Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Investigation of the magnetic properties of soils in the Cisna-Wetlina Landscape Park

Gonet T., Wojas A.

Geology, Geophysics and Environment

|

2016

|

Vol. 42, no. 1

7--18

EN

A magnetic study of 16 samples of topsoil and 2 soil profiles (11 samples) in the area of Cisna-Wetlina Landscape Park was carried out. The whole collection of the samples represents typical Carpathian soils – brown and sour. Magnetic susceptibility, frequency, dependence of magnetic susceptibility, temperature dependence of magnetic susceptibility, thermal decay of saturation, isothermal remanent magnetization, parameters of hysteresis loop and anhysteretic remanent magnetization of the samples were measured in a laboratory. Mass magnetic susceptibility of topsoil specimens is below 40∙10−8 m3 ∙kg−1, which indicates that the investigated area is probably not polluted currently. The study of the samples from two soil profiles reveals a slight enhancement of magnetic susceptibility in the upper horizons, presumably related to natural processes. The temperature dependence of magnetic susceptibility and saturation isothermal remanence of four soil samples show that the presence of iron sulphide minerals (pyrrhotite) and maghemite is associated with hematite. The occurrence of other iron sulphide minerals in the soil is also possible. The saturation isothermal remanence curves do not confirm the presence of magnetite. Studies of the hysteresis loop reveal a significant role of paramagnetics among magnetic minerals occurring in the samples. Hysteresis parameters (coercive force, coercivity of remanence, saturation magnetization, isothermal remanent magnetization) and anhysteretic remanent susceptibility allowed the authors to evaluate the grain size distribution and reveal the presence of pseudo-single domain (PSD) grains.

2

Terasy Wetliny w Bieszczadach (Karpaty Wschodnie) : próba porównania ich hipsometrii, budowy i wieku z doliną górnego Sanu

Kukulak J.

Landform Analysis

|

2015

|

Vol. 28

29--44

PL

W górskiej dolinie rzeki Wetlina (Bieszczady Wysokie) znajduje się schodowy system sześciu teras rzecznych (T1–T6). Wszystkie terasy mają wysokie cokoły skalne i żwirowe pokrywy akumulacyjne. Przetrwały w tej dolinie także residua żwirów staroglacjalnych. Dowiązanie wieku teras do reperu datowanych szczątków drewna i torfu na jednej z teras Wetliny (Ralska-Jasiewiczowa 1969, 1980) pozwala na wydzielenie w badanej dolinie 2–3 teras niskich (dennych) holoceńskich i 3 teras wysokich (zboczowych) plejstoceńskich. Z hipsometrycznej korelacji teras Wetliny z terasami pobliskiego Sanu wynika, że w dolinie Wetliny terasy są znacznie wyższe i mają bardziej zaburzone profile podłużne. Lokalne zmiany wysokości teras Wetliny i miąższości ich pokryw akumulacyjnych nie wykazują korelacji ze wskaźnikiem krętości koryta rzeki. Są one uwarunkowane względnie dużą podatnością skał strefy przeddukielskiej i ich silną fragmentaryzacją tektoniczną na erozyjne pogłębianie koryta rzeki.

EN

A stair-case system of six river terraces (T1–T6) with accumulation covers and bedrock toe occurs in the valley of the Wetlina River. Residual deposits of earlier glaciations are also present in this valley. Correlation of the age of the terraces with the dated organic material (wood and peat) on one of the terraces (Ralska-Jasiewiczowa 1969, 1980) allows delimitation of the levels of Pleistocene terraces: 2–3 within the valley floor (low terraces) and 3 within the slopes (high terraces). Hypsometric correlation of the terraces of the Wetlina and the nearby San River indicates that the terraces of the Wetlina are considerably higher and their longitudinal profiles are more distorted. Local variability in the elevation of the Wetlina terraces and in the thickness of their alluvial covers is not correlated with channel sinuosity and may have resulted from the complex tectonic structure and relatively low resistance of the bedrock of the Fore-Dukla Zone to the erosion of the river bed.

3

Charcoal in alluvium of mountain streams in the Bieszczady Mountains (Polish Carpathians) as a carrier of information on the local palaeoenvironment

Kukulak J.

