Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Architectus

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Nea Paphos

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Prothyron from the Villa of Theseus in Nea Paphos, Cyprus

Brzozowska-Jawornicka Aleksandra

Architectus

2024

Nr 1 (77)

19--29

The aim of the paper is to present a reconstruction of a monumental gate leading to the Villa of Theseus, a Roman palace in Nea Paphos on Cyprus. During the excavations carried out near the main entrance to the residence, a set of several fragments of architectural decoration was discovered, including pieces of columns and cornices. The analysis of the architectural decoration, relics of the entrance to the palace in situ and analogies from the Roman residences made it possible to propose a reconstruction of the monumental gate leading to the compound entrance complex of the palace. It was probably designed in the form of a wide door preceded by a two-column porch crowned with a triangular pediment with a tympanum: a form that Vitruvius called a prothyron.

Celem artykułu jest przedstawienie rekonstrukcji monumentalnej bramy prowadzącej do Willi Tezeusza, rzymskiego pałacu znajdującego się w Nea Pafos na Cyprze. Podczas wykopalisk prowadzonych w pobliżu głównego wejścia do rezydencji odkryto zestaw fragmentów detalu architektonicznego, m.in. kolumn oraz gzymsu. Analiza dekoracji architektonicznej, reliktów wejścia do pałacu in situ oraz analogicznych rozwiązań stosowanych w rezydencjach rzymskich pozwoliła zaproponować rekonstrukcję monumentalnej bramy prowadzącej do złożonego kompleksu wejściowego pałacu. Prawdopodobnie zaprojektowano ją w postaci szerokich drzwi poprzedzonych dwukolumnowym portykiem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem z tympanonem. Jest to forma, którą Witruwiusz nazwał prothyron.

Park archeologiczny jako element przestrzeni miejskiej na przykładzie Parku Archeologicznego Nea Pafos na Cyprze

Brzozowska A.

Architectus

2015

Nr 3(43)

63--74

Celem artykułu jest przedstawienie wzajemnych powiązań miast i towarzyszących im parków archeologicznych w kontekście zadań, jakie stoją przed projektantami tych ostatnich. Za przykład posłużył park Nea Pafos na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru. Park archeologiczny to wydzielona i przystosowana do zwiedzania przestrzeń stanowiąca świadectwo działalności człowieka w minionych epokach. Najważniejszym zadaniem parków archeologicznych jest ochrona zabytków. Należy w miarę możliwości wyeliminować potencjalne zagrożenia reliktów archeologicznych (m.in. nadmierne nasłonecznienie, wiatr, deszcz i wilgotność, zasolenie oraz potencjalne zniszczenie przez zwiedzających), co wiąże się m.in. z wytyczeniem optymalnej trasy zwiedzania, biorącej pod uwagę zabezpieczenie i ekspozycję zabytków, walory krajobrazowe terenu i infrastrukturę towarzyszącą (pomosty, pawilony wystawiennicze, elementy małej architektury). Nowe elementy wprowadzone w substancję zabytkową powinny uzupełniać program parków archeologicznych i tworzyć z zabytkami spójną całość zarówno pod względem funkcjonalnym, jak i estetycznym. Drugim celem istnienia parków archeologicznych jest przybliżanie za ich pośrednictwem historii. Cele dydaktyczne wymagają wyposażenia parku w odpowiednią infrastrukturę, jak tablice informacyjne oraz sale multimedialne, w których zwiedzający mogą zapoznać się z materiałem odtwarzającym pierwotny stan stanowiska archeologicznego. Istotne przy tym jest zaprezentowanie zwiedzającym informacji naukowych w sposób przystępny i ciekawy. Ważnym aspektem funkcjonowania parków archeologicznych jest zabezpieczenie możliwości pracy specjalistom niezależnie od udostępnienia obszaru dla zwiedzających. W kontekście ciągłego rozwoju metodologii badań archeologicznych, również technik nieniszczących, zapewnienie możliwości badań w przyszłości stanowi zadanie priorytetowe. Park archeologiczny jak w soczewce skupia wiele aspektów minionego i współczesnego świata, a także stawia przed projektantami zagospodarowania tej niezwykłej przestrzeni wysokie wymagania. Taki obszar może stanowić cenny element przestrzeni miasta, wzbogacając ofertę kulturalną, naukową, dydaktyczną oraz turystyczną.

The aim of the article is to show mutual connection between cities and accompanying them archaeological parks in the context of tasks that designers have while planning them. The park Nea Paphos on the south-west coast of Cyprus will serve as an example. An archaeological park constitutes a separated space adapted to visiting, which bears witness to human activities in the past epochs. Monument preservation is the main aim of archaeological parks. It is desirable, as far as possible, to eliminate potential threats of archaeological relics among others : over-exposure to the sunlight, wind, rain, humidity and potential damage from visitors). It is connected with creating an optimal sightseeing route that would take into account safety of the exhibited monuments, landscape qualities, existing infrastructure (platforms, exhibition pavilions, elements of small architecture). New elements introduced to already existing relics should supplement the programme of archaeological parks and create together with monuments a compact unity both functionally and aesthetically. The second basic aim of archaeological parks is to draw people’s attention to history. Didactic objectives require the park to be provided with a proper infrastructure such as information plates or multimedia rooms, in which visitors could learn about the primary condition of an archaeological site. Scientific information should be presented in a way both interesting and easy to understand. The next aspect of archaeological parks concerns ensuring the possibility of carrying work by specialists independently of opening them to the public. Due to continuing development of methodology of archaeological studies, also undamaging techniques, securing the possibility of future excavations becomes the priority. An archaeological park converges many aspects of the past and present world and so it states high planning requirements for designers of this unusual area. Such a place may constitute a valuable element of the urban space, enriching cultural, scientific, didactic and touristic offer.