Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Zastosowanie Lotus corniculatus w badaniach biodegradacji TPH i WWA wspomaganej fitoremediacją

Wojtowicz Katarzyna, Steliga Teresa

Nafta-Gaz

|

2023

|

R. 79, nr 7

443--454

PL

W artykule przedstawiono zagadnienia związane z etapową bioremediacją gleby zanieczyszczonej substancjami ropopochodnymi. Badania procesu bioremediacji gleby G6 wykonywano w dwóch etapach. W etapie I przeprowadzono biodegradację zanieczyszczeń ropopochodnych na drodze inokulacji biopreparatem B1, opracowanym na bazie niepatogennych mikroorganizmów autochtonicznych. Badania prowadzono metodą pryzmowania ex situ przez okres 3 miesięcy w ściśle kontrolowanych warunkach temperaturowych. W II etapie badań wstępnie oczyszczoną glebę poddano procesowi biodegradacji (inokulacja biopreparatem B2) wspomaganej fitoremediacją w warunkach ex situ (metoda wazonowa) przez okres 6 miesięcy. W badaniach fitoremediacji wykorzystano komonicę zwyczajną (Lotus corniculatus), należącą do grupy naftofitów. Eksperymenty prowadzono w trzech układach: układ 1 – gleba G6-3 + komonica zwyczajna, układ 2 – gleba G6-3 + biopreparat B2 + komonica zwyczajna, układ 3 – gleba G6-3 + biopreparat B2 z dodatkiem γ-PGA (kwas γ-poliglutaminowy) + komonica zwyczajna. Oceny efektywności I i II etapu bioremediacji dokonano na podstawie przeprowadzonych analiz chromatograficznych i testów toksykologicznych. Zrealizowane badania wykazały, że efektywność I etapu bioremediacji gleby G6 wynosiła 41,67% dla TPH (całkowita zawartość węglowodorów) i 34,73% dla WWA (wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne). Największą efektywność II etapu bioremediacji odnotowano w układzie 3, natomiast najniższą – w układzie 1. W wyniku II etapu bioremediacji wspomaganego fitoremediacją za pomocą komonicy zwyczajnej po 6 miesiącach badań osiągnięto spadek stężenia TPH w badanych układach o: 13,32% (układ 1), 39,65% (układ 2) oraz 51,79% (układ 3), natomiast efektywność II etapu biodegradacji WWA wynosiła 8,00% w glebie G6-3(1), 37,10% w glebie G6-3(2) oraz 51,34% w glebie G6-3(3). Wykonane testy toksykologiczne z zastosowaniem Phytotoxkit™, Ostracodtoxkit F™ oraz Microtox®SPT wykazały spadek właściwości toksycznych gleby po przeprowadzeniu procesu oczyszczania. Uzyskane wyniki analiz chromatograficznych i toksykologicznych wykazały, że wykorzystanie fitoremediacji w II etapie remediacji pozwala na zwiększenie efektywności procesu biodegradacji TPH i WWA.

EN

: The article presents issues related to the staged bioremediation of soil contaminated with petroleum substances. The study of the G6 soil bioremediation process was conducted in two stages. In stage I, the biodegradation of petroleum-derived pollutants was carried out by inoculation with biopreparation B1, developed on the basis of non-pathogenic autochthonous microorganisms. The tests were performed using the ex-situ piling method, for a period of 3 months, under strictly controlled temperature conditions. In the second stage of the research, the pre-cleaned soil was subjected to biodegradation (inoculation with biopreparation B2), assisted by phytoremediation, in ex-situ conditions (pot method), for a period of 6 months. In phytoremediation studies, bird's-foot trefoil (Lotus corniculatus) belonging to the group of naphthophytes was used. The experiments were carried out in three systems: system 1 – soil G6-3 + trefoil, system 2 – soil G6-3 + biopreparation B2 + trefoil, system 3 – soil G6-3 + biopreparation B2 with the addition of γ-PGA (γ-polyglutamic acid) + trefoil. The effectiveness of the first and second stages of bioremediation was assessed on the basis of chromatographic analyses and toxicological tests. The conducted research showed that the efficiency of the first stage of G6 soil bioremediation was 41.67% for TPH (total petroleum hydrocarbons) and 34.73% for PAHs (polycyclic aromatic hydrocarbons). The highest efficiency of the 2nd stage of bioremediation was noted in system 3, and the lowest in system 1. As a result of the 2nd stage of bioremediation, supported by phytoremediation with bird's-foot trefoil, after 6 months of research, the concentration of TPH in the tested systems decreased by: 13.32% (system 1), 39.65% (arrangement 2) and 51.79% (arrangement 3), while the efficiency of the second stage of PAH biodegradation was 8.00% in soil G6-3(1), 37.10% in soil G6-3(2) and 51.34% in G6-3(3) soil. The conducted toxicological tests applying PhytotoxkitTM Ostracodtoxkit FTM and Microtox®SPT showed a decrease in the toxic properties of soil after the cleaning process. The obtained results of chromatographic and toxicological analyses showed that the use of phytoremediation in the second stage of remediation allows us to increase the efficiency of the biodegradation of TPH and PAHs.

