Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Badania eksperymentalne stężenia tlenków węgla w warsztacie samochodowym

Jermacz Kacper, Gajewski Andrzej

Ciepłownictwo, Ogrzewnictwo, Wentylacja

|

2019

|

T. 50, nr 1

30--33

PL

Instalacje wentylacyjne są zazwyczaj regulowane w zależności do temperatury lub wilgotności powietrza. Ani CO2 ani CO nie są wartościami zadanymi. Maksymalne dopuszczalne stężenia CO2 i CO są podane w zaleceniach lub normach: WHO, USA, niemieckich i polskich. Ponadto istnieją wymagania Europejskiej Organizacji Wyposażenia Garaży dotyczące jakości powietrza i wentylacji. Celem badań była ocena jakości powietrza wentylacyjnego w warsztacie samochodowym w aspekcie ekspozycji ludzi na CO2 i CO. Wykonano jednotygodniowe pomiary stężenia dwutlenku węgla i tlenku węgla w powietrzu. Pomiary bieżące były wykonywane co 5 minut i uśredniane w celu określenia najwyższego stężenia chwilowego i najwyższego stężenia pułapowego. Na podstawie wyników badań stwierdzono, że jakość powietrza nie spełnia wymagań i w warsztacie samochodowym powinna być wykonana instalacja wentylacyjna.

EN

Ventilation systems are controlled due to temperature or humidity of air, ordinarily. Neither CO2 nor CO is a reference signal. Maximal acceptable concentrations of CO2 and CO are compared among WHO, USA, German and Polish standards. In addition, the requirements of European Garage Equipment Association (EGEA) exist with regard to air quality and ventilation systems. The aim of research is indoor air quality assessment in an auto repair shop in the aspect of exposure of people to CO2 and CO. One-week measurements of carbon dioxide and carbon monoxide concentration were conducted. Consecutive measures were taken every 5 minutes, then they were averaged to obtain 15-minute short-term exposure limit and maximum acceptable 8-hour concentration © 2006-2019 Wydawnictwo SIGMA-NOT Sp. z o.o.

2

Chlorek benzoilu

Sapota A., Skrzypińska-Gawrysiak M

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2012

|

Nr 2 (72)

31--44

PL

Chlorek benzoilu jest bezbarwną cieczą o ostrym, gryzącym zapachu. Został sklasyfikowany jako substancja żrąca. Produkcja chlorku benzoilu jest wielko tonażowa. W 1995 r. chlorek benzoilu produkowano w jedenastu państwach, nie ma informacji na temat produkcji tego związku w Polsce. Chlorek benzoilu jest stosowany do: produkcji nadtlenku benzoilu i barwników oraz acylacji alkoholi, fenoli i amin, a także używa się go jako odczynnika analitycznego. Pary chlorku benzoilu wykazują silne działanie drażniące oczy i błony śluzowe. Narażenie na chlorek benzoilu o stężeniu 11,5 mg/m3 (2 ppm) przez 1 min jest przez ludzi nietolerowane. Badania epidemiologiczne, w których wykazano nadwyżkę zgonów z powodu raka płuc, zostały przeprowadzone wśród pracowników zatrudnionych przy produkcji chlorowanych toluenów oraz chlorku benzoilu. W procesie tym występuje łączne narażenie na szereg związków chemicznych, w szczególności na trichloro(fenylo)metan, który jest uważany za związek rakotwórczy. U szczurów narażanych inhalacyjnie chlorek benzoilu wykazywał działanie drażniące na błony śluzowe oczu i nosa oraz wywoływał rozedmę płuc. Chlorek benzoilu działał drażniąco i żrąco na skórę, a także wykazywał działanie żrące po wkropleniu do oka królików. Na podstawie wyników większości przeprowadzonych badań w warunkach in vitro i in vivo nie wykazano działania mutagennego chlorku benzoilu. Działanie rakotwórcze chlorku benzoilu na zwierzęta badano po narażeniu inhalacyjnym, a także po aplikacji na skórę. Nie stwierdzono istotnego wzrostu częstości występowania nowotworów płuc i skory w porównaniu ze zwierzętami z grupy kontrolnej. W IARC uznano, że istnieje ograniczony dowód na rakotwórcze działanie chlorku benzoilu u ludzi, a w przypadku zwierząt doświadczalnych dowody działania rakotwórczego chlorku benzoilu są niewystarczające. W ogólnej ocenie IARC stwierdzono, że łączne narażenie na α-chlorowane tolueny i chlorek benzoilu jest prawdopodobnie rakotwórcze dla ludzi – grupa 2.A. W ACGIH uznano chlorek benzoilu za związek niepodlegający klasyfikacji jako kancerogen dla ludzi (grupa A4.). Brak jest danych dotyczących toksyczności rozwojowej oraz wpływu na rozrodczość chlorku benzoilu dla zwierząt i ludzi. Za krytyczne skutki działania chlorku benzoilu uznano jego działanie drażniące na oczy i błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Za podstawę do wyprowadzenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) chlorku benzoilu przyjęto informację podaną przez ACGIH, że narażenie na chlorek benzoilu o stężeniu 11,5 mg/m3 (2 ppm) przez 1 min jest już przez ludzi nietolerowane. Stężenie 11,5 mg/m3 uznano za wartość LOAEL. Po zastosowaniu współczynników niepewności o łącznej wartości 4 otrzymano wartość NDS wynoszącą 2,8 mg/m3. Ponieważ chlorek benzoilu wykazuje silne działanie drażniące na drogi oddechowe, zaproponowano przyjęcie, zamiast wartości NDS, wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia pułapowego (NDSP) równą 2,8 mg/m3. Zaproponowana wartość NDSP powinna zabezpieczyć pracowników przed potencjalnym działaniem drażniącym i układowym chlorku benzoilu. Normatyw oznakowano literą „C”– substancja o działaniu żrącym.

