Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Transformation of the migration policy of Greece in 2019-2021

Lipold Patrycja

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2023

|

Vol. 55, No. 3(209)

206--229

EN

The aim of the article is to present a series of measures taken by Greece that focused on reducing migratory pressures and to demonstrate that these measures resulted in fewer irregular migrants reaching the Greek coast. This hypothesis is tested by analyzing individual solutions introduced by the government of Kiriakos Mitsotakis in the period 2019-2021, partially taking into account 2022. The conclusions indicate that the state can effectively reduce the migratory pressure and irregular inflow of migrants by undertaking specific legislative actions and active border protection. The effects of the Greek government’s actions were already visible in 2020, and their proof was not only the lower number of migrants, but also the redirection of the migration route towards Italy and Cyprus. The article contributes to research on contemporary, irregular migration to the European Union and indicates the possibilities that the country of first entry has at its disposal in order to reduce high migratory pressure.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie szeregu działań podjętych przez Grecję, które skoncentrowane były na ograniczeniu presji migracyjnej oraz wykazanie, że działania te przyniosły skutek w postaci mniejszej liczby nieregularnych migrantów docierających do greckich wybrzeży. Hipoteza ta testowana jest za pomocą analizy poszczególnych rozwiązań, wprowadzanych przez rząd Kiriakosa Mitsotakisa w okresie 2019-2021 z częściowym uwzględnieniem 2022 roku. Wnioski wskazują, że państwo może skutecznie obniżyć presję migracyjną oraz nieregularny napływ migrantów poprzez podejmowanie określonych działań legislacyjnych oraz aktywną ochronę granicy. Efekty działań rządu greckiego widoczne były już w 2020 roku, a ich dowodem była nie tylko niższa liczba migrantów, ale również przekierowanie szlaku migracyjnego w kierunku Włoch oraz na Cypr. Artykuł wnosi wkład w badania dotyczące współczesnej, nieregularnej migracji do Unii Europejskiej i wskazuje na możliwości, jakimi dysponuje państwo pierwszego wjazdu w celu ograniczenia wysokiej presji migracyjnej.

2

34 years and counting: The so far experience of World Heritage assets in Thessaloniki, Greece

Zygomolas Dimitrios

Ochrona Dziedzictwa Kulturowego

|

2023

|

Nr 17

17--33

EN

Situated in the north of Greece, Thessaloniki, the country’s second largest city, is foremostly admired for its uninterrupted history of over twenty-three centuries. In solid proof of this remarkable continuity, its historic center is interspersed with a wide array of archaeological and architectural remains that date from Hellenistic to modern times. The most distinguished segment of this unique heritage is by far the city’s Early Christian and Byzantine legacy. More than half of its surrounding walls, fourteen churches and one bath comprise a unique ensemble, revered in the whole of Europe as early as the 19th century. Not surprisingly, at the end of the 20th century, it became one of the first Greek cultural assets to be inscribed on the UNESCO World Heritage List. Thirty-four years have passed since then, a substantial period of time that allows, on the present occasion of the 50th anniversary of the World Heritage Convention, for a review and appraisal of the impact of the inscription. This is precisely the goal of this paper, which will be pursued through an original discussion and evaluation of the consequences of World Heritage status, on one hand for the monuments themselves, and on the other, for their urban, architectural, social and educational setting. Extensive bibliographic research and thorough on-site examination will provide the basis for this discussion, which will culminate with a didactic conclusion as to the degree to which the full potential of the inscription has been achieved or remains to be pursued.

3

The migrant crisis in the Mediterranean Sea 2015-2020 - case study of Greece and Libya

El Ghamari Magdalena, Daniiloudi-Zielińska Eleni

Rocznik Bezpieczeństwa Morskiego

|

2022

|

XVI

1--15

EN

The issue of uncontrolled migration to the European Union through the Mediterranean Sea is a phenomenon that has been with members of the com-munity for many years. In this article, the authors have analyzed the migration crisis between 2015 and 2020 in the context of two countries - Greece and Libya. The former was the most common transit route and destination for illegal immi-grants during the study period. Tens of thousands of people are still living on its territory, awaiting asylum or the possibility to travel to another EU country. In contrast, Libya (like Turkey) is regarded by migrants as the “door to a better world,” and it is through Libya that the main Central Mediterranean route passes. The sea route across the Mediterranean is chosen by citizens of both Middle East-ern and African countries.

