Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Borysław
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Pionierska elektrownia trójfazowa w kopalni ozokerytu w Borysławiu z 1897 roku
PL
W referacie przybliżono jedną z najstarszych elektrowni prądu przemiennego trójfazowego w Galicji, zlokalizowaną w kopalni ozokerytu w Borysławiu, która rozpoczęła pracę w 1897 r. Została ona zbudowana przez węgierską firmę Ganz. Służyła nie tylko do oświetlenia, ale także do napędzania pomp, wentylatorów i maszyn wyciągowych w szybach. Szczególnie warto podkreślić, iż utworzono tam system wytwarzania, przesyłu i rozdziału energii elektrycznej, umożliwiający elektryczny, indywidualny napęd poszczególnych maszyn roboczych. Opisano wyposażenie techniczne elektrowni, a także ekonomiczną stronę tej wyjątkowej inwestycji.
EN
The paper takes a closer look at one of the oldest power plants of three-phase alternating current in Galicia, at the Boryslaw oil and ozokerite mine, which began operation in 1897. It was built by the Hungarian company Ganz. It was used not only for lighting, but also to drive pumps, fans and hoisting machinery in shafts. It is particularly noteworthy that an electric power transmission system was set up there, allowing electric individual drive of individual working machines. The technical equipment of the power plant is described, as well as the economic side of this unique investment.
PL
Artykuł przedstawia trzy przykłady zastosowania pionierskiej techniki prądu przemiennego trójfazowego w XIX wieku na terenach polskich, podzielonych wówczas na zabory. Były to elektrownie trójfazowe: na II Wystawie Higienicznej w Warszawie (1896), w warsztatach Austro-Węgierskich Kolei Państwowych we Lwowie (1898) i w kopalni ropy naftowej w Borysławiu (1897-1898).
EN
The paper presents three examples of the application of the pioneering technique of three-phase alternating current in the nineteenth century in the Polish territory, then divided into partitions. These were three-phase power plants: at the II Exhibition of Hygiene in Warsaw (1896), in the workshops of the Austro-Hungarian State Railroads in Lviv (1898) and in the oil mine in Boryslav (1897-1898).
3
PL
Artykuł prezentuje życiorys Maurycego Altenberga, inżyniera elektryka, wykładowcy przedmiotu Gospodarka Elektryczna w Politechnice Lwowskiej (1930-1939) i profesora we Lwowskim Politechnicznym Instytucie (1940-1941), pracownika licznych przedsiębiorstw elektrotechnicznych i elektryfikacyjnych, m.in. Podkarpackiego Towarzystwa Elektrycznego, referenta techniczno-gospodarczego Miejskich Zakładów Elektrycznych we Lwowie, dyrektora Okręgowego Zakładu Elektryfikacyjnego we Lwowie (potem Zakładu Elektrycznego Okręgu Lwowskiego), wybitnego znawcy tematyki wykorzystania sił wodnych do elektryfikacji i zagadnienia taryf elektrycznych, długoletniego działacza Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie i SEP, a także specjalisty i uczestnika zjazdów polskich i międzynarodowych organizacji energetycznych i hydrotechnicznych. Przedstawiono w skrócie jego wybitny wkład w elektryfikację przedwojennej Polski i dorobek naukowy w postaci wystąpień i publikacji.
EN
The article presents the biography of Maurycy Altenberg, electrical engineer, lecturer in the subject of Electrical Economy at the Lviv Polytechnic (1930-1939) and a professor at the Lviv Polytechnic Institute (1940-1941), an employee of numerous electrotechnical and electrification enterprises, including Podkarpackie Electric Society, technical and economic clerk of the Municipal Electricity Plant in Lviv, director of the District Electrification Plant in Lviv (later the Lviv Electric District Plant), an outstanding expert on the use of water forces for electrification and the issue of electric tariffs, a long-time activist of the Polytechnic Society in Lviv and Association of Polish Electrical Engineers (SEP), as well as a specialist and participant of conventions of Polish and international energy and hydrotechnical organizations. Briefly was presented his outstanding contribution to the electrification of pre-war Poland and scientific achievements in the form of publications.
EN
Polish geologist, Dr. Stanisław Krajewski (1890-1968), studied geology and geography at the Jan Kazimierz University of Lwów (Lviv) and geology at the University of Lausanne under the guidance of Professor Maurice Lugeon. He participated in World War I as a Polish Legion soldier. After the war, Stanisław Krajewski worked as a petroleum geologist at Borysław (Boryslav), which was the major petroleum mining center in the Polish Carpathians. He also conducted research on the geological structure of the Flysch Carpathians in terms ofprospecting for crude oil and natural gas occurrences. In 1931, Stanisław Krajewski was employed at the Polish Geological Institute (PGI) in Warsaw for editing and publishing jobs, while not abandoning seasonal geological investigations in the Carpathians, which he continued until the outbreak of World War II in 1939 and later during the wartime. In 1945, he returned to work as a publishing editor at the PGI, and participated in the post-war reorganization of the Polish geology. In the period of 1951-1961, Stanisław Krajewski was a lecturer at the Faculty of Geology, University of Warsaw. In 1953, he became the Editorin-Chief of the newly formed Wydawnictwa Geologiczne, in which he worked until his death, dealing with the history and popularization ofgeological sciences.
