Artykuł stanowi próbę przybliżenia postaci średniowiecznych optyków Witelona i Alhazena oraz podkreślenia wartości i znaczenia napisanych przez nich traktatów, dla późniejszego rozwoju perspektywy. Pozycje te były pierwszymi, w których, po wielowiekowej przerwie trwającej przez całe niemal średniowiecze, zajęto się problemem perspektywy i które dały początek nowej fali zainteresowania tym tematem. Stanowią one nie tylko kompendium całej starożytnej wiedzy na temat optyki, ale rzucają nowe światło na sposób podejścia do procesu widzenia. Osoba polskiego uczonego nie jest obecnie dostatecznie znana i ceniona, mimo iż jego „Perspektywa” stanowiła najkompletniejszy wykład z optyki w średniowieczu i służyła do XVII wieku za podstawowe dzieło w tej dziedzinie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.