Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Metody syntezy i właściwości fizykochemiczne 2,4,6,8,10,12-heksanitro-2,4,6,8,10,12-heksaazaizowurcytanu (HNIW)

Borkowski J., Czerwińska M.

Wiadomości Chemiczne

|

2013

|

[Z] 67, 1-2

93--109

EN

Explosives have a very rich history of its creation. This history dates back to the ninth century, when the Chinese invented a black powder. In the end of the twentieth century, the first nitroamine polycyclic cage structure was obtained. The representative of this group is 2,4,6,8,10,12-hexanitro-2,4,6,8,10,12-hexaazaizowurtzitane (HNIW, Cl-20). HNIW has recently been the subject of an interest as one of the strongest explosive material. As nitroamine, HNIW is compared to the other energetic materials: RDX i HMX [1, 2]. Researchers [5, 6] showed, that it is possible to replace a variety of typical explosives by HNIW and thanks to that obtain compositions with higher densities, heat of explosion and higher velocity of detonation. In the published papers [7-13, 16] there were presented six polymorphs of HNIW: αβγδε with specific stabilities and structural characteristics. Unfortunately, there is no a direct method of obtaining HNIW. There are at least four steps needed to obtain HNIW. The first step is the synthesis of HBIW [20-22]. The next one is debenzylation reaction of HBIW [20-29] in order to remove the benzyl groups. The third step is removal of the two other benzyl groups and replace them by nitroso, formyl or acetyl groups [20, 24, 30, 32]. In the final step there is a nitration of HNIW precursors [31-37]. The HNIW seems to be a promising explosive and it can replace other currently used energetic materials. However, using HNIW is limited due to the complicated and expensive technology of its production. Therefore, research groups carried out new syntheses of HNIW to eliminated these problem. In this article, review of the literature on the physicochemical properties and synthetic methods for HNIW were presented. The basic physical and explosive parameters of HNIW were summarized. The spatial structure was presented and polymorphs of HNIW were characterized. The methods for obtaining HNIW and intermediate products needed for its preparation were described. The methods of preparation of different HNIW polymorphs were also given.

2

Optymalizacja procesu otrzymywania HBIW

Jefimczyk J., Maksimowski P., Skupiński W.

Materiały Wysokoenergetyczne

|

2010

|

T. 2

157--165

PL

Heksabenzyloheksaazaizowurcytan – HBIW jest produktem wyjściowym w syntezie wielkolaboratoryjnej i przemysłowej heksanitroheksaazaizowurcytanu - CL-20, materiału wybuchowego o wysokich parametrach detonacyjnych. CL-20 stosowany jest jako dodatek do stałych heterogenicznych paliw rakietowych i jako materiał kruszący, na przykład w głowicach kumulacyjnych. Zastosowanie go na szeroką skalę ograniczone jest wysoką. Synteza CL-20 jest procesem wieloetapowym, i ważne jest by na każdym z etapów uzyskiwać maksymalne wydajności i czystości produktów przejściowych przy jak najniższych kosztach. Przeprowadzono prace optymalizacyjne syntezy HBIW dla układów rozpuszczalnik - katalizator kwasowy: acetonitryl – kwas chlorowy(VII), metanol – kwas chlorowy(VII), metanol – kwas siarkowy(VI). Stwierdzono, że czynnikami wpływającymi w znaczący sposób na wydajność otrzymywanego HBIW są rodzaj zastosowanego rozpuszczalnika i katalizatora, stosunek kwasowego katalizatora do benzyloaminy, czas trwania reakcji, temperatura w której prowadzona jest kondensacja oraz stosunek molowy reagentów w mieszaninie. W mniejszym stopniu na przebieg reakcji wpływa pH roztworu glioksalu wkraplanego do mieszaniny reakcyjnej, ilość dodawanej wody i czas wkraplania glioksalu do mieszaniny reakcyjnej. Przeprowadzone badania optymalizacyjne wykazały, że układem reakcyjnym dającym najwyższe wydajności HBIW jest układ acetonitryl – kwas chlorowy(VII). Uzyskiwane wydajności HBIW przekraczają 85%. Rozważając zagadnienia technologiczne, ekonomiczne, środowiskowe i BHP stosowanych układów, stwierdzić należy że układem optymalnym do zastosowania w przemyśle jest układ metanol – kwas siarkowy(VI), mimo iż maksymalne wydajności HBIW w tym wypadku wynoszą około 65%.

3

Cl-20 (heksanitroheksaazaizowurtzitan) - najsilniejszy materiał wybuchowy - problemy fizykochemiczne jego otrzymywania

Syczewski M., Skupiński W., Maksimowski P., Dziura R., Duda M.

Problemy Techniki Uzbrojenia

|

2001

|

R. 30, z. 77

119--129

PL

W artykule przedstawiono dyskusję na temat problemów fizykochemicznych związanych z otrzymywaniem Cl-20(heksanitroheksaazaizowurtzitanu).