EN

Benzoyl chloride is a colorless liquid with a characteristic pungent odor classified as a corrosive substance. Benzoyl chlorite is produced in high tonnages. In 1995 it was produced in 11 countries. There is no information on its production in Poland. Benzoyl chloride is used in the production of benzoyl peroxide and dyes, as well as in the acylation of alcohols, phenols and amines, and also as an analytical reagent. Vapors of benzoyl chloride exert strong irritating effects on the eyes and mucous membranes. Exposure to benzoyl chloride at a concentration of 11.5 mg/m3 (2 ppm) for 1 min is not tolerable to humans. Epidemiological studies of workers employed in the production of chlorinated toluenes and benzoyl chloride have revealed excess mortality from lung cancer in this group of workers. These production processes involve a combined exposure to a number of chemical compounds, mainly to benzotrichloride thought to be a carcinogenic compound. Benzoyl chloride showed irritating effects on ocular and nasal mucous membranes and induced pulmonary emphysema in rats exposed to this compound via inhalation. Its irritating and corrosive effects on the skin and corrosive effect on the eye were also observed in rabbits. Most in vitro and in vivo studies have not reveal mutagenic effects of benzoyl chloride. The carcinogenic effect of benzoyl chloride has been investigated in animals after inhalation exposure and skin application, yet no significant increase in the incidence of lung and skin cancers, compared with the control group, has been observed. According to the International Agency for Research on Cancer (IARC) there is limited evidence that benzoyl chloride is carcinogenic in humans; there is insufficient evidence in laboratory animals. In the general assessment IARC has found that the combined exposure to α-chlorinated toluenes and benzoyl chloride is probably carcinogenic to humans (group 2A). Benzoyl chloride has been not classifiable as a human carcinogen by the American Conference of Governmental Industrial Hygienists (ACGIH) (group 4A). No data are available to assess the effect of benzoyl chloride on reproduction and developmental toxicity in humans or animals. Irritation of the eyes and mucous membranes in the upper respiratory tract has been recognized as a critical effect of benzoyl chloride. The finding reported by ACGIH that exposure to benzoyl chloride already in a concentration of 11.5 mg/m3 (2 pmm) for 1 min is not tolerable to humans has been adopted as the basis for calculating the MAC value for this substance. The concentration of 11.5 mg/m3 has been recognized as the LOAEL value. Using uncertainty coefficients at the total value of 4, the MAC value of 2.8 mg/m3 was obtained. Owing to the fact that benzoyl chloride exerts a strong irritating effect on the respiratory system, it has been suggested to adopt the value of the maximum admissible ceiling concentration (TLV-ceiling) equal to 2.8 mg/m3 instead of a MAC value. The proposed TLV-ceiling value should protect workers from potential irritating and systemic effects of benzoyl chloride. Standard was denoted “C”, substance with corrosive effect.

3

Sprawozdanie z działalności Międzyresortowej Komisji ds. Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy w 2002 r.

Skowroń J.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2003

|

Nr 1 (35)