PL

Problem niekontrolowanej migracji do Unii Europejskiej przez Morze Śródziemne to zjawisko, które towarzyszy członkom wspólnoty od wielu lat. W niniejszym artykule autorki podjęły się analizy kryzysu migracyjnego w latach 2015-2020, w kontekście dwóch państw – Grecji i Libii. Pierwsze z nich było najczęściej wybieraną drogą tranzytową, jak również docelową dla nielegalnych imigrantów w badanym okresie. Do dzisiaj na jej terytorium przebywa w oczekiwaniu na azyl lub możliwość wyjazdu do innego państwa UE kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Natomiast Libia (podobnie jak Turcja) traktowana jest przez migrantów jak „drzwi do lepszego świata” i to przez jej terytorium przebiega główny etap trasy środkowo-śródziemnomorskiej. Drogę morską przez Morze Śródziemne wybierają zarówno obywatele państw Bliskiego Wschodu, jak i Afryki.

4

Decarbonization of the energy sector in Greece – is Greek coal mining over?

Hebda Wiktor

Polityka Energetyczna

|

2021

|

T. 24, z. 1

49--66

EN

The following paper presents the process of decarbonization of the energy sector in Greece and points out to different methods the Greek authorities are adopting in order to reduce the emission of greenhouse gases generated by electricity production. Greece is a country which is modernizing its energy sector gradually, yet dynamically. One of the prime aims is to reduce the level of energy produced in coal-fired power plants by focusing on the renewable energy and the gas sector. In 2010 still more than half of the electrical energy was generated by lignite-fired power plants. Almost ten years later the ratio has dropped to only slightly more than 30%. A significant reduction in coal consumption was possible thanks to investments in renewable energy sources, especially in the wind and solar energy sectors. Both sectors have seen a large increase in production, making renewable energy sources already accounting for over 20% of Greek electricity production. Capital-intensive investments were also made in the country’s gas supply through the expansion of gas-fired power plants and gas transmission networks. As a result, natural gas remains the main source of energy for Greece next to coal. Unfortunately, a big challenge in terms of decarbonization is the need for increased imports of electricity from abroad, due to the insufficient capacity of the Greek energy sector. Therefore, the main purpose of this paper is to define a Greek model of decarbonization and to point out to its benefits and dangers. Greek strategy might serve as an example of how to successfully solve the energy issues in the countries with similar energy profile.

PL

W artykule podjęto problematykę dekarbonizacji sektora energetycznego w Grecji, zwracając szczególną uwagę na metody, jakimi państwo greckie dąży do redukcji gazów cieplarnianych pochodzących z produkcji energii elektrycznej. Grecja jest przykładem państwa, które w dynamiczny i sukcesywny sposób modernizuje sektor energetyczny. Jednym z kluczowych założeń pozostaje obniżenie produkcji energii w elektrowniach węglowych w następstwie rozwoju odnawialnych źródeł energii oraz sektora gazowego. Problem jest istotny, gdyż jeszcze w 2010 r. ponad połowę energii elektrycznej dostarczały elektrownie węglowe operujące na węglu brunatnym. Natomiast niespełna dziesięć lat później odsetek ten obniżył się do nieco ponad 30%. Znaczna redukcja zużycia węgla była możliwa dzięki inwestycjom w odnawialne źródła energii, zwłaszcza w sektorze energetyki wiatrowej oraz słonecznej. W obu sektorach odnotowano istotny wzrost, dzięki czemu odnawialne źródła energii stanowią już ponad 20% w greckiej produkcji prądu elektrycznego. Poczyniono również kapitałochłonne inwestycje w gazyfikację państwa poprzez rozbudowę elektrowni gazowych oraz sieci przesyłowych gazu. W efekcie gaz ziemny obok węgla pozostaje głównym źródłem energii dla Grecji. Niestety dużym wyzwaniem w aspekcie dekarbonizacji jest potrzeba zwiększonego importu energii elektrycznej z zagranicy, co wynika z niewystarczających mocy produkcyjnych greckiej energetyki. Głównym celem artykułu jest określenie greckiego modelu dekarbonizacji oraz wskazanie na korzyści i zagrożenia z niego wynikające. Grecka strategia energetyczna może posłużyć jako przykład rozwiązania problemów energetycznych dla innych państw o zbliżonym profilu energetycznym.

