Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Jakubowski M.

1 2003

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: 1,1-dichloroetan

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

1,1 –Dichloroetan. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

Jakubowski M.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

2003

Nr 2 (36)

97--108

1,1- Dichloroetan (1,1-DCE) jest cieczą o zapachu zbliżonym do zapachu chloroformu. 1,1-DCE jest stosowany jako produkt przejściowy w syntezie takich związków, jak chlorek winylu i 1,1,1-trichloroetan. Ma także ograniczone zastosowanie jako rozpuszczalnik tworzyw sztucznych, olejów i tłuszczów; jest stosowany do odtłuszczania i czyszczenia powierzchni. Według RTECS (1999) wartość LD50 1,1-DCE po podaniu do przewodu pokarmowego szczurom wynosi 725 mg/kg, a według Graysona (1978) - 14,1'g/kg. Wartości te pochodzą z wtórnych źródeł i są trudne do weryfikacji. Według RTECS (1999) w'artość TCL0 1,1-DCE wynosi 24 g/mJ, a wartość LC50 - 52 g/m3. Wartości te pozwalają na zaliczenie 1,1-DCE do grupy związków szkodliwych (DzU 2002, nr 129, poz. 1110). Hoffman i in. (1971) przeprowadzili badania toksyczności inhalacyjnej 1,1-DCE. Szczury, świnki morskie, króliki oraz koty poddawano narażeniu na 1,1-DCE o stężeniu 2025 mg/m3 w ciągu 6 h dziennie, pięć razy w tygodniu przez 13 tygodni, a przez następne 13 tygodni narażano na 1,1-DCE o stężeniu 4050 mg/m3. Na podstawie wyniku badania histopatologicznego (przeprowadzonego po 26 tygodniach eksperymentu) nie ujawniono u szczurów, świnek morskich i królików zmian w nerkach związanych z narażeniem. U kotów wystąpiły po tym czasie zaburzenia czynności nerek, wyrażające się wzrostem stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, obecnością kryształów w kanalikach nerkowych, wodonerczem i zatykaniem kanalików. Wydaje się, że kot jest zwierzęciem wyjątkowo wrażliwym na działanie 1,1-DCE na nerki, w związku z tym za wartość NOAEL 1,1-DCE można przyjąć stężenie na poziomie 2025 mg/m3. 1,1-DCE został zaliczony przez ACGIH do grupy A4 (substancje niesklasyfikowane jako czynniki rakotwórcze dla człowieka), a przez U.S. EPA do grupy C (prawdopodobnie rakotwórcze dla człowieka). W Niemczech 1,1- DCE nie jest zaliczany do związków rakotwórczych (DFG 1999).

1,1-Dichloroethane is a colorless and flammable liquid, with an odor similar to chloroform. It has been used as an intermediate in manufacturing vinyl chloride and 1,1,1-trichloroethan. It is used as a solvent for oils and fats and as a degreaser. 1,1- dichloroethane has low acute and chronic toxicity. The oral LD50 in rats is, according to different sources, from 0,725 to 14,1 g/kg. TLC0 is 24 g/m3 and LC50 52 g/m3.The CNS, liver and kidney are target organs for 1,1-dichloroethane, with cats appearing as the most sensitive species. The lowest NOEL that has been established in a 13-week inhalation study is 2025 mg/m3. The evidence of carcinogenicity is inconclusive for 1,1-dichloroethane. According to ACGIH 1,1-dichloroethane belongs to group A4 and according to US EPA to group C. Limited data are available to estimate the toxicity of 1,1-trichloroethane for humans. It is reported to irritate eyes and the respiratory tract, producing salivation, sneezing and coughing. Based on the data from the animal studies with repeated inhalations, a MAK (TWA) value of 400 mg/m3 is re-commended. At this time no MAK (STEL) is recommended.