Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

An Analysis of the Spanish Aerospace Sector: the Case of the Start-Up Ecosystem in Madrid

Morillas-Guerrero Juan José

Transactions on Aerospace Research

|

2022

|

Nr 4 (269)

37--47

EN

After launching the First Survey on the Spanish aerospace industry, important results were obtained, which helped to delve into the roots of the digital transformation (DT) of this sector, focussing on the Madrid region (Spain). From this type of study, which had not been carried out until now at the regional level, extremely interesting data have emerged that allow us to define the situation of Madrid companies in the aerospace sector. We have characterised and quantified the influence of what we have called ‘transformative enablers’. We have also analysed their relationships with the general characteristics of the companies, such as location, number of employees, legal form or type of company. We also obtained interesting conclusions about the role of respondents within organisations to discover the ‘capillarity’ of their situations and thus understand the degree of DT in terms of whether they achieve the so-called Industry 4.0 (Fourth Industrial Revolution) specifications. Finally, we have carried out a monographic study of the disruptive innovations within the start-up ecosystem to understand its definition and scope in the aerospace industry as a precursor of the latter’s DT.

2

Muzea Madrytu – gra światła i cienia

Gyurkovich M.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2017

|

Nr 51

15--29

PL

W ostatnich kilkudziesięciu latach możemy zaobserwować wzrost roli obiektów i zespołów o funkcjach związanych z kulturą i przejmowaniu przez nią symbolicznych znaczeń, które dotychczas w europejskiej przestrzeni miejskiej pełniły jedynie budowle związane z władzą i religią. W wyniku przemian cywilizacyjnych i procesów globalizacji, w centralnych dzielnicach metropolii europejskich pozostało wiele wartościowych artystycznie obiektów. Z różnych przyczyn nie mogą one dłużej pełnić swych pierwotnych funkcji. Niektóre z nich są wykorzystywane przez rosnące w siłę i znaczenie instytucje związane z kulturą, a projekty adaptacji stają się ważnymi dla rozwoju architektury i sztuki, a zarazem praktyki konserwatorskiej. Współczesna adaptacja zabytkowych budowli do nowych funkcji nie jest procesem łatwym. Najważniejszymi z punktu widzenia konieczności zachowania autentycznej struktury architektonicznej, a także rozróżnienia jej od części współczesnych, wydaje się być zagadnienie formy przebudowywanego obiektu. Jest ono ściśle związane zarówno z aspektami architektoniczno-konserwatorskimi, jak i twórczą postawą współczesnego architekta-artysty, zgodnie z maksymą: Conservatio est continua creatio. Szczególne miejsce w historii architektury ostatnich kilku dekad zajmują muzea – także powstałe w wyniku adaptacji zastanych budowli. Artykuł przedstawia kilka realizacji powstałych w początkach XXI wieku w Madrycie.

EN

During the last decades we could observe a growing role of objects and complexes serving functions related to culture that also takes over symbolic meanings which, previously in the European urban space, were fulfilled solely by edifices associated with authority and religion. As a result of civilisation transformations and globalisation processes, many objects of artistic value have remained in central districts of European metropolises. For various reasons they can no longer serve their previous functions. Some are used by culture-related institutions growing in power and significance, and adaptation projects become important for the development of art and architecture, as well as conservation practice. Contemporary adaptation of historic buildings for new functions is not an easy process. The most important, taking into account the need to preserve the authentic architectonic structure and to distinguish it from modern sections, seems to be the issue of form of the adapted objects. It is closely connected to both architectonic-conservation aspects and the creative attitude of the modern-day architect-artist, according to the maxim: Conservatio est continua creatio. A particular place in the history of architecture of the last several decades has been held by museums – also those created as a result of adaptations of existing buildings. The article presents several realisations created at the beginning of the 21st century in Madrid.