5

Seismotectonic implications of the 2020 Samos, Greece, Mw 7.0 mainshock based on high resolution aftershock relocation and source slip model

Karakostas V., Tan O., Kostoglou A., Papadimitriou E., Bonatis P.

Acta Geophysica

|

2021

|

Vol. 69, no. 3

979--996

EN

The 30 October 2020, Mw 7.0 Samos mainshock took place in the ofshore north of Samos Island in eastern Aegean area, previously struck in 1904 with a comparable magnitude earthquake ofshore the southern coastline. The investigation of the aftershock seismicity evolution and the properties of the activated fault network was accomplished with aftershock relocation performed with the double-diference and cross-correlation techniques. The highly accurate relocated seismicity illustrates a well-defned E–W activated structure located deeper than 5 km with an average depth of~12 km. Moment tensor solutions indicate mostly normal faulting with an average T-axis~ 185ο . Strong-motion waveform modeling revealed a N-dipping fault plane with a coseismic slip patch of 36 km × 22 km and a maximum slip equal to 1 m at 12 km depth. The slip is mainly concentrated in a single asperity implying a rupture mode of asperities breaking in isolated earthquakes rather than to cooperate to produce a larger rupture. Coulomb stress calculations unveil increased positive static stress changes values at the locations of the majority of the aftershocks and activation of minor fault segments by stress transfer.

6

Post event feld observations in the İzmir–Sığacık village for the tsunami of the 30 October 2020 Samos (Greece) Mw 6.9 earthquake

Aksoy M. Ersen

Acta Geophysica

|

2021

|

Vol. 69, no. 3

1113--1125

EN

The Mw 6.9 Samos earthquake occurred on 30 October 2020 11:51 ofshore of the Samos island, west of the Kuşadası bay in the Aegean Sea. The earthquake caused destruction in villages of Greece and Turkey. The earthquake intensity reached a maximum of VII in İzmir–Bayraklı. A tsunami followed the shock and hit many villages around Samos and the Kuşadası bay. The Sığacık village of Izmir-Turkey sufered heavily from the tsunami. A post-event feld survey in Sığacık has been conducted on 31 October 2020, and measurements of fow depth, run-up and limits of inundation were collected. The tsunami inundated the entire coastal area in Sığacık for at least 200 m inland. The maximum inundation has been observed NE of Sığacık. Sea water reached a distance of 391±2 m. The maximum run-up is measured as 5.3±0.3 m north of Sığacık. This is the highest value for the Samos tsunami measured along the Greek and Turkish coastal areas. The high run-up value is attributed to the elongated geometry of the Sığacık bay, the shallow seafoor, the low and fat land morphology in Sığacık and to the existence of four>70-m-long E–W trending channels. The tsunami left limited amount of clay to sand size sediments forming a layer of less than 2–3 cm in the depression areas in Sığacık. The limited amount of evidence remained from the tsunami of this Mw 6.9 earthquake in Sığacık (a location with signifcant inundation and the highest run-up value) signifes the difculty of palaeo-tsunami surveys for the Aegean Sea region.

