Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Porównanie wyników pomiarów składu masy ciała uzyskanych za pomocą techniki impedancji bioelektrycznej (BIA) i dwuenergetycznej absorpcjometrii promieniowania X (DXA)

Sobczyk Joanna, Pusz-Sapa Aleksandra

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2022

|

Vol. 11, nr 2

113--118

PL

Wprowadzenie. Analiza składu masy ciała wykorzystywana jest do oceny stanu zdrowia zarówno na poziomie populacyjnym, jak i indywidualnym u osób zdrowych, a także w celach diagnostycznych u osób chorych, np. z nadwagą lub niedowagą. Dodatkowo jest ważnym narzędziem w badaniach składu ciała sportowców, np. do kontroli treningu sportowego, a przez to do oceny stopnia przygotowania zawodników wielu dyscyplin sportowych. Obecnie uznanymi technikami, które mają zastosowanie w badaniach klinicznych do oceny składu ciała, są: impedancja bioelektryczna (BIA, bioelectric impedance analysis) i dwuenergetyczna absorpcjometria rentgenowska (DXA, dual-energy X-ray absorptiometry). Cel badania. Celem pracy było porównanie wyników pomiaru składu masy ciała: zawartości mineralnej tkanki kostnej (BMC), tkanki tłuszczowej i beztłuszczowej oraz % zawartości tłuszczu w tkance miękkiej uzyskanych w technice BIA i DXA u tych samych osób. Materiał i metoda. Badania wykonano u osób zdrowych (n = 50) – kobiet (n = 34) i mężczyzn (n = 16) w wieku 19-56 l at (średnia wieku: 24,9 lat). U każdego badanego wykonano pomiar składu ciała w technice bioimpedancji elektrycznej (BIA) i dwuenergetycznej absorpcjometrii rentgenowskiej (DXA). Wyniki. W metodzie DXA istotne statystycznie wyższe wartości uzyskano dla procentowej zawartości tłuszczu w tkance miękkiej (p ˂ 0,000), a niższe wartości masy tkanki beztłuszczowej FFM i tkanki tłuszczowej FM (p ˂ 0,000) zarówno ogółem w grupie badanych, jak i w grupie kobiet oraz u osób z prawidłowym BMI (19,0 < BMI > 24,9) i w grupie osób z nadwagą (25,0 < BMI > 29,9). Natomiast istotnie statystycznie wyższą wartość masy tkanki beztłuszczowej FFM (p = 0,001) uzyskano metodą BIA w grupie mężczyzn. Wnioski. Przedstawione wartości pomiarów składu masy ciała (masy tkanki tłuszczowej FM i beztłuszczowej FFM oraz procentowej zawartości tłuszczu w tkance miękkiej %BF) zmierzone obiema technikami u tych samych pacjentów różnią się istotnie statystycznie, dlatego w ocenie składu masy ciała metod tych nie powinno stosować się wymiennie.

EN

Introduction. The analysis of body mass composition is used to assess the health condition of both population and individual of the healthy, as well as for diagnostic purposes of the sick, e.g. overweight or underweight. In addition, it is an important tool in the study of the body composition of athletes, e.g. for the control of sports training, and thus to assess the level of preparation of players in various sport’s disciplins. Currently, the recognized techniques that are used in clinical trials to assess the body mass composition are: bioelectric impedance analysis (BIA) and dual-energy X-ray absorptiometry (DXA). Aim. The aim of the study was to compare the results of body mass composition measurements: bone mineral content (BMC), adipose tissue and lean tissue as well as % fat content in soft tissue obtained in the BIA and DXA techniques for the same people. Material and methods. The studies were performed in healthy (n = 50) women (n = 34) and men (n = 16) aged 19-56 (mean age 24.9 years). Body composition was measured for each subject using the electrical bioimpedance (BIA) and dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) techniques. Results. In the DXA method, statistically significant higher values were obtained for the percentage of fat in soft tissue (p ˂ 0.000), and lower values of the mass of lean tissue FFM and adipose tissue FM (p ˂ 0.000) were obtained both in the total group of subjects and in the group of women and in subjects with normal BMI (19.0 < BMI > 24.9) and in the overweight group (25.0 < BMI > 29.9). On the other hand, a higher statistically significant value of the mass of lean tissue FFM (p = 0.001) was obtained by the BIA method in the group of men. Conclusions. The presented values of body mass composition measurements (mass of FM fat and lean FFM and percentage of fat in soft tissue %BF) measured with both techniques in the same patients differ statistically significantly, therefore, when assessing body mass composition, these methods should not be used interchangeably.

