Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

PESCO wyzwaniem dla Polski czy wzmocnieniem jej bezpieczeństwa?

Drab L.

Kwartalnik Bellona

|

2018

|

Nr 2

21--31

PL

Traktat lizboński umożliwił niektórym państwom UE zacieśnienie współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności dzięki wdrożeniu stałej współpracy strukturalnej (PESCO). Próby zainicjowania tej współpracy były podejmowane przez różne państwa, także przez Polskę podczas jej przygotowań do prezydencji w Radzie UE (II połowa 2011 r.). Wszystkie próby wdrożenia PESCO jednak skutecznie blokowała Wielka Brytania. Dopiero splot wydarzeń, tj. polityka imperialna Rosji, pojawienie się nowych zagrożeń z południa Europy, brexit, pretensje Amerykanów o zbyt małe środki wydawane przez Europejczyków na obronność, a także niechęć części państw Unii do Donalda Trumpa oraz przekonanie o konieczności zmniejszenia zależności od USA w dziedzinie bezpieczeństwa spowodowały, że Francja i Niemcy rozpoczęły poszukiwania lepszej formy europejskiej współpracy obronnej, czyli PESCO. Członkostwo w PESCO oznacza nie tylko udział w zatwierdzonych przez Radę projektach (obecnie jest ich 17), lecz także wypełnianie zobowiązań (przyjęto ich 20), dotyczących między innymi: zwiększenia budżetów na obronność, wydatków na inwestycje (osiągnięcie 20%), zwiększenie środków na badania i technologię (do 2%), poddawanie się kontroli wypełniania zobowiązań oraz zapewnienie odpowiednich zdolności w celu osiągnięcia określonego poziomu ambicji UE. Należy pamiętać o udziale w międzynarodowych zakupach realizowanych w ramach Europejskiego Funduszu Obronnego, dostępności sił na potrzeby operacji prowadzonych przez UE, a także zobowiązaniu do pogłębiania interoperacyjności sił wielonarodowych (między innymi w ramach Eurokorpusu) oraz zapewnieniu wyższego finansowania operacji wojskowych z zastosowaniem mechanizmu Athena.

EN

The Treaty of Lisbon has enabled some EU countries to strengthen cooperation in the field of security and defense thanks to the implementation of permanent structured cooperation (PESCO). Attempts to initiate this cooperation were taken by various countries, including Poland, during preparations for the presidency of the EU Council (second half of 2011). All attempts to implement PESCO, however, effectively had been blocked the United Kingdom. Present series of events, for example: Russia’s imperial policy, the emergence of new threats from the south of Europe, brexit, Americans’ claims for too small funds spent by Europeans on defense, the reluctance of some EU countries to Donald Tramp and conviction about the need to reduce dependence on the US in the field of security, caused that France and Germany have begun searching for a better form of European defense cooperation, PESCO. Membership in PESCO means not only participation in projects approved by the Council (at present time there are 17), but also fulfillment of commitments (20 commitments), concerning, inter alia: increase in defense budgets, investment expenditures (up to 20%), increase in funds for research and technology (up to 2%), undergoing scrutiny of compliance and ensuring adequate capacity to achieve a certain level of EU ambition. Nations should also remember about participation in international purchases implemented under the European Defense Fund, availability of forces for EU-led operations, as well as a deepen commitment to the interoperability of multinational forces (including Eurocorps) and ensure higher financing of military operations under the Athena mechanism.

2

Europejska Unia Obrony wyzwaniem dla wschodniej flanki NATO

Zieliński T.

Zeszyty Naukowe Akademii Sztuki Wojennej

|

2017

|

nr 4(109)