3

Adaptacje zabytkowych struktur dla nowych potrzeb – część 1 – wybrane przykłady z Madrytu

Gyurkovich M.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2017

|

Nr 50

30--43

PL

Postęp cywilizacyjny i rozwój technologiczny od stuleci wymuszał zmiany użytkowania przestrzeni miejskich, w tym może przede wszystkim substancji architektonicznej budującej tkankę urbanistyczną. Wraz z wprowadzeniem pojęcia zabytku nastąpił długotrwały proces uświadomienia sobie przez coraz szersze kręgi społeczne potrzeby ochrony dziedzictwa poprzednich epok. Obecnie wydaje się, że – przynajmniej w kręgach decyzyjnych – powszechna jest akceptacja dla konieczności adaptacji historycznych, wartościowych struktur do nowych celów, zamiast ich niszczenia i wyburzania. Globalne procesy ekonomiczne sprawiły, że w ostatnim półwieczu obserwujemy wycofywanie się produkcji przemysłowej, która niegdyś stanowiła o sile i mocnej pozycji naszego kontynentu, w inne obszary świata. Tym samym w miastach europejskich, także w obrębie ich centralnych dzielnic, pozostało wiele opustoszałych i niechcianych budynków, zespołów architektoniczno-urbanistycznych i struktur inżynieryjnych. Świadczące niegdyś o wysokim statusie miast i metropolii zabytki związane z dziedzictwem przemysłowym niejednokrotnie posiadają, poza historyczną, także dużą wartość artystyczną. Towarzyszą im często obiekty infrastruktury technicznej i komunikacyjnej. Takie zespoły i obiekty, które nie mogą już pełnić dotychczasowych funkcji, adaptowane są coraz częściej na rozmaite potrzeby. Wiąże się to także z wytycznymi wynikającymi z potrzeb rozwoju zrównoważonego, w imię których konieczne wydaje się być ponowne wykorzystanie już raz zurbanizowanych obszarów, w celu zachowania jak największych terenów naturalnych poza miastami i wewnątrz nich. Wiele spośród obiektów użytkowanych uprzednio przez przemysł lub wojsko wydaje się być szczególnie predestynowanych do adaptacji na potrzeby kultury, co pokazuje szereg realizacji europejskich. W niniejszym artykule przedstawionych zostanie kilka przykładów takich realizacji z Madrytu.

EN

For centuries civilisational progress and technological development have enforced changes in the use of urban space, including primarily the architectonic substance building urban tissue. With the introduction of the notion of monument there started the lengthy process of realizing the need to protect the heritage of previous epochs among ever-wider social circles. Nowadays it seems that – at least among the decisionmaking circles – it is commonly accepted that valuable historic structures need to be adapted to serve new purposes, instead of being destroyed and demolished. As a result of global economic processes, during the last half a century we could observe withdrawing industrial production which used to decide about the power and strong position of our continent, into other areas of the world. Thus, many abandoned and unwanted buildings, architectonic – urban-planning complexes and engineering structures were left in European cities, and within their central districts. Once bearing evidence of the high status of cities and metropolises, monuments related to industrial heritage frequently posses not merely historic but also considerable artistic value. They are often accompanied by objects of technological and communications infrastructure. Such complexes and objects, which can no longer serve their former functions, are adapted to satisfy different needs. It is also connected to guidelines resulting from the needs of sustainable development, because of which it seems necessary to re-use the already urbanised areas in order to preserve the largest possible natural areas both outside and inside cities. Many objects previously used by the industry or the military seem to be particularly predestined to be adapted to cultural needs, which is shown in several European realisations. This article presents a few examples of such realisations from Madrid.

4

Glassberries Design Awards 2015

Malinowska M., Jiménez J.

Szkło i Ceramika

|

2015

|

R. 66, nr 3

43

5

Shaping of buildings aesthetics and function with the façade precast concrete elements exemplified by the contemporary architecture in Barcelona and Madrid

Mika P.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2014

|

R. 111, z. 3-A

131--146

EN

This article describes some examples of contemporary architectural realizations in Barcelona and Madrid where the finishing materials, which determines the final aesthetical effect on the façade, are precast concrete elements. The author analyzes potential within the scope of the manners of composing elevations and limitations imposed by the applied technology. He also presents issues related to the impact of selected façade solutions on the reduction of energy consumption as well as the formation of the function of a given building. Development observed in this field has given contemporary architects a very wide range of possibilities while shaping the form, the colour, the texture and the durability of prefabricated units which means a considerable number of interesting objects raised in recent years.