2

Gęstość tkanki kostnej młodych osób w zależności od aktywności fizycznej

Pusz-Sapa Aleksandra, Sobczyk Joanna

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2022

|

Vol. 11, nr 3

253--259

PL

Wprowadzenie. Tkanka kostna jest tkanką aktywną metabolicznie, która podlega dynamicznym przeciwstawnym procesom kościotworzenia i resorpcji. Coraz większą uwagę zwraca się na znaczenie aktywności fizycznej jako czynnika warunkującego zdrowy układ kostny. Cel badania. Celem badania była ocena zawartości mineralnej (BMC) i gęstości tkanki kostnej (BMD) oraz wskaźników T-Score i Z-Score: całego szkieletu, kręgosłupa lędźwiowego i nasady bliższej kości udowej prawej i lewej młodych osób w zależności od aktywności fizycznej. Materiał i metoda. W badaniu udział wzięło 120 osób w wieku od 20 do 29 lat – (60 kobiet i 60 mężczyzn), w tym po 60 osób (30 kobiet i 30 mężczyzn) w grupie bardziej aktywnych i mniej aktywnych fizycznie, którzy w badaniu zostali określeni jako nieaktywni fizycznie. Oceniane parametry uzyskano przy użyciu densytometru Lunar iDXA (GE Healthcare). Analizie poddane zostały następujące parametry: BMC, BMD, T-Score i Z-Score całego szkieletu, odcinka L1-L4 kręgosłupa lędźwiowego i nasady bliższej kości udowej prawej i lewej, a także BMI i BSA. Wyniki. Uzyskano wyższe wartości ocenianych parametrów w grupie aktywnych fizycznie w porównaniu z grupą nieaktywnych fizycznie. Istotnie statystyczne różnice uzyskano dla: a) BMD i BMC całego szkieletu oraz BMC odcinka L1-L4 kręgosłupa lędźwiowego i nasady bliższej obu kości udowych, porównując obie grupy bez podziału na płeć; b) BMD i BMC oraz T-Score całego szkieletu i Z-Score odcinka L1-L4 kręgosłupa lędźwiowego tylko w grupie kobiet. Analizując korelację między BMI a BMD oraz BSA a BMD całego szkieletu, stwierdzono istotnie statystyczne dodatnie korelacje w obu grupach bez podziału na płeć oraz w grupie mężczyzn. Natomiast istotność statystyczną wykazano dla różnicy współczynników korelacji pomiędzy grupami dla korelacji BMI i BMD total. Wnioski. Uzyskane w prezentowanej pracy wyniki wskazują, że nawet niewielki, regularny wysiłek na poziomie rekreacyjnym wpływa na zwiększenie gęstości kości.

EN

Introduction. Bone tissue is a metabolically active tissue that undergoes dynamic opposing processes of bone formation and resorption. More and more attention is paid to the importance of physical activity as a determinant of a healthy skeletal system. Aim. The aim of the study was to assess the bone mineral content (BMC) and bone tissue density (BMD) as well as the T-Score and Z-Score indicators: of the whole skeleton, lumbar spine and proximal femoral right and left femurs in young people depending on physical activity. Material and methods. 120 people aged 20 to 29 (60 women and 60 men) took part in the study, including 60 people (30 women and 30 men) in the more active group and less physically active people who were described as physically inactive in the study. The evaluated parameters were obtained using a Lunar iDXA densitometer (GE Healthcare). The following parameters were analyzed: BMC, BMD, T-Score and Z-Score of the whole skeleton, the segment L1-L4 of the lumbar spine and the proximal epiphysis of the right femur and left, as well as BMI and BSA. Results. Higher values of the assessed parameters were obtained in the physically active group compared to the group of physically inactive. Significant statistical differences were obtained for: a) BMD and BMC of the whole skeleton and BMC of the L1-L4 segment of the lumbar spine and proximal epiphysis of both femurs comparing the two groups without gender division; b) BMD and BMC as well as T-Score of the whole skeleton and Z-Score of the L1-L4 segment of the lumbar spine only in the group of women. Analyzing the correlation between BMI and BMD as well as BSA and BMD of the whole skeleton, statistically significant positive correlations were found in both groups without division into sex and in the group of men. On the other hand, statistical significance was demonstrated for the difference in correlation coefficients between the groups for the correlation between BMI and BMD total. Conclusions. The results obtained in the presented study indicate that even small, regular exercise at the recreational level increases bone density.

