Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Fe-Si alloy

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Silicide spherules from Permian sediments of the Fore-Sudetic Monocline (SW Poland)

Muszer A.

Physicochemical Problems of Mineral Processing

2014

Vol. 50, iss. 1

107--118

The presence of Fe-silicides, extremely rare mineral phases were documented in the Permian Cu-bearing ore formation in the Fore-Sudetic Monocline (Polkowice-Sieroszowice and Rudna mines, SW Poland). It is a first report of their occurrence within rocks of Late Palaeozoic age. The Fe-Si alloys forme spherules of various structure and chemical composition. The silicide spherules were found in the flotation concentrates prepared from the copper ore. Their composition varies from FeSi (fersilicite) to Fe2Si3 or Fe4Si9. A dominant constituent is Fe5Si3 (xifengite) with admixtures of P, Ti, Cr and Mn. Native Si and Ti were detected in the marginal part of spherules. The current knowledge do not permit to determine unequivocally whether the Fe-silicide spherules formed as a result of Permian cosmic dust or constitute terrestrial magmatic material of ultramafic character transported into a sedimentary basin from the adjacent terrain.

Macroscopic strain localization during uniaxial tensile deformation of prestrained Fe-Si alloy.

Oliferuk W., Korbiel A., Bochniak W., Urbański L., Hanarz R.

Rudy i Metale Nieżelazne

1999

R. 44, nr 11

531-536

Heterogeneous temperature distribution on the surface of strained samples as an indicator of macroscopic strain localization has been used. Effect of prestrain on the macroscopic flow instability during uniaxial tension of Fe-Si alloy has been studied. Attemps have been made to obtain an experimental information about mechanic recovery processes.

Podczas deformacji plastycznej metali, część energii zostaje rozproszona w postaci ciepła i powoduje wzrost temperatury próbki. Jeżeli deformacja przebiega w sposób jednorodny w całej roboczej części próbki, wówczas powierzchnia tej części pozostaje izotermiczna, aż do chwili pojawienia się makroskopowej lokalizacji odkształcenia plastycznego. Za makroskopową lokalizację odkształcenia uznano taką, której istnienie można stwierdzić mierząc jakąś makroskopową wielkość. Po pojawieniu się zlokalizowanego odkształcenia dyssypacja energii w obszarze lokalizacji jest większa niż w pozostałej części próbki. Przy pomiarze rozkładu temperatury na powierzchni roboczej części próbki, obszar lokalizacji odkształcenia będzie widoczny, jako obszar o podwyższonej temperaturze, znacznie wcześniej niż dająca się zauważyć szyjka. To zjawisko wykorzystano do badania makroskopowej lokalizacji odkształcenia i jej ewolucji. Rozkład temperatury na powierzchni deformowanych próbek mierzono metodą bezstykową; na podstawie detekcji promieniowania podczerwonego. Zbadano lokalizację odkształcenia plastycznego podczas jednoosiowego rozciągania próbek wykonanych ze stopu Fe-Si o kilku różnych stanach początkowych. Poprzez różną mikrostrukturę stanów początkowych wpływano na mechanizmy odkształcenia i ich ewolucję podczas rozciągania, a tym samym wpływano na destabilizację plastycznego płynięcia, czyli na lokalizację odkształcenia. Stany początkowe kształtowano za pomocą odpowiedniej termomechanicznej obróbki materiału lub próbek przed rozciąganiem. Próbki L i T wykonano z blachy Fe-Si, walcowanej na gorąco w hucie, a następnie wygrzanej w ciągu 1 h w temperaturze 700 stopni C. Próbki L wycięto zgodnie z kierunkiem walcowania w hucie, zaś próbki T - prostopadle do tego kierunku. Kolejne dwa rodzaje próbek zostały przygotowane z części arkusza blachy o dodatkowej obróbce, którą było walcowanie na zimno, do odkształcenia e = 0,2, w kierunku prostopadłym do kierunku walcowania w hucie. Próbki 2L wycięto równolegle, zaś 2T - prostopadle do kierunku pierwotnego walcowania w hucie. Pokazano, że pomiar rozkładu temperatury na powierzchni deformowanych próbek umożliwia obserwację pojawiania się i rozwoju makroskopowej lokalizacji odkształcenia bez przerywania procesu deformacji. Stwierdzono, że zmiana drogi deformacji indukuje pojawienie się lokalizacji odkształcenia i że charakter wstępnego odkształcenia wpływa nie tylko na destabilizację płynięcia plastycznego, ale także na jej rozwój. Porównanie stosunku pracy odkształcenia plastycznego w zakresie odkształcenia zlokalizowanego do tego typu pracy w zakresie odkształcenia jednorodnego ze stosunkiem wzrostu średniej temperatury części roboczej próbki w wymienionych zakresach pozwala sądzić, że w obszarze zlokalizowanego odkształcenia zachodzi proces mechanicznego zdrowienia.