PL

W artykule opisano przykłady współczesnych realizacji architektonicznych Barcelony i Madrytu, w których materiałem wykończeniowym, determinującym końcowy efekt estetyczny fasady są betonowe prefabrykaty. Autor dokonuje analizy możliwości w zakresie sposobów komponowania elewacji oraz ograniczeń, jakie stwarza zastosowana technologia. Poruszone zostają również zagadnienia związane z wpływem wybranych rozwiązań fasadowych na ograniczenie zużycia energii oraz na kształtowanie funkcji budynku. Rozwój, jaki nastąpił w tej dziedzinie dał współczesnym architektom ogromne spektrum możliwości w zakresie kształtowania formy, koloru, faktury i wytrzymałości prefabrykatów, co przekłada się na dużą liczbę ciekawych obiektów powstałych w ciągu kilku ostatnich lat.

6

Metro w Madrycie

Graff M.

TTS Technika Transportu Szynowego

|

2013

|

R. 20, nr 11

15--25

PL

Metro w Madrycie, stolicy Hiszpanii, zostało otwarte w połowie października 1919 r. przez króla Alfonsa XIII. Pierwsza linia metra biegła z Cuatro Caminos do Sol, miała 8 stacji oraz 3,48 km długości. Obecnie metro madryckie ma 238 stacji, z których 38 to stacje przesiadkowe: 27 to miejsca krzyżowania się dwóch linii, 10 – trzech linii, a jedna – czterech. Dodatkowo, 21 stacji jest stacjami przesiadkowymi z siecią kolei hiszpańskich (RENFE). Sieć metra składa się z 12 linii o łącznej długości 293 km. Pod względem wielkości jest to drugi system kolei podziemnej w Europie i szósty na świecie – po Szanghaju, Londynie, Nowym Jorku, Tokio i Moskwie. Sieć metra została mocno rozbudowana w latach 1995–2007, a skorzystało z niej w 2011 r. ponad 634,5 mln pasażerów.

7

System tuneli Atocha - Chamartin jako podstawowy element sieci kolei dużych prędkości w Hiszpanii i kolei podmiejskich Madrytu

Bul R.

Transport Miejski i Regionalny

|

2013

|

nr 2

8--14

PL

W związku z istniejącą koncepcją rozwoju kolei dużych prędkości w Polsce już dziś należy szukać dobrych przykładów rozwiązań projektowych i technicznych. Pomimo odłożenia budowy linii kolei dużych prędkości (KDP) w czasie projekt powinien zostać w przyszłości zrealizowany. W przypadku sieci kolejowej bardzo istotnym zagadnieniem jest planowanie węzłów kolejowych, które z uwagi na specyfikę tego środka transportu najczęściej powstają w wielkich miastach. Warto w tym przypadku korzystać z wieloletnich doświadczeń innych państw. Jednym z ciekawszych przykładów na świecie budowy sieci kolejowej jest Hiszpania. Bez wątpienia program budowy sieci KDP w tym państwie jest imponujący, a istniejące i funkcjonujące już linie wpłynęły nie tylko na zmianę sposobu przemieszczania się pomiędzy najważniejszymi miastami w kraju, ale także poprawiły ich dostępność. Szczególnie interesujący, z uwagi na specyfikę węzła kolejowego, może być przypadek rozbudowy systemu kolejowego Madrytu, który pełni rolę wielkiego punktu centralnego sieci kolei dużych prędkości w Hiszpanii. Artykuł prezentuje koncepcję budowy zespołu tuneli Atocha–Chamartin oraz wskazuje na ich znaczenie dla poprawy spójności sieci kolejowej w Hiszpanii. Podkreśla także rolę tych obiektów jako najważniejszego kręgosłupa transportowego miasta i prezentuje ich wykorzystanie zarówno przez system kolei podmiejskich, regionalnych, jak i krajowych. Przykład tunelu w Madrycie może być ciekawy ze względu na zastosowane rozwiązania planistyczne i techniczne. W świetle planów rozwoju kolei dużych prędkości w przyszłości w Polsce, można rozważyć wykorzystanie rozwiązania przyjętego w Madrycie również w miastach naszego kraju.

