Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Lejda

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Constructive development of the Leiden house in the 13th and 14th centuries

Orsel Edwin

Architectus

2022

Nr 4 (72)

17--25

Leiden is one of the largest medieval cities in the Netherlands. Because the city has never suffered major devastation, for example caused by city fires or wars, there is a rich layered historic city centre. This article discusses the constructive development of Leiden houses in the 13th and 14th centuries and its influences. In recent years, building archaeological research has uncovered the remains of approximately 150 buildings from before or about 1400. Based on this, and in combination with archaeological data, the constructive development of the Leiden house in the 13th and 14th centuries can be outlined. Based on dendrochronologically dated examples, the origin of a typical timber-frame house with brick façades can be established, a confluence of older timber- and stone-building traditions. It is a building type that remains the popular building type in Leiden and far beyond until about 1600. This development is related to the urbanization of Leiden in the 13th century with urban densification, population growth and the emergence of guilds. The issuing of fire prevention measures by the city council and the payment of subsidies also play an important role. The development is also determined by the availability of building materials. According to dendrochronological data, construction timber has to be imported from afar, from Westphalia or Emsland (Germany). Natural stone was not available locally and had to be supplied from far away regions in Germany or Belgium, until a flourishing brick industry developed along the Rhine in the 13th century, immediately outside the city gates of Leiden. By inventively combining brick walls and a wooden supporting structure by specialized carpenters, high-quality and fire-safe houses were created, responding to the demands of the growing citizenry and the city authorities in a nascent city.

Lejda jest jednym z największych średniowiecznych miast w Holandii. Ze względu na to, że miasto nie doznało większych zniszczeń spowodowanych przez pożary lub wojny, centrum zachowało wiele historycznych budowli. W artykule omówiono rozwój konstrukcji domów lejdejskich w XIII i XIV w. oraz jego wpływy. Podczas badań architektonicznych prowadzonych w ostatnich latach udokumentowano pozostałości około 150 budynków wzniesionych do około 1400 r. Na tej podstawie oraz w połączeniu z wynikami badań archeologicznych można nakreślić zarys rozwoju konstrukcji domu w Lejdzie w XIII i XIV w. Dzięki wynikom badań dendrochronologicznych możliwe jest ustalenie pochodzenia typu domu o konstrukcji szkieletowej z murowanymi fasadami z cegły, będącego połączeniem starszych tradycji budownictwa drewnianego i kamiennego. Ten rodzaj domu stał się popularnym typem budynku w Lejdzie oraz poza jej granicami do około 1600 r. Rozwój tego rodzaju zabudowy związany jest z urbanizacją Lejdy w XIII w., wzrostem liczby jej ludności i powstaniem cechów. Ważną rolę odgrywało również wydawanie przez radę miejską przepisów zapobiegających pożarom oraz wypłacanie dotacji na ten cel. O rozwoju decydowała również dostępność materiałów budowlanych. Według danych z badań dendrochronologicznych drewno budowlane sprowadzano z dalekiej Westfalii lub Emsland (Niemcy). Kamień naturalny nie był lokalnie dostępny i dlatego też musiał być sprowadzany z daleka, z regionów Niemiec lub Belgii, aż do momentu pojawienia się w XIII w. cegielni rozmieszczonych wzdłuż Renu, tuż za bramami miasta Lejdy. Dzięki nowatorskiemu połączeniu ceglanych ścian i drewnianej konstrukcji nośnej przez wyspecjalizowanych cieśli powstały wysokiej jakości i bezpieczne pod względem pożarowym domy, odpowiadające zapotrzebowaniu rosnącej liczby mieszkańców i władz rodzącego się miasta.