Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Archiwum Ochrony Środowiska

1 2004

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Ligula intestinalis

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Poziom glikogenu w wątrobie i mięśniach szkieletowych leszczy (Abramis brama) zarażonych plerocerkoidami Ligula intestinalis (Cestoda: pseudophyllidea)

Pokora Z., Kwiatkowski S.

Archiwum Ochrony Środowiska

2004

Vol. 30, no. 1

113--119

Celem pracy była ocena zawartości glikogenu w mięśniach i wątrobie leszczy zarażonych plerocerkoidami tasiemca Ligula intestinalis w klasach wyróżnionych na podstawie względnej intensywności zarażenia (procentowego stosunku masy ciała pasożyta do masy żywiciela). Materiał do badań stanowiło 45 leszczy, o przeciętnej masie 194,3š36,3 g i długości ciała (longitudo corporis) 19,1š1,2 cm, odławianych w sezonach letnim i jesiennym w wybranych antropogenicznych zbiornikach wodnych, usytuowanych w mezoregionic Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Zarażenie ryb stwierdzano w czasie sekcji. Glikogen w wycinkach wątroby i mięśni bocznych ściany ciała (mu.sculus laleralis magnus) oznaczano enzymatycznie, jako równoważną ilość cząsteczek glukozy, po jego izolowaniu z tkanek i hydrolizie. U zarażonych ryb obserwowano istotny (p < 0,01) spadek poziomu glikogenu zarówno w mięśniach, jak i w wątrobie, postępujący wraz ze wzrostem względnej intensywności zarażenia (w mięśniach r = -0,8492, w wątrobie r = -0,7890). Obniżenie stężenia glikogenu postępowało w mięśniach szybciej niż w wątrobie. Przy przeciętnej względnej intensywności inwazji l,70š0,09% (w granicach 1,69-1,95%) stężenia glikogenu w mięśniach i wątrobie różniły się w stosunku do osobników nic zarażonych odpowiednio o 16% i 21%. W klasie ryb o względnej intensywności zarażenia przekraczającej 2,0% (przeciętnie 2,58š0,08%) różnice te wynosiły odpowiednio 37% oraz 54%. Obserwowane zmiany autorzy dyskutują w kontekście eksploatacyjnego oraz patogennego działania pasożyta.

The aim of the paper was to estimate the glycogen content in muscles and liver of bream infected with plerocercoids of the tapeworm Ligula intestinalis in classes distinguished on the ground of relative intensity of the infection (percentage ratio of the parasite weight to the host weight). The investigations were carried out on 45 bream, with mean body weight 194.3š36.3 g and body length (longitudo corporis) 19.1š1.2 cm, collected in summer and autumn seasons in selected anthropogenic water reservoirs in the Upper-Silesian Industrial Region. The infection was stated on dissection. Glycogen in segments of the liver and lateral mucles of the body wall (musculus lateralis magmis) was designated enzymatically, as equivalent number of glucose molecules, after its isolation from tissues and hydrolysis. In infected fish significant (p < 0.01) decrease in glycogen concentration in muscles and liver, following the increase in relative intensity of the infection (in muscles r = -0.8492, in the liver r = -0.7890) was noted. Decrease in the glycogen concentration was faster in muscles than in the liver. At average relative intensity of the infection 1.70š0.09% (range 1.69-1.95%) glycogen concentrations in the liver and muscles differed in relation to non-infected individuals 16% and 21%, respectively. In the class with relative intensity of the infection greater than 2.0% (mean 2.58š0.08%) these differences were respectively 37% and 54%. Authors discuss the observed changes in the context of exploitational and pathogenic effects of the parasite.