181--186

PL

Międzyresortowa Komisja do spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy w 2002 r. spotykała się trzy razy: 26 marca (XXXIX), 30 października (XL) oraz 20 grudnia (XLI). Na posiedzeniach Komisji rozpatrzono 26 dokumentacji proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego przygotowanych przez Zespół Ekspertów ds. Czynników Chemicznych dla następujących czynników szkodliwych dla zdrowia: 4-hy- droksy-4-metylopentan-2-onu, metylocykloheksanu, 2-metylopentano-2,4-diolu, l-metylo-2- -pirolidonu, octanu izobutylu, propanu, akrylaldehydu, chlorooctanu metylu, dekatlenku tetra- fosforu, 1,2-dichlorobenzenu, 1,4-dichlorobenzenu, 2-fenoksyetanolu, 2-izopropoksy-etanolu, 4-metoksyfenolu, 3a,4,7,7a-tetrahydro-4,7-metanoindenu, heksano-6-laktamu, 3-amino-l,2,4- -triazolu, butan-2-onu, diwinylobenzenu, etyloaminy, glinu, wodorotlenku glinu, heksanu, 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu, mrówczanu metylu oraz tlenku węgla.Ponadto przedmiotem obrad XL posiedzenia Komisji były zmiany definicji najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy z uwzględnieniem strategii pomiarowej i wymagań zawartych w dyrektywie 2000/39/WE Komisji Europejskiej z dnia 8 czerwca 2000 r. oraz wniosku Zespołu Ekspertów ds. Czynników Chemicznych, dotyczącego substancji, których wartości dopuszczalnych stężeń różnią się od wartości podanych w ww. dyrektywie. Po przedyskutowaniu uwag zgłaszanych przez uczestników posiedzeń Międzyresortowa Komisja przyjęła wnioski do przedłożenia ministrowi pracy i polityki społecznej nr 51, 52, 53 oraz 54 w sprawie zmiany wykazu wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 17 czerwca 1998 r. wraz z późniejszymi zmianami) w następującym zakresie: wprowadzenia do rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy następujących definicji wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia: Najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) - wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika W ciągu 8-godzinnego dobowego i tygodniowego, określonego w Kodeksie pracy, wymiaru czasu pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń. Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) - wartość średnia stężenia, które nie powinno spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika, jeżeli występuje w środowisku pracy nie dłużej niż 15 minut i nie częściej niż 2 razy w czasie zmiany roboczej, w odstępie czasu nie krótszym niż 1 godzina. Najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) - wartość stężenia, która ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie. Odnośnie do strategii pomiaru ustala się, że pomiar stężenia pułapowego powinien być prowadzony w sposób ciągły. Tam, gdzie nie jest to możliwe czas pobierania próbki powinien być jak najkrótszy i nie może przekraczać 15 minut.

EN

In 2002 the Commission had three sessions in which 26 documentations for recommended exposure limits were discussed. Moreover the Commission discussed a change in the definition of maximum admissible short-term concentration MAC (STEL) and maximum admissible ceiling concentration MAC (C) and adapting Polish law to the Commission Directive 2000/39/EC of 8 June 2000 establishing the first indicative occupational exposure limit values. The Commission suggested to the minister of labour and social policy the following changes in the list of MAC values: introducing into the ordinance of the minister of labour and social policy the following definitions of MAC (STEL) and MAC (C): MAC (STEL): maximum admissible short-term concentrations - the short-term exposure limit is an average concentration, to which workers may exposed without any adverse health effects on their health (also when retired) or on that of the next generations, if it does not last longer than 15 minutes and does not occur more than twice during a workday, at intervals not shorter than 1 hour NDSP - MAC (C): maximum admissible ceiling concentrations - ceiling concentration, which because of the threat to workers’ health or life, should not be exceeded even instantaneously. MAC(C) should be assessed with instantaneous monitoring. Where this is not feasible, the time of sampling should be as short as possible and should not exceed 15 minutes introducing into the list of MAC values 14 new chemical substances: diacetone alcohol, hexylene glycol, l-methyl-2-pyrrolidyne, isobutyl acetate, propane, methyl chloroace- tate, 2-phenoxyethanol, 2-isopropoxyethanol, 4-methoxyphenol, dicyclopentadiene, amitrol, divinyl benzene, 4,4’-isopropylidenediphenol, methyl formate changing the MAC values for 23 chemical substances: sodium azide, acrolein, hydrogen bromide, methyl ethyl ketone, chlorobenzene, hydrogen chloride, phosphorus pen- toxide, 1,2-dichlorobenzene, 1,4-dichlorobenzene, N,N-dimethylacetamide, dimethylamine, ethyloamine, hydrogen fluoride, hexane, caprolactam, cumene, phosphoric acid, 2- butoxyethyl acetate, o-methylocyclohexanone, carbon monoxide, trichlorobenzene - mixed isomers, methyl n-amyl ketone, dipropylene glycol methyl ether. Four issues of the quarterly “Principles and Methods of Assessing the Working Environment” were published in 2002. Issues 1(31) and 2(32) contained 21 documentations for recommended exposure limits along with analytical procedures, recommendations with respect to preemployment and periodical medical examinations and contraindications to exposure. Issue 3(33) included 11 documentations. In issue 4(34) there were 7 documentations and 7 methods of assessing the working environments.The new ordinance of the Minister of Labour and Social Policy on maximum admissible concentrations and intensities of agents harmful to health in the working environment were published in Dziennik Ustaw [the Journal of Laws] 2002, No. 217, item 1833. There were 441 chemical substances, 19 dusts and physical factors: infrasonic and ultrasonic noise, hand-arm and whole-body vibrations, hot and cold microclimates, infrared, ultraviolet and laser radiation, electromagnetic fields for frequencies in the range of 0 Hz to 300 GHz. Three sessions of the Commission are planned for 2003. MAC values for 25 chemical substances and MAI for vibration will be discussed at those meetings.