Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Quaternary gravels

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Zjawisko potencjalnej reaktywności alkalicznej w betonie z kruszywem naturalnym z obszaru północnej Polski

Jasiński W., Duszyński A., Barczuk A.

Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

2016

nr 96

81--90

Przedmiotem badań prezentowanych w niniejszej pracy były żwiry czwartorzędowe pochodzenia lodowcowego i wodno-lodowcowego, które uległy przekształceniu w środowisku morskim w wyniku erozji i transportu oraz oddziaływania fal i prądów na dno. Żwiry te posłużyły do sporządzenia beleczek betonowych, które poddano analizie w mikroskopie skaningowym, zwracając szczególną uwagę na procesy zachodzące pomiędzy reaktywnymi minerałami (m.in. chalcedon, opal, trydymit, kryptokrystaliczny kwarc) a alkaliami występującymi w cemencie. Na podstawie wyników badań i analiz stwierdzono obecność procesów oraz produktów typowych dla przebiegu reakcji alkalia-krzemionka.

Quaternary fluvioglacial gravels, used as aggregate in the production of concrete, were studied. The studies aimed at verifying the thesis that certain components of concrete are responsible for the decrease in the concrete’s quality. The test concrete bars were prepared using gravel as aggregate. The bars were investigated by an optical microscope and electron microprobe especially at the surface contacts of the potentially reactive mineral substances (chalcedony, opal, tridymite, fine-crystalline quartz), susceptible to alkalis present in the cement. The studies showed the formation of substances typical to those formed from the reactions of alkalis with various types of silica. These substances lowered the quality of the concrete.

Neofractures versus inherited fractures in structural analysis : A case study from Quaternary fluvial gravels (Outer Carpathians, Poland)

Tokarski A. K., Świerczewska A.

Annales Societatis Geologorum Poloniae

2005

Vol. 75, No. 1

95--104.

This paper presents the results of a detailed analysis of flysch-derived clasts within Quaternary fluvial gravels exposed close to a map-scale overthrust. These clasts are commonly fractured. For a given population of clasts, the number of fractured clasts is positively correlated with the clast size and negatively correlated with the grain size of clast-forming rocks. The fractures comprise both those inherited from earlier joints cutting source strata, and those formed in situ within the gravels (neofractures). These two groups of fractures show different diagnostic features. The inherited fractures are orientated at random in relation to geographic coordinates, where as the neofractures show a well-organized architecture. The inherited fractures are mostly inclined 80–90° to the a-b planes of the host clasts, whereas the neofractures are usually inclined at 0–80° to these planes. The occurrence of neofractured clasts within the analysed gravels results from tectonic activity post-dating gravel deposition.

W czwartorzędowych żwirach rzecznych odsłoniętych w pobliżu regionalnego nasunięcia w polskich Karpatach Zachodnich powszechnie występują spękane klasty skał fliszowych. W analizowanym materiale klasty skał drobnoziarnistych są częściej spękane, niż klasty skał gruboziarnistych. Obserwuje się też dodatnią korelację pomiędzy liczbą spękanych klastów a ich wielkością. Wśród spękań występują spękania odziedziczone po spękaniach ciosowych tnących skały macierzyste oraz neospękania, które powstały in situ w żwirach. Te dwie grupy spękań cechuje różna orientacja w stosunku do współrzędnych geograficznych oraz do powierzchni a-b klastów, tj. płaszczyzny zawierającej oś o maksymalnym (a) i pośrednim (b) wymiarze. Spękania odziedziczone są zorientowane chaotycznie w stosunku do współrzędnych geograficznych, podczas gdy orientacja neospękań jest uporządkowana. Spękania odziedziczone są zorientowane niemal pionowo (80-90°) względem powierzchni a-b klastów macierzystych, natomiast neospękania są zorientowane pod katami 0-80° do tych powierzchni. Pochodzenie neospękań jest wynikiem aktywności tektonicznej, która miała miejsce po osadzeniu analizowanych żwirów.