Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Chlorobenzen

Starek A.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2007

|

Nr 3 (53)

41--58

PL

Chlorobenzen jest bezbarwną cieczą stosowaną jako rozpuszczalnik organiczny oraz jako półprodukt do syntezy chemicznej. Narażenie na ten związek w środowisku pracy nie przekracza na ogół wartości dopuszczalnych. Dotychczas nie opisano symptomatologii ostrego zatrucia tym związkiem u ludzi. W warunkach narażenia przewlekłego obserwowano jego działanie drażniące, neurotoksyczne i mielotoksyczne. Wartości medialnych dawek śmiertelnych u zwierząt wskazują, że chlorobenzen jest substancją szkodliwą. Zarówno w warunkach narażenia ostrego, jak i podprzewlekłego związek ten działa hepatotoksycznie, neurotoksycznie oraz depresyjnie na narządy erytropoetyczne i limfopoetyczne. Chlorobenzen nie działa mutagennie, nie udowodniono dotychczas rakotwórczego działania tego związku, jak też jego szkodliwego wpływu na ontogenetyczny rozwój organizmu. Podstawą wartości NDS chlorobenzenu są wyniki badań przeprowadzonych na szczurach narażonych na chlorobenzen o stężeniach: 0; 230; 690 lub 2080 mg/m3 6 h dziennie, przez 7 dni w tygodniu, w ciągu 10 tygodni. Skutkami krytycznymi narażenia na związek u zwierząt były zmiany nefrotoksyczne (rozszerzenie miedniczek i kanalików nerkowych, obecność materiału kwasochłonnego w świetle kanalików, przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek oraz ogniska regeneracji nabłonka kanalikowego). Wartość NOAEL dla tych zmian wynosiła 230 mg/m3. Po przyjęciu trzech współczynników niepewności o łącznej wartości 8 obliczono wartość NDS chlorobenzenu, która wyniosła 28,8 mg/m3. Ponadto obliczono wartość NDSCh zgodnie z przyjętymi zasadami. Zaproponowano przyjęcie wartości NDS i wartości NDSCh odpowiednio 23 i 70 mg/m3, co odpowiada wartościom normatywnym ustalonym w Unii Europejskiej. Ponadto, na podstawie dobrze udokumentowanych danych kinetycznych, zaproponowano przyjęcie wartości DSB dla 4-chlorokatecholu, głównego metabolitu chlorobenzenu, na poziomie 16 mg/g kreatyniny i 80,5 mg/g kreatyniny w moczu pobranym odpowiednio przed rozpoczęciem pracy i na końcu zmiany roboczej w dowolnym dniu tygodnia.

EN

Chlorobenzene is a colorless liquid used as an organic solvent and an intermediate in organic synthesis. Datab from environmental monitoring indicate that exposure to chlorobenzene does not exceed acceptable values. Symptomatology of acute poisoning with chlorobenzene in human has not been described to date. Headaches and both upper respiratory tract and eye irritation have been reported in workers exposed to this chemical. Acute oral and dermal toxicity of chlorobenzene in animals is low. This chemical exerts hepatotoxic, nephrotoxic and hematotoxic effects during acute and subchronic exposure. Chlorobenzene is not mutagenic though it has been shown to bind with liver, kidney and lung DNA, RNA, and proteins in rats and mice. There is no evidence of embryotoxic, fetotoxic, teratogenic and carcinogenic effects. On the basis of the NOAEL value (230 mg/m3) obtained in a subchronic experiment in rats and the relevant uncertainty factors, a MAC (TWA) value of 27.3 mg/m3 was calculated. In accordance with European Commission Directions the MAC (TWA) value of 23 mg/m3 has been suggested. On the basis of MAC (TWA), the MAC (STEL) value of 70 mg/m3 has been calculated. Moreover, monitoring total (free and conjugated) 4-chlorocatechol in urine specimens collected at the beginning of a new shift and at the end of exposure or at the end of the shift with BEI values of 16 mg/g creatinine and 80,5 mg/g creatinine, respectively, is recommended.