EN

Due to the existing concept of the construction of high-speed rail in Poland it is necessary to find a good practices of planning and technical solutions among high-speed rail systems implemeted in the worldwide. Despite the postponing of the implementation of this concept, the project should be realized in the future. A very important issue is to plan railway junctions, which are usually located in the large cities. One of the most interesting world`s examples of the construction of the railway network is the Spanish system. Spanish High – Speed Rail network development program is impressive and thanks to huge investments and implementations has a great influence on accessibility to main cities. Particularly interesting is the case of rail system in Madrid, which is a national main point of high-speed rail network. This paper presents the concept of tunnels Atocha - Chamartin construction and indicates their importance for improving the coherence of the railway network in Spain. It also presents the role of the tunnel as the main transport axis of the city. Example of tunnel in Madrid can be interesting because of its technical and planning solutions. Due to the potential development of high-speed rail in in Poland in the future, the solutions used in Madrid can also be adopted in the cities of our country.

8

Madryt Rio

Drapella-Hermansdorfer A.

Zieleń Miejska

|

2011

|

Nr 4

28-30

PL

Panoramy miast rozwijają się wzdłuż wolnych przestrzeni nad wodami, ale to nie budynki a właśnie brzeg – jego oprawa, mosty i znaki szczególne – przejmują rolę współczesnych wyróżników krajobrazowych. Stają się rozpoznawalną „marką” miast – ich błękitnym salonem. Do takich miejsc zaliczyć można nabrzeża Manzanares w Madrycie.

9

"Uczynić Madryt większym". Architektura Madrytu 2 połowy XIX wieku

Burno F.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2010

|

T. 55, z. 4

3-22

PL

Początków procesu przekształcenia Madrytu w nowoczesne miasto należy szukać w połowie w. XIX. Wzorem była więc uporządkowana przestrzeń miejska ułatwiająca cyrkulację towarów i ludzi oraz rozrywkę (klas wyższych) w czasie wolnym. Autorem projektu powiększenia Madrytu był inżynier miejski Carlos Maria de Castro. Plany powstały w l. 1857-60 r. Przewidywały stworzenie sieci bulwarów z kilkoma placami gwiaździstymi. Ten projekt został tylko częściowo zrealizowany. Według projektu Castro miasto powiększyło się niemal trzykrotne, z 800 m2 do 2294 m2. Nowe dzielnice wkrótce otoczyły stare centrum z trzech stron: z północy, północnego-wschodu i południa. W l. 30. XIX w. w Hiszpanii zaczął się proces industrializacji. Już w połowie stulecia były widoczne jego skutki, przede wszystkim zmiany w hierarchii społecznej. To wtedy powstały pierwsze wielkie fortuny finansistów kastylijskich. To właśnie w tych sferach powstała koncepcja "nowego Madrytu". To z ich inicjatywy i za ich pieniądze modernizowano miasto. Przy czym trzeba dodać, że polityczne i kulturalne centrum burżuazja widziała przede wszystkim we Francji. Wzorem dla Madrytu miał być Paryż. W 2 poł. w. XIX w Madrycie systematycznie wzrastała liczba ludności, około 1850 r. miasto liczyło ponad 200 tys. mieszkańców, pod koniec wieku madrytczyków było już 539 tys. W tym czasie utrwalił się, widoczny już w planie Castro, hierarchiczny podział miasta. Najlepszą, najbardziej elegancką strefą Madrytu pod koniec XIX w. były okolice placu Cibeles oraz dwóch alei: Recoletos i Castellana. To tam, a także w pobliskiej dzielnicy Salamanca, mieszkała arystokracja i najbogatsi finansiści madryccy. Nowe centrum miasta miało służyć nie tyle podkreślaniu siły władzy państwowej i znaczenia burżuazji, lecz przede wszystkim umożliwiać przyjemne spędzanie wolnego czasu: spacerom po placach i ulicach, wizytom w teatrach, sklepach i kawiarniach. Wprowadzanie wizualnego porządku nie ograniczało się tylko do centrum. W 2 poł. XIX w. na północno-zachodnich krańcach stolicy Hiszpanii powstały nowoczesne szpitale oraz "więzienie wzorcowe". Na obrzeżach Madrytu zakładano także nowe nekropolie, np. Cmentarz Wschodni. Madryt był siedzibą władzy i administracji państwowej, ale także miejscem wielkich transakcji handlowych i operacji finansowych. W stolicy mieściły się centrale największych banków oraz siedziby spółek handlowych, wydobywczych i transportowych. Podobnie jak w budowlach państwowych, także w madryckiej architekturze Wielkiego Kapitału stosowano najczęściej formy akademickiego historyzmu. Na przełomie w. XIX i XX w stolicy Hiszpanii zbudowano wiele budowli publicznych z dekoracją rzeźbiarską i malarską o "patriotycznym" programie ikonograficznym, opartym m.in. na "kulcie wielkich Hiszpanów" (naukowców, odkrywców, artystów). W Madrycie powstawało wówczas także wiele pałaców arystokracji i burżuazji. Te miejskie rezydencje otrzymywały najmodniejsze "kostiumy architektoniczne".

