Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Equitum peditumque idem longe primus erat - uwagi o sprzęcie oblężniczym Hannibala

Wolny Miron

Kwartalnik Historii Nauki i Techniki

|

2022

|

T. 67, nr 2

99--112

EN

The author of the article investigates the role and importance of Hannibal’s military equipment. Through the analysis of available literary sources, the author indicates imperfections of descriptions concerning this aspect of the Carthaginian’s activity. In addition, he draws attention to the characteristic form of siege weapons - as described in the sources, which allows for assuming some development tendencies in both modes of operating and kinds of Hannibal’s army combat equipment.

2

The urban villa plot as a structural element of an urban block. Villa Urban Block

Kantarek A. A.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2016

|

Y. 113, iss. 2-A

51--62

EN

The paper presents the particular form of an urban block, divided into plots and built up with detached buildings. This form is derived from the single-family housing and has been adapted for multifamily housing purpose.

PL

Artykuł przedstawia szczególną formę kwartału miejskiego, podzielonego na działki i zabudowanego wolnostojącymi budynkami. Forma ta wywodzi się z willowej zabudowy jednorodzinnej i została zaadaptowana dla celów zabudowy wielorodzinnej.

3

Rzymska siedziba Medyceuszy

Kimic K.

Zieleń Miejska

|

2015

|

Nr 9

22--23

PL

Niezwykłe położenie Villi Medici we wschodniej części Rzymu zachwyca do dziś. Usytuowana wśród ogrodów wzgórza Pincio, wznosi się nad miastem i zachęca do podziwiania pięknych widoków z towarzyszących jej tarasów.

4

Przekuć wizję w recykling

Błachowicz K.

Recykling

|

2015

|

nr 5

35

5

The role of glazing in buildings at the historical centre of Rome – selected examples

Wesołowski Ł.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2014

|

R. 111, z. 3-A

161--171

EN

The process of redeveloping historical city centres and adjusting them to the requirements of the contemporary law and new utilitarian functions is of continuous character. Heritage protection brings along responsibility for design decisions concerning the choice of solutions so that they would serve the owners of objects, their users and mankind in general. More and more frequently, we encounter realizations which apply the latest achievements in the field of building technologies and materials, such as glazing or glass constructions. They make it possible to limit the mechanical impact on a protected object making a full barrier to the atmospheric conditions, pollutions and many other threats with guaranteed insight and the access of sunlight. Architectural details and additional elements are reduced, too, therefore the visual influence of such solutions on the existing tissue is weakened. In this article, issues related to the possibilities of applying glass divisions and elements in such realizations are exemplified by selected objects located in Rome.

PL

Proces przebudowy i dostosowania historycznych centrów miejskich do wymogów współczesnego prawa i nowych funkcji użytkowych ma charakter ciągły. Ochrona dziedzictwa niesie za sobą odpowiedzialność za decyzje projektowe o dobór rozwiązań, aby służyły one zarówno właścicielom tych obiektów, ich użytkownikom, jak i całej ludzkości. Coraz częściej spotyka się realizacje stosujące najnowsze osiągnięcia z dziedzin technologii i materiałów budowlanych, takich jak przeszklenia i konstrukcje szklane. Pozwalają one na ograniczenie mechanicznego wpływu na chroniony obiekt, stanowią pełną barierę dla warunków atmosferycznych i zanieczyszczeń, szeregu zagrożeń przy jednoczesnym zapewnieniu wglądu i dostępowi światła słonecznego. Dodatkowo redukcji ulegają detale architektoniczne oraz elementy dodatkowe, dzięki czemu osłabiony zostaje wpływ wizualny tego typu rozwiązań na tkankę istniejącą. Zagadnienia związane z możliwościami zastosowania przegród i elementów szklanych w tego typu realizacjach przedstawiono na wybranych przykładach obiektów zlokalizowanych w Rzymie.

6

Remarks on the directions of the spatial development of baroque Rome

Kuśnierz-Krupa D.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2014

|

R. 111, z. 3-A

111--129

EN

This article presents changes which occurred in the urban structure of Rome in the Baroque period. The initiator of the redevelopment of this city, dictated mainly by ideological concerns, was Pope Sixtus V who commissioned one of the greatest creators of that epoch – architect Domenico Fontana – to redesign the urban structure. The redevelopment was expected to become a symbol of the popes’ return to Rome as well as to improve transport between the most important basilicas in the city: S. Trinita dei Monti, S.M. Maggiore, S. Giovanni in Laterano and S. Croce in Gerusaleme. The construction of the most important urban enclosures in that period – the square outside St. Peter’s Basilica, Navona Square, the Spanish Stairs and Del Popolo Square – was planned then, too. Changes which occurred in the tissue of Rome in relation to Fontana’s plan are still legible in the urban layout of the city, whereas squares designed at that time make the centre of cultural and tourist life these days.

