lasagna V., Quadrelli A., Janowski M., Ratajczak J.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

67--74

PL

W artykule przedstawiono projekt urbanistycznej renowacji obszaru Valle Giulia. Jest to obszar o dużym potencjale, ponieważ znajduje się na nim wiele instytucji kulturalnych, naukowych i placówek dyplomatycznych. Niestety, niewłaściwe rozwiązania urbanistyczne powodują postępującą degradację terenu. Aby zmienić ten stan, Viale delie Belle Arti przeniesiono do tunelu, a pozostałe ulice zostały zredukowane do minimum. W ten sposób powstała przestrzeń dla ruchu kołowego i pieszego. W projekcie wykorzystano istniejący kontekst urbanistyczny i wprowadzono nowe funkcje do istniejących placów. To tworzy sześć punktów węzłowych, każdy z innymi atrakcjami. Na skutek zaplanowanych działań powinny zniknąć martwe strefy, tworząc nowe, atrakcyjne przestrzenie miejskie.

EN

The article describes the urban restoration project o Valle Giulia. The valley located near the centre of Rome is an area of high potential - it houses many cultural, academic and diplomatic institutions. Unfortunately poor urban planning caused a progressing degradation of the terrain. The main causes of this state are overgrown street system and too dense greenery which generate blind spots - remote areas which house many pathological activities. To change this state the main street (Viale Delle Belle Arti) was moved into a tunnel. Other streets were reduced to minimum. This created a large traffic free pedestrian area. The plan of this terrain was based on existing urban context, creating new functions for existing plazas. These functions include clubs, cafes galleries and shops. This formed six connected node points, each with different attractions. The plan also includes removing some of the greenery. A new facility for the university was also designed near the existing ones. The mentioned steps should remove the blind spots crating a new attractive urban space.

12

Grupa 2. Projekt Valle Giulia, Rzym

Pachocka M., Snuszka S., Sprogis Z., Pavoni P., Venturella P., Nadolny A., Kuchta A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

59--66

PL

Tematem naszych warsztatów była rewitalizacja obszaru Valle Giulia. Obszaru, który obecnie jest miejscem zaniedbanym, częściowo zapomnianym, a wieczorami wręcz niebezpiecznym. Chcieliśmy uczynić z głównej alei oraz otaczających ją wzniesień miejsce tętniące życiem, atrakcyjne zarówno dla mieszkańców okolicznych osiedli, jak i dla turystów. Skupiliśmy się głównie na stworzeniu nowych obiektów usługowych oraz przekształceniu głównej ulicy, Viale delie Belle Arti, w aleję sztuki. Aby podkreślić naturalnie zróżnicowane ukształtowanie terenu, wprowadziliśmy system tarasów-pawilonów będących zarazem budynkami użyteczności publicznej.

EN

During our workshop in Rome we were thinking about the revitalization of Valle Giulia area. We wanted to create new functions and meaning for this space and make this area a meeting place. Currently this streets are neglected, omitted and, during the evenings, even dangerous. We focused mainly on creating a valley of art on the Viale delle Belle Arti. First of all we put all the cars under the ground and we planned an underground parking. We used the natural landscape to form terraces, which cover useful buildings (like mensa, library or additional exhibition space). Moreover the shape of terraces shows us a new direction between east and west side of the road. However one of the most important element of our project is the bridge. It's strong vertical element - contra point for all horizontal lines. We hope all this improvements will let people feel good in this area.

13

Grupa 1. Koncepcja rewitalizacji dzielnicy Valle Giulia w Rzymie

Kryszczyńska A., Mor T., Majcher A., Bove F., Angelici C., Nadolny A., Bertoni L.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

53--58

PL

Tematem opracowania jest dzielnica Valle Giulia znajdująca się na północ od śródmieścia Rzymu. Głównym celem było zaprojektowanie „miejsca", które miałoby stać się czytelnym znakiem w tej części miasta. Zadanie okazało się niezwykle trudne, biorąc pod uwagę nie tylko wstępny rekonesans zastanej przestrzeni, ale również konfrontację „polskiej szkoły architektury" ze szkołą „rzymską".