46--62

PL

Przyjęcie przez Radę Europejską w czerwcu 2016 roku globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (Wspólna wizja, wspólne działanie: Silniejsza Europa) stanowiło jeden z impulsów do pogłębionej dyskusji wśród państw europejskich na tematy związane z obronnością. Kolejnymi bodźcami, które tę dyskusję wywołały były: referendum decydujące o wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej (UE) oraz wygrana Donalda Trumpa w amerykańskich wyborach prezydenckich. Można zaryzykować stwierdzenie, że powyższe czynniki doprowadziły do renesansu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), co w konsekwencji ma prowadzić do Europejskiej Unii Obrony. Ostrożność państw wschodniej flanki NATO jednak w odniesieniu do nowych inicjatyw nakazuje stawiać pytania o przyszłość Europejskiej Unii Obrony w kontekście kolektywnej obrony przypisanej do Sojuszu Północnoatlantyckiego. W artykule przedstawiono uwarunkowania związane z przyspieszeniem prac w obszarze WPBiO oraz zasadnicze inicjatywy związane z jej rozwojem prowadzące do utworzenia Europejskiej Unii Obrony, takie jak: poprawa struktur zarządzania kryzysowego, wzmocnienie unijnych instrumentów szybkiego reagowania, planowanie rozbudowy zdolności wojskowych, współpraca wojskowo-techniczna, zacieśnienie współpracy strukturalnej między państwami członkowskimi UE, wzmocnienie współpracy między NATO a UE. Scharakteryzowano także scenariusze uwzględniające różnorodny poziom zaangażowania państw członkowskich UE w budowanie zdolności przyszłej Europejskiej Unii Obrony. Odniesiono się również do obaw państw wschodniej flanki NATO związanych z przyspieszeniem WPBiO i potencjalnego osłabienia zdolności NATO w tym kontekście.

EN

The adoption of a Global Strategy on Foreign and Security Policy (Shared Vision, Common Action: A Stronger Europe) by the European Council of June 2016 was one of the impetuses for a deepening discussion amongst European countries on defence issues. Other issues that led to this discussion were: a referendum on the exit of the United Kingdom from the European Union (EU) and Donald Trump’s victory in the US election. One may venture to say that these factors have led to a renaissance of the Common Security and Defence Policy (CSDP), which in turn would lead to the European Defence Union. On the other hand, the caution of NATO’s eastern flank states in relation to the new initiatives invites questions about the future of the European Defence Union in the context of collective defence ascribed to the North Atlantic Alliance. The article presents determinants of the acceleration of CSDP work and key initiatives related to its development, leading to the creation of a European Defence Union: improvement of crisis management structures, reinforcement of EU Rapid Response Instruments, defence capability development, military and technical cooperation, structural cooperation amongst EU members states connected with defence, strengthening cooperation between NATO and the EU. Some scenarios take into account varying levels of involvement of EU Member States in building the capabilities of the future European Defence Union. The concerns of states from NATO’s eastern flank associated with the acceleration of CSDP and potential weakening of NATO’s capabilities in this context are also addressed.

3

Budowa zasobów i zdolności wojskowych Unii Europejskiej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony – nowe perspektywy

Usewicz T.

Gospodarka Materiałowa i Logistyka

|

2017

|

nr 12

1172--1187, CD

PL

Artykuł dotyczy budowy zasobów i zdolności wojskowych Unii Europejskiej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony UE. Omówiono w nim szereg istniejących, a także nowych inicjatyw mających na celu wzmocnienie i rozwój potencjału obronnego UE, a także zwiększenie możliwości finansowania działań mających implikacje wojskowe.

EN

This article concerns the development of EU’S military resources and capabilities under the EU’s Common Security and Defence Policy. It outlines a number of new existing and initiatives aimed at strengthening and developing the EU's defence capabilities, as well as increasing the funding capacity for military implications.

4

Podstawy traktatowe Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej

Ciupiński A.

Zeszyty Naukowe AON

|

2013

|

nr 4(93)

31-71

EN

The aim of this article is to analyse the long political and military process of forming the Common Foreign and Security Policy (CFSP). At the beginning it was the separate pillar of the European. For the European security issues was responsible the NATO and the Western European Union. After almost twenty years the Lisbon Treaty on European Union, which entered into force on 1 December 2009, changed the competence of the European Union in the security sphere. Treaty of Lisbon created the Common Security and Defence Policy (CSDP) and for the first time put so much attention to European Union’s international activity. Responsible for this is the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. For this function was appointed Catherine Ashton. She is assisted by the European External Action Service. HR is also one of the Vice-Presidents of the European Commission, chairs the Foreign Affairs Council, contributes through proposals towards the preparation of the CFSP and ensures implementation of the decisions adopted by the European Council and the Council, especially in the security matters. Lisbon compromise also led the termination of the Western European Union in 2011. Several prominent leadershave voiced support for a common defence for the Union. This possibility, requiring unanimous support among the member states, was formally laid down in Article 42 the Treaty of Lisbon extended the enhanced co-operation provision to become available for application in the area of defence. This mechanism enables a minimum number of member states to deepen integration within the EUs institutional framework, without the necessity of participation for reluctant member states.