Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 2024

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Nara Document

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Venice at 60: Article 5 and the acceptable limits of use

Walter Nigel

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

2024

Nr 20

1--19

The Venice Charter is central to modern conservation, and foundational for ICOMOS specifically; yet its contemporary relevance is debatable. These and other issues were discussed by ICOMOS in Budapest 20 years ago, in a conference marking the Charter’s 40th anniversary. However, questions remain as to its ongoing significance. As Bogusław Szmygin asked in 2004, does the Charter remain the ‘Decalogue' of the conservation discipline, or has it itself become a ‘Historical Monument’?The Venice Charter as a product of high modernity, with its belief in a definitive break with the past and an overcoming of tradition. The paper assesses the Charter’s ongoing relevance in relation to one pressing issue in contemporary conservation, the limits to the acceptable use of – and change to – historic buildings (Art. 5), and using an example of recent change to an English parish church. The paper argues that the acknowledged need for the interpretation of the Charter requires a hermeneutically literate approach which acknowledges the limits of a scientific/technical reading of any historic monument – the Charter included – and the importance of a dynamic understanding of the living tradition that is conservation. It concludes that the Charter remains a central text for the conservation discipline, which itself is a tradition in good health, and for that very reason its status will continue to be fiercely debated.

Karta Wenecka jest centralnym punktem współczesnej konserwacji i fundamentem dla ICOMOS, ale jej współczesne znaczenie jest dyskusyjne. Te i inne kwestie zostały omówione przez ICOMOS w Budapeszcie 20 lat temu, na konferencji z okazji 40. rocznicy Karty. Pozostają jednak pytania dotyczące jej obecnego znaczenia. Bogusław Szmygin w 2004 r. pytał, czy Karta pozostaje „Dekalogiem” dyscypliny konserwatorskiej, czy też sama stała się „Pomnikiem Historii”? Karta Wenecka to produkt nowoczesności, z jej wiarą w ostateczne zerwanie z przeszłością i przezwyciężenie tradycji. W artykule oceniono obecne znaczenie Karty w odniesieniu do pilnego problemu współczesnej konserwacji, ograniczeń dopuszczalnego użytkowania – i zmian w zabytkowych budynkach (art. 5), na przykładzie niedawnej zmiany w angielskim kościele parafialnym. W artykule argumentuje się, że uznana potrzeba interpretacji Karty wymaga hermeneutycznie literackiego podejścia, które uznaje ograniczenia naukowej/technicznej lektury każdego zabytku – w tym Karty – oraz znaczenie dynamicznego rozumienia żywej tradycji, jaką jest konserwacja. W konkluzji stwierdza się, że Karta pozostaje centralnym tekstem dla dyscypliny konserwatorskiej, która sama w sobie jest żywą tradycją i z tego właśnie powodu jej status będzie nadal przedmiotem zaciekłych debat.

Andrzej Tomaszewski's "Pluralistic conservation philosophy" as a challenge: Do we have a problem with European identity?

Krawczyk Janusz

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

2024

Nr 21

51--61

In the well-known and frequently cited article by Prof. Andrzej Tomaszewski, Towards a Pluralistic Philosophy of Conservation in the 21st Century, from 2002, the history of heritage conservation was divided into three periods. The earliest was called the period of “primary pluralism” because the diversity of concepts and approaches to conservation issues resulted from the isolation of individual “cultural areas” on the world map. The specificity of the second period was determined by efforts to unify the theoretical foundations of conservation work by popularising European experiences and models which, as it was once believed, were universal. The third period, which Tomaszewski believed we entered at the beginning of the 21st century, should be a time of “universal pluralism”, and the contemporary philosophy of conservation, focused on the issues of protecting cultural diversity on a global scale, will no longer turn against local experiences and traditions. The article aims to analyse the assumptions of the pluralism postulated by Tomaszewski in the context of the development of heritage studies and the transformation of UNESCO's global conservation policy. The periodisation proposed by Tomaszewski will be used as a primary reference for analyses aimed at identifying those trends in contemporary conservation discourse that engage in polemics with Eurocentric views. In the summary of considerations on Eurocentrism, an attempt will also be made to answer whether the progressive relativisation of European conservation traditions and values is equivalent to their invalidation as a starting point for new regional concepts for the protection and conservation of architectural heritage. The article will use the results of an analysis of UNESCO and ICOMOS documents, current research by conservation theorists and selected publications in contemporary heritage studies.

W znanym i często cytowanym artykule prof. Andrzeja Tomaszewskiego "Towards a Pluralistic Philosophy of Conservation in the 21st Century" z 2002 roku historia ochrony dziedzictwa została podzielona na trzy okresy. Najwcześniejszy z nich nazwano okresem „pierwotnego pluralizmu”, ponieważ różnorodność koncepcji i podejść do zagadnień konserwatorskich wynikała z wyodrębnienia się na mapie świata poszczególnych „obszarów kulturowych”. Specyfikę drugiego okresu wyznaczały dążenia do ujednolicenia teoretycznych podstaw działań konserwatorskich poprzez popularyzację europejskich doświadczeń i modeli, które - jak niegdyś sądzono - miały charakter uniwersalny. Trzeci okres, w który zdaniem Tomaszewskiego wkroczyliśmy na początku XXI wieku, ma być czasem „uniwersalnego pluralizmu”, a współczesna filozofia konserwatorska, skupiona na zagadnieniach ochrony różnorodności kulturowej w skali globalnej, nie będzie już obracać się przeciwko lokalnym doświadczeniom i tradycjom. Celem artykułu jest analiza założeń postulowanego przez Tomaszewskiego pluralizmu w kontekście rozwoju studiów nad dziedzictwem i transformacji globalnej polityki konserwatorskiej UNESCO. Zaproponowana przez Tomaszewskiego periodyzacja posłuży jako podstawowy punkt odniesienia dla analiz mających na celu identyfikację tych nurtów we współczesnym dyskursie konserwatorskim, które podejmują polemikę z poglądami europocentrycznymi. W podsumowaniu rozważań na temat europocentryzmu podjęta zostanie również próba odpowiedzi na pytanie, czy postępująca relatywizacja europejskich tradycji i wartości konserwatorskich jest równoznaczna z ich unieważnieniem jako punktu wyjścia dla nowych regionalnych koncepcji ochrony i konserwacji dziedzictwa architektonicznego. W artykule wykorzystane zostaną wyniki analizy dokumentów UNESCO i ICOMOS, aktualne badania teoretyków konserwacji oraz wybrane publikacje z zakresu współczesnych studiów nad dziedzictwem.