EN

Valle Giulia is a district situated in the North of Rome, right next to well-known Villa Borghese. The district consists of many cultural buildings like National Gallery of Modern Art, Etruscans Museum or Academies - Foreign Institutes in Rome from United Kingdom, Belgium, and Netherlands etc. Another advantage of Valle Giulia is unbelievable, let's say, the one of a kind landscape. At first sight the district seems to be sustainable part of structure as Rome is. Unfortunately, especially during the evening and night, there are a lot of sociological problems like drug addicts and prostitution. As far as we are concerned that district is supposed to function in a different way. It should accomplish mechanism of typical Italian public space. That's why we decided to provide to Valle Giulia that, what make the people - tourists, citizens feel comfortable and happy. The answer is public square with extraordinary type of fountain as exhibition pavilion. We believe that this element in whole urban structure could the pretext to cause better social mechanisms. Attractive space needs to have some kind of "catchy product" to be enough interesting for potential "catch basin" -users. We think that Waterfall Exhibition Pavilion with lists of other performances and events could be the good beginning of changes in this area. The Hanging Bridge of Art is the second part of project. We designed it to make the circulation, between Villa Borghese and northern part of Valle Giulia, more comfortable. But the bridge is not only to transfer people from one side to another. It is supposed to be an invitation to National Gallery because it has platforms along path where some of the museum's stuff may be exhibited. The main assumption was to put into Valle Giulia suggestive landscaping architecture to make that area more visible on the map of Eternal City. We believe that our purpose was successfully reached.

14

Bioklimatyka - między tradycją a innowacją. Studium przypadku: Rzym

Ratajczak J.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2012

|

Z. 27

33--51

PL

Analizując historię architektury, można dostrzec przykłady obiektów, w których czynniki naturalne zostały wykorzystane do stworzenia komfortu mikroklimatycznego wewnątrz budynku. Inspirując się architekturą starożytnego Rzymu, zostały wyszczególnione niektóre z pasywnych rozwiązań konstrukcyjno-technologicznych, które mogłyby być zastosowane w dzisiejszej architekturze klimatu śródziemnomorskiego. Przeprowadzając krytyczną analizę nowych technologii i ich zastosowania, opracowano zagadnienia odzwierciedlające, w sposób świadomy, kontekst klimatyczny i środowiskowy Rzymu podczas fazy koncepcyjnej i wstępnego projektowania.

EN

During the entire history of architecture, the forces of nature (sun, wind, water, earth) were used as low-energy systems to reach the indoor hygrothermal comfort. Starting from analysis of Ancient Roman architecture, it has been individuated some constructive solutions, which could be used in contemporary Mediterranean architecture. At the end considering benefits and issues related to the applications of these solutions, it is possible to define a more aware approach during the project concept phase and preliminary design for the city of Rome.

15

Architekt Stanisław Zawadzki w Rzymie. Realia - fascynacje - profity

Mączyński R.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2012

|

T. 57, z. 3

57-92

PL

Artykuł nawiązuje do mojej publikacji sprzed dziesięciolecia Rzymskie sukcesy architekta Stanisława Zawadzkiego ("Kwartalnik Architektury i Urbanistyki", 2002, z. 4), mówiącej o edukacji tegoż architekta w Akademii św. Łukasza w Rzymie, zdobyciu przezeń w 1771 roku drugiej nagrody (w drugiej klasie) na Konkursie Klementyńskim oraz o przyjęciu go w poczet akademików di merito w roku 1775. Udostępnione ostatnio zbiory archiwalne polskiego Hospicjum św. Stanisława w Rzymie pozwoliły dopełnić pierwsze lata pobytu Zawadzkiego w Rzymie o rozmaite szczegóły, dowodzące, że jego włoskim studiom towarzyszyły nieustanne kłopoty materialne, a sytuację tylko w pewnym stopniu polepszyło wsparcie finansowe udzielone przez odwiedzającego Italię Stanisława Mycielskiego, starostę lubiatowskiego. Wieczne Miasto stało się przedmiotem kontemplacji i fascynacji Zawadzkiego, stąd uchodził potem za wytrawnego znawcę jego architektury od starożytności po wiek XVIII. Został też - na miarę swych możliwości - kolekcjonerem dzieł włoskiego malarstwa i rzeźby. Udało się dopełnić znaną już wcześniej grupę dzieł pochodzących z jego zbiorów o nowo ujawnione - pięć niewielkich rzeźbionych popiersi cezarów i parę obelisków wykonanych w technice pietra dura. Pobyt w Rzymie przyniósł też Zawadzkiemu liczne kontakty, które zaowocowały późniejszymi przyjaźniami (Hugo Kołłątaj), artystyczną współpracą (Franciszek Smuglewicz), a przede wszystkim trwałymi związkami z mecenasami i zleceniodawcami (Stanisław Poniatowski). Szczególną uwagę zwrócono na osobę Ignacego Potockiego, pisarza litewskiego - od którego zaczęła się znajomość architekta z familią Potockich. To dla niego Zawadzki wykonywał projekty: gmachu mieszczącego Bibliotekę Załuskich w Warszawie, plebanii księdza Grzgorza Piramowicza w Kurowie czy masońskiej rezydencji nad rzeką Szeszupą. To od Zawadzkiego Potocki zaczerpnął w Rzymie sporo wiedzy architektonicznej, co wykorzystał w napisanym około 1770 roku traktacie Uwagi o architekturze. Hospicjum św. Stanisława - gdzie koncentrowały się sprawy polskie w Wiecznym Mieście - odegrało w tym wszystkim swój istotny udział.

