Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Maciej Nowicki: architekt, urbanista, wizjoner i jego Chandigarh

Urbańska M. A.

Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie

|

2014

|

T. 42

133--155

PL

26 VI 2010 roku upłynęło 100 lat od urodzin Macieja Nowickiego, wybitnego polskiego architekta i humanisty. Nowicki przyszedł na świat w klasycznej rodzinie “wysadzonych z siodła” - w Czycie w Kraju Zabajkalskim. 31 VIII tego samego roku minęło 60 lat od tragicznej, przedwczesnej śmierci Nowickiego w katastrofie lotniczej - także z dala od kraju, nad deltą Nilu, w drodze z Indii do Ameryki. Te dwie rocznice przyczyniły się do zainteresowania zjawiskiem twórczości Nowickiego; ukazało się kilka publikacji, a w listopadzie 2010 zorganizowano konferencję naukową w Warszawie (ZG SARP, W Arch. PW, Wydawnictwo RAM). Jednak, z uwagi na rozproszenie spuścizny, dekady programowego milczenia po jego wyjedzie z kraju w 1945 r., trudne do niedawna kontakty z USA i Indiami, gdzie działał przez ostatnie lata życia - Maciej (znany także jako Matthew) Nowicki, fenomenalnie utalentowany “architekt dla architektów”, jak trafnie go kiedyś nazwano z racji wyrafinowania i nowatorstwa jego projektów - pozostaje nadal nieznany. Autorka niniejszego eseju poświęciła Nowickiemu dysertację doktorską (Politechnika Krakowska, 2000) i szereg publikacji po polsku i angielsku. Tu - porusza kwestię rozwoju twórczości Nowickiego, tak teoretycznej jak i projektowej. Omawia pokrótce powstałą w Polsce wizję odbudowy śródmieścia Warszawy (1945), jak i projekt pierwszego dachu wiszącego (hiperboloidy parabolicznej) dla Areny w Raleigh w Karolinie Północnej (1949). Następnie, dyskutuje szerzej „marzenie architekta”: plan i koncepcję architektoniczno-urbanistyczną Chandigarh, nowej stolicy Pendżabu (Indie, 1950) autorstwa Nowickiego ( przy współpracy Alberta Mayera). Po przedwczesnej śmierci Polaka projekt przejęty został przez zespół Le Corbusiera, z którego osobą jest powszechnie i wyłącznie kojarzone Chandigarh…

EN

The 26th of June 2010 saw the passing of the 100th anniversary of the birth of Maciej Nowicki, an outstanding Polish architect and humanist. Nowicki was born in the classic example of a family "cast out of the saddle" - members of the intelligentsia and the gentry left landless - in Chita, Siberia, in the Zabaykalsky Krai. On the 31st of August of that same year, sixty years have passed since the tragic, untimely death of Nowicki in an airplane crash - which also happened far away from his homeland, above the Nile river delta, on his way from India to America. These two anniversaries have raised interest in the phenomenon that is Nowicki's oeuvre; a number of publications have been published and November 2010 saw the organizing of an academic conference in Warsaw (Warsaw branch of the SARP, Faculty of Architecture of the Warsaw University of Technology, RAM). However, due to the dispersal of his legacy, a decade of forced silence regarding his work after his departure from the country in 1945 and the previously difficult communication with the US and India, which were the sites of the last of his activity - Maciej (also known to some as Matthew) Nowicki, a phenomenally talented "architect for architects", as he was once aptly called by Frei Otto himself due to the refinement and ingenuity of his designs - still remains largely a mystery. The authoress of this essay has devoted her doctoral dissertation and several publications, published in both Polish and English, to Nowicki (doctorate, Kraków University of Technology, 2000). Here - she illustrates the course of the development of Nowicki's body of work - in the fields of both theory and design. Another topic, which is briefly discussed, is the concept of the reconstruction of the city center of Warsaw, developed in 1945, as well as the design of the first suspended roof (in the shape of a parabolic hyperboloid) for the Arena in Raleigh, South Carolina (1949). Finally, a wider discussion regarding the "architect's dream" is presented: that of the master plan and the architectural and urban concept of Chandigarh, the new capital of Punjab (India, 1950), developed by Nowicki (with the cooperation of Albert Mayer). After the tragic death of the Polish architect, the commission was taken over by a design team headed by Le Corbusier, who is, alas! considered by the general population as the only author of Chandigarh...

2

Maciej Nowicki (1910–1950) – życie i twórczość

Barucki T.

Architectus

|

2014

|

Nr 4(40)

21--32

PL

Praca niniejsza przedstawia pokrótce życie i pracę Macieja Nowickiego – przedwcześnie zmarłego, jednego z najbardziej wizjonerskich architektów XX w. Był jednym z niewielu architektów, których jeden rysunek dokonał rewolucji w projektowaniu i umożliwił powstanie całkowicie nowej dziedziny w przemyśle budowlanym. Jego najbardziej twórczy okres przypadł na lata po zakończeniu drugiej wojny światowej. Był jednym z projektantów odbudowy Warszawy. Został wysłany przez rząd do Nowego Jorku jako przedstawiciel Polski przy projekcie siedziby głównej ONZ. Następnie jego szkic projektu hali w Raleigh „otworzył drzwi” konstrukcjom membranowym. Nowe miasto Chandigarh miało być kolejnym jego dziełem, jednak tragiczna katastrofa lotnicza w Egipcie zakończyła jego błyskotliwą karierę.

EN

This paper presents briefl y the life and work of Maciej Nowicki – prematurely deceased, one of the most visionary architects of the 20th century. He was one of the few architects who’s one drawing has made a revolution in design and made possible the emergence of an entirely new fi eld of construction industry. His most creative period occurred in the years after World War II. He was one of the designers of the rebuilding of Warsaw. He was sent by the government to New York as a representative of Poland in the design of the United Nations headquarters. Then, his sketch of the design of the hall in Raleigh “opened the door” for the appearance of membrane structures. The new city of Chandigarh was next step on his architectural way, but the tragic air accident in Egypt ended his brilliant career.

3

Współczesne miasto - znak osiągnięcia czy nieszczęścia

Gil-Mastalerczyk J.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2008

|

R. 105, z. 6-A

309-314

PL

Stworzone w drugiej połowie XX wieku współczesne miasta, Chandigarh Le Corbusiera oraz Brasilia Oskara Niemeyera, są wybitnymi dziełami urbanistycznymi i architektonicznymi, które przyjęły rolę znaku tego miejsca i tego miasta, stały się też symbolem krajów w jakich powstały. Miasta te są zbiorem fantastycznych pomników, znakomitej architektury oraz rozpoznawalnych natychmiast dzieł.

EN

Two modern cities: Le Corbusier's Chandigarh and Oscar Niemeye's Brasilia created in the second half of the XX century are outstanding architectural and town-planning compositions, which took a role of this place's sign and this town. They became the symbols of the countries of their origin. In these cities we can find marvelous and recognizable monuments of the world architecture.