Przedmiotem badań jest analiza rozwiązań opartych na przyrodzie w Bejrucie w przestrzeni ogólnodostępnej, której założeniem jest poprawa jakości życia w mieście. System zagospodarowania przestrzeni zielonej zmieniał się na przestrzeni lat, ale nadal nieco odbiega od tego, jaki stosuje się w krajach europejskich. Władze oraz społeczeństwo Bejrutu dostrzegają pozytywne możliwości, jakie dają te rozwiązania. W artykule przedstawiono trzy projekty rozwiązań opartych na przyrodzie w Bejrucie jako sposoby na redukcję negatywnych zmian klimatycznych oraz poprawienie stosunków między mieszkańcami miasta. Porównano ich stan obecny z tym, jak wyglądały tereny tych projektów w latach 1912, 1923, 1936 i 1961. W badaniu wykorzystano metodykę studium przypadku. Została wykorzystana również metodyka badań obserwacyjnych nieuczestniczących, aby określić postrzeganie danego miejsca przez ludność miasta. Badania opierają się także na przeprowadzonych wywiadach z mieszkańcami Bejrutu (wywiady przeprowadzone były w języku angielskim i arabskim).
EN
The subject of the research is the analysis of nature-based solutions in Beirut as a public space, the aim of which is to improve the quality of life in the city. The green space development system has changed over the years, but it still differs slightly from the one used in European countries. The Beirut authorities and society recognize the positive opportunities these solutions provide, so now more and more NBS can be seen on the Beirut map as time goes by. The article presents three projects of nature-based solutions in Beirut as ways to reduce negative climate change and improve relations between the city's inhabitants. Their current state was compared with the areas of these projects in 1912, 1923, 1932 and 1961. The study used case study methodology in which three projects in Beirut were analyzed in terms of changes in the structure of the city's greenery and their significance for residents. The author also used the methodology of non-participant observational studies to determine the perception of a given place by the city's population. When analyzing the available literature, it becomes obvious that nature-based solutions in Beirut have great potential to improve the quality of life in the city.
In the capital of Lebanon one of the globally largest works on reconstruction of the landscape of the historical core of the city were performed. The project prepared by Solidere was a design to reconstruct the most valuable urban plan of the central district after the destruction during the Civil War. In Historical Centre of Beirut not only reconstructions but also new architecture adjusted to historical aesthetic had to be created. The main aim of article is the presentation of different approaches to spatial and architectural designs in the Lebanese capital’s historic district from the perspective of assessment of modern and reconstructed architectural quality, aesthetics of historical – the late 19th century and Art Déco influences on modern architecture and contemporary urban detail designed in the recreated historic space. The research was focused on assessment of the context architecture and value of reconstructions and adaptations of buildings in the city’s central district.
PL
Jedną z największych w skali światowej prac związanych z rekonstrukcją krajobrazu kulturowego miasta przeprowadzono w stolicy Libanu. Projekt przygotowany przez Solidere obejmował rekonstrukcję założenia przestrzennego po zniszczeniach powstałych w trakcie wojny domowej, najbardziej wartościowej pod względem urbanistycznym dzielnicy centralnej. W Bejrucie powstały nie tylko rekonstrukcje architektury przedwojennej, ale i współczesne obiekty architektoniczne dopasowane do specyficznej estetyki dzielnicy. Głównym założeniem artykułu jest prezentacja i ocena tych różnorodnych rozwiązań urbanistycznych i architektonicznych zastosowanych w Bejrucie w odniesieniu do współczesnej architektury odwołującej się do estetyki z końca XIX w. i art déco, osadzonej w zrekonstruowanej przestrzeni miejskiej oraz współczesnych rozwiązań detalu urbanistycznego. W badaniach skupiono się na zagadnieniach związanych z oceną architektury kontekstowej oraz rekonstrukcji i adaptacji obiektów w centralnych częściach miasta.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The paper presents selected issues on architecture in Lebanon during the 60 years of existence this State starting from 1943. The outstanding Polish modernist architect Charles Schayer, was very important person for shaping the architectural identity in Lebanon, we presented one of his works – Dar Al Sayad building from 1954. The Cathedral in Harrisa by Pierre El Khoury, Mohammad Al Amin Mosque in Beirut by Azmi Fakhuri and Resistance Museum in Mleeta, are characteristic public buildings for 3 major Lebanese religious groups: Maronite, Sunni and Shiite. The Reconstruction of downtown Beirut after the civil war in the years 1975–1990 and the role of the company Solidere in this endeavor, is shown in the following part of the work. It presents for example design of the New Beirut Souks by Rafael Moneo, the work of sculptors and landscape architects such as Xavier Corbero and Vladimir Djurovic, as well as a discussion related to the recent execution of Steven Holl design called Zaitunay Bay and its impact on designed in the 30’s of the XX century, the Hotel St. Georges designed by August Perret. Next on selected examples of Zaha Hadid designs and Bernard Khoury presents the architecture of the Christian East Beirut and Muslim West Beirut. Finally at the end of the work presents the realization Fair in Tripoli called Rashid Karami designed by Oscar Niemeyer and architectural experimentation in the region of Mount Lebanon.