7

XXV Europejska Wyprawa Mostowa Cypr 2019, cz. 4

Salwa Maria, Flaga Kazimierz

Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne

|

2020

|

Nr 4

100--104

PL

Limassol, Nea Pafos, Pafos, skała Afrodyty

8

Relocation of the 2018 Zakynthos, Greece, aftershock sequence: spatiotemporal analysis deciphering mechanism diversity and aftershock statistics

Karakostas V., Kostoglou A., Chorozoglou D., Papadimitriou E.

Acta Geophysica

|

2020

|

Vol. 68, no. 5

1263--1294

EN

An Mw 6.8 earthquake occurred on October 25, 2018, 35 km ofshore from the southwest coastlines of Zakynthos Island. The aftershock sequence appeared remarkably productive with six aftershocks of M≥5.0 in the frst month and tens of aftershocks with M≥4.0 during the study period. The GCMT solution for the main shock suggests a very low angle plane (dip=24°) for a dextral strike–slip faulting (rake=165°). A similar solution is suggested for the largest aftershock (Mw 5.9) that occurred 5 days afterward. The proximity of the main shock location with the dextral active boundary of Kefalonia Transform Fault Zone (KTFZ) along with the Hellenic Subduction front supports this oblique faulting. The aftershock activity is comprised mostly in depths 5–12 km and forms eight distinctive clusters that accommodate regional strain and evidence strain partitioning. The role of stress transfer and statistical analysis are combined for detailing the highly productive aftershock sequence. Earthquake networks analysis reveals their random structure soon after the main shock, which became small-world structure after the frst 200 days. Time series analysis constructed from the aftershock frequency and seismic moment release and manifested signifcant correlation among the eight seismicity clusters.

9

Towards the development of an employer programme for the hospitality and tourism sector in Greece

Apostolakis Alexandros, Dimou Irini, Viskadouraki Ioanna

Polish Journal of Management Studies

|

2019

|

Vol. 20, No. 1

29--43

EN

The principal aim of the current paper is to contribute towards the development of a holistic employer programme for the hospitality and tourism sector. Its purpose focuses on the identification of factor affecting the collaborative efforts among all three stakeholder groups in the tourism and hospitality sector in Greece. The paper responds to the increasing calls from the literature regarding the simultaneous and equal representation of all involved stakeholder groups in the discussion. This is the first effort to address this issue in a Greek context. The empirical results indicate that lack of communication was deemed the most critical factor for these initiatives. Stronger interaction between businesses and academics in order to exchange ideas and knowledge, employers’ contribution to the curricula design, collaboration, trust and satisfaction are some of the activities that would strengthen cooperation. Additionally, for an employer programme to be successful it would have to be functional and generate benefits for all stakeholders.

PL

Głównym celem niniejszego artykułu jest przyczynienie się do opracowania całościowego programu pracodawców dla sektora hotelarsko-turystycznego. Jego celem jest identyfikacja czynnika wpływającego na wspólne wysiłki wszystkich trzech grup interesariuszy w sektorze turystyki i hotelarstwa w Grecji. Artykuł odpowiada na rosnące wezwania z literatury dotyczące równoczesnej i równej reprezentacji wszystkich zaangażowanych grup interesariuszy w dyskusji. Jest to pierwsza próba rozwiązania tego problemu w kontekście greckim. Wyniki empiryczne wskazują, że brak komunikacji uznano za najbardziej krytyczny czynnik dla tych inicjatyw. Silniejsza interakcja między przedsiębiorstwami i naukowcami w celu wymiany pomysłów i wiedzy, wkład pracodawców w projektowanie programów nauczania, współpraca, zaufanie i satysfakcja to tylko niektóre z działań, które wzmocniłyby współpracę. Dodatkowo, aby program pracodawcy odniósł sukces, musiałby być funkcjonalny i generować korzyści dla wszystkich interesariuszy.