2

Bromometan

Sapota A., Kilanowicz A

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2006

|

Nr 2 (48)

51--80

PL

Bromometan (BM) jest bezbarwnym gazem (lub cieczą w temperaturze poniżej 3,56 oC) o charakterystycznym, podobnym do chloroformu zapachu. Związek ten, ze względu na swoje biocydowe właściwości, znalazł wszechstronne zastosowanie w rolnictwie jako pestycyd (insektycyd, fungicyd i herbicyd), fumigant przy kwarantannie towarów (odymianiu), a także jako półprodukt wielu syntez chemicznych (czynnik metylujący). Bromometan wchłania się dobrze przez drogi oddechowe, skórę oraz z przewodu pokarmowego. Związek ten (w postaci gazu i cieczy) wykazuje silne działanie drażniące na błony śluzowe oczu i dróg oddechowych oraz na skórę. W działaniu miejscowym na skórę, ze względu na łatwość penetracji przez ubranie (przechodzi także przez rękawice gumowe) może powodować oparzenia II° lub odmrożenia. Obraz zatrucia ostrego bromom etanem u ludzi cechują trzy podstawowe objawy: obrzęk płuc, niewydolność krążenia oraz zaburzenia neurologiczne. Śmiertelne zatrucia ludzi dotyczą narażenia na związek o dużym stężeniu (33 000 ÷ 233 400 mg/m3). W badaniach ostrej toksyczności inhalacyjnej bromometanu u wszystkich badanych gatunków zwierząt obserwowano: obrzęk płuc połączony z niewydolnością oddechową, zmiany patologiczne w narządach (płucach, wątrobie i nerkach) oraz objawy neurologiczne (zaburzenia koordynacji ruchowej, drgawki i paraliż). Nie ma w dostępnym piśmiennictwie danych dotyczących działania uczulającego bromometanu. Na podstawie wyników badań toksyczności podprzewlekłej i przewlekłej u szczurów i myszy narażanych drogą inhalacyjną wykazano, że bromometan działa narządowo przede wszystkim na: mózg, nerki, nabłonek węchowy, serce, nadnercza, płuca, wątrobę i gonady (jądra), a także powoduje zaburzenia neurobehawioralne. Związek działa mutagennie i genotoksycznie zarówno w warunkach in vivo, jak i in vitro. Na podstawie wyników badań dotyczących wpływu bromometanu na rozrodczość, embriotoksyczność i teratogenność wynika, że bromom etan wykazuje u myszy i szczurów działanie hamujące procesy spermatogenezy, powoduje resorpcję płodów u szczurów oraz występowanie wad wrodzonych u królików (brak pęcherza moczowego i płata ogoniastego płuca). Bromometan nie jest klasyfikowany przez IARC jako kancerogen u ludzi. Za podstawę obliczenia wartości NDS bromometanu przyjęto wyniki badań epidemiologicznych (ankiety) przeprowadzonych w Japonii. Z analizy przeprowadzonych ankiet wynika, że u pracowników narażonych przewlekle na bromometan wystąpiły następujące objawy działania drażniącego: swędzenie skóry; pęcherze, obrzmienie i zaczerwienienie dłoni, wysuszenie i zrogowacenie skóry oraz wyciek z nosa. Ponadto wystąpiły następujące objawy ze strony układu nerwowego: otępienie, oszołomienie, zmęczenie, odrętwienie, zaburzenia czucia oraz osłabienie mięśni kończyn. Stężenie 21,39 mg/m3 bromometanu przyjęto za wartość LOAEL i przy zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności zaproponowano wartość NDS bromometanu równą 5 mg/m3 oraz, ze względu na działanie drażniące związku – wartość NDSCh równą 15 mg/m3.

