Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 2015

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: EBRT

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Technika planowania boostu EBRT w leczeniu miejscowo zaawansowanego nowotworu szyjki macicy

Oborska-Kumaszyńska D., Matharu T.

Inżynier i Fizyk Medyczny

2015

Vol. 4, nr 4

217--223

Standardowe leczenie miejscowo zaawansowanego nowotworu szyjki macicy jest realizowane za pomocą chemioterapii, teleradioterapii (EBRT), brachyterapii (BT). W przypadku teleradioterapii (EBRT) rutynowo stosowane są techniki konformalne o różnym stopniu złożoności. W leczeniu BT planowanie rozkładu dawki i jej raportowanie nadal opiera się na punktach dawek określonych w 2D. Grupa robocza z GEC-ESTRO opublikowała zalecenia [1, 2] dotyczące konturowania obszarów tarczowych GTV (Gross Tumour Volume), HR-CTV (High Risk Volume), IR-CTV (Intermidiate Risk Volume) i narządów ryzyka OAR (odbytnica, esica, jelita, pęcherz), jak również parametrów dawki raportowanej do tych objętości (DVH – D2cc, D1cc, D0.1cc dla OAR; w przypadku wykonania konturów ścian OAR D5cc, D10cc; natomiast D50, D90, D100 i V100 dla targetów). Główną zaletą tej metody jest możliwość dostosowania dawki podanej w BT zarówno w odniesieniu do objętości (3D) i czasu (4D). Na podstawie danych obrazowych TK i MR – wykonywanych przed każdym założeniem BT – możliwe jest dostosowanie dawki do anatomii każdego indywidualnego pacjenta, biorąc pod uwagę nie tylko położenie OAR, ale także regresję guzów, w wyniku poprzedzającej teleradioterapii i chemioterapii. Niemniej w praktyce klinicznej dalej utrzymywane jest równolegle z raportowaniem objętościowym raportowanie dawki w punktach A i B. Wynika to z konieczności oceny nowego podejścia procesowego w stosunku do protokołów 2D, ustalonych wiele lat temu i dla których zostały zebrane bardzo liczne/dobrze udokumentowane dowody skuteczności klinicznej wraz z obserwacją skutków ubocznych. Szczególną uwagę należy zwrócić na potencjalną potrzebę podania wyższej dawki (boost) w obszarze „choroby resztkowej” parametrium lub węzłów limfatycznych. W brachyterapii dawka na frakcję zdeponowana w ścianie bocznej może być znaczna. Dlatego w przypadku niskiego zaawansowania choroby nowotworowej (mały guz) lub całkowitej „odpowiedzi” na leczenie bez zajęcia chorobą ściany miednicy lub węzłów chłonnych nie jest wymagany boost EBRT. W przypadku powiększonych węzłów chłonnych taki boost powinien być wzięty pod uwagę w leczeniu pacjenta. Sumowanie dawek promieniowania jonizującego, zdeponowanych z EBRT i z BT, odbywa się przez obliczenie biologicznie równoważnej dawki dla frakcji 2 Gy (EQD2), stosując model liniowo-kwadratowy z α/β = 10 Gy dla efektów wczesnych dla tkanki zmienionej nowotworowo (GTV, HRV, IRV) i α/β = 3 Gy dla efektów późnych uszkodzenia tkanek zdrowych (OAR). Połowiczny czas naprawy dla obliczeń wynosi 1,5 godziny.