Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Paragraf na Drodze

2 Pawelec K. J.

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: środki kompensacyjne

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. I ACa 1320/16, w sprawie skutku jako kryterium zwiększonej odpowiedzialności za spowodowanie wypadku

Pawelec K. J.

Paragraf na Drodze

2018

Nr 6

23--29

Przyczynienie się pokrzywdzonego do wypadku drogowego wywoływało spory, zarówno w orzecznictwie sądowym, jak też w doktrynie. Z reguły traktowano je jako okoliczność mogąca mieć wpływ na wymiar kary, ale przy spełnieniu szeregu warunków. Pomijano wykazanie stopnia przyczynienia się pokrzywdzonego, jak też jego wpływu na powstanie konkretnego skutku. Tymczasem, w zmieniającej się rzeczywistości, zmianie prawa, owo przyczynienie się nabrało zupełnie innego charakteru. W postępowaniu karnym mogą być bowiem orzeczone środki kompensacyjne (np. naprawienie szkody, zadośćuczynienie), ale w tej materii organy ścigania, jak też sądy nie czynią żadnych ustaleń. Taka praktyka nie może być uznana za prawidłową, chociaż wpływają na nią również postawy pełnomocników pokrzywdzonych, które wielokrotnie charakteryzują się biernością w zakresie inicjatywy dowodowej związanej z wykazaniem wysokości konkretnej szkody lub dowodzeniem wysokości dochodzonego zadośćuczynienia. Dlatego istotne znaczenie dla praktyki karnistycznej może mieć judykatura cywilistyczna, a zwłaszcza pogląd zaprezentowany w glosowanym orzeczeniu.

The issue of the victim’s contribution to the traffic accident has caused disputes in both court judicature and juristic doctrine. As a rule, they have been treated as a circumstance with possible legal influence on the sentence, provided a number of conditions were fulfilled. Demonstration of the degree of victim’s contribution and his/her influence on the given result were disregarded. However, in the changing reality, modifications of the law, this contribution has acquired a completely different character. In criminal proceedings compensatory measures may be ordered (e.g. redress of damage, compensation for damage), but no fixed decisions are determined in this matter either by law enforcement bodies or the law courts. Such practice must not be considered as proper although it is affected also by the attitudes of victims’ legal representatives, which attitudes often are passive in requests for granting evidence related to indicating the amount of damage or proving the amount of compensation claimed. This is why civil law jurisprudence may be of essential importance for the practice of criminal law, and the view presented in the judgement commented on, in particular.

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2016 r., sygn. V KK 221/16, w sprawie traktowania skutków wypadku jako czynnika wpływającego na wymiar kary

Pawelec K. J.

Paragraf na Drodze

2017

Nr 4

13--22

Jest to glosa aprobująca postanowienie Sądu Najwyższego, którego teza brzmi: „Skoro znamieniem przestępstwa z art. 177 § 2 k.k. jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, to dopuszczalne jest akcentowanie, jako okoliczności wpływającej na zaostrzenie kary, iż następstwem wypadku była śmierć dwóch osób”. Glosowane postanowienie dotyczy karania sprawców wypadków drogowych, z zaznaczeniem, że skutki wypadku mają istotne znaczenie dla wymiaru kary. Autor podkreśla, że spiętrzenie okoliczności obciążających stanowi okoliczność uzasadniającą wymierzenie surowej kary jak też środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów, z tym jednak, że wszelki schematyzm nie jest tu dopuszczalny. Zdaniem autora, wymierzając sprawcy wypadku karę i środek karny zakazu prowadzenia pojazdów, sąd powinien brać pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a krytycznie odnosić się do tzw. prewencji generalnej, której skuteczność jest wątpliwa. Zwraca uwagę, że ustawodawca niewiele uwagi poświęcił spowodowanemu przez sprawcę niebezpieczeństwu, które poprzedzało wypadek.

This is a commentary approving the Supreme Court Decision, which is worded as follows: “Since the hallmark of a crime under Art. 177 § 2 Penal Code is the death of another person or serious injury to their health, it is acceptable to emphasize – as a circumstance that increases the severity of the punishment – that the consequence of the accident was the death of two people”. The aforementioned Decision concerns punishment of perpetrators of road accidents, with an indication that the consequences of the accident have significant importance for the severity of the punishment. The author emphasizes that the accumulation of aggravating circumstances justifies the imposition of a strict punishment as well as a driving ban, but it should be borne in mind that a schematic (formulaic) approach is not admissible here. In the author’s opinion, the court should – when imposing a punishment and a driving ban on the perpetrator of an accident – take into account all the circumstances of the given case and have a critical attitude to so-called general prevention, whose effectiveness is doubtful. He points out that the legislator has not devoted much attention to the threat/danger (preceding the accident) caused by the perpetrator.