The point location problem is one of the most fundamental topics in computational geometry. This problem is particularly well illustrated in the context of maps. In order to determine a point location, it is necessary to work in a specified space, with known division rules. A practical example can be a map sheet division system adopted for the International Map of the World. Given the current advancements in spatial data acquisition and growing availability of spatial data sets, it has become necessary to design an algorithm to identify a map sheet corresponding to a selected point. Available digital data, e.g. orthophotomaps or LiDAR-based data sets, cover whole countries. Due to the size of such data sets, they need to be divided into smaller chunks. The article presents a method of determining a map sheet identification number and a map sheet extent based on the latitude and longitude of a selected point. An inverse problem has also been addressed, allowing a map sheet extent to be identified based on a map sheet identification number. The algorithms developed might be directly implemented in GIS software. They are presented in a ready-to-implement form in the Basic programming language with the use of basic data structures.
The main source of supply in the process of creating and updating the BDOT10k database is data from the official EGIB, GESUT, and BDOT500 databases. For this reason, the degree of harmonisation of these datasets is crucial. The study of the level of harmonisation of the EGIB, GESUT, and BDOT500 datasets with the BDOT10k database in terms of data quality and supply was performed by analysing the conceptual models of the discussed spatial data registers. The study of the degree of harmonisation of datasets was performed by classifying the analysed object classes into one of three groups, characterising the consistency of the attribute values: full, partial, and none. Analysing the degree of harmonisation of the conceptual models in terms of spatial data quality, it was found that the possibility of feeding quality properties from the EGIB, GESUT, and BDOT500 databases into BDOT10k is limited. BDOT10k has definitely richer characteristics regarding data quality. Analysing the extent of harmonisation of conceptual models in terms of feeding the data of the BDOT10k database with data from EGIB, GESUT, and BDOT500, significant inconsistencies were found. The data supply from these databases is limited especially in terms of descriptive attributes. Acquisition of geometric axes of linear and surface objects does not pose major technical problems. Potential difficulties will arise from, among others, topological and geometrical errors, such as close proximity of vertices or different segmentation. Correcting the conceptual model of the EGiB, GESUT and BDOT500 databases in order to achieve a high degree of harmonisation with the BDOT10k model is feasible. All that is needed are appropriate institutional formal and legal actions.
PL
W procesie tworzenia i aktualizacji bazy BDOT10k podstawowym źródłem zasilania są dane pochodzące z urzędowych baz EGIB, GESUT i BDOT500. Z tego powodu kluczowe znaczenia ma zakres harmonizacji tych zbiorów danych. Badanie poziomu harmonizacji zbiorów danych EGIB, GESUT i BDOT500 z bazą BDOT10k w aspekcie jakości i zasilania danych zrealizowano poprzez analizę modeli pojęciowych przedmiotowych rejestrów danych przestrzennych. Badanie poziomu harmonizacji zbiorów danych wykonano przez kwalifikację analizowanych klas obiektów do jednej z trzech grup, charakteryzujących zgodność wartości atrybutów: pełna, częściowa oraz brak. Analizując zakres harmonizacji modeli pojęciowych w aspekcie jakości danych przestrzennych stwierdzono, że możliwość zasilania własności jakościowych z baz EGIB, GESUT i BDOT500 do BDOT10k jest ograniczona. BDOT10k ma zdecydowanie bogatszą charakterystykę dotyczącą jakości danych. Analizując zakres harmonizacji modeli pojęciowych w aspekcie zasilania danych bazy BDOT10k danymi z EGIB, GESUT i BDOT500, stwierdzono występowanie istotnych rozbieżności. Zasilanie danymi z tych baz jest ograniczone szczególnie w zakresie atrybutów opisowych. Pozyskanie osi geometrycznych obiektów liniowych oraz powierzchniowych nie stwarza większych problemów technicznych. Potencjalne trudności będą wynikać m.in. z błędów topologicznych i geometrycznych, na przykład bliskiego sąsiedztwa wierzchołków lub odmiennej segmentacji. Korekta modelu pojęciowego baz EGiB, GESUT i BDOT500 w celu osiągnięcia wysokiego poziomu harmonizacji z modelem BDOT10k jest możliwa do zrealizowania. Potrzebne są tylko odpowiednie, instytucjonalne działania formalno-prawne.
Utility networks provide transport for various types of raw materials. They comprise a network of pipes, cables and ducts running on, under and above the surface of either ground or water. They connect individual customers with distributors within water supply, sewage, heating, telecommunications, electricity, as well as oil, gas and chemical networks. They serve an extremely important role in today’s urbanised world. However, utility networks require specialised treatment not only in legal, technical or social terms, but also geodetic and cartographic. It is necessary to conduct a precise and accurate inventory to prepare and implement projects of utility networks, as well as all kinds of other construction works. Mapping is another task required, along with the preparation of databases on networks that provide comprehensive (graphic and descriptive) information on objects. In each country, the execution of surveying and cartographic works observes internal laws and technical standards and norms. This paper presents the issues of surveying and cartographic works in relation to utility networks, as well as their implementation in Slovakia (Bratislava) and Poland (Kraków). The rules for the presentation of networks on maps, as well as technical standards for collecting, processing and sharing network databases based on legal provisions that are valid for both countries, were compared.
