Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Riehl House

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The skin and bones of structure. A brief history of how Mies van der Rohe revealed the skeleton of the house

García Alejandro Cervilla

Architectus

2019

Nr 2 (58)

15--26

Mies van der Rohe is considered one of the great masters of the 20th century, both for the coherence of his work and for his ability to make modern architecture based on the importance of structure. This is recognized by the architect and architectural critic, Peter Blake, in the chapter he devoted to Mies van der Rohe, entitled The Mastery of Structure, in his “Masters of Architecture” series. In the present article we would like to analyze the evolution of the image of structure in the houses of Mies van der Rohe, from his very first dwelling, Riehl House, built in Berlin in 1907, to his last house, Morris Greenwald, built in Weston in 1953. We will see how structure underwent a radical transformation over this period progressing from the innermost hidden realm of Architecture outwards to its exterior, and how in this process, the German maestro managed to transcend the idea of structure and its load-bearing capability to convert it into the main artistic element of his architecture.

Mies van der Rohe uważany jest za jednego z wielkich mistrzów XX w., zarówno z powodu spójności jego pracy, jak i jego zdolności do tworzenia nowoczesnej architektury opartej na znaczeniu konstrukcji. Zostało to docenione w serii „Mistrzowie architektury” przez architekta i krytyka Petera Blake’a w rozdziale poświęconym Miesowi van der Rohe, zatytułowanym Mistrzostwo konstrukcji. W niniejszym artykule chcielibyśmy przeanalizować ewolucję wizerunku konstrukcji w domach Miesa van der Rohe od jego pierwszego miejsca zamieszkania, Domu Riehla, zbudowanego w Berlinie w 1907 r., aż do ostatniego domu, Morrisa Greenwalda, zbudowanego w Weston w 1953 r. Zobaczymy, w jaki sposób konstrukcja uległa radykalnej transformacji w tym okresie, przechodząc od najgłębszej ukrytej sfery architektury do sfery zewnętrznej, i jak w tym procesie udało się niemieckiemu mistrzowi przekroczyć ideę konstrukcji i jej nośności w celu przekształcenia w główny element artystyczny jego architektury.