EN

Bromomethane (BM) is a colourless gas (or liquid in the temperature below 3.56 0C of a characteristic smell similar to that of chloroform. This compound, owing to its biocide properties, has found wide application in agriculture as a pesticide (insecticide, fungicide, herbicide), fumigant during the quarantine of goods (fumigation) and also as a semifinished product of numerous chemical syntheses (a methylating agent). Bromomethane is well absorbed by airways, skin and the digestive tract. This compound (in the form of gas and liquid) demonstrates a strong irritating effect on eyes, airway mucosa and on skin. In local effect on skin due to easy penetration through clothes (it even penetrates through rubber gloves) it may cause second-degree burns or frostbite. The picture of active intoxication with bromomethane in humans is characterized by three basic symptoms: pulmonary oedema, circulatory failure and neurological disorders. Lethal intoxication of humans is mainly associated with exposure to high concentrations of the compound (33,000 - 233,400 mg/m3). Investigating acute inhalatory toxicity of bromomethane demonstrated in all tested animal species pulmonary oedema connected with respiratory failure, pathological changes in organs (lungs, the liver and kidneys) and neurological symptoms (movement coordination dysfunction, seizures and paralysis). In available literature there are no data on bromomethane allergic activity. On the basis of the obtained results on subchronic and chronic toxicity in rats and mice exposed through inhalation, bromomethane was demonstrated to affect primarily the following organs: the brain, kidneys, olfactory epithelium, heart, adrenal glands, lungs, liver and gonads (testicles) and to cause neurobehavioural disturbances. The compound has a mutagenic and genotoxic activity both in vitro and in vivo. On the basis of the results concerning the effect of bromomethane on reproduction, embryotoxicity and tetratogenicity, bromomethane demonstrates in rats and in mice activity inhibiting spermatogenesis, it causes resorption of rat fetuses and occurrence of congenital defects in rabbits (acystia and lack of lung caudate lobe). Bromomethane is not classified by IARC as a human cancerogen. The results of epidemiological studies (questionnaires) carried out in Japan were accepted as a basis for calculating a MAC value for bromomethane. It results from an analysis of the questionnaires that in workers chronically exposed to bromomethane the following symptoms of irritating effect were observed: skin itching, blisters, swelling and reddening of hands, drying and keratonization of skin and rhinorrhoea. Furthermore, the following symptoms from the nervous system occurred: dementia, stupor, fatigue, numbness, dysaesthesia and muscular weakness of limbs. The bromomethane concentration of 21.39 mg/cm3 was accepted as an LOAEL value and applying proper uncertainty coefficients, bromomethane TWA value was suggested to be 5 mg/m3 and, due to the compound irritating activity, a STEL value to be 15 mg/m3.

3

Kwas octowy. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Knapek R.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2005

|

Nr 2 (44)

117--129

PL

Stężony kwas octowy jest otrzymywany syntetycznie, natomiast jego wodny 10-procentowy roztwór – w procesie fermentacyjnym. Kwas octowy ma wielorakie zastosowanie w przemyśle, między innymi: tworzyw sztucznych, barwników, leków i tekstylnym, a także w przemyśle spożywczym i w gospodarstwach domowych. Produkcja i zużycie kwasu octowego w kraju wynosi ponad 20 000 t rocznie. Narażonych na jego działanie w przemyśle jest ponad 6000 osób oraz znacząca liczba osób w laboratoriach. Kwas octowy wykazuje słabą toksyczność ostrą dla zwierząt po narażeniu dożołądkowym, skórnym i inhalacyjnym. W zależności od wielkości stężenia ma właściwości drażniące – od umiarkowanych do bardzo silnych i uszkadzających skórę, błony śluzowe i oko. Po przewlekłym narażeniu kwas octowy może powodować chroniczne zapalenie układu oddechowego, skóry i spojówek oraz nadżerki szkliwa zębów. Uznano, że kwas octowy o stężeniu 25 mg/m3 nie powoduje drażnienia oczu i dróg oddechowych. W dostępnym piśmiennictwie nie ma informacji o toksyczności przewlekłej, działaniu rakotwórczym ani działaniu mutagennym kwasu octowego. Kwas octowy wstrzyknięty do zarodków jaj kurzych powodował skutki embriotoksyczne i teratogenne. Podstawą zaproponowanej wartości NDS kwasu octowego, która wynosi 15 mg/m3, są jego właściwości drażniące. Kwas octowy o stężeniu 65 mg/m3 powoduje podrażnienie oczu i błon śluzowych nosa.