EN

The beginnings of the process of turning Madrid into a modern city date back to the mid 19th century. The model assumed organised city space facilitating circulation of goods and people as well as entertainment (of the higher classes) in their free time. The author of the design to make Madrid greater was Carlos Maria de Castro, an urban engineer. The plans were prepared in 1857-60. They assumed establishment of a network of boulevards with several radial squares. This design was only partially executed. In line with Castro's design, the city almost tripled, from 800 sq m to 2294 sq m. The new district soon surrounded the old centre from three sides: North, North-East and South. The industrialisation process in Spain started in the 1930s. Its effects were already noticeable in mid 19th century, primarily in the social hierarchy. That was the time when the first great fortunes of Castilian financiers were made. This was the sphere where the concept of "new Madrid" arose. The city was modernised on their initiative and from their money. However, it should be added that the bourgeoisie perceived the political and cultural centre primarily in France. Paris was supposed to be a model for Madrid. In the second half of the 19th century the population of Madrid increased gradually, circa 1850 the city had more than 200,000 citizens, whereas at the end of the century the population of Madrid was 539,000. The hierarchical division of the city, noticeable already in Castro's plan, became established in this period. The best and most elegant part of Madrid at the end of the 19th century was the neighbourhood of the Cibeles square and two avenues: Recoletos and Castellana. The aristocrats and the richest financiers of Madrid lived there and in the nearby Salamanca district. The new city centre was supposed not only to emphasise the power of state authority and the significance of the bourgeoisie, but primarily to enable the pleasurable spending of free time: walking down squares and streets, visits to theatres, shops and cafes. The introduction of visual layout was not limited only to the centre. Modern hospitals and "model prisons" were built at the North-West outskirts of Madrid in the second half of the 19th century. Cemeteries, for example the Eastern cemetery, were also set at the outskirts of the city. Madrid was the head-quarters of state authority and administration, but also a place of great commercial transactions and financial operations. The capital city hosted the head offices of the largest banks, commercial, mining and transport companies. Similarly to state buildings, the Madrid architecture of a Great Capital most frequently applied the forms of academic historicism. The turn of the 19th and 20th centuries in the capital of Spain faced the erection of many public buildings with sculptural and painting decoration of the "patriotic" iconographic program based on the "cult of many Spanish people" (scientists, discoverers and artists). Numerous palaces of aristocrats and the bourgeoisie were built at that time in Madrid. These urban residences received the most fashionable "architectural costumes".