10

German reparations to Poland for World War II on global background

Kostrzewa-Zorbas G.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2018

|

R. 8, Nr 14

207--220

EN

No other country in the world suffered a greater measurable and verifiable loss of human and material resources than Poland during World War II in 1939-1945. According to the first approximation, the value of human and material losses inflicted to Poland by Nazi Germany amounts to 6.495 trillion US dollars of 2018. However, Poland never received war reparations from Germany. The article is a preliminary survey of the complex issue – conducted in an interdisciplinary way combining elements of legal, economic, and political analysis, because the topic belongs to the wide and multidisciplinary field of national and international security. Refuted in the article is an internationally popular myth that communist Poland unilaterally renounced German war reparations in 1953. Then the article discusses the global background of the topic in the 20th and 21st centuries – in particular, the case of Greece whose reparations claims Germany rejects like the Polish claims, and major cases of reparations actually paid: by Germany for World War I, by Germany to Israel and Jewish organizations for the Holocaust, by Japan for World War II – at 966 billion US dollars of 2018, the largest reparations ever – and by and Iraq for the Gulf War. The article concludes with a discussion of necessary further research with advanced methodology of several sciences, and of a possible litigation before the International Court of Justice – or a diplomatic solution to the problem of war reparations.

PL

Żaden inny kraj świata nie doznał tak wielkich, a możliwych do zmierzenia i weryfikacji strat w zasobach ludzkich i materialnych jak Polska podczas II wojny światowej w latach 1939-1945. Według pierwszych szacunków wartość strat ludzkich i materialnych zadanych Polsce przez nazistowskie Niemcy sięga 6,495 bilionów dolarów amerykańskich z 2018 roku. Jednak Polska nigdy nie otrzymała reparacji wojennych od Niemiec. Artykuł jest wstępnym studium skomplikowanego tematu – studium interdyscyplinarnym, łączącym elementy analizy prawnej, ekonomicznej i politycznej, ponieważ należy do szerokiej i wielodyscyplinarnej dziedziny bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego. Obalony w artykule zostaje popularny międzynarodowo mit, że komunistyczna Polska jednostronnie zrzekła się niemieckich reparacji wojennych w 1953 roku. Następnie artykuł przedstawia globalne tło tematu w XX i XXI wieku – w szczególności sprawę Grecji, której roszczenia odszkodowawcze Niemcy odrzucają tak jak roszczenia polskie, oraz przypadki wielkich reparacji realnie wypłaconych: przez Niemcy za I wojnę światową, także przez Niemcy dla Izraela i organizacji żydowskich za Holokaust, przez Japonię za II wojnę światową – japońskie reparacje, wynoszące 966 miliardów dolarów z 2018 roku, były największe w dziejach – i przez Irak za wojnę w Zatoce Perskiej. Artykuł kończy się przedstawieniem konieczności dalszych badań z użyciem zaawansowanej metodologii wielu nauk oraz zarysem możliwego procesu przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości w Hadze – lub dyplomatycznego rozwiązania problemu reparacji wojennych.

11

Non-extensive statistical physics analysis of earthquake magnitude sequences in North Aegean Trough, Greece

Papadakis G., Vallianatos F.

Acta Geophysica

|

2017

|

Vol. 65, no. 3

555--563

EN

In a recent study, Papadakis et al. (Physica A 456: 135–144, 2016) investigate seismicity in Greece, using the non-extensive statistical physics formalism. Moreover, these authors examine the spatial distribution of the non-extensive parameter qM and show that for shallow seismicity, increase of qM coincides with strong events. However, their study also reveals low qM values along the North Aegean Trough, despite the presence of strong events during 1976–2009. Consequently, the present study further examines the temporal behaviour of parameters qM and A, to reveal their relation with the evolution of the earthquake sequence. Through temporal examination of these parameters, we aim to show that the seismogenic system of the North Aegean Trough presents high degree of interactions after strong earthquakes during the studied period. Our findings indicate that increase of qM signifies the existence of long-range correlations. If its value does not significantly decrease after a strong earthquake (i.e. M ≥ 5) then the studied area has not reached the state of equilibrium.

12

Złoża rud niklu w redeponowanych laterytach w Grecji, ich wykorzystanie i zagospodarowanie pogórnicze

Paulo A., Strzelska-Smakowska B.

