Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Porównanie wskaźników przesuwalności nitek w szwie przy zastosowaniu znormalizowanych metod badawczych

Sobolewska D.

Przegląd Włókienniczy - Włókno, Odzież, Skóra

2007

nr 4

41-43

Dokonano analizy porównawczej wskaźnika przesuwalności nitek w szwie wg normy PN-76/P-04616 i norm PN-EN ISO 13936-1:2005 oraz PN-EN ISO 13936-2:2005, które ją zastąpiły. Badania zostały przeprowadzone na trzech grupach tkanin, charakteryzujących się splotem płóciennym i masą powierzchniową w zakresie 90-150 g/m2. Przeprowadzono ocenę statystyczną uzyskanych wyników badań.

Heterogeneous ozonolysis of polyacetylene

Noworyta K., Sobolewska D., Płocharski J.

Polimery

1998

T. 43, nr 5

299-307

PAC films prepared by three procedures [3] were cut into pieces, suspended in H2O and ozonolyzed with O3 (3%)-O2; at 20°C for up to 100 h. Products were converted into volatiles to be analyzed by GC. High-quality PAC decomposed completely to H2O and CO2 by reason of minor difference between carbon-carbon bond lengths and fortuitous addition of the ozone molecule. Defective PAC yielded products of splitting of the organic molecules at the double bond positions. By-products were detected and analyzed. Oxalic and succinic acids were found among the products. Route schemes to some products are detailed. Ozonolysis of poly(l,4-butadiene), carried out for comparison under similar conditions, gave succinic acid, in compliance with the general concept of ozonolysis.

Poliacetylen (PAC) jest polimerem charakteryzującym się silnym sprzężeniem i w konsekwencji wyrównaniem energii wiązań w szkielecie makrocząsteczek. Reakcje PAC z ozonem powinny zatem mieć charakter niespecyficzny, choć doniesienia literaturowe wskazują na możliwość powstawania produktów ozonolizy typowych dla substancji zawierającej izolowane wiązania podwójne. Analiza ozonolizatów może ponadto być pomocna w określeniu zakłóceń budowy makrocząsteczek PAC. Użyto trzech odmian PAC (otrzymanych wg [3], [4] i [5]). Próbki pociętej folii PAC umieszczano w wodzie i nasycano mieszaniną O3 (3%)/O2 do zaniku większości płatków polimeru (do 100 h), co uznawano za koniec reakcji. Powstałe ewentualnie kwasy karboksylowe przeprowadzano w estry metylowe działaniem gazowego diazometanu. Wydzielone estry chromatografowano stosując detektor FID lub MS. Wykonano próby kontrolne, aby upewnić się czy ewentualnie powstające kwasy (szczawiowy, malonowy, bursztynowy) nie ulegają rozkładowi wskutek reakcji wtórnych z ozonem. Stwierdzono, że w wyniku ozonolizy PAC o całkowicie sprzężonych wiązaniach podwójnych utlenia się do H2O i CO2, co jest konsekwencją niewielkich różnic w długości wiązań węgiel-węgiel i przypadkowego przyłączania cząsteczki ozonu. Natomiast w razie defektów w budowie makrocząsteczek PAC powstające produkty są charakterystyczne dla rozszczepienia w miejscu podwójnego wiązania. Tworzą się wte-dy kwasy szczawiowy i bursztynowy. Dla porównania, heterofazowej ozonolizie poddano też cis-l,4-polibutadien; jej głównym produktem, zgodnie z ogólnymi koncepcjami, był kwas bursztynowy.