EN

Acetic acid (AA) is a colorless combustible liquid with an acrid odor. AA is used in organic synthesis, in the food industry and in the household. AA is of low toxicity for animals by oral, dermal and inhalative exposure. Depending on the concentration AA can irritate or damage the skin, mucosa and eyes. Chronic exposure to AA can cause chronic inflammation of the respiratory tract, the skin and conjunctiva, and also erosion of tooth enamel. AA concentration up to 25 mg/m3 does not irritate the eyes and the respiratory tract. No chronic, carcinogenic or mutagenic effects have been found. The proposed maximum exposure limit MAC (TWA) of 15 mg/m3 is based on the irritating property of AA. AA in a concentration of 65 mg/m3 does not irritate the eyes or nose mucosa.

4

Azotan 2-etyloheksylu. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Gołofit-Szymczak M.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2005

|

Nr 4 (46)

29--40

PL

Azotan 2-etyloheksylu (2-EHN) jest przejrzystą, jasnożółtą cieczą o charakterystycznym zapachu, podobnym do węglowodorów. Jest stosowany w przemyśle petrochemicznym jako dodatek podwyższający liczbę cetanową oleju napędowego oraz do podwyższania liczby heksadekanowej oleju napędowego do silników Diesla. Narażenie zawodowe na 2-EHN dotyczy osób zatrudnionych przy jego produkcji i stosowaniu, szczególnie w przemyśle petrochemicznym. W warunkach pracy zawodowej podstawowymi drogami narażenia na 2-EHN są układ oddechowy i skóra. Skutkami powtarzanego lub przewlekłego narażenia ludzi na 2-EHN są: bóle i zawroty głowy, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca oraz nudności. W piśmiennictwie nie znaleziono opisu klinicznego zatrucia ostrego lub przewlekłego 2-EHN. Mechanizm działania azotanu 2-etyloheksylu jest prawdopodobnie podobny do mechanizmu działania nitrogliceryny i nitroglikolu. Związki te powodują zaburzenia w układzie krążenia objawiające się spadkiem ciśnienia tętniczego skurczowego krwi i ciśnienia tętna oraz bólami głowy. Wartości LD50 po podaniu per os szczurom wynoszą 2000 ÷ 9640 mg/kg m.c., a po naniesieniu na skórę szczura – 4820 mg/kg m.c., natomiast wartość LC50 wyznaczona po 4-godzinnym narażeniu inhalacyjnym szczurów wynosiła 14 000 mg/m3. Na podstawie wyznaczonych wartości LD50 i LC50 związek nie podlega klasyfikacji jako szkodliwy w warunkach jednorazowego narażenia ostrego. Azotan 2-etyloheksylu nie wykazywał także działania drażniącego na skórę królika, a na podstawie wyników badań prowadzonych na świnkach morskich wykazano, że nie ma on również działania uczulającego na skórę. Na podstawie wyników przeprowadzonych badań działania mutagennego 2-EHN wykazano, że związek ten nie ma zdolności wywoływania uszkodzeń genetycznych w organizmach in vitro. Nie znaleziono w dostępnym piśmiennictwie danych dotyczących działania rakotwórczego i teratogennego 2-EHN oraz jego wpływu na rozrodczość. W Polsce i na świecie nie ustalono dotychczas wartości normatywów higienicznych dla 2-EHN. Ze względu na brak wyraźnie określonego progu działania związku na układ krążenia, a także pojawiających się niepewności co do skutków zdrowotnych związanych z narażeniem przewlekłym, proponuje się przyjęcie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) azotanu 2-etyloheksylu wynoszącej 3,5 mg/m3 oraz wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) – ustalonej na podstawie praktycznej obserwacji w zakładzie pracy (Associated Octel Company w Wielkiej Brytanii), wynoszącej 7 mg/m3. Nie ma podstaw do ustalania wartości dopuszczalnego stężenia biologicznego (DSB) azotanu 2-etyloheksylu.

EN

2-Ethylhexyl nitrate (2-EHN) is a clear, pale yellow liquid with a characteristic hydrocarbon odour. 2-EHN is mainly used in the petrochemical industry to increase the cetane number and the hexadecane value of diesel oil. The major routes for occupational exposure to 2-EHN are dermal and inhalation. The effects of 2-EHN on human, after repeated or chronic exposure, are headache or dizziness, chest discomfort or palpitations or nausea. The DL50 value, following oral administration in a rat, is 2000 mg/kg for 9640 mg/kg body weight and 4820 mg/kg after dermal treatment. The value of CL50 for a rat exposed for 4 hours is 14000 mg/m3. No mutagenic effects have been found in relevant experimental studies. There are no scientific data indicating carcinogenic and teratogenic toxicity of 2-EHN. The Expert Group has established a TLV value for 2-ethylhexyl nitrate of 3.5 mg/m3 and a STEL value of 7 mg/m3.

