Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Nowe nanostruktury węglowe : "cebulki", fulereny - "giganty", kapsułki, "strączki grochu"

Bystrzejewski M., Huczko A., Lange H., Baranowski P., Kozubowski J., Woźniak M., Leonowicz M., Kaszuwara W.

Wiadomości Chemiczne

|

2004

|

[Z] 58, 3-4

163--201

EN

Carbon is a unique material and the research results have taken the subject forward in many new directions in recent years. In addition to the fullerenes, a new allotropic form of carbon discovered in 1985 and produced in macroscopic amount in 1990, carbon nanotubes were found by Iijima in 1991 in a cathode deposit, formed during DC arcing of graphite anode. Since their discovery, the latter ones have captured the imagination of physicists, chemists and materials scientists alike. They are attracted to carbon nanotubes because of their extraordinary electronic and mechanic properties. Further egzo- and endohedral functionalization of fullerenes resulted in a new class of compounds and heterofullerenes were also produced by substitution of carbon atoms in a cage by other (mostly boron and nitrogen) atoms. Recently new intriguing forms of nanocarbous have been also discovered including carbon onions, encapsulates, filled nanotubes, `peapods', etc. In this review these nanocarbons are presented with the emphasis on production techniques and formation mechanisms, structure characterization and the future fields of application. While carbon are, laser ablation and CCVD (Catalytic Chemical Vapor Deposition) are the main techniques to produce these species, they are also formed under quite ditferent experimental conditions which are presented. When one browses through the carbon literature, some other new forms of spheroidal nanocarbons (e.g. nanoflasks, nonohorns, nanofoams...) also crop up again and again and a brief discussion is given here of these most recently discovered nanostructures.

2

Struktura kompozytu polimer-nanocząsteczka o właściwościach ferromagnetycznych

Ławecka M., Leonowicz M., Kopcewicz M., Ślawska-Waniewska A., Kozubowski J., Dzhardimalieva G., Rosenberg A., Pomogailo A.

Kompozyty

|

2002

|

R. 2, nr 5

404-408

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań struktury i właściwości kompozytu, który powstał w wyniku pirolizy kompleksu akrylanu żelaza (III) i kobaltu (II). Ostateczny produkt pirolizy składa się z cząstek CoO, CoFe2O4, Fe3O4 w osnowie polimeru. Średni rozmiar cząstek wynosi 30 nm. Za pomocą efektu Mossbauera stwierdzono, że w pośrednich etapach rozkładu cieplnego żelazo występuje w postaci: FeIII(żelazo trójwartościowe niskospinowe), Fe2+ (żelazo dwuwartościowe wysokospinowe) oraz Fe3O4. Dla ostatniego produktu pirolizy wykonano również badania namagnesowania w polu 1,1 T w zakresie temperatur 5:300 K. Koercja i remanencja w temperaturze pokojowej wynoszą odpowiednio 0,038 T i 7,49 mT. W temperaturze < 200 K pętle histcrezy były otwarte i przesunięte.

EN

Thermal transformation of metal - containing monomers is an unique technique, which allows producing nano-sized particles stabilized in a polymer matrix. This method involves solid state polymerisation of the initial monomer followed by decarboxylation of the metal - containing fragments of polymers. Metal formed in the last reaction can be oxidized by CO2 or H2O. The composite material can be in a form of MOr(CH2CHCOO)p-x(CH2CH)x(CHCHCOO)q-y(CHCH)y, where M is transition metal. The composition of the composite material depends on the temperature and time of thermal decay. In the present study the formation and structure of nanocomposites processed by thermolysis of the complex: [Fe3O(CH2CHCOO)6OH][Co(CH2CHCOO)2)1.5x 3H2O has been investigated. The crystalline phases, which were found in the fully processed material, at 643 K, were: CoO, CoFe2O4, Fe3O4 and had mean particle size of about 30 nm (Figs 1-5). In the intermediate stages of the thermolysis iron was present in a form of FeIII (trivalcnt low-spin iron), Fe2+ (divalent high--spin iron) and Fe3O4 (Tabs 1, 2). The coercivity and remanence were measured versus temperature in the range of 5:300 K, in 1.1 T applied field. The MHC and Mr, decreased showing room temperature values of 0.038 T and 7.49 mT, for coercivity and remanence, respectively (Figs 6-9). At temperatures below 200 K the hysteresis loops were asymmetrical and opened.