2

The effect of fertilisation and undersowing permanent meadow with a mixture of grasses and legumes on the amount and quality of sward yield in view of its usefulness for ensilage

Wróbel B., Zielińska K. J., Fabiszewska A. U.

Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering

|

2016

|

Vol. 61, nr 4

230--236

EN

The aim of this study was to assess the effect of sward enrichment in valuable grass and legume species through undersowing on the amount and quality of yield and its usefulness for ensilage. Two-factorial field experiment in a cross system was set up on experimental meadow. Three 0.8 ha plots were delineated, one was undersown with a mixture of grasses and Trifolium pratense L. (MI), the second - with a mixture of grasses and Lotus corniculatus L. (MII), and the third (control) was not undersown. The second analysed factor included the form of fertilisers: mineral NPK versus manure fertilisation. Botanical composition of sward, yielding and the content of nutritive components were estimated every year. Mown sward of the first cut was ensiled in large cylindrical bales. The content of nutritive components and the concentration of fermentation products was analysed in silage. Applied undersowing resulted in the increased share of legumes at the cost of grasses and weeds. Undersowing was also the factor significantly differentiating biomass yield. The highest yields in 2014 were obtained from plots undersown with a mixture containing Trifolium pratense L. In the second study year the biggest yield was noted for sward undersown with a mixture containing Lotus corniculatus L. Sward from undersown plots had higher content of total protein, lower content of sugars and significantly lower sugar to protein ratio. The enrichment of botanical composition of sward through undersowing exerted a significant impact on nutritive value of silages. The greatest nutritive value (expressed as relative feed value RFV) was found in silages made of sward undersown with a mixture of grasses and Lotus corniculatus L.

PL

Celem badań było określenie wpływu wzbogacenia runi łąkowej w wartościowe gatunki traw i roślin bobowatych metodą podsiewu na wielkość i jakość plonów oraz ich przydatność do zakiszania. Na łące doświadczalnej założono dwuczynnikowe doświadczenie łanowe w układzie krzyżowym. W tym celu wytyczono trzy łany o powierzchni 0,8 ha każdy, spośród których jeden został podsiany mieszanką traw i Trifolium pratense L. (MI), drugi - mieszanką traw i Lotus corniculatus L. (MII), trzeci nie został podsiany (kontrola). Drugim badanym czynnikiem była forma nawożenia: nawożenie nawozami mineralnymi NPK i obornikiem. Corocznie oceniano skład botaniczny runi, plonowanie oraz zawartość składników pokarmowych. Skoszoną ruń łąkową z I pokosu zakiszono w dużych belach cylindrycznych. W kiszonce oznaczano zawartość składników pokarmowych oraz koncentrację produktów fermentacji. W wyniku zastosowanego podsiewu stwierdzono wzrost udziału roślin bobowatych kosztem udziału traw i chwastów. Zastosowany podsiew był również czynnikiem istotnie różnicującym wielkość plonów biomasy. W 2014 roku średnio istotnie najwyższe plony uzyskano z obiektów, na których zastosowano podsiew mieszanką z udziałem Trifolium pratense L. W drugim roku badań istotnie najwyżej plonowała ruń podsiana mieszanką z udziałem Lotus corniculatus L. Ruń z obiektów podsianych charakteryzowała się średnio wyższą zawartością białka ogólnego, niższą cukrów prostych oraz istotnie niższym stosunkiem cukrów do białka. Wzbogacenie składu botanicznego runi łąkowej metodą podsiewu miało również istotny wpływ na wartość pokarmową kiszonek. Największą wartością pokarmową, wyrażoną wskaźnikiem względnej wartości pokarmowej RFV charakteryzowały się kiszonki sporządzone z runi obiektów, na których zastosowano podsiew mieszanką traw i Lotus corniculatus L.

3

Analiza morfologiczna wybranych ekotypów Lotus corniculatus L. z kolekcji Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Bydgoszczy

Jendrzejczak E., Majtkowski W., Schmidt J.

Ekologia i Technika

|

2012

|

R. 20, nr 5

313-320

PL

W 2010 r. wykonano obserwacje kolekcji komonicy zwyczajnej, prowadzonej na terenie Ogrodu Botanicznego Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział w Bydgoszczy. Do szczegółowych porównań cech morfologicznych wybrano 6 ekotypów i jedną odmianę ustalona. Stwierdzono, że potomstwo ekotypów komonicy zwyczajnej dochodzącej z naturalnych lokalizacji utrzymuje cechy morfologiczne i dynamikę wzrostu podobne do materiału wyjściowego. Istotne różnice między ekotypami polegają na odmiennościach w tempie odrastania po ruszeniu wegetacji oraz tendencji do regeneracji po skoszeniu.

EN

In 2010 an examination of morphological traits in the collection of ecotypes of the bird's foot trefoil was carried out by the Bydgoszcz Research Division of Plant Breeding and Acclimatization Institute. 6 chosen ecotypes and one cultivar were compared in detail in the study. They stated. that progeny of ecotypes of the bird's foot trefoil coming from natural location are keeping traits of the description and dynamics of the growing, it is possible to assign to the dissimilarity for conditions of their habitations of the origin. Substantial differences referred between ecotypes in the range of regrowth after moving the vegetation and the capacity for the regeneration after cutting.