Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 2010

Powiadomienia systemowe

Sesja wygasła!
Sesja wygasła!

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wpływ sposobu przygotowania powierzchni kompozytu na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym

Sokołowski K., Szynkowska M., Łukomska-Szymańska M., Pacyka A., Rylska D., Domarecka M., Sokołowski J.

Inżynieria Materiałowa

2010

Vol. 31, nr 4

1238-1240

W celu uzyskania klinicznie trwałych połączeń materiałów kompozytowych z wypełnieniami kompozytowymi, podczas ich naprawy, konieczne jest odpowiednie przygotowanie powierzchni wypełnień. Sprzeczne opinie, co do skuteczności rożnych metod łączenia kompozytów, skłaniają do porównania wytrzymałości połączenia kompozyt-kompozyt uzyskanej za pomocą rożnych metod przygotowania powierzchni kompozytu. Celem pracy była ocena wpływu sposobu przygotowania powierzchni kompozytu (szlifowanie, piaskowanie, trawienie kwasem fluorowodorowym) na wytrzymałość jego połączenia z materiałem kompozytowym. Próbki spolimeryzowanych kompozytów (40 próbek) szlifowano, bądź trawiono 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) i silanizowano, czy piaskowano. Wszystkie pokrywano systemem wiążącym i polimeryzowano światłem (LED), po czym aplikowano i polimeryzowano materiały kompozytowe. Po 24 godzinach (0,9% NaCl) badano wytrzymałość uzyskanego połączenia w porównaniu z próbkami, w których materiał kompozytowy łączono ze szlifowanym kompozytem systemem wiążącym lub primerem kompozytowym. Wytrzymałość połączenia oceniano testem ścinania w urządzeniu testującym Zwick Z005. W badaniach SEM oceniono strukturę powierzchni kompozytu: szlifowanych, piaskowanych i trawionych HF. Najniższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt zapewnił system wiążący, a nieco wyższą primer kompozytowy. Trawienie kompozytu kwasem fluorowodorowym i silanizacja lub piaskowanie zapewniło istotnie wyższą wytrzymałość połączenia kompozyt-kompozyt za pomocą systemu wiążącego.

Obtaining clinically durable bond of dental composites to previously applied composite restorations, for repair purposes, needs the proper preparation of restoration surface. Conflicting opinion on efficiency of different methods of bonding composites convinced us to compare the durability of composite-composite bond, acquired with use of different surface preparation techniques. The aim of this research was to evaluate the influence of composite surface conditioning method (polishing, air-abrasion, HF etching) on the durability of bond to composite material. Composites (40 samples) were wet polished. Part of the samples was treated with 9.5% HF and silanized, remaining samples were air-abraded. All samples were covered with bonding system and light-cured (LED lamp), then composite materials were applied and again polymerized. After 24 hours (0.9% NaCl) bond strength was evaluated in comparison to samples, in which composite material was bonded to polished composite with use of bonding system or composite primer. Bond strength was evaluated with use of shear test in Zwick Z005/Zwick-Roel device. Additionally, surface structures of composite samples after polishing, air-abrasion and HF application were examined in SEM. The lowest bond strength was provided by bonding system, slightly higher by composite primer. Significantly higher values of bond strength were acquired after HF etching with silane application or air-abrasion.