Przegląd Geologiczny

|

2016

|

Vol. 64, nr 3

159--165

EN

The article presents the geological features of rarely described ferruginous nickel ores in carbonate rocks. They are exploited mostly in central Greece, giving about 1% of world production. Geochemical associations of laterite-derived nickel ores and bauxites occurring in carbonate formations of similar age in the not distant area are presented. The deposits formed in several stages starting with the lateritic alteration of nearby serpentinite and redeposition of water-suspended saprolite into karstic forms of Jurassic limestones. Ferruginous clayey material was sealed by transgressive Cenomanian marly sediments and was subject to further transformations in the vadose zone of the uplifted rock massive. Mining geology, environmental and economic aspects of exploitation are analysed. Finally, guidelines for the land use in post-mining areas are provided.

13

Wojna domowa w pamięci biograficznej greckich repatriantów z Polski i innych krajów Bloku Wschodniego

Nowicka E.

Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki

|

2012

|

Nr 1

238-252

PL

Artykuł jest oparty na materiałach zebranych podczas badań terenowych, prowadzonych w Grecji w latach 2005-2009. Były to zarejestrowane, spisane i zanalizowane wywiady, nienagrywane rozmowy nieformalne i zapisy obserwacji uczestniczącej i zewnętrznej. Wojna domowa w Grecji (1946-1949) wybuchła po drugiej wojnie światowej; odzwierciedlała konflikt między komunistyczną (lub co najmniej lewicową) grecką partyzantką i prawicowymi siłami królewskimi. Wojna była wspierana z jednej strony przez Moskwę, a z drugiej przez Wielką Brytanię i USA, które zaopatrywały i wspomagały greckie siły rządowe. W wyniku całkowitej klęski komunistów, greccy obywatele, którzy byli aktywnie zaangażowani w działalność wojskową, ich rodziny, a także niezaangażowani w operacje wojskowe cywile zamieszkujący terytorium północnej Grecji zostali ewakuowani z obszaru wojny. W rozmaity sposób byli przetransportowani przez armię komunistyczną do różnych krajów bloku wschodniego (wtedy nazywanych krajami demokracji ludowej). Przez dziesięciolecia ewakuowani nie mogli powrócić do swoich rodzinnych wsi, gdyż nie zezwalały na to prawicowe władze Grecji. W znakomitej większości zdecydowali się na powrót do kraju dopiero wówczas, gdy tylko stało się to możliwe po upadku junty wojskowej i pojawieniu się Karamanlisa na scenie politycznej w grudniu 1974 roku. Dla byłych partyzantów wojna domowa ciągle jest podstawą ich tożsamości, stanowiąc zarazem manifestację najważniejszego w ich wizji świata - walki klasowej na skalę międzynarodową. Repatrianci, którzy urodzili się poza Grecją zmierzają ku zapominaniu wojny, choć ciągle pojawia się w ich wypowiedziach obraz wojny domowej jako uogólnionej makabry. Pamięć wojny domowej doprowadziła do trwałego podziału społeczeństwa greckiego, który podskórnie trwa do dziś.

EN

The Greek Civil War (1946-1949) broke out after World War II and it reflected the conflict between communist (or at least leftist) Greek guerillas and the rightist power of the Royal authorities. On one side the war was supported from Moscow, and on the other by Great Britain and US military forces. As a result of the total defeat of communists, the Greek citizens who were actively involved in the military activity, their families and civilians inhabiting the territory of Northern Greece, were evacuated. They were transported by the communist army to different communist countries. For decades they were not able to return to their home villages. Most of the evacuated Greeks decided to come back home when it became possible after 1975. Their memory of the civil war differs from generation to generation and it depends on the role they played in the war. For expartisans the civil war was the manifestation of the struggle of the international powers representing class interests. For people who were children during the war the memory is concentrated on particular facts and accidents. People who were born outside of Greece tend to forget, though they also have some image of the war as a horror. The memory of the civil war in Greece have led to the permanent division of the Greek society, which exists till today.

14

Geopolityczne uwarunkowania roli Grecji w systemie bezpieczeństwa europejskiego

Szkoła J.

