Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Marcus theory
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Badano zdolność dwóch grup soli sec-butylotrifenyloboranowych barwników hemicyjanowych (HCBo) - styrylopirydyniowych (grupa ABo) i styrylobenzoksazolowych (grupa BBo) (Schemat B) - do fotoinicjowania polimeryzacji rodnikowej (Schemat A) triakrylanu-2-etylo-2-(hydroksymetylo)-1,3-propanodiolu (TMPTA). Określono wpływ struktury barwnika oraz energii swobodnej aktywacji przeniesienia elektronu pomiędzy składnikami pary fotoinicjatorów (DGel, tabela 1) na szybkość fotoindukowanej polimeryzacji rodnikowej TMPTA (Rp, rys. 2, 3). Wyniki analizowano na podstawie teorii Marcusa, opisującej kinetykę fotoindukowanego przeniesienia elektronu, wcześniej wyznaczając wartość DGel z równania Rehma-Wellera [równanie (2)]. Metodą cyklowoltoamperometryczną wyznaczono potencjał redukcji barwników (rys. 1). Określono także konwersję monomeru oraz wydajność kwantową procesu polimeryzacji (Fpolym) i wybielania fotochemicznego (Fbl) (tabela 2, rys. 5, 6) w zależności od budowy chemicznej badanych HCBo. Stwierdzono, że budowa inicjatora (barwnika) wpływa na wartość Rp. W przypadku zastosowania inicjatorów typu ABo wartości Rp były zbliżone - 3,24-4,88, a w przypadku BBo mieściły się w szerokim zakresie 1,00-5,05, przy czym największą wartość uzyskano przy użyciu barwnika B3. Inicjator B3Bo charakteryzował się także największymi wartościami Fbl, Fpolym i konwersji monomeru. Liniową zależność pomiędzy Rp a Fbl zaobserwowano tylko w odniesieniu do inicjatorów typu ABo.
EN
Ability of two groups of sec-butyltriphenylborate salts of hemicyanine dyes (HCBo), namely styrylpyridinium borates (ABo group) and styrylbenzoxazole borates (BBo group), to photoinitiation of radical polymerization of 2-ethyl-2-(hydroxymethyl)-1,3-propanediol triacrylate (TMPTA) was investigated. The effects of a dye structure and free energy of activation of electron transfer between the components of photoinitiator pair (DGel) on the rate of photoinduced radical polymerization of TMPTA (Rp) were determined. The results have been analyzed on the basis of Marcus theory describing the kinetics of photoinduced electron transfer. The values of DGel were previously calculated using Rehm-Weller equation [equation (2)]. Oxidation potential of borate was determined using cyclic voltammetry method. Monomer conversion, quantum yield of the polymerization process (Fpolym) as well as photochemical bleaching yield (Fbl) dependently on chemical structure of HCBo investigated were also determined. It was found that the structure of initiator (dye) influenced Rp value. In case of use of ABo type initiators Rp values were similar - 3.24-4.88 while in case of BBo they were placed in wide range 1.00-5.05. The highest value has been reached for B3 dye. B3Bo initiator showed also the highest values of Fpolym, Fbl and monomer conversion. Linear dependence between Rp and Fbl was observed only for ABo type initiators.
EN
The specific behaviors of monomeric electron acceptor-electron donor bridged molecules and of polymeric initiator-coinitiator systems tested as free radical polymerization photoinitiating systems were observed. The obtained experimental and theoretical results suggest that the back electron transfer process probably does not control the rate of photoinitiated polymerization going with initiators tested. The phenomena observed more likely results from a different proton transfer between Rose bengal radical anion and a tertiary aromatic amine radical cation. This can be deducted on the basis of Marcus theory, describing the kinetics of photoinduced intermolecular and intramolecular electron transfer processes, and laser flash photolysis measurements.
PL
Badano dwa typy układów zdolnych do fotoinicjowania polimeryzacji rodnikowej, mianowicie układy z kowalencyjnie połączonych polimerycznych cząsteczek donora [wzór (II)] i akceptora elektronu [wzór (III)], czyli układy A-D, oraz układy, w których donor i akceptor elektronu są przyłączone do tego samego łańcucha polimerowego [wzór (IV)]. Wyniki doświadczalne oraz obliczenia teoretyczne sugerują, że w związkach tych proces powrotnego przeniesienia elektronu nie ma istotnego wpływu na wydajność procesu przeniesienia elektronu. Przeprowadzona symulacja sugeruje, że badane układy wykazują specyficzne właściwości odróżniające je od dobrze relaksujących układów zawierających swobodne cząsteczki donora i akceptora elektronu. Badano też układy, w których część akceptorowa była oddzielona od części donorowej różniącymi się długością fragmentami Różu bengal-skiego (układy A-S-D, schemat B). Metodą fotolizy błyskowej scharakteryzowano wpływ odległości między częścią donorową i akceptorową na mechanizm inicjowania (rys. 6-8). Wyniki analizowano na podstawie teorii Marcusa, opisującej kinetykę fotoin-dukowanego wewnątrz- i międzycząsteczkowego przeniesienia elektronu.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.