Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: COCOM

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Restrykcje handlowe Zachodu wobec krajów bloku komunistycznego na przełomie lat 50. i 60. XX wieku

Klimiuk Zbigniew

Wiedza Obronna

2015

nr 2-3

129--155

Podział polityczny i militarny na dwa bloki Wschodu i Zachodu stał się po II wojnie światowej nieuchronną konsekwencją. W płaszczyźnie gospodarczej pierwszą ofiarą zimnowojennej rzeczywistości okazał się handel międzynarodowy, a przede wszystkim wymiana handlowa między krajami kapitalistycznymi i krajami bloku komunistycznego. Apogeum ograniczeń we wzajemnym handlu przypada na przełom lat 1952/53. Jakkolwiek zasadniczy zwrot na gorsze w stosunkach (nie tylko gospodarczych) między krajami dwóch systemów społeczno-ekonomicznych, a zwłaszcza między USA i Związkiem Radzieckim nastąpił dopiero w 1948 r., to jednak intensywny rozwój handlu trwał jedynie do 1946 roku. W tym czasie nic jeszcze nie zapowiadało zasadniczej zmiany trendu rozwojowego. Żadne względy ekonomiczne nie przemawiały za ograniczeniem stosunków handlowych ze Związkiem Radzieckim czy z innymi krajami socjalistycznymi. Polityczną zapowiedzią pogorszenia stosunków politycznych, a w konsekwencji również gospodarczych i handlowych między państwami bloku radzieckiego a państwami Europy Zachodniej i Stanami Zjednoczonymi było słynne przemówienie Winstona Churchilla w Westminster Collage w Fulton w dniu 5 marca 1946 roku, a więc zaledwie w 10 miesięcy po zakończeniu II wojny światowej w Europie.

Political and military division into two blocks, Eastern and Western one, constituted an inevitable outcome of the World War II. In economic terms international trade, particularly an exchange between capitalist countries on one hand and communist bloc countries on the other hand, proved to be the first victim of the Cold War. The apogee of restrictions in mutual trade between the two blocs was observed at the turn of years 1952-1953. Though, a fundamental deterioration of the relationship (not just in economic terms) between the two socio-economic systems, and especially between the US and the Soviet Union, took place as late as in 1948, an intensive development of trade lasted until 1946 only. At that time, there were no sings of fundamental change in the development trend. No economic considerations justified the restriction of trade relations with the Soviet Union and with other socialist countries. Deterioration of political relations, and consequently of economic and trade relations between the countries of the Soviet bloc and the countries of Western Europe and the United States was looming; however, after Winston Churchill’s famous speech at Westminster College in Fulton on 5 March 1946, mere 10 months after the World War II had ended in Europe.

Organizacje międzynarodowe przeciwko niekontrolowanej proliferacji broni

Jaroszyńska M.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

2011

R. 1, Nr 2

287--303

Niekontrolowany handel bronią to jeden ze współczesnych problemów globalnych. Jego konsekwencją jest rozwój terroryzmu, handlu narkotykami, ubóstwo, śmierć kobiet i dzieci w konfliktach lokalnych itp. Od początku XX wieku powstają i funkcjonują międzynarodowe organizacje, których celem jest ograniczenie tego procederu. Przykładami takich organizacji są: Liga Narodów, COCOM, Porozumienie z Wassenaar. Widocznych i znaczących efektów ich działalności jednak nie było i nie ma. Konsekwencją tego jest powstawanie organizacji humanitarnych. Apelują one do społeczności świata o większą skuteczność w rozwiązywaniu tych problemów. Jednakże, jak można zauważyć, powstawanie nowych organizacji niekoniecznie przekłada się na rozwiązanie całego problemu.

The uncontrolled weapon trading is one of the greatest contemporary global threats. The consequences of this are many: the expansion of terrorism, drug trade, poverty in many countries, death of women and children in local conflicts, etc. From the very beginning of the twentieth century there have emerged and have been functioning many international organizations where the purpose of their creation should be crucial to solving problems of the weapon proliferation. The examples of such organizations are: The League of Nations, COCOM and the Wassenaar Agreement. However, there is no visible and considerable effect of their activity. This leads to the emergence of new humanitarian organizations. These organizations may be far more effective as the world community would like them to be. According to the author, since there are many aspects of the problem it may not be as easy to solve those as simply as by creating new institutions however.