5

Arsen i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na As) : dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

Jakubowski M.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2000

|

Nr 1 (23)

23--55

PL

Narażenie zawodowe na arsen może występować podczas wydobywania i wytapiania rud miedzi, u pracowników elektrowni spalających węgiel o wysokiej zawartości arsenu, w trakcie produkcji arsenków galu i indu stosowanych w przemyśle elektronicznym, a także przy wyburzaniu kotłów opalanych ropą. Zgodnie z istniejącymi danymi, w 1994 r. w Polsce w narażeniu na nieorganiczne związki arsenu o stężeniu powyżej wartości NDS (,0,05 mg/m3) pracowało 99 osób. Dane te nie uwzględniają pracowników przemyski miedziowego. Według dostępnych danych stężenie w hucie miedzi przekraczało wartość NDS u 35% spośród 48 badanych osób. Arsen jest rakotwórczy dla ludzi. Zostało to udowodnione w wyniku badań epidemio-logicznych populacji narażonych inhalacyjnie w hutach miedzi w USA. Na podstawie zależności dawka-odpowiednio obliczono wartość ryzyka jednostkowego, która według US EPA wynosi 4,29 • lO3, a według późniejszej reewaluacji z uwzględnieniem dodatkowo wyników badań z terenu Szwecji - 1,43 • 10~3. W przypadku pobierania nieorganicznych związków arsenu z wodą na terenach, gdzie arsen występuje w bardzo wysokim stężeniu stwierdzono występowanie skutków działania toksycznego w postaci zgorzeli palców stóp i dłoni w wyniku zaburzeń krążenia, przebarwień i zrogowacenia skóry oraz raków skóry, pęcherza moczowego, płuc, wątroby i nerek. Wydaje się, że w tym przypadku istnieje próg działania rakotwórczego przy dziennym pobraniu doustnym około 400 ug arsenu. Arsen jest kancerogenem niegenotoksycznym, a mechanizm działania rakotwórczego nie został dotychczas wyjaśniony. W ustroju człowieka trójwartościowy arsen ulega metyla-cji, wydalając się w moczu w postaci nieorganicznego arsenu (ok. 20%), kwasu metyloarso-nowego (MMA, ok. 15%) i kwasu metyloarsynowego (DMA, ok. 65%). Łączne oznaczanie tych trzech form w moczu jest wykorzystywane do monitoringu biologicznego narażenia na arsen. Eliminacja arsenu z ustroju następowała trójfazowo, a biologiczne okresy półtrwania wynosiły 2,1; 9,7 i 38 dni, przy czym udział kolejnych faz w wydalaniu wynosił odpowiednio 66, 30, i 3,7% dawki. Ryzyko występowania dodatkowych przypadków raka płuc w ciągu całego życia, w wyniku narażenia zawodowego na arsen o stężeniu 50 ng/m3 (obecna wartość NDS w Pol¬sce), 10 |lg/m3 (TLY-TWA przyjęte w 1993 r. przez ACGIH) oraz l Hg/m3 wynosi, przy przyjęciu wartości ryzyka jednostkowego US EPA 4,29 • 10-10, odpowiednio: 1,67 • 10-2; 3,4 • 10-3 i 3,4 • 10-4. Proponuje się ustalenie wartości NDS na poziomie 0,01 mgAs/m3 i wartości DSB -50 |ug As/g kreatyniny w próbkach moczu pobranych po zakończeniu zmiany w końcu tygodnia pracy.

