Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Architectus

2 Mycak O.

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Delorme Philibert

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Schody stereotomiczne. Idea "rysu" stereotomicznego a rzuty prostokątne w metodzie Monge'a

Mycak O.

Architectus

2005

Nr 1-2(17-18)

111--126

Wiedza pokoleń mistrzów murarskich, inżynierów i architektów składa się na proces powstawania metody rzutów ortogonalnych stosowanych w celu graficznego wyobrażenia elementów budowli. Niezmiernie ważnym ich elementem są schody. Mniej zwracając uwagę na ich symboliczne znaczenia i funkcjonalne aspekty budowy, baczniej przyjrzymy się pewnym charakterystycznym typom ich konstrukcji, których rysunki i opisy pojawiają się w traktatach stereotomicznych, zawierających techniczne wskazówki tyczące zasad ich wykonania. W roku 1567 Philibert de l'Orme (1514-1570) ujawnił - po raz pierwszy publicznie - w swoim traktacie [1] dawną l'art du trait ("sztuke rysu"), [vide: 7]. Sposób, w jaki objaśnił swoje przedstawienia rysunkowe pozostawił wiele niejasności, ale to właśnie on uznał potrzebę pogrupowania "rysów" w sześć rodzajów, zależnie od rodzaju przedstawianych konstrukcji, wśród których schodom poświęcił wiele uwagi. Sposoby przedstawiania schodów i innych części budowli, stosowane w XVI w. przez takich jak Philibert de l'Orme praktyków, różniły się znacznie od metod postulowanych w XVIII w. przez inżynierów, którzy jak Amédée-Francois Frézier chcieli ustalić teoretyczne reguły tej sztuki. Choć rozmaicie pojmowano rolę, jaką powinna odgrywać w pracy budowniczego teoria bądź praktyka, to jednak od dawna podkreślano potrzebę oparcia tej wiedzy na solidnym fundamencie znajomości reguł geometrii. Skłania to na koniec do bardziej ogólnej refleksji. Wydaje się, że także dzisiaj dla każdego architekta i inżyniera ważne powinno być dążenie do uzyskania w żądanej skali i stopniu dokładności takiej wyrazistości rysunku, aby zapewnić czytelność związku między częścią a całością oraz nie komplikować odbioru i zrozumienia całości przedstawianego dzieła. Dlatego obecnie - gdy komputery umożliwiają zwielokrotnianie zawartych na rysunku informacji z bajeczną wprost łatwością - należy pamiętać, że dobry rysunek architektoniczny wciąż pozostaje w istocie takim samym dziełem, za jakie uważał je w 1642 r. Mathurin Jousse -prawdziwym "sekretem architektury".

The idea of stereotomie "draft" stairs and rectangular projections in the method of Monge The process of coming into existence of the method of orthogonal projections used with the aim of graphic representation of building elements is composed of the knowledge of generations of master masons, engineers and architects. Stairs are a very important element. Here, leaving out the symbolic and functional meaning, the author considers graphic representations of such chosen types of their constructions which appear in stéréotomie treaties containing technical instructions referring to rules of their realization. To be concise the author calls them stéréotomie stairs. In treaties of Philibert de l'Orme and Amédée-François Fréziere, amongst others, occur "drafts" of vaults creating the construction of spiral stairs known as vis St Gilles carrée and vis St Gilles ronde. Although Gaspard Monge omitted them in his Géométrie Desciptrive, his pupil Jean Pierre Nicolas Hachette took the trouble to present them in his treaty according to the principles of geometry. Continuing, in a certain sense, the disbelief of Jean Jacques Rousseau in only beneficent results of development, the author attempts to answer the question: did the use of descriptive geometry with the aim of showing the construction of stereotomie stairs cause that their graphic representations became clearer and more intelligible?

Philibert de l'Orme (1514-1570). Prekursor rozpowszechniania rysunkowych technik stereotomii w praktyce architektonicznej

Mycak O.