PL

W artykule przedstawiono zmiany jakie zaszły w strukturze urbanistycznej Rzymu w okresie baroku. Inicjatorem przebudowy miasta, podyktowanej głównie względami ideologicznymi, był papież Sykstus V, który zlecił jednemu z największych twórców epoki – architektowi Domenico Fontanie – projekt przebudowy struktury urbanistycznej miasta. Przebudowa ta miała być symbolem powrotu papieży do Rzymu, a także miała usprawnić komunikację między najważniejszymi bazylikami w mieście: S. Trinita dei Monti, S.M. Maggiore, S. Giovanni in Laterano i S. Croce in Gerusaleme. Wówczas zaplanowano także budowę najważniejszych wnętrz urbanistycznych tego okresu: placu przed bazyliką św. Piotra, placu Navona, Schodów Hiszpańskich oraz placu del Popolo. Zmiany jakie zaszły w tkance Rzymu w związku z planem Fontany do dzisiaj są czytelne w układzie urbanistycznym miasta, a zaprojektowane wówczas place stanowią centrum życia kulturalnego i turystycznego.

7

Przebudowa Palazzo Unione Militare w Rzymie

Kowalski K. G.

Archivolta

|

2014

|

nr 4

36--45

PL

Od kilku lat następuje renesans domów towarowych w obrębie centrów miast. Powstają tam eleganckie przestrzenie handlowe dla marek o światowej renomie. Znakomitym przykładem jest dom towarowy Benetton w centrum historycznym Rzymu. Dla potrzeb tej ekskluzywnej marki przebudowana została eklektyczna kamieńca Palazzo ex Unione Militare wzniesiona w XVII w. u zbiegu ulic Via del Corso i Via Tomacelli.

EN

A bold reconstruction project of Palazzo Unione Militare is a combination of the historical heritage (the seventeenth-century facades) and a modern experiment of rebuilding the palace. The intriguing steel and glass design, which passes through the four floors, is crowned with the expressive form of the terrace’s restaurant roof covering. This is the heart of the building, which then brightened up at night, reminds of a lighthouse seen through the frame of windows in raw facades, above which the terrace additionally shimmers with the colourful illumination. The steel and glass structure focuses the optical weight during the day as well, being not only a vertical communication with a bypass and service rooms for commercial space.

8

Architekt Stanisław Zawadzki w Rzymie. Realia - fascynacje - profity

Mączyński R.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2012

|

T. 57, z. 3

57-92

PL

Artykuł nawiązuje do mojej publikacji sprzed dziesięciolecia Rzymskie sukcesy architekta Stanisława Zawadzkiego ("Kwartalnik Architektury i Urbanistyki", 2002, z. 4), mówiącej o edukacji tegoż architekta w Akademii św. Łukasza w Rzymie, zdobyciu przezeń w 1771 roku drugiej nagrody (w drugiej klasie) na Konkursie Klementyńskim oraz o przyjęciu go w poczet akademików di merito w roku 1775. Udostępnione ostatnio zbiory archiwalne polskiego Hospicjum św. Stanisława w Rzymie pozwoliły dopełnić pierwsze lata pobytu Zawadzkiego w Rzymie o rozmaite szczegóły, dowodzące, że jego włoskim studiom towarzyszyły nieustanne kłopoty materialne, a sytuację tylko w pewnym stopniu polepszyło wsparcie finansowe udzielone przez odwiedzającego Italię Stanisława Mycielskiego, starostę lubiatowskiego. Wieczne Miasto stało się przedmiotem kontemplacji i fascynacji Zawadzkiego, stąd uchodził potem za wytrawnego znawcę jego architektury od starożytności po wiek XVIII. Został też - na miarę swych możliwości - kolekcjonerem dzieł włoskiego malarstwa i rzeźby. Udało się dopełnić znaną już wcześniej grupę dzieł pochodzących z jego zbiorów o nowo ujawnione - pięć niewielkich rzeźbionych popiersi cezarów i parę obelisków wykonanych w technice pietra dura. Pobyt w Rzymie przyniósł też Zawadzkiemu liczne kontakty, które zaowocowały późniejszymi przyjaźniami (Hugo Kołłątaj), artystyczną współpracą (Franciszek Smuglewicz), a przede wszystkim trwałymi związkami z mecenasami i zleceniodawcami (Stanisław Poniatowski). Szczególną uwagę zwrócono na osobę Ignacego Potockiego, pisarza litewskiego - od którego zaczęła się znajomość architekta z familią Potockich. To dla niego Zawadzki wykonywał projekty: gmachu mieszczącego Bibliotekę Załuskich w Warszawie, plebanii księdza Grzgorza Piramowicza w Kurowie czy masońskiej rezydencji nad rzeką Szeszupą. To od Zawadzkiego Potocki zaczerpnął w Rzymie sporo wiedzy architektonicznej, co wykorzystał w napisanym około 1770 roku traktacie Uwagi o architekturze. Hospicjum św. Stanisława - gdzie koncentrowały się sprawy polskie w Wiecznym Mieście - odegrało w tym wszystkim swój istotny udział.

