Greece entered NATO in order to guarantee its existence against the revisionism of the Balkan communist states during the Cold War. The rise of Greek-Turkish rivalry during the 1950s and 1960s and its climax, the 1974 Turkish invasion of Cyprus, caused Greece’s withdrawal from NATO structure from 1974 to 1980. After the end of the Cold War Greece attempted to form a multilateral approach in its foreign policy and secure its interests in both the Balkan area and the Eastern Mediterranean. The new unstable environment of the early 21st century and Greece’s economic crisis complicated Greece’s position in NATO. Still the macro-historic parameters of Greece’s identity as a sea power confirm its ties to the Atlantic world and predict a possible realignment of Greece in an increasingly unstable European framework that could well see the demise of the European Union.
PL
Członkostwo Grecji w NATO miało zagwarantować istnienie tego państwa w sytuacji rewizjonizmu bałkańskich państw komunistycznych w okresie zimnej wojny. Grecko-turecka rywalizacja w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, której apogeum była turecka inwazja na Cypr w 1974 roku, doprowadziła jednak do wycofania się Grecji ze struktur NATO (1974–1980). Po zakończeniu zimnej wojny Grecy prowadzili politykę zagraniczną w taki sposób, by zabezpieczyć swoje interesy na wielu płaszczyznach, zarówno na Bałkanach, jak i we wschodnim rejonie Morza Śródziemnego. Niestabilna sytuacja na początku XXI wieku oraz kryzys ekonomiczny w Grecji skomplikowały pozycję tego państwa w NATO. Ale makrohistoryczne cechy tożsamości Grecji jako potęgi morskiej nadal stanowią potwierdzenie jej związku z rejonem Oceanu Atlantyckiego. Dają też nadzieję na przywrócenie pozycji Grecji w Europie, która strukturalnie coraz bardziej się zmienia i która równie dobrze może doświadczyć upadku Unii Europejskiej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.