Zeszyty Naukowe Ruchu Studenckiego

|

2012

|

Nr 1

44--58

PL

Artykuł opisuje geopolityczne aspekty roli Grecji w systemie bezpieczeństwa Europy. Zawarto w nim zagadnienia geopolityki oparte na trzech filarach: geograficznym, ekonomicznym i militarnym. W artykule dokonano przeglądu zagadnień opisujących national power Grecji na tle potęgi Unii Europejskiej, a także przedstawiono najistotniejsze zagrożenia dla Europy wynikające członkostwa Grecji w UE oraz NATO. Wiele uwagi poświęcono aspektom ekonomicznym i ich wpływowi na stabilizację bezpieczeństwa w Europie.

15

Mesolithic occupations and environments on the Island of Ikaria, Aegean, Greece

Sampson A., Kaczanowska M., Kozłowski J. K., Athanassas C., Bassiakos Y., Liritzis I., Laskaris N., Tsermegas I.

Folia Quaternaria

|

2012

|

nr 80

1--87

EN

The most important Mesolithic site on the Island of Ikaria, Kerame 1, extends 80 m along the sloping edge of the cliff and is up to 40 m wide. The site is a sum of repeated sojourns of Mesolithic groups that had left behind concentrations of lithic artefacts, which were subsequently displaced by post-depositional agents, first of all by erosion. As a result, the site reveals now a large concentration of finds in Trenches E, C, and G. Moreover, post-depositional agents caused the destruction of permanent features such as the hearths associated with the various khsemenitsas, or — possibly — stone rings surrounding the dwelling structures. Only in trenches D, B and E the remains of a circular stone rings, probably around hearths, were registered. The lithic industry of Kerame 1 displays considerable similarity to the site of Maroulas on Kythnos; the techno-morphological differences are, probably, the effect of differing raw materials structure at Kerame 1 and at Maroulas. At Kerame 1, the distant interregional contacts and the influx of extralocal raw materials (documented by the flow of obsidian nodules from Melos and Yali) caused that production in a full cycle was carried out on-site. Thus, there was no specialization of lithic production, and unworked nodules of raw material were exploited in the particular social clusters in a full cycle, whose outcome were tools to be used by a given unit. Regretfully, because organic materials (also bones) have not been preserved we have no data to determine seasonality at Kerame l. Nevertheless, we can say with all certainty that Mesolithic groups visiting Kerame 1 were mobile, which is evidenced by the network of interregional contacts. The most noticeable similarity between Kerame 1 and Maroulas can be accounted for by the chronological closeness of the two sites. The AMS determinations from Maroulas concentrate in the first half of the 9th millenium cal. BC (Facorellis et a1. 2010). Similarly, the dates from obsidian dehydration from Kerame 1 (if their broad standard deviation is overlooked) correspond to the first half of the 9th millenium cal. BC.

16

Wyprawa po złote runo

Dymkowski A., Churska I., Śliwa A.

Gospodarka Wodna

|

2011

|

Nr 9

380-385

PL

Wykorzystanie potencjału hydroener-getycznego gruzińskich rzek jest jednym z filarów poprawy bezpieczeństwa energetycznego tego, pozbawionego energetycznych surowców kraju, a tym samym uniezależnienia się od dostaw energii elektrycznej z państw ościennych. Przedstawiono, wykonaną na zlecenie Ministerstwa Energetyki Gruzji, ocenę celowości budowy kaskady Namakhvani na rzece Rioni. Scharakteryzowano, na tle warunków hydrologicznych, dotychczasowe hydro-energetyczne wykorzystanie rzeki Rioni. Omówiono koncepcję kaskady tej rzeki wraz z proponowanymi rozwiązaniami przyszłych obiektów.