Geochronometria

|

2014

|

Vol. 41, no. 3

294--305

EN

Fragments of charcoal are present in floodplain alluvium of the San and Strwiąż rivers in the Polish part of the Bieszczady Mountains, Polish East Carpathians. They occur as single clasts or in lenses in the basal part of fine-grained alluvium, together with unburnt wood debris, or in the middle part of the vertical sequence of the floodplain alluvium. 14 samples of charcoal from the upper courses of the San (ca. 50 km) and the Strwiąż (ca. 10 km) were dated with radiocarbon. The obtained dates fall mainly in the 15th through 19th century interval; only one sample is markedly older (9th–10th century). Taxonomic composition of the charcoal source wood was also studied and compared with that of coeval forests. Correlation of the charcoal age with the history of economic development of the studied region indicates that charcoal is of anthropogenic origin: older charcoal from intense slash-and-burn deforestation, while younger charcoal was produced by local industries.

4

PAH soil concentrations in the vicinity of charcoal kilns in Bieszczady

Lisowska E.

Archives of Environmental Protection

|

2010

|

Vol. 36, no. 4

41-54

EN

The aim of the study was to assess the degree of soil contamination by PAHs in the area of charcoal kiln basis, located in the East Carpathian Biosphere Reserve. The concentrations of PAH in soil samples derived from various sampling locations pointed to a strong or a very strong contamination of the ecosystem by these compounds (8,95 μg×g^-1 –283,53 μg×g-1). PAH concentrations in the soil differed significantly between the sampling locations. Analysis of samples from different soil layers (to 30 cm) pointed to a threat of washing out into groundwater. The highest concentrations of PAH corresponded to soil samples collected near kilns (distance of 1.5 m), and were in the range of 17.81 μg×g^-1 – 435.54 μg×g^-1. PAH content in soil gradually decreased with increasing distance from the kilns to values < 1 μg×g^-1. The analysis of the data from three sampling periods (June-August) pointed to higher concentrations of PAHs in soil collected in the middle of the burning season, what was probably due to their more intense emission and a relatively small amount of precipitation.

PL

W niniejszej pracy zostały przedstawione dane dotyczące zanieczyszczenia gleb przez wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) w okolicy wypalarni węgla drzewnego, usytuowanych na terenie Rezerwatu Biosfery Karpaty Wschodnie. Celem badań była ocena stopnia zanieczyszczenia gleb przez WWA oraz zasięgu emisji zanieczyszczeń z poszczególnych wypalarni. Stężenia WWA w glebach pochodzących z poszczególnych stanowisk badawczych wskazywały na silne lub bardzo silne zanieczyszczenie ekosystemu tymi związkami (8,95 μg×g^-1 – 283,53 μg×g^-1). Stężenia WWA w glebie różniły się istotnie pomiędzy badanymi stanowiskami. Analiza próbek pochodzących z warstw gruntowych (do 30 cm) wskazywała na zagrożenie przedostawania się części z tych zanieczyszczeń do wód gruntowych. Najwyższe stężenia WWA pochodziły z próbek gleby pobranych najbliżej wypalarni (1,5 m) i mieściły się w przedziale 17,81 μg×g^-1 – 435,54 μg×g^-1. Zawartość WWA w glebie malała stopniowo wraz z odległością od retort (do 60 m), osiągając jednak nadal wysokie wartości dla dwóch najintensywniej działających wypalani (4 i 6): 0,44 μg×g^-1 – 69,3 μg×g^-1. Analiza danych z trzech poborów (czerwiec - październik) wskazuje na wyższe stężenia WWA w glebie w środku sezonu wypałowego, co wynika prawdopodobnie z najintensywniejszej ich emisji oraz stosunkowo małej ilości opadów atmosferycznych.

5

Źródła w zlewni górnej Wołosatki w Bieszczadach Wysokich

Rzonca B., Kołodziej A., Laszczak E., Mocior E., Plenzler J., Płaczkowska E., Rozmus M., Siwek J., Ścisłowicz B., Wójcik S.

Przegląd Geologiczny

|

2008

|

Vol. 56, nr 8/2

772-772

EN

Paper presents results of mapping of springs of the upper Wołosatka River catchment (Wysokie Bieszczady Mts. -Outer Carpathians). Springs were the most common outflow type in the area (52.55%). Outflow density in the area studied (8.32 km2) was equal 23.56 per km2, while spring rate was 12.4 per km2. Outflow discharges were low and very low- most springs belong to Meinzer classes VI-VIII. Only seven springs had discharges higher than 0.5 dm3/s, and three-over 1 dm3/s. The spatial outflow distribution strongly depends on geology, tectonics and river valley direction. High density of outflows was especially observed within the Bukowe Berdo anticline, where the Otryt sandstones are alternated by thin-bedded flysch of high shale content. All these layers dip down in the opposite direction to the slope, which creates numerous springs and other outflows. Furthermore, a spectacular spring line is visible in the field lying along the Halicz fault.

6

DEM-based structural mapping : examples from the Holy Cross Mountains and the Outer Carpathians, Poland

Konon A., Śmigielski M.

