Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Ekologia i Technika

1 2012

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: HELCOM

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Stan, zagrożenia i ochrona ekosystemu Morza Bałtyckiego

Radziejewska T., Staniszewski R.

Ekologia i Technika

2012

R. 20, nr 3

135-142

Morze Bałtyckie, z uwagi na swe naturalne warunki hydrologiczne i morfologiczne oraz silną presję ze strony zlewni, jest bardzo podatne na degradację. Jego połączenie z Atlantykiem jest złożone, w związku z czym oddziaływania oceaniczne - przejawiające się w postaci dopływu wód o wysokim zasoleniu i natlenieniu - nie są na ogół intensywne. Jednym z szeregu zagrożeń dla Bałtyku jest podwyższony poziom stężenia substancji biogenicznych, prowadzący do eutrofizacji. Zjawisko to przejawia się między innymi się w postaci zakwitów fitoplanktonu. Szczególnie groźne są letnie zakwity sinic z uwagi na niebezpieczeństwo skażenia wybrzeży ważnych dla turystyki i rekreacji oraz pogłębianie deficytu tlenowego wód przydennych w głębszych rejonach akwenu. Przejawem oddziaływań degradujących ekosystem Bałtyku jest dopływ do tego zbiornika, i utrzymywanie się w nim, substancji zanieczyszczających, wśród których największe znaczenie mają związki chloroorganiczne, ropopochodne i metale ciężkie. Potencjalnym zagrożeniem jest także pojawianie się gatunków nieznanych wcześniej w Morzu Bałtyckim. Lista gatunków obcych w Bałtyku wydłuża się prawie co roku. W pierwszej dekadzie XXI w. odnotowano (począwszy od najstarszych znanych źródeł, czyli od XII w.) łącznie 98 gatunków obcych. Obecność niektórych z nich, np. babki byczej (Neogobius melanostomus) czy planktonowej wioślarki Cercopages pengoi może stanowić problem natury ekologicznej i ekonomicznej. Na rzecz poprawy stanu środowiska ekosystemu Morza Bałtyckiego i zmniejszenia istniejących zagrożeń podejmuje się, na poziomie między- i pozarządowym - szereg inicjatyw, których pozytywne wyniki, aczkolwiek spodziewane w dłuższym horyzoncie czasowym, obserwowane są już i dziś.

Owing to its hydrography and bottom topography as well as strong anthropogenic pressure, the ecosystem of the Baltic Sea is extremely susceptible to degradation. The Baltic's connection with the Atlantic is complex, therefore oceanic effects, evident as inflows of saline and well-oxygenated water, are usually weak. The suite of environmental threats to the Baltic includes increased concentrations of nutrients leading to eutrophication. This phenomenon is manifested by phytoplankton blooms. Particularly noteworthy are the summer cyanobacterial blooms as they affect the shores important for tourism and recreation, arid enhance oxygen deficiency in the near-bottom water of the Baltic deeps. Degradation effects include also inputs, and maintenance, of pollutants. The most important of those include chloroorganics (DDT, PCBs), aromatic hydrocarbons, and heavy (trace) metals. A potential threat is posed also by the appearance of non-indigenous species. The list of alien species in the Baltic Sea becomes extended almost every year, a total of 98 non-indigenous species being recorded in the Baltic in the first decade of the 21st century (beginning from the earliest records dating back to the 12th century). The presence of some alien species, e.g., the round goby (Neogobius melanost.om.us) or the predatory waterflea (Cercopages pengoi) may be both an ecological and economic issue. Improvement of the environmental status of the Baltic Sea and reduction of the present threats is in the focus of attention of a number of inter- arid non-governmental initiatives and actions. Their success, although expected to be achieved in the future, are beginning to be perceived already today.