EN
The Boryslav region was one of the world largest petroleum basins, discovered in the second half of the 19th century. Situated southwest from Drohobych, it includes several localities: Boryslav - Tustanovychi - Mraznytsa - Banya Kotyvska with their rich and long history of brine and salt industry dating back to the 12th century. Rapid development of mining activity has sommenced with the implementation of the new, Canadian method of drilling for oil by the Canadian MacGarvey Company. The decisive date in the activity of the MacGarvey Company was 1893 when exploration drilling for oil commenced in Boryslav and then, in 1895, in Tustanovychi. Discovery of an oilfield in Boryslav was the beginning of the "golden age" of the oil industry in the Fore-Carpathian region and many people amassed fortunes. From the geological point of view, the Boryslav region covers the three Carpathian structural units: Skyba (Skole), Boryslav-Pokuttya and Sambir (Stebnik). The Boryslav-Pokuttya Unit is the main oil reservoir in the Ukrainian Carpathians with multi-layered oilfields, including the largest one-Boryslav. In this region ozokerite deposits are also known, hosted in the salt-bearing Lower Miocene Vorotyscha Beds. The city of Drohobych has become famous for its long tradition of salt trade. In the 19th century the period of rapid development started when the oil industry flourished in the vicinity, although the town was still in the shadow of Boryslav. The city of Truskavets, the famous health resort, has several mineral waters, also related to the oilfields, including the famous "Naftusia" spring. Another interesting site is Urych - the place where patients from the Truskavets resort travelled in order to admire scenic crags of the Yamna Sandstones and ruins of the Tustan Castle. The region of Boryslav and its surroundings was the site of the most effective petroleum exploitation in the territory of Poland in the past. This place is connected with the activity of Stanisław Szczepanowski (1846-1900), pioneer of oil industry and industrialization of the Galicia province.
PL
Rejon Borysławia, w którym pierwsze złoże odkryto pod koniec XIX wieku, stał się w owym czasie jednym z największych zagłębi naftowych na świecie. Jest on położony na SW od Drohobycza i obejmuje miejscowości Borysław - Tustanowice - Mraźnica - Bania Kotowska, o bogatej i długiej historii związanej z istniejącym tu od XII w. przemysłem solnym. Rozwój działalności wydobywczej wiąże się z wprowadzeniem przez Kanadyjczyka Williama MacGarvey a metody kanadyjskiej wiercenia otworów poszukiwawczych ropy naftowej. Przełomową datą był rok 1893, kiedy rozpoczął on wiercenia w Borysławiu, a następnie, w roku 1895, w Tustanowicach. Odkrycie złoża ropy naftowej w Borysławiu zapoczątkowało "złoty wiek" podkarpackiego przemysłu naftowego, a jego odkrywcom zapewniło fortunę. Pod względem geologicznym rejon Borysławia położony jest na obszarze występowania trzech karpackich jednostek strukturalnych: skibowej (ukraińska nazwa jednostki skolskiej), borysławsko pokuckiej i samborskiej (ukraińska nazwa jednostki stebnickiej). Jednostka borysławsko-pokucka jest podstawową strukturą roponośną w Karpatach ukraińskich, w której uformowały się wielohoryzontowe złoża ropy naftowej, w tym największe z nich - Borysław. Mamy tu złoża ozokerytu w mioceńskich, solonośnych warstwach worotyszczańskich. Drohobycz, miasto przez wieki żyjące z handlu solą, w XIX wieku zaczął gwałtownie rozwijać się w cieniu Borysławia, stając się zapleczem dla przemysłu naftowego. Truskawiec to wielkie uzdrowisko, posiadające wiele wód mineralnych, towarzyszących złożom ropy naftowej, w tym słynną "Naftusię". Innym interesującym miejscem jest Urycz - miejscowość, do której wyjeżdżali kuracjusze wypoczywający w Truskawcu by podziwiać piękne ostańce skalne (piaskowce jamneńskie) oraz ruiny zamku Tustań. Borysław i jego okolice był w tych czasach największym obszarem naftowym na ziemiach polskich. Z miejscem tym jest związana działalność Stanisława Szczepanowskiego (1846-1900), pioniera przemysłu naftowego i rzecznika uprzemysłowienia Galicji.
10
Content available remote Z dziejów kopalnictwa naftowego. Pożar szybów w Borysławiu (1934 r.)
PL
Po obiedzie, wydanym w Borysławiu przez posła i prezesa Krajowego Towarzystwa Naftowego, Władysława Długosza (1864-1937), podczas którego gospodarz w serdecznych słowach toastował na cześć ministra i namiestnika Bobrzyńskiego, który objął ster po tragicznie zmarłym w kwietniu 1934 r. Andrzeju Potockim, minister odjechał do Wiednia. Dnia 4 lipca 1934 roku po południu odbyły się w biurze Krajowego Towarzystwa Naftowego narady komitetu założycieli Krajowego Związku Producentów Ropy. Wobec zwołania na dzień następny w Iwowskiej sali ratuszowej pierwszego walnego zgromadzenia Związku, chodziło o omówienie rozmaitych szczegółów formalnych i ustalenie nazwisk kandydatów na członków rady naczelnej i członków dyrekcji. Gdy narady miały się już ku końcowi nadeszły telegraficzne i telefoniczne wiadomości z Borysławia o szalejącym tu pożarze.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.