Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: środki ekspresji w architekturze

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Forma eksperymentalna w erze digitalnych technologii

Kwiatkowska A.

Architectus

2004

Nr 1(15)

59--67

Formy architektoniczne po-modernizmu (po-nowo-czesności), stworzone u progu XXI w., są budowane za pomocą różnych środków ekspresji, dla których źródłem inspiracji jest wirtualny świat digitalnych technologii. Żyjemy w czasach zdominowanych przez teorię informacji [13, s. 198-202], która wpłynęła nie tylko na współczesną wiedzę, ale i na sztukę, środki masowej in-formacji, kulturę masową, a także i na architekturę. Do czołowych architektów nurtu po-modemizmu, odwołujących się do osiągnięć i wyzwań świata informacji i decydujących o tym, jak będzie wyglądać architektura przyszłości, należą m.in. następujący architekci: Greg Lynn, Marcos Novak, Kas Oosterhuis, Stephen Perrella, John H. Frazer, Manit Rastogi, Peter Graham oraz grupy architektoniczne: Morphosis, Spiller Farmer Archi-tects, NOX, UN Studio, dECOi, Reiser & Umemoto itp. Wirtualny świat oraz jego wizualna reprezentacja charakteryzują się wieloznacznością w warstwie przedstawieniowej, informacyjnej i interpretacyjnej. Wirtualny świat oddziałuje na odbiorcę w wielu wymiarach, od wymiaru wizualnego - dzięki emitowaniu wirtualnych obrazów, przez wymiar informacyjny - komunikowanie przekazu o określonej treści, do wymiaru emocjonalnego - dzięki ekspresji idealnego świata marzeń. Odbiorca architektury początku XXI w., wytwór społeczeństwa informatycznego, doskonale rozumie język komunikacji, którym posługuje się architektura po--modernizmu, oraz estetykę towarzyszącą tej formie komunikacji. Styl życia współczesnego odbiorcy architektury coraz częściej wiąże się z fenomenem tzw. telepracy, równoznacznej z wykonywaniem zadań wynikających z charakteru własnej profesji za pomocą komputera, w dowolnym miejscu na świecie oraz z przesyłaniem wyników tej pracy przez sieć telekomunikacyjną do własnej firmy lub klienta [6, s. 70-71]. Człowiek wykonujący telepracę ma bezpośredni dostęp do wirtualnej rzeczywistości sieci i w niej oddziałuje na rzeczywistość zarówno fizyczną, jak i społeczną. Również inni odbiorcy - np. internauci, tworzący i konsumujący treści zawarte w Internecie, a także użytkownicy programów czy gier komputerowych doskonale poruszają się w przestrzeni sieci. Dzięki stałemu kontaktowaniu się i częstemu przebywaniu w wirtualnej rzeczywistości - użytkownik architektury oswaja się z tą rzeczywistością, a zarazem decyduje o upowszechnianiu się estetyki związanej z wirtualną ekspresją.

Architectural theory follows challenges brought about by the development of digital "technologies and the information revolution, on the one hand trying to take advantage of the already existing ideas and technological solutions, and initiating new directions of development on the other. It is possible to find a new pursuit of experimental architectural forms in visions of virtual architecture in which four basic trends connected with different philosophical ideas of form derived from the development of digital technology, can be distinguished: form as the informed matter in the era of the personal computer, form as the digital code in the era of the electronic ecosystem, form as the quantum of energy in the era of artificial intelligence, and form as the expression of relativity and discontinuity of space and time in the era of self-consciousness of computers. The form as the informed matter in the era of the personal computer exploits the potential contained in the information, in the meaning in which the electronic media use the information (e.g. architectural visions of Morphosis). The form as the digital code in the era of the electronic ecosystem means such a formation of architectural objects, wherein they come into interactions with the user and react due to the internal digital code (the interactive operational program of the architectural structure). In this trend of architectural searching and visions, the form is the expression of fascination with data transmission, speed and flow (e.g. architectural visions of the dECOi group and Reisner & Umemoto). The form as the quantum of energy in the era of artificial intelligence takes advantage of the nanotopian technology and of a new generation of materials connected with the development of bionics, which make possible the formation of intelligent forms modelled on the basis of activity of biological organisms. The form as the quantum of energy is an expression of topological space and of generative forms (e.g. architectural visions of Kas Oosterhuis, NOX, UN the Studio, Kolatan & Mac Donald, Greg Lynn, Neil Spiller). The form as the expression of relativity and discontinuity of space and time in the era of self-consciousness of computers means building the world of individualized and subjective existences of a higher degree of order and complexity. The architectural form, in the trend of virtual architecture is an expression of the imagination of the creator, its user or the expression of the imagination - self-consciousness of the form. It is a transgenic form, constantly dependent on modifications in cyber-space. Its relations with the environment are fuzzy, the form can traverse into its own context and inversely - the context can become the form (e.g. architectural visions of Stephen Perrella, Marcos Novak).