3

Diagnostyka w technice DXA – wybrane zagadnienia

Sobczyk Joanna, Pusz-Sapa Aleksandra

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2021

|

Vol. 10, nr 1

45--50

PL

Dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) to absorpcjometria o podwójnej energii, która stanowi „złoty standard” w diagnostyce i monitorowaniu osteoporozy, umożliwiając ocenę gęstości kości. Pozwala także dokonać analizy składu ciała, oszacować prawdopodobieństwo złamań kości oraz określić ich architekturę. W polskich warunkach DXA jest wciąż rzadko wykonywanym badaniem o niewykorzystanych możliwościach diagnostycznych. Celem pracy jest przedstawienie techniki badania i możliwości diagnostycznych DXA.

EN

DXA (Dual-energy X-ray absorptiometry) is a dual-energy absorptiometry that is currently used to measure bone mineral density. It is the gold standard in the diagnosis and monitoring of osteoporosis. It also allows analyzing body composition, estimating the likelihood of bone fractures and determining their architecture. In Polish conditions, DXA is still a rarely performed diagnostic method and unrealized diagnostic possibilities. The purpose of the work is to present the diagnostic capabilities and examination technique of DXA.

4

Zastosowanie densytometru DXA w diagnostyce osteoporozy

Błaszczyk Bartłomiej, Błaszczyk Tomasz

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2020

|

Vol. 9, nr 3

212--215

PL

Osteoporoza jest układową chorobą kości charakteryzującą się niską masą kostną i zaburzeniami struktury tkanki kostnej, a w konsekwencji zwiększoną podatnością na złamania. Złamania trzonów kręgów są jednymi z najczęstszych złamań osteoporotycznych, często pozostają nieme klinicznie, a ich obecność wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością. Wczesne wykrycie osteoporozy i identyfikacja złamań trzonów kręgów pozostają głównymi celami diagnostyki. Densytometria (dual-energy X-ray absorptiometry – DXA) jest jedyną metodą pomiaru gęstości mineralnej kości (bone mineral density – BMD) mającą zastosowanie w praktyce klinicznej. Badanie densytometryczne można przeprowadzić w obrębie kości udowej, kręgosłupa odcinka lędźwiowego – metoda centralna DXA. Badanie centralne DXA, wykorzystujące odpowiedni rodzaj densytometru, jest uzupełniającą metodą w diagnostyce osteoporozy, monitorowaniu skuteczności leczenia oraz we wczesnej diagnostyce złamań trzonów kręgów.

EN

Osteoporosis is a systemic bone disease characterized by low bone mass and bone structure disorders, and consequently, by increased susceptibility to fractures. Vertebral fracture is one of the most common osteoporotic fractures. Vertebral fractures often remain clinically silent, and their presence is associated with increased mortality. Early detection of osteoporosis and identification of vertebral fractures remain the main aims of diagnosis. Densitometry (dual-energy X-ray absorptiometry, DXA) is the only method of measuring bone mineral density (BMD) applicable in clinical practice. Densitometry can be performed on the femur, or lumbar spine – central DXA method. The central DXA examination, using the appropriate type of densitometer, is a complementary method in the diagnosis of osteoporosis, monitoring the effectiveness of treatment and in the early diagnosis of vertebral fracture.

5

αBSM failed as a carrier of rhBMP-2 to enhance bone consolidation in a sheep model of distraction osteogenesis

Floerkemeier T., Thorey F., Wellmann M., Hurschler C., Budde S., Windhagen H.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2017

|

Vol. 19, no. 4

55--62

EN

One of the problems associated with callus distraction is a long time period needed for consolidation of the newly formed bone. The goal of this study was to determine whether percutaneous injections of rhBMP 2 in BSM would enhance bone consolidation. Methods: A unilateral tibial osteotomy combined with external stabilization was performed in 20 adult sheep. After a latency of four days, distraction was conducted for 20 days. Sheep were divided into three groups: group 1 received rhBMP-2/αBSM injections at day 23 and 30, group 2 buffer/BSM injections at day 23 and 30 and group 3 did not receive any injection. The radiographs and in-vivo torsional stiffness measurements were obtained weekly during the following 50 days. Post-mortem bone densitometry (DXA) and mechanical testing were performed. Results: In-vivo stiffness assessments, DXA values and the maximum torsional moment of the sheep tibia treated with two rhBMP-2 injections were not significantly greater than those of both control groups. Conclusions: Presented application of rhBMP-2 in BSM failed to enhance bone consolidation in distraction osteogenesis.