EN

This article relates to one I wrote ten years ago entitled Rzymskie sukcesy architekta Stanisława Zawadzkiego [The Roman Successes of the Architect Stanisław Zawadzki] ("Kwartalnik Architektury i Urbanistyki" [Architectural and Town Planning Quarterly], 2002, fasc. 4) in which I discussed Zawadzki's education at the Accademia di San Luca in Rome, his winning second prize (in second class) in 1771 in an architectural competition established by Pope Clement XII, and his entering the ranks of academicians of merit (di merito) in 1775. The archives of St. Stanisław Hospice in Rome, which have recently been made accessible, enabled me to supplement the first years of Zawadzki's stay in Rome with a variety of details, which show he was beset with constant financial problems throughout his studies and how the situation was only partially improved thanks to the financial support he received from Stanisław Mycielski, the Starosta of Lubiatów, when he visited Italy. For Zawadzki, Rome was fascinating and a subject for contemplation. Later, he would be considered a consummate expert on Roman architecture from antiquity to the end of the 18th century. He also became - in so far as his finances permitted - a collector of Italian art and sculpture. It was possible to supplement a group of items which were already known to have been in his collection, with five small sculptured busts of Roman Emperors and a pair of obelisks made using the pietra dura technique. Zawadzki's stay in Rome brought him into contact with many people, which resulted in subsequent friendships (Hugo Kołłątaj), artistic collaboration (Franciszek Smuglewicz), and above all enduring connections with patrons and clients (Stanisław Poniatowski). Particular attention is paid to Ignacy Potocki, Grand Clerk of Lithuania, who first brought Zawadzki into contact with the Potocki family. It was for Potocki that Zawadzki drew up designs for the building housing the Zaluski Library in Warsaw, the presbytery for Grzgorz Piramowicz, the parish priest in Kurów, and the masonic lodge on the River Szeszupa [Šešupe.]. Potocki used a lot of the architectural knowledge he gained from Zawadzki in a treatise of ca. 1770 entitled Uwagi o architekturze [Comments about Architecture]. St. Stanisław's Hospice, which was the hub of all Polish life and matters connected with Poland in Rome, played an important part in all this.

16

Metro w Rzymie

Graff M.

TTS Technika Transportu Szynowego

|

2011

|

R. 18, nr 9

21-25

PL

Rzym zamieszkany przez 2,73 min mieszkańców (aglomeracja 4 min), jest nie tylko stolicą Włoch, lecz także największym ośrodkiem miejskim kraju. Założony przez Romulusa w VIII w. p.n.e. znajduje się na siedmiu wzgórzach, nad rzeką Tyber, 25 km od jej ujścia do Morza Tyrreńskiego. Jest to zatem miasto o historii liczącej ponad 2000 lat i jeden z popularnych celów wizyt turystów z całego świata. Metro w Rzymie składa się z dwóch linii, które raczej zapewniają dojazd mieszkańcom miasta z przedmieść do centrum, niż pomagają turystom w zwiedzaniu wiecznego miasta. Na obu liniach stosowane jest zasilanie napowietrzne, a tabor pochodzi zarówno z fabryk krajowych, jak i obcych. Obecnie budowana jest trzecia linia metra, po której będą kursować pociągi bezobsługowe, wyprodukowane przez rodzimy koncern AnsaldoBreda.

17

Znad fontanny di Trevi

Ziemak M.

Geodeta : magazyn geoinformacyjny

|

2009

|

nr 10

48-49

18

Monitoring rzymskiej linii C

Moretti S., Tripoli O.

Builder

|

2009

|

R.13, nr 6

36--39

19

Budownictwo publiczne w cesarskim Rzymie

Grundkowski J.

Warstwy, Dachy i Ściany

|

2005

|

nr 2

58-59

20

Biblioteki w starożytnej Grecji i Rzymie

Golasz-Szołomicka H.