3

Wpływ implantacji jonów wapnia, fosforu oraz wapnia i fosforu na odporność korozyjną i biozgodność tytanu

Krupa D., Baszkiewicz J., Kozubowski J., Barcz A., Szumieł M., Sobczak J., Biliński A., Rajchel B.

Problemy Eksploatacji

|

2000

|

nr 2

163-171

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu implantacji jonów wapnia, fosforu oraz wapnia i fosforu (dawka 1x10¹7; jonów/cm²) na odporność korozyjną i biozgodność tytanu. Badania odporności korozyjnej prowadzono metodami elektrochemicznymi w roztworze symulującym płyn ustrojowy (SBF) w temeraturze 37 °C. W celu określenia składu chemicznego warstw powierzchniowych stosowano metody SIMS i XPS natomiast w celu określenia struktury metodę TEM. Stwierdzono wzrost odporności korozyjnej tytanu po implantacji jonami fosforu oraz wapnia i fosforu. Implantacja jonami wapnia powoduje wzrost odporności na korozję w warunkach stacjonarnych, natomiast podczas polaryzacji anodowej próbki implantowane jonami wapnia ulegają korozji wżerowej. Stwierdzono, że tworzące się podczas ekspozycji fosforany wapnia nie wpływają na odporność korozyjną tytanu. Wyniki badań biozgodności wykazały, że tytan implantowany jonami Ca, P oraz Ca + P może być stosowany przy rekonstrukcji tkanki kostnej.

EN

This work presents data on the corrosion resistance of titanium after Ca and/or P ion implantation with a dose 10¹7;/cm². The Ca+, P+ ion energy was 25 KeV. The corrosion resistance was examined by electrochemical methods in simulated body fluid at a temperature of 27°C. Transmission electron microscopy (TEM) was used to investigate the microstructure of implanted layers. The chemical composition of the surface layers was examined by XPS and SIMS. The results of electrochemical examination indicate that the P and Ca + P ion implantation in to the surface of titanium increases its corrosion resistance. Samples implanted with Ca showed pitting corrosion during anodic polarization. The breakdown potentials measured are high (2.5 to 3 V). All results obtained in the experiments confirm biocompatibility of titanium tested in contact with osteoblasts in vitro. It can be concluded that titanium implanted with Ca, P and Ca + P may be promising biomaterials for bone tissue reconstruction.

4

Effect of nitrogen, carbon and oxygen ion imlantation on the structure and corrosion resistance of OT-4-0 titanium alloy

Krupa D., Baszkiewicz J., Jezierska E., Kozubowski J., Barcz A.

Nukleonika

|

1999

|

Vol. 44, nr 2

207-216

EN

This work presents the data on the properties of the surface layer of OT-4-0 titanium alloy after ion implantation. Polished samples were implanted with nitrogen doses of 1x1016, 1x1017, 6x1017 and 1x1018N+/cm2, carbon doses 5x1015, 1x1016, 1x1017 and 2x1017C+/cm2and oxygen doses 5x1016, 1x1017, 5x1017 and 1x1018O+/cm2. The corrosion resistance was examined by electrochemical methods in 0.9% NaCl at the temperature 37oC or in 3% NaCl at the temperature 20oC. The transmission electron microscopy was used to investigate the microstructure of implanted layers formed on OT-4-0. The chemical composition of the surface layers was examined by the secondary ion mass spectroscopy (SIMS). The increase of corrosion resistance has been observed as a result of structural modification of the surface layer.

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu implantacji jonów azotu, węgla, tlenu na odporność korozyjną oraz strukturę warstwy powierzchniowej powstałej na stopie tytanu OT-4-0 w wyniku implantacji. W powierzchnię próbek implantowano jony azotu stosując dawki: 1x1016, 1x1017, 6x1017 i 1x1018N+/cm2, węgla stosując dawki 5x1015, 1x1016, 1x1017 i 2x1017C+/cm2 i tlenu stosując dawki 5x1016, 1x1017, 5x1017 i 1x1018O+/cm2. Badania odporności korozyjnej w nieodpowietrzonym roztworze 0,9% NaCI w temperaturze 37°C lub w 3% NaCI w temperaturze 20°C prowadzono metodami elektrochemicznymi. Badanie strukturalne wykonano za pomocą TEM. Skład chemiczny warstw powierzchniowych określono metodą SIMS. Stwierdzono wzrost odporności korozyjnej po implantacji. Zmiany odporności korozyjnej powiązano ze zmianą struktury warstwy powierzchniowej.