Acta Geologica Polonica

|

2006

|

Vol. 56, no. 1

1-16

EN

The study of the Earth's surface using DEM-generated products combined with geological maps or satellite and aerial photographs provides information that is very useful for structural analysis. Applications of shaded-relief images, slope, openness, and aspect maps, 3D terrain views, profiling, contouring and semiautomatic intersections to selected parts of the Holy Cross Mountains and the Bieszczady Mountains are shown. The analysis led to the discovery of transverse faults in both fold and thrust belts, determination of the components of movement along these faults and the courses of the Lysogory fault zone and the Dukla thrust fault. The application of these methods also enabled the display of changes in shape profiles of map-scale folds such as the Niewachlów anticline and the Baligród syncline.

7

Forainiferal biostratigraphy of the Egerian flysch sediments in the Silesian Nappe, Outer Carpathians, Polish part of the Bieszczady Mountains

Bąk K.

Annales Societatis Geologorum Poloniae

|

2005

|

Vol. 75, No. 1

71--93

EN

Planktonic and benthic Foraminifera have been studied from the youngest deposits of the Krosno beds in the inner part of the Silesian Nappe (Outer Carpathians) in the Bieszczady Mountains. The studied part of the Krosno beds consists of Egerian (upper Oligocene–lower Miocene) flysch sediments, deposited within the Outer Carpathian Basin, a part of the Central Paratethys. Two interval zones: Tenuitella munda Zone and Globigeri- nelloides primordius Zone have been distinguished basing on the succession of planktonic Foraminifera. Additionally, Paragloborotalia inaequiconica Interval Subzone has been defined within the first one. Occurrence of calcareous nannoplankton, dinocyst assemblages and isochronous horizons of coccolith limestones (the Jasło Limestone and Zagórz Limestone) enabled correlation of the planktonic foraminiferal zones with chronostrati- graphy. The boundary between the two distinguished zones corresponds to the base of NN1 nannoplankton Zone (defined by the occurrence of Helicosphaera scissura) equivalent to the Oligocene/Miocene boundary. The base of the P. inaequiconica Subzone corresponds to the position of the Zagórz Limestone, refferred to NP 24 Zone (early Egerian). The benthic foraminiferal assemblages are dominated by bathyal, calcareous, hyaline, smooth-walled taxa, indicative of anoxic environment. The benthic assemblages remained relatively stable throughout the late Oligocene and were more diversified during the earliest Miocene, most probably in response to the oxygenation of bottom waters, due to the opening of new connections between the Central Paratethys and the Mediterranean region.