10

Mirador i celosia - różne formy tej samej idei

Lubelska M.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2010

|

R. 107, z. 7-A/2

219-224

PL

Niniejszy artykuł omawia bieżącą tendencję w kształtowaniu zabudowy mieszkaniowej obrzeżnych dzielnic Madrytu na przykładzie dwóch realizacji zlokalizowanych w Sanchinarro. Przedstawiona zostaje idea tworzenia przestrzeni zbiorowego zamieszkiwania, która przyświecała autorom - pracowni MVRDV i Blanca Lleo Asociados - przy projektowaniu budynków Mirador i Celosia. Sprzeciw wobec homogeniczności zabudowy osiedla, przełamanie introwertycznego charakteru miejsca, otwarcie zamkniętego kwartału mieszkalnego - przedstawiony został w dwóch różnych formach.

EN

This article discusses a current tendency in the formation of residential buildings in the outer districts of Madrid exemplified by two implementations located in Sanchinarro. It presents the idea of creating a space of collective residence which guided the authors - MVRDV Studio and Blanca Lleo Asociados - while designing the buildings of Mirador and Celosia. An objection against the homogeneity of the estate, breaking the introversive character of the place and opening the closed quarter of housing were shown in two different forms.

11

Przemieszczenia obudowy szybu startowego tarczy TBM - doświadczenia z budowy linii metra Norte w Madrycie

Dybicz R., Siemińska-Lewandowska A.

Inżynieria i Budownictwo

|

2009

|

R. 65, nr 3

137-139

PL

Przedstawiono wybrany materiał badawczy z budowy, zlokalizowanego na stacji metra, szybu startowego tarczy drążącej tunel szlakowy linii Norte w Madrycie. Ściany szczelinowe grubości 1 m i wysokości 23 m, pogrążone w gruntach spoistych, kotwiono w jednym poziomie kotwami gruntowymi o nośności 1860 kN i długości 40 m. Opisano metodykę oraz wyniki pomiarów parcia gruntu i przemieszczeń poziomych ściany szczelinowej. Podjęto próbę odniesienia tych doświadczeń do planów budowy centralnego odcinka drugiej linii metra w Warszawie.

EN

Realization of a big geotechnical object such as underground line requires construction of many additional objects like start shaft for drilling machine. Considering the influence of this object on the surroundings it is necessary to conduct the monitoring of impact. This paper presents a selected research material and experience captured during execution of start shaft for drilling machine of Metro Norte in Madrid. An attempt is made to refer this experience to the execution plans of central part of second underground line in Warsaw.

12

Współczesne miejskie bramy i wieże

Gyurkovich J., Węcławowicz-Gyurkovich E.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2008

|

T. 53, z. 2

3-21

PL

Bramy i wieże współczesnych miast nie bronią już dostępu obcym. Nie ma już takiej potrzeby ani możliwości, bo miasta ponowoczesne - post-polis - to miasta opanowane przez obcych. Bramy dawno już opuściły peryferia i przeniosły się do środka miasta. Ciągle podejmowane próby sytuowania nowych bram na krawędziach miast skazane są na niepowodzenie. Bramy i wieże stały się dzisiaj wyłącznie znakami w przestrzeni, symbolami miejsca, formami mocnymi, punktami orientacyjnymi, które dzięki szczególnemu ukształtowaniu, gabarytom, zastosowanym materiałom i fakturom - przyciągają uwagę, ułatwiają identyfikację miejsc. Dzisiejsze bramy miejskie są otwarte - są zaproszeniem ułatwiającym orientację w chaosie miasta.

EN

Gates and towers do not protect the access to contemporary cities. There is no such need, nor such possibility, because post-modern towns - post-polis - are occupied mostly by strangers. The gates have moved from the outskirts into the city centers long time ago. The attempts of placing new gates on the borders are condemned to failure. Gates and towers have become only signs in the space, symbols of a place, strong forms, orientation points, which facilitate the identification of a place. Today's city gates are open - they are an invitation which makes orientation within the city's chaos easier.