EN

The use of hydro-energetic potential of the Georgia's rivers is one of the pillars for improvement of the energetic safety of this country, deprived of energy resources. At the same time it may allow it to become independent from energy supplies from the neighbouring contries. The article presents the evaluation of the purposefulness of building Namakhvani cascade on the Roni river, ordered by the Georgian Ministry of Energy. The article characterises the hitherto hydro-energetic use of the Roni river, in the context of its hudrological conditions, and discusses the concept of a cascade on this river together with proposed solutions of future facilities.

17

Elementy natury - sezonowe zespoły mieszkaniowe na wyspie Rodos

Maciejowska-Haupt P.

Środowisko Mieszkaniowe

|

2010

|

nr 8

28--32

18

Evaluation of the environmental damages caused by nitrogen oxides formed in power plants using lignite as energy carrier

Georgakellos D.

Ecological Chemistry and Engineering. S

|

2010

|

Vol. 17, nr 4

452-462

EN

A high proportion of the electricity produced in the world is based on lignite-fired power plants. However, these plants produce, among other pollutants, nitrogen oxides (NOx), which are harmful to the ecosystems. One of the most widely accepted common denominator today for the comparison of the different electricity production technologies and their environmental impacts is the external cost, ie the monetary value of damages caused by electricity production. This approach is being used in this paper as well in order to quantify the external cost of NOx formed during electricity generation in lignite-fired thermal power plants in Greece. This cost has been calculated up to 2030 and the obtained results confirm that it is comparable to the corresponding conventional private cost. This finding is very important since lignite is a principal energy source for Greece and many other countries as well.

PL

Duża część energii elektrycznej produkowanej na świecie pochodzi z elektrowni opalanych węglem brunatnym. Jednak elektrownie te wytwarzają zanieczyszczenia, m.in. tlenki azotu (NOx), które są szkodliwe dla ekosystemów. Jednym z powszechnie akceptowanych parametrów, służącym do porównywania różnych technologii produkcji energii elektrycznej i ich oddziaływania na środowisko, jest koszt zewnętrzny, tj. wartość pieniężna szkody spowodowanej produkcją energii elektrycznej. W tej pracy oszacowano zewnętrzne koszty NOx powstające podczas produkcji energii elektrycznej w opalanej węglem brunatnym elektrowni cieplnej w Grecji. Koszt ten został obliczony aż do roku 2030, a uzyskane wyniki potwierdzają, że jest on porównywalny do odpowiednich konwencjonalnych kosztów własnych. To spostrzeżenie jest bardzo ważne, ponieważ węgiel jest głównym źródłem energii zarówno w Grecji, jak i w wielu innych krajach.

19

Antyczne budowanie

Grundkowski J.

Warstwy, Dachy i Ściany

|

2009

|

nr 3

50-55

PL

Budownictwo starożytnej Grecji jest dość dobrze znane, a wiedzę o nim czerpiemy zarówno ze źródeł pisanych, jak i z odkryć archeologicznych. Podstawowe surowce używane do produkcji materiałów budowlanych w helleńskiej starożytności pozostały w zasadzie niezmienne mimo upływu wieków. Były nimi drewno, glina i kamień. Największym zmianom od okresu archaicznego w dziejach Hellady po czas panowania rzymskiego, podlegało drewno. Zmiany te polegały na jego wyczerpywaniu się. Grecy bez litości wycinali swoje lasy. Już w okresie hellenistycznym musieli drewno importować.

20

Greckie drogi wczoraj i dziś. Cz. 2

Sołowczuk A.

Drogi : lądowe, powietrzne, wodne

|

2009

|

[nr] 12 (20)

78--89

PL

Przedstawiamy drugą część artykułu poruszającego tematykę infrastruktury komunikacyjnej Grecji, poświęconą głównym problemom budowy autostrady Egnatia oraz szczegółom wyposażenia drogi i tuneli. Historia oraz okoliczności budowy tej najambitniejszej inwestycji XXI w. zostały przedstawione w pierwszej części artykułu, którą opublikowaliśmy w listopadowym numerze DRÓG.

EN

This is the second part of an article refering to the transport infrastructure in Greece. The author focuses on the equipment of tunnels built on the Egnatia highway, such as lightning and ventilation appliances.