Architectus

|

2000

|

Nr 2(8)

15-30

PL

Na temat bibliotek w starożytności zachowały się liczne przekazy pisane, jednak niewiele obiektów przetrwało do naszych czasów. Pierwsze biblioteki powstały w Mezopotamii i Egipcie przy świątyniach i w pałacach władców. Najstarsza znana nam biblioteka, pochodząca z VII w. p.n.e., została odkryta w Niniwie, w pałacu asyryjskiego króla Assurbanipala [11], [22]. Zachowało się z niej ponad 20 tys. glinianych tabliczek zawierających około 900 utworów. Budynek, w którym były one zgromadzone uległ zniszczeniu. Assurbanipal pragnął w swej bibliotece zgromadzić całą spuściznę kulturalną wcześniejszych czasów. W tym celu kopiści wykonywali kopie dzieł zachowanych w bibliotekach świątynnych i pałacowych w Babilonie i Asyrii. Pierwsze biblioteki w Grecji powstały w VI w. p.n.e. na dworach tyranów [10], [18]. Najbardziej znane należały do Polikratesa na wyspie Samos i Pizystrata w Atenach (600-528 p.n.e.). Władcy i uczeni zakładali prywatne zbiory ksiąg i papirusów. Pierwszą państwową bibliotekę założył Platon w swojej szkole w Akademii. W okresie IV-III w. p.n.e. Ptolomeusz I Soter (323-285 r. p.n.e.) utworzył Bibliotekę Aleksandryjską, mieszczącą się w dwóch budynkach. Attalos I (241-197 r. p.n.e.) ufundował bibliotekę w Pergamonie. Księgozbiory istniały też w Smyrnie i na Rodos [30, s. 336]. Biblioteki zakładano również przy gim-nazjonach i szkołach wyższych. Także osoby prywatne - bogaci obywatele budowali wolno stojące biblioteki, nie związane z żadną instytucją i poświęcali je bogom i cesarzom. Pierwsze rzymskie biblioteki były księgozbiorami greckimi, będącymi łupami wojennymi i stanowiły zbiory prywatne cesarzy i bogatych uczonych [10]. Bibliotekę publiczną chciał założyć Juliusz Cezar, lecz nie zdążył. Zrobił to Gajusz Azyniusz Pollion w 39 r. p.n.e., który pierwszą rzymską bibliotekę publiczną wybudował na Forum w Atrium Libertatis, na pamiątkę swego zwycięstwa nad Partami. Zawierała ona książki łacińskie i greckie. W 28 roku p.n.e. August otworzył Bibliotheca Palatina, grecką i rzymską, przy świątyni Apollina na Palatynie oraz w 23 r. p.n.e. Bibliotheca Octavia w portyku Oktawu przy świątyni Junony i Jupitera. WI wieku n.e. cesarz Domicjan odnowił je i powiększył zbiory. Cesarze rzymscy chętnie zakładali nowe biblioteki publiczne. Biblioteki powstawały nie tylko w dużych miastach, ale i na prowincjach, dzięki chojności bogatych Rzymian. Wznoszono je przy szkołach i gimnazjonach, a także przy termach cesarskich Traja-na, Karakalli i Dioklecjana (Bibliotheca Ulpia). Biblioteki w Rzymie składały się z części greckiej i rzymskiej, a na prowincjach mieściły zbiory w języku miejscowym i łacińskim. W bibliotekach starożytnych nie wypożyczano książek do domu, lecz jedynie udostępniano je w czytelniach. Czytelnicy byli obsługiwani przez wyszkolonych niewolników.

EN

There is much written information on the subject of libraries in ancient times, however, not many records have survived from the Greek times. From the Hellenic period only the library in Pergamum, built in the 2nd or 3rd century B.C., is known. From the Roman period there are 9 objects, i.e. four in Rome, two in Athens and the rest in Asia Minor. Only the library in Tivoli was private, the others were public. Public libraries were built in the town centres, on the main streets and public squares, near important municipal buildings. The library could be situated in one building or a complex of objects. The Hellenic library in Pergamum formed a complex of connected accomodations assigned to collections, the reading-room, the auditorium. Initially, the Roman libraries repeated this scheme, this is exemplified by the library of Pantajnos in Athens, in which small chambers surrounded a peristile courtyard. Later, a new type of Roman library evolved. Its main element was a large, rectangular chamber with an aedicula or a niche, on the axis, opposite the entrance, intended for a statue. In the side walls there were recesses for papyri and parchment volumes. A columnade rose along the walls, supporting platforms-galleries which enabled the use of the book collection stored in the higher parts of the library. This columnade formed a magnificent architectual setting for the inte-rior. It was also constructed in ground floor libraries as for instance in Hadrian's villa. Because of the complexity of the composition as well as the relation to other objects in the spatial system of the town, known libraries may be divided into three groups: Self-contained buildings (with or without a portico), situated on the forum (Asklepion), on a smaller town-square (Efez) or near the main street (the Pantajnos library in Athens and the library in Efez). Standing on a public square, surrounded by porticos, the entrance to the interior led through a portico. The square could be a forum (Forum Pacis, Trojan's Forum), a square with a temple (Emperor Forums and Octavia's Portico) or a square in the vicinity of hot springs (Trojan's Therms). Complexes with their own courtyard (Hadrian's library in Athens, in the Villa in Tivoli and most probably in the Palatine library in Rome).