PL
Sieci użyteczności publicznej zapewniają transport różnego rodzaju surowców. Stanowią sieć rur, kabli i kanałów przeprowadzanych na, pod oraz nad powierzchnią ziemi i wody. Zapewniają one połączenie poszczególnym odbiorcom dóbr z dystrybutorem w ramach sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej, elektroenergetycznej, a także naftowej, gazowej i chemicznej. Stanowią niezwykle istotną rolę w dzisiejszym zurbanizowanym świecie. Jednakże sieci użyteczności publicznej wymagają specjalistycznego traktowania nie tylko pod względem prawnym, technicznym czy społecznym, ale również geodezyjno-kartograficznym. Przygotowywanie projektów, a także realizacja sieci, jak również wszelkiego rodzaju innych prac budowlanych wymagają precyzyjnej i dokładnej ich inwentaryzacji. Kolejnym zakresem prac jest mapowanie wraz z przygotowaniem bazy danych o sieciach, zapewniając w ten sposób kompleksową (graficzno-opisową) informację o obiektach to jest wszystkich elementów składowych sieci oraz urządzeń technicznych. W ramach realizacji prac geodezyjno-kartograficznych w poszczególnych krajach stosowana są wewnętrze przepisy prawa oraz normy i standardy techniczne. W niniejszym artykule przedstawiono problematykę prac geodezyjnych i kartograficznych w aspektach dotyczących sieci użyteczności publicznych, a także przedstawiono ich realizację w Republice Słowackiej (na przykładzie Bratysławy) oraz w Polsce (na przykładzie Krakowa). Porównaniu zostały poddane zasady prezentacji sieci na mapach, a także normy techniczne dotyczące gromadzenia, przetwarzania oraz udostępniania baz danych o sieciach w oparciu o aktualne dla obu krajów przepisy prawa.
Geodetic field measurements carried out in the past when establishing and updating the land registers were based directly on geodetic measurement networks. The accuracy parameters of these networks are lower compared to modern geodetic measurement networks. Currently, archival materials of the National Geodetic and Cartographic Resources are used in surveying works on real estate. The following paper presents and evaluates three methods of improving the accuracy parameters of former registry and measurement networks. The first method (I) involves transforming the coordinates of former network points into a current coordinate system based on the coordinates of the adjustment points. The second method (II) is based on a strict alignment of a geodetic network together with additional measurement of selected points to strengthen the network. The third method (III) consists of an inventory and measurement of all existing points of former geodetic networks and a strict alignment of the network to determine the coordinates of destroyed points. The effectiveness of the revaluation methods of former networks was assessed on the basis of experimental studies using data from test objects. Satisfactory results of the improvement of accuracy parameters of the network were achieved by the method (I) in those cases in which the ratio of the number of adjustment points to the total number of tested points was approx. 1/3. Similarly, for the method (III), satisfactory results can be achieved if approx. 30% of network points are used as additional control points. However, in the method (II), good results can be achieved if the percentage of searched-out points used as control points is only about 10% of all network points. Examining the complex surveying works (fieldwork and inhouse studies) has shown that both the method (I) and the method (II) of revaluation of geodetic networks have similar efficiency.
PL
Geodezyjne pomiary terenowe wykonywane w przeszłości podczas zakładania i aktualizacji ewidencji gruntów oparte były bezpośrednio na osnowach pomiarowych. Parametry dokładnościowe tych osnów są niższe w porównaniu ze współczesnymi osnowami pomiarowymi. Obecnie, archiwalne materiały Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego wykorzystywane są podczas wykonywania prac geodezyjnych dotyczących nieruchomości. W pracy przedstawiono i przeprowadzono ocenę trzech metod poprawy parametrów dokładnościowych dawnych osnów ewidencyjnych i pomiarowych. Metoda pierwsza (I) obejmuje transformację współrzędnych punktów dawnych osnów do obowiązującego układu współrzędnych na podstawie współrzędnych punktów dostosowania. Druga metoda (II) oparta jest na ścisłym wyrównaniu osnowy wraz z pomiarem uzupełniającym wybranych punktów w celu wzmocnienia sieci. Trzecia metoda (III) polega na inwentaryzacji i pomiarze wszystkich istniejących punktów dawnych osnów oraz ścisłym wyrównaniu sieci dla wyznaczenia współrzędnych punktów zniszczonych. Efektywność metod rewaloryzacji dawnych osnów oceniono na podstawie badań eksperymentalnych, w których wykorzystano dane z obiektów testowych. Satysfakcjonujące wyniki poprawy parametrów dokładnościowych osnów osiągnięto metodą „I” w tych przypadkach, w których stosunek liczby punktów dostosowania do ogólnej liczby badanych punktów wynosił ok. 1/3. Podobnie dla metody „III”, zadowalające wyniki można osiągnąć w przypadku wykorzystaniu ok. 30% punktów sieci jako dodatkowe punkty nawiązania. Natomiast w metodzie „II” dobre wynik można osiągnąć, jeżeli odsetek odszukanych punktów i wykorzystanych jako punkty nawiązania wynosi zaledwie ok. 10% wszystkich punktów sieci. Badając kompleksowe nakłady prac geodezyjnych (polowych i kameralnych) ustalono, że zarówno metoda „I” jak i metoda „II” rewaloryzacji osnów, charakteryzują się podobnymi kosztami.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.