PL
W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia dotyczące architektury Libanu w ciągu 60 lat istnienia tego powstałego w 1943 r. państwa. Dla ukształtowania tożsamości architektonicznej Libanu przyczyniły się realizacje wybitnego polskiego modernisty Karola Schayera, ukazane w pracy na przykładzie budynku wydawnictwa Dar Al Sayad, z 1954 r. Katedra w Harrisie autorstwa Pierra El Khoury, meczet Mohammad Al Amin w Bejrucie autorstwa Azmi Fakhuri i Muzeum Oporu w Mleeta, to charakterystyczne obiekty użyteczności publicznej 3 głównych libańskich grup wyznaniowych: maronitów, sunnitów i szyitów. Odbudowa centrum Bejrutu po wojnie domowej z lat 1975–1990 i rola firmy Solidere w tym przedsięwzięciu, ukazana jest w dalszej część pracy. Prezentuje ona m.in. projekt nowego bejruckiego targowiska autorstwa Rafaela Moneo, prace rzeźbiarzy i architektów krajobrazu, takich jak np. Xaviera Corbero i Vladimira Djurovica, a także dyskusję związaną z ostatnią realizacją Stevena Holla zwaną Oliwkową Zatoką wobec jej wpływu na zaprojektowany w latach 30. XX w. hotel St. Georges autorstwa Augusta Perreta. Dalej na wybranych przykładach projektów Zaha Hadid i Bernarda Khoury zaprezentowano architekturę chrześcijańskiego Bejrutu Wschodniego i muzułmańskiego Bejrutu Zachodniego. Na koniec zaprezentowano realizacje Targów w Trypolisie im. Rashida Karami autorstwa Oskara Niemeyera oraz eksperymenty architektoniczne w regionie Gór Libanu.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The paper presents selected issues on architecture in Lebanon during the 60 years of existence this State starting from 1943. The outstanding Polish modernist architect Charles Schayer, was very important person for shaping the architectural identity in Lebanon, we presented one of his works – Dar Al Sayad building from 1954. The Cathedral in Harrisa by Pierre El Khoury, Mohammad Al Amin Mosque in Beirut by Azmi Fakhuri and Resistance Museum in Mleeta, are characteristic public buildings for 3 major Lebanese religious groups: Maronite, Sunni and Shiite. The Reconstruction of downtown Beirut after the civil war in the years 1975–1990 and the role of the company Solidere in this endeavor, is shown in the following part of the work. It presents for example design of the New Beirut Souks by Rafael Moneo, the work of sculptors and landscape architects such as Xavier Corbero and Vladimir Djurovic, as well as a discussion related to the recent execution of Steven Holl design called Zaitunay Bay and its impact on designed in the 30's of the XX century, the Hotel St. Georges designed by August Perret. Next on selected examples of Zaha Hadid designs and Bernard Khoury presents the architecture of the Christian East Beirut and Muslim West Beirut. Finally at the end of the work presents the realization Fair in Tripoli called Rashid Karami designed by Oscar Niemeyer and architectural experimentation in the region of Mount Lebanon.
PL
W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia dotyczące architektury Libanu w ciągu 60 lat istnienia tego powstałego w 1943 r. państwa. Dla ukształtowania tożsamości architektonicznej Libanu przyczyniły się realizacje wybitnego polskiego modernisty Karola Schayera, ukazane w pracy na przykładzie budynku wydawnictwa Dar Al Sayad, z 1954 r. Katedra w Harrisie autorstwa Pierra El Khoury, meczet Mohammad Al Amin w Bejrucie autorstwa Azmi Fakhuri i Muzeum Oporu w Mleeta, to charakterystyczne obiekty użyteczności publicznej 3 głównych libańskich grup wyznaniowych: maronitów, sunnitów i szyitów. Odbudowa centrum Bejrutu po wojnie domowej z lat 1975–1990 i rola firmy Solidere w tym przedsięwzięciu, ukazana jest w dalszej część pracy. Prezentuje ona m.in. projekt nowego bejruckiego targowiska autorstwa Rafaela Moneo, prace rzeźbiarzy i architektów krajobrazu, takich jak np. Xaviera Corbero i Vladimira Djurovica, a także dyskusję związaną z ostatnią realizacją Stevena Holla zwaną Oliwkową Zatoką wobec jej wpływu na zaprojektowany w latach 30. XX w. hotel St. Georges autorstwa Augusta Perreta. Dalej na wybranych przykładach projektów Zaha Hadid i Bernarda Khoury zaprezentowano architekturę chrześcijańskiego Bejrutu Wschodniego i muzułmańskiego Bejrutu Zachodniego. Na koniec zaprezentowano realizacje Targów w Trypolisie im. Rashida Karami autorstwa Oskara Niemeyera oraz eksperymenty architektoniczne w regionie Gór Libanu.
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przez proces globalizacji "pamięć zbiorowa", która bierze udział w rozwoju miasta, została zastąpiona przez "pamięć indywidualną", która kontroluje tylko dane terytorium. Metropolizacja miasta Bejrut daje przykład zaniku "czasoprzestrzeni" w postśródziemnomorskim mieście.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.