PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Rośliny mało znane. Żywotnikowiec japoński
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 5
39
PL
Żywotnikowiec japoński (Thujopsis dolabrata Sieb. et Zucc.) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cyprysowatych (Cupressaceae), czyli do roślin drzewiastych ogólnie nazywanych iglastymi. W stanie naturalnym jest endemicznym gatunkiem Japonii, występującym w górach wysp Hokkaido, Honsiu, Sikoku i Kiusiu, na wysokości 150–2400 m n.p.m. Żywotnikowiec osiąga tam wysokość 20–25 m. Pierwsza introdukcja tego drzewa w Europie w Holandii w 1853 r. zakończyła się niepowodzeniem. Ponowne introdukcje w latach 1859 i 1861 w Anglii, a potem w innych krajach Europy dały wynik pozytywny. Do Polski, do Arboretum Kórnickiego, żywotnikowiec wprowadzili Jan i Tytus Działyńscy w 1876 r. Obecnie znajduje się w zbiorach nieomal wszystkich polskich ogrodów botanicznych i arboretów oraz w wielu parkach w zachodniej części kraju. Na przykład w parku pałacowym w Kłaninie w powiecie puckim okaz odmiany pstrolistnej (T. dolabrata ‘Variegata’) ma wysokość 12 m i obwód 99 cm, a pień drugi wyrosły na wysokości 20 cm strzały pierwotnej ma obwód 51 cm.
2
Rośliny mało znane. Szydlica japońska
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 3
37
PL
Szydlica japońska (Cryptomeria japonica D. Don) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cypryśnikowatych (Taxodiaceae), czyli do drzew iglastych. W stanie naturalnym występuje w Japonii, na wyspach Kiusiu, Sikoku, Honsiu i w południowej części Hokkaido oraz na wschodzie i południu Chin. W Japonii jest najważniejszym drzewem leśnym, stanowi ponad 50% powierzchni wszystkich lasów. Najstarsze drzewostany szydlicy znajdują się na wyspie Yakushima, na wysokości 1000–1500 m n.p.m. Roczne opady wynoszą tam 3000–4000 mm. Została odkryta przez niemieckiego lekarza i botanika Engelberta Kaempfera w 1692 r., a pierwsze nasiona z Chin dotarły do Anglii w 1842 r., zaś pierwsze nasiona z Japonii do Europy przywieziono w 1879 r. Do Polski – do Kórnika – pierwsze nasiona dotarły w 1851 r. Później rośliny były w szkółkach A. Denizota (1874), w Ogrodach Kórnickich (1930–1936) i Godziszu (1938). Po drugiej wojnie światowej stawała się coraz częstsza w ogrodach botanicznych i arboretach, obecnie jest w co najmniej piętnastu takich obiektach. W Ogrodzie Dendrologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu rosną dobrze przeszło 50-letnie okazy i każdego roku obficie obradzają szyszki.
3
Rośliny mało znane. Sosna oścista
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 11
26
PL
Sosna oścista (Pinus aristata Engelm.) to dla nas roślina prawdziwie egzotyczna. Opisał ją w 1862 r. George Engelmann (1809–1884), północnoamerykański lekarz i botanik. Nazwa gatunkowa „oścista” pochodzi od cienkich, wygiętych, ościstych kolców na piramidkach łusek szyszkowych. Sosna ta naturalnie występuje w południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych, od gór ciągnących się w Newadzie, Utah i Kolorado do północnej Arizony, północnego Nowego Meksyku i południowo-wschodniej Kalifornii. Rośnie w górach na wysokości od 2500 do 3400 m n.p.m., w luźnych drzewostanach, na suchych stokach skalnych, i tworzy tam górną granicę lasu.
4
Rośliny mało znane. Sosna himalajska
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 9
43
PL
Sosna himalajska (Pinus wallichiana A. B. Jacks.) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermae) i rodziny sosnowatych (Pinaceae). W stanie naturalnym występuje w Nepalu, Bhutanie, północnej Birmie i w zachodnich Chinach. Rośnie w Himalajach, na stanowiskach wilgotnych do suchych, na wysokości między 1800 a 4000 m n.p.m. Do Europy (do Anglii) została wprowadzona przez Lamberta w 1823 r. W Polsce, w Arboretum Stanisława hr. Wodzickiego w Niedźwiedziu w Małopolsce, była już w 1833 r., a w Arboretum Kórnickim w 1849 r. Jest drzewem iglastym, zawsze zielonym, jednym z najładniejszych wśród sosen. Jeszcze stosunkowo niedawno w czasie surowych zim w różnym stopniu podmarzała lub nawet wymarzała. Obecnie dzięki ocieplającemu się klimatowi nie powinna u nas przemarzać.
5
Rośliny mało znane. Modrzewnik chiński
Czekalski Mieczysław, Danielewicz Władysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 12
28--29
PL
Modrzewnik chiński – Pseudolarix amabilis (J. Nelson) Rehder – należy do gromady Gymnospermatophyta i rodziny sosnowatych Pinaceae. Pod względem rozwoju rodowego jest drzewem bardzo starym, znanym ze szczątków kopalnych od wczesnego okresu kredowego i plejstocenu na licznych stanowiskach w Ameryce Północnej i Europie. To klasyczny przykład reliktowego drzewa iglastego, które w dawnych epokach było szeroko rozpowszechnione.