PL

W pracy przedstawiono zespoły otwornic egeru z najmłodszych utworów jednostki śląskiej w bieszczadzkiej części Karpat Zewnętrznych. Otwornice planktoniczne były podstawą do wydzielenia poziomów biostratygraficznych, których granice zostały porównane z danymi opartymi o wapienny nanoplankton (Garecka; w: Haczewski et al., A, B, oddane do druku) i dinocysty (Gedl; w: Haczewski et al., A, oddane do druku), a także odniesieniu ich do pozycji stratygraficznej dwóch chrohoryzontów - wapienia jasielskiego i wapienia z Zagórza. Praca niniejsza jest kontynuacją badań na tym obszarze (Bąk, 1999) i stanowi ich podsumowanie. Płaszczowina śląska jest na obszarze Bieszczadów zbudowana wyłącznie z warstw krośnieńskich (Fig. 1, 2) o miąższości ok. 3,5 km, w tym z ponad 1,3 km miąższości serią zawierającą gruboławicowe, grzbietotwórcze piaskowce otryckie. Ich obecność w warstwach krośnieńskich była podstawą do wyróżnienia w tej części jednostki śląskiej tzw. strefy bieszczadzkiej (lub strefy Otryt - Bitla), której długość wynosi ok. 150 km, a szerokość 15-20 km. W przekroju Bieszczadów strefa ta zbudowana jest z kilku łusek i fałdów, wśród których synklina Dźwiniacza Górnego zawiera bardzo miąższe i najmłodsze serie utworów fliszowych. Dotychczasowe prace stratygraficzne na tym obszarze (Haczewski et al., A, B oddane do druku) wskazywały na oligoceński wiek całej serii warstw krośnieńskich, w tym również warstw najmłodszych. W niniejszej pracy przedstawiono rezultaty opróbowania najmłodszej serii warstw krośnieńskich, tzw. warstw nadotryckich (oddział górny warstw krośnieńskich), które występują powyżej serii z piaskowcami otryckimi. Warstwy nadotryckie (maks. miąższość ok. 1050 m) tworzy seria silnie wapnistych, szarych i ciemnoszarych łupków marglistych, o charakterystycznej grubej (“mydlastej”) oddzielności, przeławicających się z wapnistymi, cienkoławicowymi, laminowanymi mułowcami i piaskowcami. Lokalnie wśród tej serii występują grube ławice piaskowców średnioziarnistych, bezstrukturalnych oraz pojedyncze, czarne serie z wirowcami (o miąższości 1-2 m). W najwyższej części warstw nadotryckich występuje jeden lub kilka soczewkowatych pakietów piaskowców średnioziarnistych, gruboławicowych, z laminacją równoległą, przekątną i konwolutną, o sumarycznej miąższości ok. 30 m. W niższej części warstw nadotryckich wykartowano ponadto 2 ważne dla stratygrafii horyzonty wapieni kokolitowych, tzw. wapień jasielski i wapień z Zagórza. W obrębie badanych utworów zostały one znalezione w obu skrzydłach synkliny Dźwiniacza Górnego. Wapienie te, znane z wielu miejsc w Karpatach Zewnętrznych są poziomami korelacyjnymi (Jucha, 1958; 1969, Koszarski & Żytko, 1959, 1961; Jucha & Kotlarczyk, 1961; Haczewski, 1984, 1989), a w niniejszej pracy są one ważnym elementem stratygrafii. Analizy mikropaleontologiczne wykorzystano na próbach pobranych z kilku profili w obrębie wspomnianej synkliny, tj.: w profilu Dźwiniacza Górnego (Fig. 3A, 4), w 2 profilach wokół Kiczery Dydiowskiej (Fig. 3B, 5) i w profilu Czereszni (Fig. 3C i 6). Ponadto wykorzystano dane z profilu Sanu w rejonie Dźwiniacza Górnego, będące wcześniej przedmiotem osobnej publikacji (Bąk, 1999). Zespoły otwornic opisano z kilku serii warstw nadotryckich, których granice stanowią horyzonty wapieni kokolitowych oraz wydzielono dodatkowo najwyższą część warstw nadotryckich, którą charakteryzuje odmienny zespół taksonów.

8

Neotectonics and planation surfaces in the High Bieszczady Mountains (Outer Carpathians, Poland )

Kukulak J.

Annales Societatis Geologorum Poloniae

|

2004

|

Vol. 74, No 3

339-350

EN

The interfluves and slopes of the High Bieszczady Mts., SE Poland, bear flat surfaces that are both structurally-controlled and represent fragments of planation surfaces. More extensive are planated surfaces that can be associated with the intramontane, foothills, and riverside levels of planation. The oldest planated surfaces are most numerous in the most elevated parts of the Bieszczady Mountains. Older surfaces display traces of relief rejuvenation, including steps and minor ridges developed upon thick-bedded sandstones. These planated levels display relief energy of 50-100 m, increasing within older landforms of that type. Locally occurring rolling topography of structurally-controlled flat surfaces appears to result from tectonic undulations and the presence of fault zones. Strong structural control dominating the topography of the Bieszczady Mts. obliterates any possible young tectonic influcences upon development of flat surfaces on the slopes.

9

Związek mineralizacji kruszcowej z tektoniką łuski Bystrego (Bieszczady, Karpaty zewnętrzne)

Rybak B.

Przegląd Geologiczny

|

2000

|

Vol. 48, nr 11

1023-1029

PL

W kredowych i paleogeńskich skalach łuski Bystrego w strefie przeddukielskiej, obserwowano mineralizację kruszcową, którą podzielono na pierwotną, występującą w postaci pirytu, markasytu, sfalerytu i galeny oraz epigenetyczną reprezentowaną przez realgar i aurypigment. Mineralizacja pierwotna nie wykazuje związku z tektoniką łuski Bystrego. Natomiast mineralizacja epigenetyczną jest związana z dyslokacjami oraz występuje w spękaniach zespołu ciosu poprzecznego T, rzadziej podłużnego L i skośnego D_2.

EN

The studies are concentrated on the northern part of the Fore Dukla unit called the Bystre thrust-sheet. The metallic mineralisation observed in Cretaceous and Paleogene rocks of the studied area is of two kinds: original and epigenetic. The minerals such as: pyrite, marcasite, sphalerite and galena belong to the primary mineralisation. Otherwise, realgar and orpiment belong to the epigenetic mineralization. There is no connection between the primary mineralization and the tectonics of the Bystre thrust-sheet. The epigenetic mineralisation associates dislocated zones. The structural analysis of joint sets proved that this kind of mineralisation is characteristic for transversal joints T, rarely longitudinal joints L and oblique joints D_2