EN

This article relates to one I wrote ten years ago entitled Rzymskie sukcesy architekta Stanisława Zawadzkiego [The Roman Successes of the Architect Stanisław Zawadzki] ("Kwartalnik Architektury i Urbanistyki" [Architectural and Town Planning Quarterly], 2002, fasc. 4) in which I discussed Zawadzki's education at the Accademia di San Luca in Rome, his winning second prize (in second class) in 1771 in an architectural competition established by Pope Clement XII, and his entering the ranks of academicians of merit (di merito) in 1775. The archives of St. Stanisław Hospice in Rome, which have recently been made accessible, enabled me to supplement the first years of Zawadzki's stay in Rome with a variety of details, which show he was beset with constant financial problems throughout his studies and how the situation was only partially improved thanks to the financial support he received from Stanisław Mycielski, the Starosta of Lubiatów, when he visited Italy. For Zawadzki, Rome was fascinating and a subject for contemplation. Later, he would be considered a consummate expert on Roman architecture from antiquity to the end of the 18th century. He also became - in so far as his finances permitted - a collector of Italian art and sculpture. It was possible to supplement a group of items which were already known to have been in his collection, with five small sculptured busts of Roman Emperors and a pair of obelisks made using the pietra dura technique. Zawadzki's stay in Rome brought him into contact with many people, which resulted in subsequent friendships (Hugo Kołłątaj), artistic collaboration (Franciszek Smuglewicz), and above all enduring connections with patrons and clients (Stanisław Poniatowski). Particular attention is paid to Ignacy Potocki, Grand Clerk of Lithuania, who first brought Zawadzki into contact with the Potocki family. It was for Potocki that Zawadzki drew up designs for the building housing the Zaluski Library in Warsaw, the presbytery for Grzgorz Piramowicz, the parish priest in Kurów, and the masonic lodge on the River Szeszupa [Šešupe.]. Potocki used a lot of the architectural knowledge he gained from Zawadzki in a treatise of ca. 1770 entitled Uwagi o architekturze [Comments about Architecture]. St. Stanisław's Hospice, which was the hub of all Polish life and matters connected with Poland in Rome, played an important part in all this.

9

Metro w Rzymie

Graff M.

TTS Technika Transportu Szynowego

|

2011

|

R. 18, nr 9

21-25

PL

Rzym zamieszkany przez 2,73 min mieszkańców (aglomeracja 4 min), jest nie tylko stolicą Włoch, lecz także największym ośrodkiem miejskim kraju. Założony przez Romulusa w VIII w. p.n.e. znajduje się na siedmiu wzgórzach, nad rzeką Tyber, 25 km od jej ujścia do Morza Tyrreńskiego. Jest to zatem miasto o historii liczącej ponad 2000 lat i jeden z popularnych celów wizyt turystów z całego świata. Metro w Rzymie składa się z dwóch linii, które raczej zapewniają dojazd mieszkańcom miasta z przedmieść do centrum, niż pomagają turystom w zwiedzaniu wiecznego miasta. Na obu liniach stosowane jest zasilanie napowietrzne, a tabor pochodzi zarówno z fabryk krajowych, jak i obcych. Obecnie budowana jest trzecia linia metra, po której będą kursować pociągi bezobsługowe, wyprodukowane przez rodzimy koncern AnsaldoBreda.

10

Biblioteki w starożytnej Grecji i Rzymie

Golasz-Szołomicka H.

Architectus

|

2000

|

Nr 2(8)