6
Rośliny mało znane. Metasekwoja chińska
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 7-8
67
PL
Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides Miki ex Hu and Cheng) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cypryśnikowatych (Taxodiaceae), czyli jest drzewem iglastym, ale o igłach przed zimą opadających.
7
Rośliny mało znane. Kuningamia chińska
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 4
41
PL
Kuningamia chińska (Cunninghamia lanceolata (Lamb.) Hook.) należy do roślin drzewiastych nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cipryśnikowatych (Taxodiaceae). Pod względem filogenetycznym (rozwojowym) należy do roślin starych. Została odkryta w 1702 r. przez angielskiego królewskiego botanika Jamesa A. Cunninghama, lekarza w Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, w Chinach. Rośnie tam w lasach górskich do wysokości 2800 m n.p.m., tworząc także drzewostany jednolite. Oprócz Chin występuje także w Wietnamie, Laosie i Kambodży. W Chinach i Japonii jest rozpowszechniona w uprawie. W Polsce do tej pory była uważana za wrażliwą na niską temperaturę ujemną i przydatna do uprawy w strefie klimatycznej 8 wg USDA, czyli wytrzymujące temperaturę do -12°C. U nas najpierw, tj. w 1824 r., była w Warszawskim Ogrodzie Botanicznym, w prywatnym ogrodzie Stanisława hr. Wodzickiego w Małopolsce w 1833 r., a w Krakowskim Ogrodzie Botanicznym w 1843 r. Po II wojnie światowej miało ją Arboretum w Rogowie, gdzie dwa okazy o wysokości 3,45 m i 3,75 m przetrwały zimę 1969/1970 z minimalną temperaturą -28°C. Obecnie gatunek znajduje się w 12 ogrodach botanicznych i arboretach polskich, a odmiana sina ‘Glauca’ – w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu. Postępujące ocieplenie klimatu prawdopodobnie przyczyni się do rozpowszechnienia jej uprawy w naszym kraju.
8
Rośliny mało znane. Jodła hiszpańska
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 6
43
PL
Jodła hiszpańska (Abies pinsapo Boiss.) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny sosnowatych (Pinaceae). Jest drzewem zawsze zielonym. W stanie naturalnym występuje na południu Hiszpanii – w górach Sierra de las Nieves, de Yunguerra i w Berneja, na wysokości 1100 do 2000 m n.p.m. Jest tam gatunkiem endemicznym i prawnie chronionym.
9
Rośliny mało znane. Czwórczak orzechowaty
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 2
40
10
Rośliny mało znane. Cyprysowiec Leylanda
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 1
33
11
Rosliny mało znane. Sosna Jeffreya
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 10
40
PL
Sosna Jeffreya (Pinus jeffreyi Grew. et Balf. ex Murr.) należy do gromady nagozalążkowych (Gymnospermae) i rodziny sosnowatych (Pinaceae), czyli tak samo jak nasza sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.). W stanie naturalnym występuje na zachodzie Stanów Zjednoczonych, w wąskim pasie, przede wszystkim w Kalifornii, na wysokości od 1000 do 3000 m n.p.m. Towarzyszą jej m.in. znane u nas drzewa, takie jak jodła jednobarwna (Abies concolor), daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) i sosna wydmowa (Pinus contorta) oraz kilka innych sosen rzadko uprawianych w Polsce, np. s. cukrowa (P.lambertiana), s.sękata (P. attenuata) i s. szara (P. sabiniana).
12
Dendroflora parku Wieniawskiego w Poznaniu
Czekalski Mieczysław, Czuchaj Piotr
Zieleń Miejska
|
2021
|
Nr 7-8
56--59
PL
Park im. Henryka Wieniawskiego był zakładany w Poznaniu w latach 1907–1910, czyli ma już ponad 100 lat. Usytuowany jest w dzielnicy Stare Miasto, między ulicami Aleksandra Fredry, aleją Niepodległości i Zygmunta Noskowskiego oraz terenem kolejowym.
13
Samoobrona drzew
Czekalski Mieczysław, Antkowiak Wojciech, Borkowski Krzysztof
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 2
56--57
PL
Osobliwością wielu gatunkow drzew jest wytarzanie korzeni przybyszowych w pniach próchniejących, z dziuplami zamknetymi i otwartymi w miejscach odłamania lub rozłamania się konarów i gałęzi, na różnej wysokości drzew.
14
Rośliny mało znane. Wrzosiec bagienny
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 10
41
15
Rośliny mało znane. Wiśnia gruczołkowata i migdałowiec karłowaty
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 4
22
16
Rośliny mało znane. Śniegowiec
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 6
30
17
Rośliny mało znane. Skimia japońska i laurowata
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 2
23
18
Rośliny mało znane. Przewiercień himalajski
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 7-8
47
19
Rośliny mało znane. Pigwa pospolita
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 11
41
20
Rośliny mało znane. Loropetalum chińskie
Czekalski Mieczysław
Zieleń Miejska
|
2020
|
Nr 3
31
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.