Architectus

2002

Nr 1(11)

61--79

Średniowiecze zahamowało rozwój geometrii1 i rozpowszechnianie jej znajomości wtedy, kiedy umiejętności budowlane mistrzów XII i XIII wieku osiągnęły szczególnie wysoki poziom, wraz z zastąpieniem pełnych sklepień kamiennych przez konstrukcje oparte na żebrach kamiennych, rozmieszczonych w niezwykle dekoracyjnych, efektownych, i czasem bardzo skomplikowanych układach kompozycyjnych. Wzajemne przenikania takich sklepień, będące często krzywymi o podwójnej krzywiźnie, jakich nie można było wykreślać i rozwijać na powierzchniach płaskich, nieskończenie wzmogły trudność wykonania. Sprawiło to, że sztuka wykonania zwornika złożonego sklepienia, przekrywającego czasami nieregularny plan budowli, zwłaszcza zwornika zwanego le clef pendant (zwornik wiszący [stalaktytowy]), była ówczesnym szczytem techniki. Dlatego zworniki, traktowane szczególnie, często jak bogato zdobione arcydzieła2, były niepodważalnym dowodem kunsztu wykonawcy, jego doświadczenia i wiedzy. Nie powinno zatem dziwić, że także w późniejszych wiekach wiedza ta była traktowanajak nauka tajemna, zazdrośnie strzeżona przed rozpowszechnianiem przez murarzy i kamieniarzy zrzeszonych w stowarzyszeniach znanych we Francji pod nazwą Cotterie, których celem było konsekwentne utrzymanie sekretów tej sztuki jedynie w gronie członków organizacj i. Profesor Tadeusz Broniewski podaje inną nazwę "loża" na określenie zespołu pracowników, złożonego z mistrza, starszyzny i robotników, zobowiązanych przysięgą do zachowania tajemnicy, zwłaszcza wszelkich doświadczalnie uzyskanych wiadomości dotyczących statyki budowli5. Także stosowane nazewnictwo tworzyło ściśle hermetyczny język murarzy i kamieniarzy, posługujących się określeniami zwyczajowo ustalonej terminologii wykonawczej.

The Middle Ages impeded the development of geometry and the spreading of its knowledge, when building skills of the masters of the 12* and 13* century achieved a particularly high level. Full stone vaults began to be replaced with constructions supported by stone ribs erected in extremely decorative, effective and sometimes very complicated compositional arrangements. Intersections of vaults such as these, often being curves with a double curvature, which were impossible to draught and unfold on flat surfaces, infinitely increased the difficulty of realization. The craft of producing a keystone for the complex vaulting, sometimes covering an irregular plan of the building, especially le clef pendant (pendant [stalactitic] keystone), was a contemporary triumph of technique. Keystones, treated in a special way, often as richly decorated masterpieces, were an undeniable proof of the executor's masterly skill, his experience and knowledge. In the after ages, that knowledge was treated as a secret art, jealously guarded from general propagation, by masons and stone-cutters who were members of unions, each one called a Cotterie, whose aim was a consequent keeping of the secrets of that craft only among the members of the given union. The onomatology used, created a strictly hermetic language of masons and stone-cutters who made use of customary executive terminology. The whole complex of skills creating the art of projecting, tracing, executing and connecting stone units of buildings was, in France, called I'art du trait de la coupe despierres (the art of drawing stone mouldings) or stéréotomie. The treatise: Le premier tome de l'Architecture de Philibert de l'Orme conseiller et aumosnier ordinaire du Roy, & Abbé de S. Serge lez Angers (The first volume of Architecture by Philibert de l'Orme the advisor and adjutant almoner of the King, & Abbot of St. Sarge [monastery] in Angers), is the first known publication where, besides the descriptions, a certain part of contemporarily used drawing methods of recording the shapes of building elements, was inserted. By presenting the drawings of vaults and stairs together with the explanations, the author also took upon himself the responsibility for their propagation. In the enclosed world of builders and stonecutters, obligated to a verbal transfer of the arcanium magisterium (the master's arcana), the secrets of architecture, this was an unprecedented fact. Philibert de l'Orme , a great architect, practician and theortician, working almost exclusively for the needs of the king of France, Henry II, wrote in his work: "I will add, that [among] things described [none] give as much joy, pleasure and instructions to derive profitable benefits from them, as those which are experienced personally, just as it is with the geometrical drawings that I am proposing to you, never [before now] having heard it being written about, [also] by former or present Architects." His treatise remained an important starting point for later continua-tors in the development of methods and techniques of drawn presentations of buildings.