15-30

PL

Na temat bibliotek w starożytności zachowały się liczne przekazy pisane, jednak niewiele obiektów przetrwało do naszych czasów. Pierwsze biblioteki powstały w Mezopotamii i Egipcie przy świątyniach i w pałacach władców. Najstarsza znana nam biblioteka, pochodząca z VII w. p.n.e., została odkryta w Niniwie, w pałacu asyryjskiego króla Assurbanipala [11], [22]. Zachowało się z niej ponad 20 tys. glinianych tabliczek zawierających około 900 utworów. Budynek, w którym były one zgromadzone uległ zniszczeniu. Assurbanipal pragnął w swej bibliotece zgromadzić całą spuściznę kulturalną wcześniejszych czasów. W tym celu kopiści wykonywali kopie dzieł zachowanych w bibliotekach świątynnych i pałacowych w Babilonie i Asyrii. Pierwsze biblioteki w Grecji powstały w VI w. p.n.e. na dworach tyranów [10], [18]. Najbardziej znane należały do Polikratesa na wyspie Samos i Pizystrata w Atenach (600-528 p.n.e.). Władcy i uczeni zakładali prywatne zbiory ksiąg i papirusów. Pierwszą państwową bibliotekę założył Platon w swojej szkole w Akademii. W okresie IV-III w. p.n.e. Ptolomeusz I Soter (323-285 r. p.n.e.) utworzył Bibliotekę Aleksandryjską, mieszczącą się w dwóch budynkach. Attalos I (241-197 r. p.n.e.) ufundował bibliotekę w Pergamonie. Księgozbiory istniały też w Smyrnie i na Rodos [30, s. 336]. Biblioteki zakładano również przy gim-nazjonach i szkołach wyższych. Także osoby prywatne - bogaci obywatele budowali wolno stojące biblioteki, nie związane z żadną instytucją i poświęcali je bogom i cesarzom. Pierwsze rzymskie biblioteki były księgozbiorami greckimi, będącymi łupami wojennymi i stanowiły zbiory prywatne cesarzy i bogatych uczonych [10]. Bibliotekę publiczną chciał założyć Juliusz Cezar, lecz nie zdążył. Zrobił to Gajusz Azyniusz Pollion w 39 r. p.n.e., który pierwszą rzymską bibliotekę publiczną wybudował na Forum w Atrium Libertatis, na pamiątkę swego zwycięstwa nad Partami. Zawierała ona książki łacińskie i greckie. W 28 roku p.n.e. August otworzył Bibliotheca Palatina, grecką i rzymską, przy świątyni Apollina na Palatynie oraz w 23 r. p.n.e. Bibliotheca Octavia w portyku Oktawu przy świątyni Junony i Jupitera. WI wieku n.e. cesarz Domicjan odnowił je i powiększył zbiory. Cesarze rzymscy chętnie zakładali nowe biblioteki publiczne. Biblioteki powstawały nie tylko w dużych miastach, ale i na prowincjach, dzięki chojności bogatych Rzymian. Wznoszono je przy szkołach i gimnazjonach, a także przy termach cesarskich Traja-na, Karakalli i Dioklecjana (Bibliotheca Ulpia). Biblioteki w Rzymie składały się z części greckiej i rzymskiej, a na prowincjach mieściły zbiory w języku miejscowym i łacińskim. W bibliotekach starożytnych nie wypożyczano książek do domu, lecz jedynie udostępniano je w czytelniach. Czytelnicy byli obsługiwani przez wyszkolonych niewolników.

EN

There is much written information on the subject of libraries in ancient times, however, not many records have survived from the Greek times. From the Hellenic period only the library in Pergamum, built in the 2nd or 3rd century B.C., is known. From the Roman period there are 9 objects, i.e. four in Rome, two in Athens and the rest in Asia Minor. Only the library in Tivoli was private, the others were public. Public libraries were built in the town centres, on the main streets and public squares, near important municipal buildings. The library could be situated in one building or a complex of objects. The Hellenic library in Pergamum formed a complex of connected accomodations assigned to collections, the reading-room, the auditorium. Initially, the Roman libraries repeated this scheme, this is exemplified by the library of Pantajnos in Athens, in which small chambers surrounded a peristile courtyard. Later, a new type of Roman library evolved. Its main element was a large, rectangular chamber with an aedicula or a niche, on the axis, opposite the entrance, intended for a statue. In the side walls there were recesses for papyri and parchment volumes. A columnade rose along the walls, supporting platforms-galleries which enabled the use of the book collection stored in the higher parts of the library. This columnade formed a magnificent architectual setting for the inte-rior. It was also constructed in ground floor libraries as for instance in Hadrian's villa. Because of the complexity of the composition as well as the relation to other objects in the spatial system of the town, known libraries may be divided into three groups: Self-contained buildings (with or without a portico), situated on the forum (Asklepion), on a smaller town-square (Efez) or near the main street (the Pantajnos library in Athens and the library in Efez). Standing on a public square, surrounded by porticos, the entrance to the interior led through a portico. The square could be a forum (Forum Pacis, Trojan's Forum), a square with a temple (Emperor Forums and Octavia's Portico) or a square in the vicinity of hot springs (Trojan's Therms). Complexes with their own courtyard (Hadrian's library in Athens, in the Villa in Tivoli and most probably in the Palatine library in Rome).