EN

Arsenie, an element with an atomie number 33 and atomie weight of 74.92, is in Group VA of the periodic table. The most common form of the element is a grey, brittle, crystalline solid with a specific gravity of 5.72, which sublimes at 613 °C. It also exists in amorphous forms: black, specific gravity of 4.7, and yellow, specific gravity of 2.0, relatively volatile. Yellow arsenie is soluble in carbon disulphide; the other forms arę insoluble in water or solvents but arę dissolved by oxidising acids. Elemental or metallic arsenie is applied as an alloying agent for heavy metals, in special solders, and as a doping agent in silicon and germanium solid-state products. The arsenites have been used as major herbicides; calcium and other arsenates arę insecticides; sulphides arę pigments and rodenticides and arę used in pyrotechnics; and gallium arsenide iś used in semiconductors. Chromated copper arsenate and ammoniacal copper arsenate arę used as wood preservatives. Arsenie trichloride, a liquid with a boiling point of 130.5 °C, is employed in chemical synthesis. Several studies have found associations between occupational exposure to arsenie and lung cancer. IARC classified arsenie and its inorganic compounds to Group l - sufficient evidence of carcinogenicity in humans. The OEL Expert Group has adopted the acceptable limit level for carcinogens – 10-3 and recommends the MAC of 0.01 mg/m3 for arsenie and its inorganic compounds and the notation Rc - carcinogenic to humans. No MAC-STEL value has been established.

6

10-Hydrat heptaoksotetra-boranu sodu – pyły : dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

Miranowicz-Dzierżawska K., Puchalska H.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2000

|

Nr 1 (23)

135--161

PL

lO Hydrat heptaoksotetraboranu sodu (sodowy czteroboran dziesięciowodny - boraks) występuje w postaci twardych, bczwonnych, pryzmatycznych kryształów oraz ziarnistego lub krystalicznego proszku. Stosowany jest przy lutowaniu metali, produkcji szkła borokrzemianowego, polew i emalii ceramicznych. W lecznictwie znalazł zastosowanie jako środek do pędzlowania jamy ustnej, zwłaszcza w przypadku pleśniawek u dzieci. Jest składnikiem farb ognioodpornych, impregnatów drewna, detergentów i środków owadobójczych. W warunkach pracy zawodowej główną drogą narażenia na pyły boraksu jest układ oddechowy. Boraks może sią wchłaniać się do organizmu również przez skórą (zwłaszcza uszkodzoną). W ostrych zatruciach doustnych, a także po wchłonięciu się boraksu przez skórą obserwuje si wymioty, biegunką, zaczerwienienie skóry, jej łuszczenie i tworzenie pęcherzy, żółtaczkę, skąpomocz lub bezmocz, sinicą i śpiączką poprzedzającą zgon. W obrazie klinicznym przewlekłego narażenia ludzi na działanie pyłu boraksu dominują objawy zaburzeń w obrębie układu oddechowego wynikające z jego działania drażniącego oraz objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. DL50 dla szczurów przy podaniu doustnym wynosi 2660 + 6080 mg/kg. U zwierząt następstwem przewlekłego zatrucia boraksem drogą doustną są zmiany w układzie oddechowym, układzie rozrodczym oraz zmiany skórne Boraks działa cytotoksyczne. Zarówno w postaci oczyszczonej, jak i surowej rudy wykazywał cytotoksyczność dla komórek chomika chińskiego V79, C3H l OT 1/2 komórek myszy i diploidalnych fibroblastów napletka ludzkiego. Proponowana wartość NDS na poziomie 0,5 mg/m3 została wyprowadzona z wartości l mg/m3 ustalonej jako NOAEL dla pyłu boraksu u ludzi w warunkach ekspozycji przewlekłej. Wartość NDSCh ustalono na poziomie 2 mg/m3.

EN

The decahydrate form is white, odourless, and crystalline, slowly soluble in water. Borax is used in the manufacture of glazes and enamels, in cleaning compounds, for artificial ageing of wood, and for soldenng metals. It is also used as a preservative, both alone or with other anti-septics, against wood fungi; for fireproof fabrics and woods; and for preserving leather. A significant toxic property of borax is its acute irritative effect when in contact with the skin and mucous membranes of the eyes, nose, and other sites within the respiratory tract as well as CNS (central ncrvous syslem) dcpression. Taking account of ils irritativc properties, the Expert Group has recommended the value of 0.5 mg/m3, derived from the LOAEL of I mg/m3 (irritant to mucous membranę), as the MAC value, and 2 mg/m3 as MAC-STEL.